Υπάρχει μουσική για να διασκεδάσεις, να χορέψεις
και να τραγουδήσεις. Όμως υπάρχουν και μουσικοί που θα σε πάνε κάπου αλλού, θα
σου δείξουν εικόνες αλλιώτικες από αυτές που έχεις συνηθίσει. Οι Swans μέσα από τα
επαναλαμβανόμενα μοτίβα, τα υπερβολικά ντεσιμπέλ και τo άγχος που
δημιουργούν εξαγνίζουν το κοινό που επισκέπτεται τις ζωντανές εμφανίσεις τους.
Όμως η εμπειρία των Swans δεν είναι για όλους. Σίγουρα κάποιος ο οποίος δεν έχει ιδιαίτερη τριβή με τη μουσική τους ή και με τη μουσική γενικότερα, πιθανώς να μην μπορέσει να συνδεθεί με το όραμα του Michael Gira. Ένα όραμα που έχει ξεκινήσει απ' τη δεκαετία του 1980 με ένα διάλειμμα δέκα ετών, εκεί λίγο πριν το 2000. Η συγκεκριμένη μετενσάρκωση των Swans είναι οργισμένη και φασαριόζικη ενώ βασίζει το set της στους δίσκους που κυκλοφόρησαν απ' το 2010 και μετά.
Ο Gira και η μπάντα του καθηλώνουν τον ακροατή, ξεκοκαλίζοντας τη μουσική στην πρωτόγονη μορφή της. Είναι μία εκκωφαντική τελετή, κατά την οποία έχεις συνέχεια την αίσθηση ότι κάτι θα συμβεί. Ενώ είσαι χαμένος ανάμεσα στους αυτοσχεδιασμούς και την αργή κλιμάκωση των τραγουδιών, ως θεατής είσαι σε μία συνεχή και ένοχη αναμονή.
Τα πρώτα λεπτά της συναυλίας το κοινό ήταν παγωμένο, ίσως λίγο φοβισμένο για το τι θα συμβεί. Βλέπετε στην αρχή του καινούριου και προς το παρόν ακυκλοφόρητου “The Knot” σου δίνεται η εντύπωση ότι πνίγεσαι, σα να είσαι μέσα στη τρικυμία. Και μετά έρχεται το ξέσπασμα, οι μπαγκέτες στα drums έσπαγαν και ο Michael Gira μπήκε με απόκοσμες ιαχές να φουσκώσει την ένταση. Κοινό και μουσικοί στο Gagarin κρεμόντουσαν από τις κινήσεις του Gira, ο οποίος καθόταν σαν παρανοϊκός μαέστρος στο κέντρο της σκηνής. Ήταν ο κύριος υπεύθυνος για τους ήχους που έφταναν στα αυτιά μας. Τα ηχητικά κύματα εξαπολύονταν από τη δίνη που είχε δημιουργήσει, προς όλες τις κατευθύνσεις.
Nα σημειωθεί πως ο χώρος ήταν ασφυκτικά γεμάτος και ζεστός. Σίγουρα περισσότερο από ότι έπρεπε αφού ήταν sold out και πιθανώς οι διοργανωτές να μη ζύγισαν τα νούμερα πολύ σωστά. Τέτοια (ελληνικά) φαινόμενα πρέπει να αποφεύγονται ώστε οι θεατές να απολαμβάνουν την εμπειρία μίας συναυλίας όσο το δυνατόν καλύτερα.
Ο Ψαραντώνης άνοιξε τη συναυλία με τη λύρα του και άλλους τρεις μουσικούς. Το πάθος και η αυθεντικότητα είναι η κοινή συνιστώσα του με τους Swans και ας μην μοιάζει η δομή της μουσικής τους. Επεδίωκε την άμεση επαφή με το κοινό αφού ενώ τραγουδούσε έσκυβε μπροστά απ το μικρόφωνο ώστε να είναι πιο κοντά στον κόσμο. Κι ας μην ακουγόταν τόσο δυνατά, δεν τον ένοιαζε. Το συναίσθημα οδηγούσε την σκηνική του παρουσία. Έπαιξε λίγο απ όλα και μας χαιρέτησε με ένα νανούρισμα.
Οι Swans έπαιξαν δύο ώρες και μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα ακούστηκαν πέντε κομμάτια. Η διάρκεια και οι εναλλαγές τους δείχνουν την κινηματογραφική προσέγγιση του Michael Gira στη μουσική. Αργόσυρτα και τελετουργικά μορφώματα κατέληξαν στον τυφώνα του “Cloud of the Unknowing” αλλά και στις εκρήξεις του “The Glowing Man”, στο οποίο οι θεατές ξέφυγαν. Παραλίγο μάλιστα να ξεκινήσει mosh pit μέσα σε όλη αυτή τη μουσική έκσταση.
Στα χαρτιά οι Swans είναι ένα μείγμα noise, post και experimental rock. Όμως οι εμφανίσεις τους είναι κάτι διαφορετικό, κάτι μεταξύ λιτανείας και παγόβουνου που λιώνει. Μάλλον θα χρειαστείς ωτοασπίδες αλλά και ανοιχτό μυαλό. Αφού τέλειωσε η συναυλία ο Michael Gira, χαμογελαστός και γαλήνιος πια, περίμενε τον κόσμο στην είσοδο για μια χειραψία και ένα αυτόγραφο, για να μας πει και αυτός με τη σειρά του την καληνύχτα του.
Swans Setlist
The Knot
Screen Shot
Cloud of Unknowing
The Man Who Refused to Be Unhappy
The Glowing Man
[Οι φωτογραφίες του άρθρου ανήκουν στον Ξενοφώντα Καράμπαλη και το Mix Grill]
Όμως η εμπειρία των Swans δεν είναι για όλους. Σίγουρα κάποιος ο οποίος δεν έχει ιδιαίτερη τριβή με τη μουσική τους ή και με τη μουσική γενικότερα, πιθανώς να μην μπορέσει να συνδεθεί με το όραμα του Michael Gira. Ένα όραμα που έχει ξεκινήσει απ' τη δεκαετία του 1980 με ένα διάλειμμα δέκα ετών, εκεί λίγο πριν το 2000. Η συγκεκριμένη μετενσάρκωση των Swans είναι οργισμένη και φασαριόζικη ενώ βασίζει το set της στους δίσκους που κυκλοφόρησαν απ' το 2010 και μετά.
Ο Gira και η μπάντα του καθηλώνουν τον ακροατή, ξεκοκαλίζοντας τη μουσική στην πρωτόγονη μορφή της. Είναι μία εκκωφαντική τελετή, κατά την οποία έχεις συνέχεια την αίσθηση ότι κάτι θα συμβεί. Ενώ είσαι χαμένος ανάμεσα στους αυτοσχεδιασμούς και την αργή κλιμάκωση των τραγουδιών, ως θεατής είσαι σε μία συνεχή και ένοχη αναμονή.
Τα πρώτα λεπτά της συναυλίας το κοινό ήταν παγωμένο, ίσως λίγο φοβισμένο για το τι θα συμβεί. Βλέπετε στην αρχή του καινούριου και προς το παρόν ακυκλοφόρητου “The Knot” σου δίνεται η εντύπωση ότι πνίγεσαι, σα να είσαι μέσα στη τρικυμία. Και μετά έρχεται το ξέσπασμα, οι μπαγκέτες στα drums έσπαγαν και ο Michael Gira μπήκε με απόκοσμες ιαχές να φουσκώσει την ένταση. Κοινό και μουσικοί στο Gagarin κρεμόντουσαν από τις κινήσεις του Gira, ο οποίος καθόταν σαν παρανοϊκός μαέστρος στο κέντρο της σκηνής. Ήταν ο κύριος υπεύθυνος για τους ήχους που έφταναν στα αυτιά μας. Τα ηχητικά κύματα εξαπολύονταν από τη δίνη που είχε δημιουργήσει, προς όλες τις κατευθύνσεις.
Nα σημειωθεί πως ο χώρος ήταν ασφυκτικά γεμάτος και ζεστός. Σίγουρα περισσότερο από ότι έπρεπε αφού ήταν sold out και πιθανώς οι διοργανωτές να μη ζύγισαν τα νούμερα πολύ σωστά. Τέτοια (ελληνικά) φαινόμενα πρέπει να αποφεύγονται ώστε οι θεατές να απολαμβάνουν την εμπειρία μίας συναυλίας όσο το δυνατόν καλύτερα.
Ο Ψαραντώνης άνοιξε τη συναυλία με τη λύρα του και άλλους τρεις μουσικούς. Το πάθος και η αυθεντικότητα είναι η κοινή συνιστώσα του με τους Swans και ας μην μοιάζει η δομή της μουσικής τους. Επεδίωκε την άμεση επαφή με το κοινό αφού ενώ τραγουδούσε έσκυβε μπροστά απ το μικρόφωνο ώστε να είναι πιο κοντά στον κόσμο. Κι ας μην ακουγόταν τόσο δυνατά, δεν τον ένοιαζε. Το συναίσθημα οδηγούσε την σκηνική του παρουσία. Έπαιξε λίγο απ όλα και μας χαιρέτησε με ένα νανούρισμα.
Οι Swans έπαιξαν δύο ώρες και μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα ακούστηκαν πέντε κομμάτια. Η διάρκεια και οι εναλλαγές τους δείχνουν την κινηματογραφική προσέγγιση του Michael Gira στη μουσική. Αργόσυρτα και τελετουργικά μορφώματα κατέληξαν στον τυφώνα του “Cloud of the Unknowing” αλλά και στις εκρήξεις του “The Glowing Man”, στο οποίο οι θεατές ξέφυγαν. Παραλίγο μάλιστα να ξεκινήσει mosh pit μέσα σε όλη αυτή τη μουσική έκσταση.
Στα χαρτιά οι Swans είναι ένα μείγμα noise, post και experimental rock. Όμως οι εμφανίσεις τους είναι κάτι διαφορετικό, κάτι μεταξύ λιτανείας και παγόβουνου που λιώνει. Μάλλον θα χρειαστείς ωτοασπίδες αλλά και ανοιχτό μυαλό. Αφού τέλειωσε η συναυλία ο Michael Gira, χαμογελαστός και γαλήνιος πια, περίμενε τον κόσμο στην είσοδο για μια χειραψία και ένα αυτόγραφο, για να μας πει και αυτός με τη σειρά του την καληνύχτα του.
Swans Setlist
The Knot
Screen Shot
Cloud of Unknowing
The Man Who Refused to Be Unhappy
The Glowing Man
[Οι φωτογραφίες του άρθρου ανήκουν στον Ξενοφώντα Καράμπαλη και το Mix Grill]