Δείτε περισσότερες φωτογραφίες από τη χθεσινή συναυλία στο αντίστοιχο φωτογραφικό album μας!
Ήταν πολύς ο κόσμος που χάρηκε ιδιαίτερα όταν ανακοινώθηκε το συγκεκριμένο live και το απέδειξε με την παρουσία του χθες στο Gagarin. Το σχεδόν sold out Gagarin γέμισε χθες λοιπόν με lovers του Mark Lanegan. Ναι, υπάρχουν και haters, αλλά δε θ' ασχοληθούμε μ' αυτούς, αυτοί χάνουν... Ο κόσμος χάρηκε μια πολύ καλή συναυλία ενός από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του κινήματος του grunge.
Τα (ούτως ή άλλως λίγα) φώτα έσβησαν λίγα λεπτά μετά τις 22:00 και έμειναν μερικά κόκκινα και μπλε για να υποδεχθούν το Mark, ο οποίος παρέα με τον κιθαρίστα του μόνο, μας καλωσόρισε με το "When Your Number Isn't Up" και το "Judgment Time" πριν εμφανιστεί όλο το group επί σκηνής στο "Low".
Καθηλωτικός και σκοτεινός όσο τον φανταζόμασταν. Χωρίς περιττές κινήσεις πάνω στη σκηνή, με το χέρι του να μην αφήνει το stand τού μικροφώνου. Η μαυροντυμένη φιγούρα του, λουσμένη από κόκκινα φώτα, δέσποζε καθόλη τη διάρκεια του set. Αντίθετα, ο κιθαρίστας του απολάμβανε κάθε στιγμή παιξίματος ενώ τα υπόλοιπα μέλη συνέβαλαν δημιουργώντας τις απαραίτητες βάσεις, σαν γρανάζια καλολαδωμένης μηχανής, για να για να μας διηγηθεί ο Mark τις σκοτεινές του ιστορίες, αγάπης, πάθους και μοναξιάς με το γνωστό γρέζι στη φωνή του. Άλλοτε μελιστάλακτος κι άλλοτε σκοτεινός, τραγουδούσε με τα μάτια σχεδόν πάντα κλειστά βγάζοντας από μέσα του την ψυχή του.
Το σετ κράτησε λίγο πάνω από μιάμιση ώρα και μοιράστηκε σε όλη του τη δισκογραφία, αν και σίγουρα το live ανήκει στο promo tour για τον τελευταίο του δίσκο "Phantom Radio". Τα "No Bells on Sunday", "Gravediggers Song", "Gray Goes Black", "Hit The City", "Ode To Sad Disco", "Harborview Hospital", "Sleep With Me", "Metamphetamine Blues" ήταν οι πιο δυνατές στιγμές του σετ (κατά τη γνώμη μου πάντα). Ο ήχος καθ' όλα άψογος σε όλη τη διάρκεια του σετ, με πολλά μπάσα, δημιουργώντας το πιο ιδανικό χαλί για τις grunge-meets-blues ελεγείες του!
Ιδιαίτερα κοινωνικό πάνω στη σκηνή δεν τον λες (γενικά), παρ' ολα αυτά, για τα δικά του δεδομένα χθες ήταν κοινωνικότατος. Χαιρέτησε τρεις-τέσσερις φορές και παρουσίασε την μπάντα του με τη χαρακτηριστική βραχνή φωνή του -που για κάποιο λόγο ακούγεται πολύ πιο καθαρή όταν τραγουδάει χωρίς να χάνει τελείως το γρέζι της- κι ανάθεμα αν κανείς κατάλαβε τι είπε. Βέβαια δεν περιμέναμε και κάτι πολύ διαφορετικό, μιας και όταν ανεβαίνει στη σκηνή φαίνεται να βυθίζεται στους στίχους του. Προς μεγάλη μας έκπληξη, στο τέλος του live ο κιθαρίστας του μας ανακοίνωσε ότι ο Mark λίγο αργότερα θα είναι στο φουαγιέ του Gagarin για να υπογράψει αυτόγραφα και να μιλήσει με τον κόσμο κάτι που δείχνει ότι μόνο απόμακρος δεν είναι.
Εν τέλει, δε νομίζω ότι έφυγε κανένας παραπονεμένος χθες από το Gagarin. Σ' ευχαριστούμε Mark!
Ήταν πολύς ο κόσμος που χάρηκε ιδιαίτερα όταν ανακοινώθηκε το συγκεκριμένο live και το απέδειξε με την παρουσία του χθες στο Gagarin. Το σχεδόν sold out Gagarin γέμισε χθες λοιπόν με lovers του Mark Lanegan. Ναι, υπάρχουν και haters, αλλά δε θ' ασχοληθούμε μ' αυτούς, αυτοί χάνουν... Ο κόσμος χάρηκε μια πολύ καλή συναυλία ενός από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του κινήματος του grunge.
Τα (ούτως ή άλλως λίγα) φώτα έσβησαν λίγα λεπτά μετά τις 22:00 και έμειναν μερικά κόκκινα και μπλε για να υποδεχθούν το Mark, ο οποίος παρέα με τον κιθαρίστα του μόνο, μας καλωσόρισε με το "When Your Number Isn't Up" και το "Judgment Time" πριν εμφανιστεί όλο το group επί σκηνής στο "Low".
Καθηλωτικός και σκοτεινός όσο τον φανταζόμασταν. Χωρίς περιττές κινήσεις πάνω στη σκηνή, με το χέρι του να μην αφήνει το stand τού μικροφώνου. Η μαυροντυμένη φιγούρα του, λουσμένη από κόκκινα φώτα, δέσποζε καθόλη τη διάρκεια του set. Αντίθετα, ο κιθαρίστας του απολάμβανε κάθε στιγμή παιξίματος ενώ τα υπόλοιπα μέλη συνέβαλαν δημιουργώντας τις απαραίτητες βάσεις, σαν γρανάζια καλολαδωμένης μηχανής, για να για να μας διηγηθεί ο Mark τις σκοτεινές του ιστορίες, αγάπης, πάθους και μοναξιάς με το γνωστό γρέζι στη φωνή του. Άλλοτε μελιστάλακτος κι άλλοτε σκοτεινός, τραγουδούσε με τα μάτια σχεδόν πάντα κλειστά βγάζοντας από μέσα του την ψυχή του.
Το σετ κράτησε λίγο πάνω από μιάμιση ώρα και μοιράστηκε σε όλη του τη δισκογραφία, αν και σίγουρα το live ανήκει στο promo tour για τον τελευταίο του δίσκο "Phantom Radio". Τα "No Bells on Sunday", "Gravediggers Song", "Gray Goes Black", "Hit The City", "Ode To Sad Disco", "Harborview Hospital", "Sleep With Me", "Metamphetamine Blues" ήταν οι πιο δυνατές στιγμές του σετ (κατά τη γνώμη μου πάντα). Ο ήχος καθ' όλα άψογος σε όλη τη διάρκεια του σετ, με πολλά μπάσα, δημιουργώντας το πιο ιδανικό χαλί για τις grunge-meets-blues ελεγείες του!
Ιδιαίτερα κοινωνικό πάνω στη σκηνή δεν τον λες (γενικά), παρ' ολα αυτά, για τα δικά του δεδομένα χθες ήταν κοινωνικότατος. Χαιρέτησε τρεις-τέσσερις φορές και παρουσίασε την μπάντα του με τη χαρακτηριστική βραχνή φωνή του -που για κάποιο λόγο ακούγεται πολύ πιο καθαρή όταν τραγουδάει χωρίς να χάνει τελείως το γρέζι της- κι ανάθεμα αν κανείς κατάλαβε τι είπε. Βέβαια δεν περιμέναμε και κάτι πολύ διαφορετικό, μιας και όταν ανεβαίνει στη σκηνή φαίνεται να βυθίζεται στους στίχους του. Προς μεγάλη μας έκπληξη, στο τέλος του live ο κιθαρίστας του μας ανακοίνωσε ότι ο Mark λίγο αργότερα θα είναι στο φουαγιέ του Gagarin για να υπογράψει αυτόγραφα και να μιλήσει με τον κόσμο κάτι που δείχνει ότι μόνο απόμακρος δεν είναι.
Εν τέλει, δε νομίζω ότι έφυγε κανένας παραπονεμένος χθες από το Gagarin. Σ' ευχαριστούμε Mark!