Πραγματικά κάνεις μας δεν ήξερε τι να περιμένει μετά από όσα ακούσαμε για τις συνθήκες στην συναυλία των Dream Theater την αμέσως προηγούμενη μέρα.
Ομολογώ ότι και εγώ είχα μια μικρή αγωνία για το τι πρόκειται να συναντήσω στο Gazi Music Hall. Πραγματικά όπως διαπίστωσα μόλις μπήκα στο χώρο, όλα έδειχναν φυσιολογικά και ανθρώπινα τόσο στην ροή του κόσμου όσο και στις συνθήκες κλιματισμού μέσα στο club, ωστόσο μια παγωμένη μπύρα κρίθηκε απαραίτητη.
Ο κόσμος ήταν ήδη αρκετός στην αρένα, όταν οι Aetherian εμφανίστηκαν στην σκηνή. Ομολογώ ότι από το υλικό τους είχα ακούσει λιγοστά πράγματα και δεν ήξερα τι να περιμένω από την εμφάνισή τους αυτή. Με τις πρώτες νότες όμως, κατάλαβα πολύ καλά! Άψογη μπάντα με πολύ δυνατή σκηνική παρουσία, νεύρο και περίσσιο πάθος έκαναν ότι μπορούσαν για να πείσουν και τον πιο δύσπιστο (σαν εμένα) και το κατάφεραν στο έπακρο. Πολύ ωραίες συνθέσεις με πανέμορφες μελωδίες και χαοτικά ξεσπάσματα άρτια παιγμένα με υποδειγματικό ήχο. Ζέσταναν στο έπακρο το κοινό το οποίο τους αποθέωσε στην κυριολεξία. Πραγματικά από τις λίγες φορές που περνάω τόσο καλά με opening act πριν από την βασική μπάντα που ήρθα να παρακολουθήσω. Ήταν ένα εξαιρετικό 40λεπτο set στο οποίο κατάφεραν να κερδίσουν πολλούς νέους οπαδούς. Έκλεισαν την εμφάνιση τους με το "Rain" και αφού μας ευχαρίστησαν πολύ για την παρουσία μας, φώναξαν όλοι ρυθμικά "Lamb Of God".
Αξίζει να σημειωθεί ότι είχα καιρό να δώ πολύ κόσμο να έρχεται από νωρίς για να δει το support group και μάλιστα να το αποθεώνει. Εύγε στα παιδιά και τους εύχομαι τα καλύτερα και είμαι σίγουρος οτι στο μέλλον θα μας απασχολήσουν ξανά.
Και έφτασε η ώρα για το ολοκαύτωμα. Κανείς δεν περίμενε κάτι λιγότερο από αυτό που ακολούθησε. Ένα show των "Lamb Of God" ξέρεις από πρίν ότι δεν θα είναι μια ήρεμη εκδρομή στην εξοχή κυνηγώντας πεταλούδες.
Για ορεκτικό μας σέρβιραν ως πρώτο κομμάτι το "Omerta" και επικράτησε χάος και πανικός. Ο Randy Blythe σαρωτικός στο πέρασμά του όπως φυσικά και όλη η μπάντα. Απλά στέκομαι σε αυτόν καθώς είναι στα πενήντα (50) του πλέον και έχει σκηνική παρουσία που ακόμα και εικοσάρηδες θα ζήλευαν. Τι και αν δεν ήταν ο Chris Adler πίσω από τα τύμπανα, που μεταξύ μας πολυ θα ήθελα να ήταν, αλλά ο αντικαταστάτης του Art Cruz (των Prong) αποδείχτηκε κάτι παραπάνω από άξιος και ικανός για να καθίσει πίσω από τα τύμπανα των LoG.
"Holy shit" έλεγε και ξανα-έλεγε ο Blythe αντικρίζοντας το ελληνικό κοινό που είχε κατακλείσει το club και δεν πίστευε και ο ίδιος την τόση υποστήριξη και αγάπη που τους έδωσαν εκείνη την μέρα οι Έλληνες οπαδοί. «Πραγματικά δεν έχω ιδέα γιατί τους πήρε τόσο καιρό να μας φέρουν εδώ, αλλά δεν θα γίνει ξανά». Και μετά από μερικές μικρές αναφορές στο Ούζο και στο καταπληκτικό ελληνικό φαγητό ούρλιαξε από το μικρόφωνο: «Αθήνα, είστε έτοιμη να ισοπεδώσουμε αυτό το κτήριο;»
Και φυσικά ήμασταν έτοιμοι για όλα...
Ανελέητα σφυροκοπήματα με τα "Ruin", "Walk With Me in Hell", "Now You've Got Something to Die For".
Το mosh pit από τα πιο εντυπωσιακά που έχουμε ίσως δει ποτέ σε κλειστό χώρο τα τελευταία χρόνια. Πόδια στον αέρα, crowd surfing χωρίς αύριο, παπούτσια να εκσφενδονίζονται, μέχρι και σουτιέν (...μα σουτιέν μωρέ;) πετάχτηκαν στον αέρα (δυο φορές κιόλας). Ώρα για το "512" και το πάρτι πήρε φωτιά. Περιττό να σας πω τι έγινε όταν έπαιξαν το τελευταίο κομμάτι της βραδιάς το "Redneck" με ένα club να πηγαίνει πάνω κάτω και να σείεται συθέμελα.
Ο ήχος ήταν ίσως ο καλύτερος που έχω ακούσει σε metal συναυλία εδώ και πολύ καιρό και αντικειμενικά η εμφάνιση αυτή θα αποτελέσει μια από τις καλύτερες συναυλίες που έγιναν στην Ελλάδα για το 2019. Εξαιρετικός ήχος ( θα το πω για άλλη μια φορά) εκπληκτικό light show και best of setlist αν και έλειπαν αναφορές σε albums όπως το "Wrath".
Φυσικά και δεν έλειψαν τα παραπονάκια του τύπου «λίγο έπαιξαν». Ναι θα συμφωνήσω ότι μιας και δεν έπαιζαν σε κάποιο φεστιβάλ θα μπορούσαν να παίξουν ένα - δυο τραγούδια ακόμα αλλά αλήθεια τώρα θα αντέχατε άλλα είκοσι λεπτά ακόμα ξύλο στο pit;
Και απαντώ μόνος : ξεκάθαρα όχι!
Από την άλλη όσοι από εσάς είχατε έρθει ενημερωμένοι θα είδατε ότι σε όλη τους την περιοδεία παίζουν ακριβώς το ίδιο setlist πράγμα που σημαίνει ότι για κανένα λόγο δεν μας αδίκησαν.
Χαμόγελα, πονεμένοι σβέρκοι, κλειστές φωνές και ιδρωμένες μπλούζες. Ότι ακριβώς χρειάζεται για να είναι πετυχημένη μια metal συναυλία.
Setlist:
Omerta
Ruin
Walk With Me in Hell
Now You've Got Something to Die For
As the Palaces Burn
512
Engage the Fear Machine
Blacken the Cursed Sun
Hourglass
Descending
Still Echoes
Laid to Rest
Redneck
(Υ.Γ. Η σκέψη μας είναι σε εκείνους που έφυγαν από εκεί χωρίς παπούτσια)
Σχετικό θέμα