Στο Κρεμλίνο μεταφέρθηκε η μουσικοθεατρική παράσταση "Ως την άκρη της κλωστής" που ως τότε παιζόταν στον πολυχώρο Αθηναϊδα. Η παράσταση που είναι βασισμένη στο ομώνυμο έργο του Παντελή Κυραμαργιού, περιέχει και το πρώτο ολοκληρωμένο album της καλλιτεχνικής κολλεκτίβα "Πλέγμα" ,ενώ σκηνοθετείται από την Θεατρική Ομάδα "Ιδέα".
"Ως την άκρη της κλωστής"
Στο έργο του Παντελή Κυραμαργιού, ο Παύλος είναι ζωγράφος. Ζει διαρκώς μέσα από τις αναμνήσεις του σ' έναν φανταστικό -σχεδόν σουρρεαλιστικό-κόσμο, τον οποίο έχει δημιουργήσει ο ίδιος. Κινείται ανάμεσα σε δύο πραγματικότητες -τη δική του και την αληθινή- προσπαθώντας με εμμονή να ακολουθήσει το νήμα της κλωστής, που θα τον κρατήσει ζωντανό και που η άλλη άκρη του θα τον οδηγήσει στον έρωτα, την Ελευθερία του...
Η Θεατρική Ομάδα "Ιδέα", που έχει ήδη διακριθεί στο εξωτερικό, αποτελείται από τον Κώστα Γάκη, την Αθηνά Μουστάκα και τον Κωνσταντίνο Μπιμπή. Μετά την επιτυχία του "Ρωμαίος και Ιουλιέτα για δύο", τη σύνθεση όλων των τραγωδιών του Οιδίποδα στο "Δέντρο του Οιδίποδα" και την "Αριστοφανιάδα", η Ομάδα "Ιδέα" μεταφέρει τις καλλιτεχνικές δημιουργίες των Πλέγμα μέσα από δύο νέους ηθοποιούς, τον Γιώργο Κισσανδράκη και τη Νάντια Μαργαρίτη.
Η καλλιτεχνική κολλεκτίβα Πλέγμα αποτελείται από εφτά εξίσου νέους μουσικούς, που σκοπό έχουν να ζωντανέψουν το έργο του Παντελή Κυραμαργιού με τραγούδια που συνθέτουν τον πρώτο δίσκο τους με τίτλο ομώνυμο του έργου. Οι λέξεις και οι μουσικές των τραγουδιών τους δημιουργούν ένα κουβάρι από ζωγραφιές και αναπαραστάσεις, που στοχεύουν σ' ένα πλέγμα ιδεών και δράσεων.
Ας δούμε λοιπόν το πάντρεμα αυτών των δύο, της μουσικής με το θέατρο...
Η κολλεκτίβα Πλέγμα εκτός από την ερμηνεία των τραγουδιών, ανέλαβε κι έναν επιπλέον ρόλο στην παράσταση. Κάθε τραγούδι τους αποτελούσε κι ένα απόσπασμα από το ημερολόγιο του Παύλου (δέκα τραγούδια αντιστοιχούσαν σε δέκα αποσπάσματα του ημερολογίου). Αυτό έδενε ουσιαστικά το μουσικό με το θεατρικό μέρος και θεωρώ πως από αυτή τη σκοπιά η παράσταση πέτυχε. Με τα κομμάτια τους έχουν δημιουργήσει έναν πρωτότυπο και αξιόλογο δίσκο με όμορφες συνεργασίες, όπως αυτή της Γλυκερίας στα "Αστεία μου όνειρα"και του Κοτονιά στο "Σταγόνα και νότα". Ξεχώρισα ακόμη το "Για σένα άλλαξα θεό"(πολύ αισθαντικό και συγκινητικό τραγούδι), τη "Μάγισσα", τους "Δείκτες" και το "Τσίρκο" με τη Σοφία Κουρτίδου. Θεωρώ πως είναι ένας καλοδουλεμένος δίσκος και ως προς τη μουσική και ως προς το στίχο, με ώριμα στοιχεία που δημιουργούν συγκινήσεις και εικόνες.
Ως προς το θεατρικό μέρος, ο Γιώργος Κισσανδράκης κλήθηκε να αποδώσει τον σκοτεινό χαρακτήρα του ζωγράφου μέσα από τις αναμνήσεις του, που τον κυνηγούν και του έχουν δημιουργήσει ένα κουβάρι από σκέψεις και ιδέες κινούμενες μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Σαν ηθοποιός είχε ταλέντο, ιδιαίτερη χροιά και στάθηκε με αξιοπρέπεια στο ρόλο που είχε να υποδυθεί. Από την άλλη, η Νάντια Μαργαρίτη στο ρόλο της Ελευθερίας είχε μελωδική φωνή, που συνταίριαζε στη μουσικοθεατρική παράσταση, όμως θεωρώ πως η ερμηνεία της έχει περιθώρια εξέλιξης.
Σαν πρώτη ύλη το έργο και το σενάριο της παράστασης παρουσιάζει ενδιαφέρον και έχει κάτι το ιδιαίτερο. Όμως ο σουρρεαλισμός -που είναι γνώρισμα πολλών παραστάσεων στην εποχή μας- δεν είναι εύκολο να αποδοθεί στη σκηνή και ειδικά σε ένα μουσικοθεατρικό εγχείρημα. Υπάρχουν σημεία που χρειάζονται βελτίωση ως προς την εκτέλεση, όπως το τέλος της ιστορίας που δεν είναι τόσο κατανοητό και κάποιοι αστεϊσμοί που δεν ταιριάζουν τόσο με το κλίμα της παράστασης. Παρ' όλα αυτά είναι μια αξιόλογη προσπάθεια από νέα παιδιά, που έχουν την έμπνευση και όλη τη διάθεση να πειραματιστούν και να παρουσιάσουν κάτι πρωτότυπο και ξεχωριστό!
Σκηνοθεσία: Ομάδα “Ιδέα” (Κώστας Γάκης, Αθηνά Μουστάκα, Κωνσταντίνος Μπιμπής) σε συνεργασία με τον Γιώργο Κισσανδράκη και τη Νάντια Μαργαρίτη
Κείμενο: Παντελής Κυραμαργιός
Σκηνικά – Κοστούμια: Αμαλία Θεοδοροπουλου, Θανάσης Φωτεινιάς
Μουσική: Παντελής Κυραμαργιός
Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιώργος Κισσανδράκης, Νάντια Μαργαρίτη
Μουσικοί: Εύα Λαύκα (τραγούδι), Παντελής Κυραμαργιός (Πιάνο), Νικόλας Μαύρος (έγχορδα), Νίκος Σταδιάτης (ακορντεόν), Ιούλιος Κουτσογεωργίου (μπάσο), Αλέξανδρος Κούρος (κρουστά), Γιάννης Ταυλάς (κιθάρα)
"Ως την άκρη της κλωστής"
Στο έργο του Παντελή Κυραμαργιού, ο Παύλος είναι ζωγράφος. Ζει διαρκώς μέσα από τις αναμνήσεις του σ' έναν φανταστικό -σχεδόν σουρρεαλιστικό-κόσμο, τον οποίο έχει δημιουργήσει ο ίδιος. Κινείται ανάμεσα σε δύο πραγματικότητες -τη δική του και την αληθινή- προσπαθώντας με εμμονή να ακολουθήσει το νήμα της κλωστής, που θα τον κρατήσει ζωντανό και που η άλλη άκρη του θα τον οδηγήσει στον έρωτα, την Ελευθερία του...
Η Θεατρική Ομάδα "Ιδέα", που έχει ήδη διακριθεί στο εξωτερικό, αποτελείται από τον Κώστα Γάκη, την Αθηνά Μουστάκα και τον Κωνσταντίνο Μπιμπή. Μετά την επιτυχία του "Ρωμαίος και Ιουλιέτα για δύο", τη σύνθεση όλων των τραγωδιών του Οιδίποδα στο "Δέντρο του Οιδίποδα" και την "Αριστοφανιάδα", η Ομάδα "Ιδέα" μεταφέρει τις καλλιτεχνικές δημιουργίες των Πλέγμα μέσα από δύο νέους ηθοποιούς, τον Γιώργο Κισσανδράκη και τη Νάντια Μαργαρίτη.
Η καλλιτεχνική κολλεκτίβα Πλέγμα αποτελείται από εφτά εξίσου νέους μουσικούς, που σκοπό έχουν να ζωντανέψουν το έργο του Παντελή Κυραμαργιού με τραγούδια που συνθέτουν τον πρώτο δίσκο τους με τίτλο ομώνυμο του έργου. Οι λέξεις και οι μουσικές των τραγουδιών τους δημιουργούν ένα κουβάρι από ζωγραφιές και αναπαραστάσεις, που στοχεύουν σ' ένα πλέγμα ιδεών και δράσεων.
Ας δούμε λοιπόν το πάντρεμα αυτών των δύο, της μουσικής με το θέατρο...
Η κολλεκτίβα Πλέγμα εκτός από την ερμηνεία των τραγουδιών, ανέλαβε κι έναν επιπλέον ρόλο στην παράσταση. Κάθε τραγούδι τους αποτελούσε κι ένα απόσπασμα από το ημερολόγιο του Παύλου (δέκα τραγούδια αντιστοιχούσαν σε δέκα αποσπάσματα του ημερολογίου). Αυτό έδενε ουσιαστικά το μουσικό με το θεατρικό μέρος και θεωρώ πως από αυτή τη σκοπιά η παράσταση πέτυχε. Με τα κομμάτια τους έχουν δημιουργήσει έναν πρωτότυπο και αξιόλογο δίσκο με όμορφες συνεργασίες, όπως αυτή της Γλυκερίας στα "Αστεία μου όνειρα"και του Κοτονιά στο "Σταγόνα και νότα". Ξεχώρισα ακόμη το "Για σένα άλλαξα θεό"(πολύ αισθαντικό και συγκινητικό τραγούδι), τη "Μάγισσα", τους "Δείκτες" και το "Τσίρκο" με τη Σοφία Κουρτίδου. Θεωρώ πως είναι ένας καλοδουλεμένος δίσκος και ως προς τη μουσική και ως προς το στίχο, με ώριμα στοιχεία που δημιουργούν συγκινήσεις και εικόνες.
Ως προς το θεατρικό μέρος, ο Γιώργος Κισσανδράκης κλήθηκε να αποδώσει τον σκοτεινό χαρακτήρα του ζωγράφου μέσα από τις αναμνήσεις του, που τον κυνηγούν και του έχουν δημιουργήσει ένα κουβάρι από σκέψεις και ιδέες κινούμενες μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Σαν ηθοποιός είχε ταλέντο, ιδιαίτερη χροιά και στάθηκε με αξιοπρέπεια στο ρόλο που είχε να υποδυθεί. Από την άλλη, η Νάντια Μαργαρίτη στο ρόλο της Ελευθερίας είχε μελωδική φωνή, που συνταίριαζε στη μουσικοθεατρική παράσταση, όμως θεωρώ πως η ερμηνεία της έχει περιθώρια εξέλιξης.
Σαν πρώτη ύλη το έργο και το σενάριο της παράστασης παρουσιάζει ενδιαφέρον και έχει κάτι το ιδιαίτερο. Όμως ο σουρρεαλισμός -που είναι γνώρισμα πολλών παραστάσεων στην εποχή μας- δεν είναι εύκολο να αποδοθεί στη σκηνή και ειδικά σε ένα μουσικοθεατρικό εγχείρημα. Υπάρχουν σημεία που χρειάζονται βελτίωση ως προς την εκτέλεση, όπως το τέλος της ιστορίας που δεν είναι τόσο κατανοητό και κάποιοι αστεϊσμοί που δεν ταιριάζουν τόσο με το κλίμα της παράστασης. Παρ' όλα αυτά είναι μια αξιόλογη προσπάθεια από νέα παιδιά, που έχουν την έμπνευση και όλη τη διάθεση να πειραματιστούν και να παρουσιάσουν κάτι πρωτότυπο και ξεχωριστό!
Σκηνοθεσία: Ομάδα “Ιδέα” (Κώστας Γάκης, Αθηνά Μουστάκα, Κωνσταντίνος Μπιμπής) σε συνεργασία με τον Γιώργο Κισσανδράκη και τη Νάντια Μαργαρίτη
Κείμενο: Παντελής Κυραμαργιός
Σκηνικά – Κοστούμια: Αμαλία Θεοδοροπουλου, Θανάσης Φωτεινιάς
Μουσική: Παντελής Κυραμαργιός
Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιώργος Κισσανδράκης, Νάντια Μαργαρίτη
Μουσικοί: Εύα Λαύκα (τραγούδι), Παντελής Κυραμαργιός (Πιάνο), Νικόλας Μαύρος (έγχορδα), Νίκος Σταδιάτης (ακορντεόν), Ιούλιος Κουτσογεωργίου (μπάσο), Αλέξανδρος Κούρος (κρουστά), Γιάννης Ταυλάς (κιθάρα)