Ο μεγάλος Λευκαδίτης παρέα με την εξαιρετική ηθοποιό, συμπρωταγωνίστρια και συνοδοιπόρο του στη ζωή Μαρία Ζαχαρή, μας έδωσαν τη χαρά να μας μιλήσουν για το ''ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΥ'' και όχι μόνο.
Ευχαριστούμε πολύ την Έλενη για την επαφή που τελεσφόρησε σε γνωριμία και τελικά στα παρακάτω λόγια. Τη συνέντευξη πήραν ο Αντώνης Κατσαμάς με την Ανθή Δαμβουνέλη ενα απόγευμα στην εκπνοή του χρόνου. Την κρατήσαμε για μια όμορφη εισαγωγή στο νέο έτος.
1) Λογοθέτης – Βιζυηνός. Πόσο παλιά είναι αυτή η σχέση κ. Λογοθέτη; « Το μόνο της ζωής του ταξείδιον» το 2001 ήταν η αρχή για μια βαθύτερη επαφή με το έργο του Βιζυηνού, η οποία εξελίχθηκε με το ανέβασμα του «αμαρτήματος»;
Η.Λ. Παπαδιαμάντης και Βιζυηνός με μεγάλωσαν. Μια νύχτα στην Αλεξανδρούπολη κοιτώντας το άγαλμα του γοητεύτηκα τόσο πολύ που ευχήθηκα να μπορέσω κάποτε να παίξω έργα του. Βέβαια αυτή η αναμονή κράτησε αρκετά χρόνια θέλω να πω ότι τα ιερά πράγματα χρειάζονται μεγάλη προετοιμασία. Ασφαλώς και ο Παπαστάθης με προετοίμασε με ΤΟ ΜΟΝΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΕΙΟΝ.
2) Όσον αφορά το «Αμάρτημα της μητρός μου», υπό ποιό πρίσμα γεννήθηκε η ιδέα να παραμείνει το κείμενο του Βιζυηνού άθικτο και αυθεντικό; Η απόφαση αυτή δεν περιείχε, στην αρχή τουλάχιστον, τεράστιο ρίσκο ως προς την ανταπόκριση του κόσμου;Η.Λ. Δεν ετέθη θέμα μετατροπής του κειμένου, αυτό είναι και το πιστεύω μου. Τα κείμενα βιάζονται όταν τα αλλάζεις. Οι ενδεχόμενες περιπέτειες της παράστασης δεν με απασχολούσαν, δεν είναι στα ενδιαφέροντα του καλλιτέχνη οι δυσκολίες, ίσα- ίσα και μάλιστα οι μεγάλες δυσκολίες είναι ο ήλιος του καλλιτέχνη.
Μ.Ζ. Και εγώ συμφωνώ , τα κείμενα πρέπει να τα σέβεσαι και να τα υπηρετείς κατανοώντας τα και όχι παραποιώντας τα. Άλλωστε για το συγκεκριμένο που είναι και αυτοβιογραφικό του Βιζυηνού κουβαλάει την εποχή του και μια γλώσσα μαγική που σιγά-σιγά χάνεται. Όσον αφορά την ανταπόκριση του κόσμου γίνεται απόλυτα κατανοητό και συγκινεί βαθύτατα.
3) Τι θα έχανε και τι θα κέρδιζε, αν κέρδιζε κάτι, η παράσταση μεταφρασμένη και αποδιδόμενη στα νέα ελληνικά;
Η.Λ. Δεν θα κέρδιζε η παράσταση, θα έχανε τα πάντα. Το κείμενο είναι ένα μουσικό κομμάτι σε μία διαφορετική γραφή, μια παρτιτούρα που εμπεριέχει την αρμονία της , θα απουσίαζε η μουσική της γλώσσας του μεγάλου συγγραφέα. Θα ήταν ένα τεράστιο ΦΑΛΤΣΟ.
4) κ. Ζαχαρή, πως θυμάστε την αντίδραση σας στην πρώτη ανάγνωση του κειμένου του «αμαρτήματος»;
Μ.Ζ Η πρώτη ανάγνωση του κειμένου έγινε σε πολύ-πολύ νεαρή ηλικία και με είχε συγκλονίσει. Όταν πολλά χρόνια αργότερα το 2007, ένα απόγευμα που τακτοποιούσα την βιβλιοθήκη, έπεσαν στα χέρια μου τα διηγήματα του Βιζυηνού και ξαναδιάβασα ''το αμάρτημα της μητρός μου'' ένιωσα το ίδιο . Όταν ήρθε ο Ηλίας του είπα αυτό γίνεται παράσταση. ''Εντάξει μου είπε''. Έτσι απλά. Και έτσι άρχισε η περιπέτεια του ''αμαρτήματος''.
5) Η παράσταση τελειώνει με ακριβώς αυτές τις λέξεις «Τι να σε πω! Είναι καλόγερος, δεν έκανε παιδιά για να μπορεί να γνωρίσει τι πράγμα είναι το να σκοτώσει κανείς το ίδιο το παιδί του!» . Η υποκριτική σας προσέγγιση είναι καθόλα άρτια και αναρωτιέται κανείς βλέποντας σας, αν θα μπορούσε ο ρόλος αυτός να αποδοθεί από γυναίκα που δεν έχει βιώσει την μητρότητα.
Μ.Ζ Είναι τόσο έντονες οι ψυχολογικές καταστάσεις που σου δημιουργεί το ίδιο το κείμενο εκφέροντας το που δε νομίζω ότι θα πρόσθετε ή θα αφαιρούσε το να έχεις βιώσει ή όχι την μητρότητα. Περισσότερο θα εστιάσω στο ''Τι να σε πω είναι καλόγερος ...'' στο ότι δηλαδή δεν της αρκεί η θρησκευτική παραμυθία. Το βρίσκω τολμηρό για την εποχή.
6) Έχετε σκοπό να συνεχίσετε την παράσταση και για έβδομη σεζόν; Και αν ναι, υπάρχουν συνεχώς νέες ιδέες ως προς τη σκηνοθεσία και την σκηνογραφία, ή θεωρείτε πως το έργο πια έχει κατασταλάξει σε αυτή του τη μορφή;Μακάρι να καταφέρω να το παίζω σε ένα δικό μου χώρο και να προσθέσω και τις υπηρεσίες της τεχνολογίας, αυτές τις ελάχιστες που έχω επισημάνει. Η σημερινή παρουσίασή του νομίζω είναι η πληρέστερη.
7) Τι προσδίδει πιστεύετε η πρωτότυπη μελοποίηση κάποιων ποιημάτων του Βιζυηνού που συνέθεσε ο Μιχάλης Γλυνιαδάκης και έχετε ενσωματώσει στην παράσταση;
Η.Λ. Η Μουσική του Γλυνιαδάκη είναι μοναδική καταφέρνει να δημιουργεί έναν μαγικό χωροχρόνο και να σε εισάγει στη σκηνή πανέτοιμο να ταξιδέψεις, να χαθείς, να μαγευτείς.
Μ.Ζ. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να λείπει ένα τρυφερό νανούρισμα για το υιοθετημένο μωρό, ή το σπαρακτικό μοιρολόι. Σίγουρα η μουσική είναι στα συν της παράστασης. Παράλληλα έρχονται οι θεατές σε επαφή και με την ποίηση του Βιζυηνού, που είναι εξ ίσου σημαντική. Πολλοί δεν γνωρίζουν ότι ο Βιζυηνός έγραψε και ποιήματα.
8) Πόσο δύσκολη ή εύκολη ήταν και είναι η συνεργασία αυτή μεταξύ συζύγων σε μια τόσο απαιτητική παράσταση, τέτοιας διάρκειας;
Η.Λ. Δεν ασχολήθηκα με αυτό το ζήτημα, δεν έχει θέση στην καλλιτεχνική δημιουργία η συγγένεια ούτε υπήρξε ανταγωνισμός. Όλα υπηρέτησαν το Συγγραφέα και θα πρόσθετα ότι η βοήθεια και οι επισημάνσεις της Μαρίας Ζαχαρή στην σκηνοθεσία μου ήταν καθοριστικές.
Μ.Ζ. Πρώτα απ' όλα αυτή η δουλειά ξεκίνησε με πολλή αγάπη. Έχουμε την ίδια αγάπη για τον Βιζυηνό και ήταν επιλογή μας να την κάνουμε. Αυτό το έκανε εύκολο. Στη συνέχεια το ίδιο το κείμενο με το βαθμό δυσκολίας που έχει, απαιτεί όλη μας την ενέργεια όπως και η αλλαγή από χώρο σε χώρο αλλά και η ίδια η παραγωγή που είναι στα χέρια μας. Έτσι δεν μένει πολύς χρόνος για διαμάχες. Εξ άλλου στην παράσταση δεν είμαστε σύζυγοι αλλά ''μάνα με γιο''.
9) Πως βλέπετε το γεγονός πως παρά την οικονομική κρίση της χώρας μας , τουλάχιστον στην Αθήνα , παίζονται εξαιρετικά πολλές παραστάσεις; Μήπως τελικά η κρίση θέλει θέατρο;Η.Λ. Η σημερινή κρίση δηλώνει ότι το πολιτικό σύστημα και η κοινωνία που το ανέχεται με το πιστόλι στον κρόταφο δεν ξεπερνιέται με την πληθώρα των παραστάσεων και το σύνθημα ότι η Τέχνη κάνει καλό στη φτώχεια του Νου και της Τσέπης. Αυτό είναι κακόγουστο ανέκδοτο και επιστρέφεται στους εμπνευστές του. Αν λοιπόν η κρίση σύμφωνα με την διπλωματική σας ερώτηση θέλει Θέατρο τότε δεν υπάρχει πρόβλημα να σταματήσει. Έχουμε βρεί τη λύση, άλλη μια καινούργια εφεύρεση ελληνικότατη αν και ο Αισχύλος θα διαφωνούσε με τα λόγια του Προμηθέα Δεσμώτη…!
Μ.Ζ. Εγώ νομίζω ότι και πριν από την κρίση οι παραστάσεις ήταν πολλές, αλλά θα έλεγα ότι το θέατρο θέλει ''κρίση'' και οι θεατές -και δεν εννοώ την οικονομική- αλλά τη σωστή εκτίμηση για σωστές επιλογές.
10)Τι θα θέλατε να δείτε στο μέλλον να ανεβαίνει στο θέατρο ή γιατί όχι να ανεβάσετε οι ίδιοι μιας και το σκηνοθετικό-σκηνογραφικό μεταξύ σας εγχείρημα αποδείχθηκε επιτυχές;
Η.Λ. Ξανά και ξανά οι μεγάλοι μας Συγγραφείς, όλος ο πλούτος της Λογοτεχνίας μας . ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΥ πήγε ενάντια στο Ρεύμα, είναι μια πράξη αντίστασης.
11) Τί είδατε τελευταία φορά στο θέατρο ή τον κινηματογράφο και σας άρεσε;Μ.Ζ. Υπάρχουν και στο θέατρο και στον κινηματογράφο εξαιρετικά πράγματα,ας μην αδικήσουμε κάποια. Εξ άλλου μην ξεχνάμε και το βιβλίο. Τόση γνώση ας μη μένει στα ράφια.
12) Ηθοποιός τελικά σημαίνει φως; Το θέατρο μέσα από την στενωπό της σύγχρονης κρίσης, που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και αξιών, ονείρων και ιδανικών, μπορεί να παίξει το ρόλο που πρέπει να έχει η μεγάλη τέχνη σε περιόδους αποπροσανατολισμού της κοινωνίας; Και αν ναι, ποια είναι η συμβολή του θεάτρου σήμερα στην Ελλάδα;
Η.Λ. Κατά την γνώμη μου ηθοποιός σημαίνει μεταφορέας του πολύτιμου υλικού που ο Συγγραφέας του εμπιστεύεται προσπαθώντας να ελαχιστοποιήσει της απώλειες και να μεταφέρει το φορτίο στην απέναντι όχθη. Η μεγάλη Τέχνη ευρίσκεται στην περιοχή της Λήθης έχει περάσει προ πολλού. Αν λοιπόν η Ελληνική κοινωνία περνάει τόσο σύνθετη κρίση οικονομική αξιών ονείρων και ιδανικών δεν νομίζω ότι μπορεί να βρεθεί ΛΥΣΗ μέσα από το ΘΕΑΤΡΟ.
Μ.Ζ. Εγώ πιστεύω ότι η Τέχνη προάγει τον άνθρωπο. Ανοίγει δρόμους. Αλλά και εσύ πρέπει να είσαι σε θέση να τους διαβείς.
Το αμάρτημα της μητρός μου @ Τριανόν Filmcenter - Διαβάστε περισσότερα στην Ατζέντα μας!
Πεδίο Άρεως - Πλ. Βικτωρίας
Διεύθυνση: Κοδριγκτώνος 21 και Πατησίων 101 Τηλέφωνο: 210 8222702, 210 8215469
Σάββατο: 18:15
Σάββατο: 21:15
Κυριακή: 20:00
Εισιτήρια
Κανονικό: 16€
Φοιτητικό και λαϊκή απογευματινή: 12€
Μαθητές: 10€
Κρατήσεις 210/65.10.973, 6974.96.72.50