Οι φωτογραφίες ανήκουν στη Νικολέττα Μωραϊτη.
ΚΥΤΤΑΡΟ, Σάββατο 28 - 1 - 2012
Ο νέος δίσκος των Walkabouts είναι σαν μια καρτ ποστάλ από άλλη εποχή. Το Travels in the Dustland είναι ένα εξαιρετικό θεματικό άλμπουμ που σε μεταφέρει σε ένα φανταστικό τοπίο που όμως έχει τεράστια ομοιότητα με την Αμερική του '30, την Αμερική του μεγάλου οικονομικού κραχ δηλαδή. Φυσικά δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς την αλληγορία. Με αυτό το άλμπουμ στις αποσκευές τους ήρθαν και στη διαλυμμένη οικονομικά Ελλάδα του σήμερα. Σε μια χώρα που τους έχει αγαπήσει όσο λίγες και θα μπορούσε να είναι αυτή η ''ηρωίδα'' του θεματικού αυτού δίσκου. Τι ειρωνία!
Λουσμένοι μέσα στα μπλε φώτα που ταιριάζουν στον ήχο τους, μας ξενάγησαν πάλι στον πλούσιο κόσμο τους γεμάτο ενδιαφέροντες χαρακτήρες, καταραμένες στιγμές, άσχημες ζαριές, κακοτοπιές και κακοτυχίες, χαμένα κορμιά και αγγέλους, και όνειρα που παρέμειναν όνειρα. Το "Dustlands'' περιείχε συμπιεσμένη όλη τη μελαγχολία του νέου δίσκου. Η φωνή της Carla έλιωσε για λίγο τον πάγο μέσα μας αφήνοντας μια μικροσκοπική χαραμάδα ελπίδας. Ειδικά στο ''The Light Will Stay On'' που έμοιαζε σαν σανίδα σωτηρίας αυτές τις μαύρες μέρες, έστω και για λίγο. Ο Chris τραγούδησε ως συνήθως με το συνηθισμένο κράμα αγανάκτησης, θυμού και πικρής ειρωνίας που βγαίνει από το λαρύγγι του. Ακροβατώντας επαγγελματικά ανάμεσα σε παλιά και καινούργια κομμάτια, είχαν κάτι για όλους: ''Rebecca Wild'', ''Ended Up a Stranger'', "Acetylene'', ''They Are Not Like Us''. Σαν παλιοί καλοί φίλοι απόλαυσαν την ήπια λατρεία του κοινού και ανταπέδωσαν. Στο τελευταίο μισάωρο του χορταστικού δυώρου που έπαιξαν είχαν πάρει φωτιά. Το "Jack Candy'' ήταν σαν ένας καλοδεχούμενος οδοστρωτήρας. Το ''Grand Theft Auto'' ήταν όμως το πραγματικό highlight: σαν ένα καταιγιστικό κυνηγητό με αυτοκίνητα σε κάποιον άδειο αυτοκινητόδρομο της Δύσης, γεμάτο feedback και κιθάρες δίχως φρένα, τράβηξε ένα δεκάλεπτο περίπου καθώς περιείχε κι ένα έξυπνο πέρασμα του "State Trooper'' του Springsteen, αφήνοντας πίσω του τη μυρωδιά καμμένης ασφάλτου.
Στο τέλος, εξουθενωμένοι αλλά ''γεμάτοι'' καθώς ήταν το τέλος της τουρνέ τους, μας αφιέρωσαν το ''Α Prayer For You'' για τις δύσκολες στιγμές που περνάμε. Και να μην το έκαναν, το δύωρο που περάσαμε μαζί τους ήταν το καλύτερο βάλσαμο.
