Enter Events: Γιατί το λαϊκό τραγούδι σιωπά αυτή την κρίσιμη ώρα για τους ανθρώπους του Πολιτισμού στην Ελλάδα;

Σχετικά με τα κυβερνητικά μέτρα σαν Enter Events η άποψη μας βασικά ταυτίζεται με αυτή των περισσότερων διοργανωτών και της προέδρου του Πανελλήνιου Συλλόγου Διοργανωτών κας Κατερίνας Σταματάκη. Προκύπτουν τεράστιοι προβληματισμοί κι εύλογες απορίες. 

Η ποσόστωση του 40% δεν είναι επαρκής σε καμία των περιπτώσεων για να καλυφθούν όλα τα έξοδα μιας συναυλίας αλλά κι άλλων χώρων κι εκδηλώσεων και ότι αυτή περιλαμβάνει για να τελεστεί, από την αμοιβή της μπάντας μέχρι και της καθαρίστριας και σίγουρα σχεδόν εξαφανίζει την έννοια του κέρδους. Γιατί ελπίζω όλοι να αντιλαμβάνονται πως δεν δουλεύουμε μόνο από χόμπι. Εργαζόμαστε για να κερδίσουμε και χρήματα. Βεβαία η ψυχολογία του κλάδου ευτυχώς, πάντα θα έχει τη λογική να κάνουμε κάτι κι ας μη βγάλουμε κέρδος, γιατί απλά μας λείπει να πραγματοποιήσουμε μια συναυλία. Οπότε χαλάλι κι ας μπούμε μέσα. Λίγοι άλλοι επαγγελματικοί κλάδοι σκέφτονται έτσι. Τεράστιο ζήτημα είναι αυτό της αστικής ευθύνης. Τι θα συμβεί αν κάποιος θεατής συναυλίας κολλήσει τον ιό σε μια συναυλία και κάνει μήνυση γιατί τα μέτρα πρόληψης που πάρθηκαν δεν ήταν επαρκή; Κι εδώ κολλάει και το θέμα του ποιος θα είναι υπεύθυνος για την διάθεση υγειονομικού υλικού καθώς και για την τήρηση των υγειονομικών κανόνων σε ένα θέατρο το οποίο έχει νοικιαστεί; 

Επίσης, όσον αφορά τη διαδικασία της διοργάνωσης μιας εκδήλωσης όλα είναι ρευστά. Τι γίνεται για παράδειγμα αν κάποιος ξεκινήσει να οργανώνει μια συναυλία και κάποιες μέρες πριν τελεστεί χρειαστεί νέο lockdown; Ποιος και πως θα του καλύψει τα έξοδα ή έστω μέρος τους; Ένα ακόμα ζήτημα είναι πως υπάρχει μεγάλος αριθμός εργαζομένων με λίγα ένσημα που δε δικαιολογούν το επίδομα των 800€. Τι θα απογίνουν αυτοί οι άνθρωποι; Δε γίνεται για τόσο μεγάλο διάσημα να μην εισπράξουν τίποτε. Πως θα ζήσουν και πως θα καλύψουν έστω και τα βασικά; Πρέπει να εντοπιστούν και να βοηθηθούν. 

Επίσης, ο Φ.Π.Α. για τα προϊόντα κατανάλωσης (π.χ. ποτά) κατά τη διάρκεια συναυλιών θα μειωθεί; Να πω εδώ πως η δωρεάν παραχώρηση δημοτικών θεάτρων και χώρων όπως και η πρόσφατη πρωτοβουλία της Τεχνόπολης είναι στη σωστή κατεύθυνση. Πρέπει να ακολουθήσουν κι άλλες κι οπωσδήποτε η κυβέρνηση να έρθει σύντομα σε διάλογο με τους φορείς για να καταλήξουν από κοινού σε ένα όσο το δυνατόν πιο βιώσιμο σχέδιο. 

Κλείνοντας θα ήθελα να πω πως επειδή οφείλουμε να βλέπουμε και το καλό μέσα στο κακό, η ατυχής αυτή συγκυρία είναι ευκαιρία να στηριχτεί και να αναπτυχθεί η εγχώρια καλλιτεχνική σκηνή σε όλα της τα επίπεδα. Να γίνουν γνωστά καινούργια μουσικά συγκροτήματα ή solo καλλιτέχνες, θεατρικές/ κινηματογραφικές ομάδες, ποιητές, ζωγράφοι κτλ. 

Καταρχάς, θα ήθελα να πω έστω και τυπικά πως οι υπεύθυνοι επικοινωνίας και Γραφείων Τύπου, που είναι κι ο τομέας ευθύνης μου, δεν έχουμε εδώ και 2 μήνες καν αντικείμενο, ενώ παραμένει άγνωστο αν και τι  θα καταφέρουμε μέσα στο καλοκαίρι. Επιπλέον το τοπίο είναι εξαιρετικά θολό και για την περίοδο Σεπτεμβρίου - Δεκεμβρίου. Για εμάς όλα εξαρτώνται από τις αντοχές, τα σχέδια και τις ενέργειες των διοργανωτών, ιδιοκτητών χώρων εκδηλώσεων κτλ. Δε βλέπω με τι τρόπο μπορεί κάποιος από εμάς να εισπράξει έστω και το 50% του τζίρου της περσινής σεζόν. Η κατάσταση ήδη για ορισμένους και σε λίγο για τους περισσότερους θα είναι δραματική σε οικονομικό επίπεδο. Επιπροσθέτως, ο ιός έχει επιβάλει μια επαγγελματική αργία η οποία οδηγεί στην οκνηρία και στην υπονόμευση της ψυχικής ισορροπίας.

Θεωρώ πως η κυβέρνηση καθυστέρησε πάρα πολύ να ασχοληθεί και να πάρει μέτρα για όλους τους επαγγελματικούς κλάδους που αφορούν τις τέχνες. Κι αν μου επιτρέπεται, το ίδιο έχει συμβεί και στο χώρο του αθλητισμού και τους αντίστοιχους επαγγελματίες. Μη ξεχνάμε πως το Υφυπουργείο Αθλητισμού υπάγεται στο Υπουργείο Πολιτισμού. Είναι απαράδεκτο να είμαστε στο σημείο, να πρέπει να γίνει όλος αυτός ο χαμός για να καταφέρουμε να κινηθεί η κρατική μηχανή για τον κλάδο μας. Δεν είναι υποτιμητικό για μας που ασχολούμαστε αποκλειστικά με το καλλιτεχνικό περιεχόμενο, αλλά είναι υποτιμητικό για το επίπεδο ολόκληρης της χώρας.

Αν υποθέσουμε πως οι κανόνες για την μη έξαρση της νόσου σε σχέση με την τέλεση πολιτιστικών γεγονότων που ανακοινώθηκαν είναι σωστοί κι απαραίτητοι, εκ των πραγμάτων δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια ακόμα και από την κυβέρνηση για ικανοποιητικές λύσεις. Αν η υγειονομική επιτροπή καταλήγει ότι αυτοί οι περιορισμοί είναι απαραίτητοι για την τέλεση εκδηλώσεων, τότε τι να κάνει κι η όποια κυβέρνηση. Αν της λένε πως μόνο το 40% της χωρητικότητας πρέπει να επιτρέπεται προφανώς δε μπορεί από μόνη της να το κάνει 50% ή 60%. Είναι άλλο η αντιμετώπιση των πρώτων 2-3 μηνών με οικονομική στήριξη μέσω επιδομάτων ή μείωσης ΦΠΑ κτλ που είναι υποχρέωσή της να ανταποκριθεί κι άλλο να περιμένουμε μια ιδανική λύση ώστε τελικά και να δουλέψουμε και ο απαραίτητος κόσμος να έρθει για να βγει οικονομικά η εκδήλωση και υγιείς να μείνουμε. Νομίζω είναι θέμα κατανόησης της πραγματικότητας.

Δε μπορώ να δω μια διέξοδο από τις συμπληγάδες για το σύνολο του χώρου χωρίς την εμφάνιση του φαρμάκου. Δε μιλώ καν για το εμβόλιο. Θα είναι τελείως διαφορετική η ψυχολογία του κόσμου, των διοργανωτών και του κρατικού μηχανισμού αν γνωρίζουν πως αν κάποιος νοσήσει θα μπορεί με ένα φάρμακο να περιορίσει την ασθένεια σε πολύ μικρότερο αριθμό ημερών και το ίδιο και τα συμπτώματα και τις συνέπειες που είναι σοβαρές σε αρκετές περιπτώσεις. Το φάρμακο είναι και η μόνη ουσιαστική λύση για να μπούμε κάπως στις ράγες έστω από του χρόνου. Θεωρώ πως αν την επόμενη σεζόν με τη βοήθεια όλων των μέτρων που θα έχουμε πάρει, της τύχης και της εμφάνισης κάποιου/ων αποτελεσματικών φαρμάκων, μπορούν να γίνουν εκδηλώσεις όλων των ειδών με κανονικές συνθήκες προσέλευσης ακόμα κι αν η είσπραξη όλων μας σημαίνει ένα 30% κάτω από τον τζίρο του 2019 κουτσά στραβά κάπως θα ξεπεραστεί το πρόβλημα. Τουλάχιστον στο επίπεδο να μην απολυθεί κόσμος, να μην πεινάσουμε, να μην ξενοικιαστούν γραφεία, πουληθούν εξοπλισμοί κτλ. Αν όχι φοβάμαι πως θ’ αναγκαστεί πολύς κόσμος ν’ αλλάξει δουλειά ασχέτως αν θα βρει άλλου ή όχι. Σίγουρα θα ξέρει πως σε αυτό που αγαπά και κάνει ως επάγγελμα σίγουρα δε θα μπορεί όποτε θα στραφεί αλλού με βάρκα την ελπίδα.

Κλείνοντας θα ήθελα να θίξω τη συνολική στάση του λαϊκού τραγουδιού στο όλο ζήτημα. Παρατηρώ σε σημείο ενοχλητικό μια τεράστια σιωπή από το χώρο της λαϊκής μουσικής. Δεν έχουν άποψη; Δεν παράγουν τέχνη; Η σιωπή λένε είναι κατάφαση σε τέτοιες περιπτώσεις. Ο χώρος αυτός έχει τεράστια ονόματα και πολύ μεγάλο κοινό. Ο Μαζωνάκης, η Πάολα, ο Βέρτης, ο Κιάμος, ο Ρουβάς, η Βανδή, η Βίσση, ο Καρράς, η Άντζελα Δημητρίου, ο Οικονομόπουλος για να αναφέρω μια δεκάδα στα πρόχειρα τι άποψη έχουν; Τα βρίσκουν όλα καλώς καμωμένα; Δεν ανησυχούν για τους συνεργάτες τους; Κρίνω πως δε θέλουν σε καμία περίπτωση να βρεθούν απέναντι στο κράτος. Αναρωτιούνται άραγε τι θα έπραττε και θα έλεγε στη θέση τους ο Καζαντζίδης, ο Ζαμπέτας, ο Στράτος Διονυσίου, ο Μητροπάνος κ.ά. Οι άνθρωποι αυτοί δεν παρήγαν μόνο καλλιτεχνικό έργο. Στάθηκαν με πράξεις ή δηλώσεις τους κοντά στο λαό και στους εργάτες της Τέχνης.