Αυτό το χειμώνα το Θέατρο Άλμα παρουσιάζει την παράσταση «Μαυροπούλι» σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη. Είναι ένα δυνατό έργο, που πραγματεύεται δύσκολα ζητήματα, αλλά δίνει την ελευθερία στο θεατή να επιλέξει πώς θα «διαβάσει» την ιστορία.
Κάποτε όλα μαθεύτηκαν και οι ζωές τους διαλύθηκαν. Ο Ρέυ καταδικάστηκε σε έξι χρόνια φυλάκισης για αποπλάνηση ανηλίκου, άλλαξε όνομα, πόλη, δουλειά και φαίνεται να προχώρησε στη ζωή του. Η Ούνα καταδικάστηκε κι εκείνη από την κοινωνία, την οικογένεια της κι έμεινε εγκλωβισμένη στο παρελθόν, το δικό τους παρελθόν. Τυχαία μαθαίνει για τη νέα ζωή του Ρέυ, μη μπορώντας να δεχτεί ότι προχώρησε και τ' άφησε όλα πίσω, θέλει να τον γυρίσει στο παρελθόν, να του θυμίσει, να τον πληγώσει, να τον φορτώσει ενοχές, να τον διεκδικήσει ξανά.
Δεκαπέντε χρόνια μετά, χωρίς να έχουν καμία επικοινωνία όλα αυτά τα χρόνια, στέκονται ο ένας απέναντι απ' τον άλλον για να πουν την αλήθεια τους; Για να πάρουν απαντήσεις; Για να λυτρωθούν; Για να μπει ένα τέλος; Για να γίνει μια νέα αρχή; Είναι μια συνάντηση αλληλοεξομολόγηση, όπου ο καθένας έχει ανάγκη να πει την αλήθεια του, να τα πουν όλα...
Το «Μαυροπούλι», το βραβευμένο έργο του David Harrower, γράφτηκε το 2005 και είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα. Το έργο στρέφεται γύρω από ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο, κοινωνικό και διαχρονικό θέμα, την κακοποίηση ανηλίκου, όμως δεν στέκεται αποκλειστικά σε αυτό, εμβαθύνει στους ήρωες, τα κίνητρά και τα συναισθήματα τους. Αγγίζει ευαίσθητες χορδές της κοινωνίας και προβληματίζει έντονα το θεατή για το πόσο μεταβλητός μπορεί να γίνει ο ρόλος του θύτη και του θύματος και πόσο διακριτά είναι τελικά τα όρια ανάμεσα στο ηθικό και το ανήθικο, στον έρωτα και την αρρώστια της ψυχής και του μυαλού;
Η
παράσταση ανιχνεύει τα απόλυτα όρια της ηθικής, της σεξουαλικής
επιθυμίας, του νοήματος του έρωτα, της επίδρασης που έχει το παρελθόν
στο παρόν στις ανθρώπινες σχέσεις. Στο έργο αυτό δεν υπάρχουν ξεκάθαρες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στο Καλό και στο Κακό. Αποδεικνύει
πως οι ανθρώπινες σχέσεις μπορούν να ξεπεράσουν τις νόρμες και τους
νόμους, γιατί είναι πέρα από κατηγοριοποιήσεις και ταμπέλες.
Ο Harrower έπλασε τους ήρωες της ιστορίας του, με τρόπο που ο θύτης
και το θύμα κατά τη διάρκεια του έργου να εναλλάσσονται διαρκώς. Δεν
αθωώνει τον ήρωα του, αλλά ούτε τον καταδικάζει. Το ζήτημα της
κακοποίησης αναφέρεται συνεχώς κατά τη διάρκεια του έργου, όμως δίνεται η
ελευθερία στο θεατή ν' αποφασίσει, αν πρόκειται για μια ιστορία
κακοποίησης ή για έναν απαγορευμένο έρωτα.Στο τέλος του έργου, η κάθαρση
έρχεται μέσα από την παρουσία ενός μικρού κοριτσιού. Η παρουσία αυτού
του παιδιού είναι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο τότε και το τώρα.
Η σκηνοθεσία είναι λειτουργική. Ο σκηνοθέτης θέλει να φωτίσει τον ψυχισμό των πρωταγωνιστών, να απογυμνώσει τις ψυχές τους πάνω στη σκηνή. Δεν παίρνει θέση, σκοπός είναι να προβληματίσει το θεατή κι εκείνος να αποφασίσει για τις απαντήσεις στα διλήμματα που προκύπτουν από την παράσταση. Κατά τη διάρκεια του έργου μεσολαβούν ορισμένες πιο ανάλαφρες στιγμές, που εκτονώνουν τη βαριά ατμόσφαιρα κι είναι αναγκαίες. Η μετάφραση του Λευτέρη Γιοβάνιδη, απέδωσε ορθά και χωρίς υπερβολές το κείμενο.
Ο Γιώργος Κιμούλης είναι εξαιρετικός
στο ρόλο του Ρέυ, καθηλώνει με την ερμηνεία του, την οποία δε φορτώνει
με στοιχεία υπερβολής. Το παίξιμό του έχει πάθος και δύναμη. Φωτίζει την εσωτερική αλήθεια του ήρωά, τις σκέψεις και τα συναισθήματά του με σκοπό να τον οδηγήσει στη λύτρωση.
Η Ανθή Σαββάκη στην ερμηνεία της έχει πάθος, όμως δεν
καταφέρνει να αποδώσει απόλυτα το ψυχολογικό βάθος της ηρωίδας της.
Συγκινεί με την ερμηνεία της τη στιγμή που μένει ολομόναχη στο σκοτάδι
και τραγουδά σαν φοβισμένο παιδί. Το σίγουρο είναι ότι θα μας
απασχολήσει στο μέλλον.
Το σκηνικό απολύτα
ταιριαστό κι εύστοχο. Η σκηνή είναι γεμάτη σκουπίδια, που βρίσκονται
παντού στο χώρο, χαρτιά, αποφάγια, άδεια μπουκάλια, άδεια ποτήρια καφέ,
σακούλες, όλα σκόρπια όπως και οι ζωές τους. Είναι ο χώρος έργασίας του
πρωταγωνιστή, ένα γραφείο με τζαμαρίες τριγύρω, ένα μεγάλο τραπέζι στη
μέση, πολλές καρέκλες, ντουλάπες, έναν κάδο σκουπιδιών γεμάτο ως επάνω
κι έναν ψύκτη νερού. Η Χριστίνα Κωστέα προφανώς θέλησε να αποτυπώσει
στον εξωτερικό χώρο δράσης τον ψυχισμό των ηρώων. Ψυχές αναστατωμένες,
που πρέπει να καθαρίσουν. Ζωές πεταμένες σαν σκουπίδια στον κάδο.
Τα κοστούμια της Σοφίας Νικολαίδη είναι αρμονικά και ταιριαστά με το περιβάλλον που εκτυλίσσεται το έργο. Επίσης ο φωτισμός θα παίξει σημαντικό ρόλο σε κρίσιμα σημεία της ιστορίας. Εξαιρετική, ακόμα υπήρξε και η μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη που συγκινεί στο φινάλε του έργου.
«Το Μαυροπούλι» είναι μια παράσταση προβληματίζει το θεατή, του προκαλεί συναισθήματα και διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του μέχρι το τέλος.
Συντελεστές Παράστασης:
Συγγραφέας: Ντέιβιντ Χάροουερ
Ηθοποιοί: Γιώργος Κιμούλης, Ανθή Σαββάκη, Νίκος Λαγός, Γεωργία Πασιπουλαρίδη, Ζωή Πετράκη
Σκηνοθεσία: Γιώργος Κιμούλης
Σκηνοθεσία: Γιώργος Κιμούλης
Μετάφραση: Λευτέρης Γιοβάνιδης
Σκηνικά: Χριστίνα Κωστέα
Κοστούμια: Σοφία Νικολαίδη
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Σκηνικά: Χριστίνα Κωστέα
Κοστούμια: Σοφία Νικολαίδη
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Video: Κώστας Κιμούλης
Διεύθυνση Παραγωγής: Ελένη Συροπούλου
Διεύθυνση Παραγωγής: Ελένη Συροπούλου
Στίχοι και μουσική τραγουδιού: Σταμάτης Κραουνάκης
Πληροφορίες παράστασεις:
Θέατρο Άλμα, Αγίου Κωνσταντίνου & Ακομινάτου 15-17, Αθήνα
Θέατρο Άλμα, Αγίου Κωνσταντίνου & Ακομινάτου 15-17, Αθήνα
Διάρκεια: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Μέρες
και ώρες παραστάσεων : Τετάρτη στις 19:30 (λαϊκή απογευματινή), Πέμπτη
& Παρασκευή & Σάββατο στις 21:00 , Κυριακή στις 20:00Τελεταία παράσταση: 18 Ιανουαρίου 2018
Τιμές εισιτηρίων: Πλατεία: 20€ , Εξώστης: 18€ , Λαϊκή απογευματινή: 18-16€ Μειωμένο: 15€
Τιμές εισιτηρίων: Πλατεία: 20€ , Εξώστης: 18€ , Λαϊκή απογευματινή: 18-16€ Μειωμένο: 15€
Ανέργων: 10€. Ισχύουν ειδικές τιμές για ομαδικές κρατήσεις.
Τηλ Επικοινωνίας.: 215-505 5935