Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Irvine εξέτασαν 500.000 τραγούδια που κυκλοφόρησαν στο Ηνωμένο Βασίλειο μεταξύ 1985 και 2015 και τα ταξινόμησαν σύμφωνα με τη διάθεσή τους.
Η «ευτυχία» μειώνεται, η «φωτεινότητα» μειώνεται, η «θλίψη» ανεβαίνει και ταυτόχρονα τα τραγούδια καθίστανται όλο και περισσότερο χορευτικά. Άλλωστε, τα χορευτικά κομμάτια δε σημαίνει ότι έχουν χαρούμενους στίχους...
Φυσικά, οι ερευνητές τονίζουν ότι η σταδιακή μείωση του δείκτη μέσης ευτυχίας/χαράς δεν σημαίνει ότι όλα τα επιτυχημένα τραγούδια το 1985 ήταν χαρούμενα και όλα τα επιτυχημένα τραγούδια το 2015 ήταν λυπηρά. Προσπάθησαν να αναζητήσουν μέσες τάσεις στις ακουστικές ιδιότητες της μουσικής και τις διαθέσεις που περιγράφουν τους ήχους.
Ορισμένα τραγούδια με χαμηλό δείκτη χαράς το 2014 είναι το "Stay With Me" του Sam Smith, το "Whispers" (Passenger) και το "Unmissable" από Gorgon City. Το 1985 μερικά τραγούδια με υψηλό δείκτη χαράς είναι τα "Glory Days" του Bruce Springsteen, "Would I lie to you?" από τους Eurythmics, και "Freedom" από τους Wham!
«Το κοινό φαίνεται να προτιμά πιο ευτυχισμένα τραγούδια, παρόλο που όλο και περισσότερα δυσαρεστημένα τραγούδια εκδίδονται κάθε χρόνο», γράφουν οι ερευνητές. Βρήκαν επίσης ότι τα πιο επιτυχημένα είδη μουσικής είναι η χορευτική και η ποπ, καθώς και διαπιστώθηκε μια σαφής καθοδική τάση στην επιτυχία του rock, από τις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Η συνολική μεταβολή της διάθεσης στα μουσικά χαρακτηριστικά των τραγουδιών αντικατοπτρίζει άλλες μελέτες που έχουν εξετάσει τις λυρικές αλλαγές τα τελευταία χρόνια. Έχουν διαπιστώσει ότι η χρήση των θετικών συναισθημάτων έχει μειωθεί και οι δείκτες της μοναξιάς και της κοινωνικής απομόνωσης έχουν αυξηθεί.
«Έτσι φαίνεται ότι, ενώ η συνολική διάθεση γίνεται όλο και λιγότερο ευτυχισμένη, οι άνθρωποι φαίνεται να θέλουν να τα ξεχάσουν όλα και να χορέψουν».
Η «ευτυχία» μειώνεται, η «φωτεινότητα» μειώνεται, η «θλίψη» ανεβαίνει και ταυτόχρονα τα τραγούδια καθίστανται όλο και περισσότερο χορευτικά. Άλλωστε, τα χορευτικά κομμάτια δε σημαίνει ότι έχουν χαρούμενους στίχους...
Φυσικά, οι ερευνητές τονίζουν ότι η σταδιακή μείωση του δείκτη μέσης ευτυχίας/χαράς δεν σημαίνει ότι όλα τα επιτυχημένα τραγούδια το 1985 ήταν χαρούμενα και όλα τα επιτυχημένα τραγούδια το 2015 ήταν λυπηρά. Προσπάθησαν να αναζητήσουν μέσες τάσεις στις ακουστικές ιδιότητες της μουσικής και τις διαθέσεις που περιγράφουν τους ήχους.
Ορισμένα τραγούδια με χαμηλό δείκτη χαράς το 2014 είναι το "Stay With Me" του Sam Smith, το "Whispers" (Passenger) και το "Unmissable" από Gorgon City. Το 1985 μερικά τραγούδια με υψηλό δείκτη χαράς είναι τα "Glory Days" του Bruce Springsteen, "Would I lie to you?" από τους Eurythmics, και "Freedom" από τους Wham!
«Το κοινό φαίνεται να προτιμά πιο ευτυχισμένα τραγούδια, παρόλο που όλο και περισσότερα δυσαρεστημένα τραγούδια εκδίδονται κάθε χρόνο», γράφουν οι ερευνητές. Βρήκαν επίσης ότι τα πιο επιτυχημένα είδη μουσικής είναι η χορευτική και η ποπ, καθώς και διαπιστώθηκε μια σαφής καθοδική τάση στην επιτυχία του rock, από τις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Η συνολική μεταβολή της διάθεσης στα μουσικά χαρακτηριστικά των τραγουδιών αντικατοπτρίζει άλλες μελέτες που έχουν εξετάσει τις λυρικές αλλαγές τα τελευταία χρόνια. Έχουν διαπιστώσει ότι η χρήση των θετικών συναισθημάτων έχει μειωθεί και οι δείκτες της μοναξιάς και της κοινωνικής απομόνωσης έχουν αυξηθεί.
«Έτσι φαίνεται ότι, ενώ η συνολική διάθεση γίνεται όλο και λιγότερο ευτυχισμένη, οι άνθρωποι φαίνεται να θέλουν να τα ξεχάσουν όλα και να χορέψουν».