Εχτές πραγματοποιήθηκε η συναυλία της Loreena Mackennitt στο Θέατρο Βράχων "Μελίνα Μερκούρη" στο πλαίσιο του φεστιβάλ του Δήμου Υμηττού. Το mixgrill ήταν εκεί αλλά θα αποφύγω να γράψω προσωπικά σχόλια, καθώς πήρα σήμερα το πρωί ένα email, από έναν από εσάς, που τα έλεγε όλα. Το αναπαραγάγω με την άδεια του αποστελέα Stauros T τον οποίο και ευχαριστώ.Η συναυλία
Σταθήκαμε αρκετά τυχεροί εχθές να παραβρεθούμε σε μια συναυλία που όμοια της, πραγματικά, σπάνια συναντάς στις μέρες μας. Θα θέλαμε να ξεκινήσουμε με τα θετικά μιας και η ποιότητα και το ήθος αλλά και η καλλιτεχνική βαρύτητα της Loreena McKennitt στο μουσικό στερέωμα δεν θα επιδέχονταν οποιαδήποτε άλλη εξωγενή παρέμβαση. Ο ήχος (ακόμα και από το πλάι) ήταν πάρα πολύ καλός και καθαρός και πραγματικά έβγαζε προς τα έξω αυτά που είχαν να πουν τα τραγούδια.
Η Loreena McKennitt ζήτησε συγγνώμη για την αλλαγή τις αρχικής ημερομηνίας της συναυλίας γεγονός για το οποίο και καταχειροκροτήθηκε. Αλλά είναι φυσιολογικό. Αν σέβεσαι το κοινό σου σε σέβεται και αυτό. Μπράβο της!
Η όλη συναυλία προχώρησε ονειρεμένα με την Loreena να μας αφηγείται μικρές ιστορίες στο ενδιάμεσο των τραγουδιών που η κάθε μια συμπλήρωνε και γεφύρωνε τα κεφάλαια του χθεσινού μουσικού βιβλίου. Στη σκηνή την συνόδευαν περισσότεροι από 8 καλλιτέχνες των οποίων και το εξαιρετικό επίπεδο αλλά και η αγάπη για τη δουλειά τους ήταν εμφανή. (Σημείωση eugenia: Εκτός από τους μουσικούς που έχει μαζί της σε αυτή την περιοδεία-που, όπως η ίδια μας είπε - τελείωσε εχτές - τη συνόδευσαν σε κάποια τραγούδια επί σκηνής οι «εξ Ελλάδος» ορμώμενοι Haig Yazdjian (Αρμένιος-Σύριος στην καταγωγή και χρόνια στην Ελλάδα) στο ούτι και ο Πάνος Δημητρακόπουλος στο κανονάκι.)
Η συναυλία κράτησε για ένα γεμάτο 2ωρο με 3 encore! Μιας και ο κόσμος καταχειροκροτούσε ενθουσιασμένος (και όρθιος!) μετά από κάθε καληνύχτισμα! Μας άρεσε πάρα πολύ η εμφάνιση της και θα θέλαμε πάρα πολύ να την ξαναδούμε με καλύτερες συνθήκες υποδοχής! Εδώ που τα λέμε μακάρι να ερχόταν στο μέγαρο μουσικής ή την Επίδαυρο. Αυτά θα ήταν κατά τη γνώμη μας βέλτιστα μέρη για να ακουστούν οι ήχοι και οι μελωδίες μιας καλλιτέχνιδας σαν την Loreena McKennitt. Ευσεβείς πόθοι ε;
Όπως και να έχει εμείς θα κρατήσουμε από τα χθεσινά μόνο την εμφάνιση της Loreena McKennitt μιας μουσικής προσωπικότητας στα όρια του μύθου από όποια μεριά και αν το δεις.
Όποιος δεν είναι εξοικειωμένος με τη Loreena McKennitt μπορεί να βρει περισσότερες λεπτομέρειες εδώ.
Η περιπέτεια
Απ’ ότι μπορούμε να διαπιστώσουμε οι διοργανωτές συναυλιών συναγωνίζονται ο ένας τον άλλον. Αυτό θα ήταν θεμιτό αν ο συναγωνισμός ήταν στο ποιος θα παρουσιάσει το καλύτερο συναυλιακό δρώμενο. Είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ όμως να συναγωνίζονται στο ποιος θα βγάλει το χειρότερα οργανωμένο. Θα πούμε δυο κουβεντούλες για τη συναυλία της Loreena McKennitt χθες στο θέατρο Βράχων, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ του Δήμου Υμηττού. Θα μεταφέρουμε τις εμπειρίες μας με τη σειρά που τις ζήσαμε και θα προσθέσουμε και μερικά εύλογα σχόλια για όσους δεν ήταν εκεί.
Ώρα 20:45: Περιφερειακός Υμηττού, 2ο Φανάρι Καισαριανής, 45 Λεπτά πριν ξεκινήσει η συναυλία. Είμαστε ακινητοποιημένοι στο δεξί ρεύμα του περιφερειακού και κοιτιόμαστε αναμεταξύ μας για το τι μπορεί να συμβαίνει. Σκεφτόμαστε ότι μπορεί να έχει κίνηση προς Ηλιούπολη. Κάμποση ώρα μετά καταφέρνουμε να στρίψουμε στο νεκροταφείο του Βύρωνα αλλά η κίνηση έστριψε μαζί μας αντί να συνεχίσει για Ηλιούπολη. Αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι όλοι αυτοί (εμείς) πάνε στο θέατρο Βράχων.
Ώρα 21:15: Μόλις καταφέραμε να φτάσουμε στην Καραολή Δημητρίου. Η κίνηση ακίνητη και τα νεύρα μας σε κακό χάλι βλέποντας να χάνουμε την αρχή του live. 15 Λεπτά πριν ξεκινήσει η συναυλία. Είμαστε ακίνητοι στο αυτοκίνητο και κοιτιόμαστε με τους από δίπλα. Τηλεφωνιόμαστε με φιλικές παρέες…είναι λίγο πιο πίσω από εμάς. Τελικά είναι πολύς ο κόσμος που δεν έχει φτάσει ακόμα.
Ώρα 21:20: Ώρα για δράση! Πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Παρατάμε σχεδόν όπου να’ ναι τα αυτοκίνητα και κάνουμε το τελευταίο χιλιόμετρο με τα πόδια. Βήμα ταχύ. Μετά από λίγο (10’) φτάνουμε έξω από το θέατρο. Ευτυχώς δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα. Στην πύλη κάτω το χάος. Φτάνουν αυτοκίνητα να μπούνε στο χώρο. Οι διοργανωτές προσπαθούν να τους αποτρέψουν. Κάποιοι (ελληνάρες) περνάνε. Κάποιοι ρωτάνε που να πάμε. Κανείς δεν ξέρει. Οπότε όλοι μαζί κοιτιόνται ενώ η κίνηση συνεχίζει την ακινησία της. Και διερωτώμαι «οργανώνεις» συναυλία, περιμένεις μερικές χιλιάδες κόσμου, πόσο παράλογο είναι να έχεις φροντίσει να συνεννοηθείς με την τροχαία σχετικά και να έχεις μεριμνήσει ώστε αυτοί που θα έρθουν να μπορέσουν να εξυπηρετηθούν;
Ώρα 21:35: Φτάνουμε στο χώρο (Αφού γλιτώσαμε από τις ρόδες ενός παλαιού Honda Civic ενός από τους προαναφερθέντες ελληνάρες…) Σκηνή 1: Υπεύθυνος του χώρου διώχνει ελληνάρα με τζιπ ο οποίος πάρκαρε πάνω σε ένα πεζοδρόμιο με γκαζόν. Αισθανόμαστε συγκλονισμένοι από τις ερωταποκρίσεις. «Γιατί δε βάλατε μια κορίνα;» «Εδώ είναι η κορίνα και την αγνόησες άρχοντά μου» κοκ. Τι να πω! Εντάξει το πήρες το off road. Το δίπλωμα που λέει ότι δεν παρκάρουμε σε πεζοδρόμια το πήρες; Μήπως δεν πήρες και το ακουστικό βαρηκοΐας και δεν άκουσες ότι δεν μπορείς να πάρεις το αυτοκίνητο σου επάνω; και τέλος πάντων γιατί να υπάρχει μόνο προφορική προτροπή;;; τόσο δύσκολο είναι να μπει ένα εμπόδιο να μην εισέρχονται ε.ι.χ. στο χώρο του θεάτρου;;;;
Ώρα 21:37: Φτάνουμε στις κερκίδες. Σκηνή 2: Υπεύθυνοι του χώρου απαγορεύουν την άνοδο μας στις κερκίδες για λόγους ασφαλείας. Η αλήθεια είναι ότι φαίνονται γεμάτες. Σκηνή 3: Ένας από τους από πάνω υπεύθυνους διαπληκτίζεται εξαιρετικά έντονα με κάποιον που θέλει ντε και καλά να ανέβει. «Θέλω να ανέβω επάνω», «Δεν επιτρέπεται». «Είναι επάνω ο φίλος μου»… «Είναι θέμα ασφαλείας»… «Μου πουλάς τσαμπουκά;;;» Μένουμε άφωνοι. Αποφασίζουμε να εγκαταλείψουμε την ιδέα να ανέβουμε στις κερκίδες και να πάμε για την αρένα. Κάνουμε την κυκλωτική κίνηση δεξιά των κερκίδων και ξανα-σοκαριζόμαστε. Όλη η αρένα είναι κατακλυσμένη από… πλαστικές καρέκλες! Φυσικά ο κόσμος εντός της αρένας πολύς και μεταξύ κόσμου και καρεκλών δεν πέφτει καρφίτσα.
Ώρα 21:40: Αρχίζει! Ξεκινάει η συναυλία. Βέβαια εμείς δεν μπορούμε να συμμετέχουμε στη συναισθηματική συγκίνηση και τη χαρά του κόσμου για 2 λόγους. Πρώτον δεν είμαστε μαζί με τους άλλους, αλλά κάπου δίπλα και, δεύτερον, παρα-είμαστε εκνευρισμένοι για να μπούμε στο κλίμα. Αδυνατούμε να χειροκροτήσουμε στο πρώτο τραγούδι. Έχουμε φτάσει στο τρίτο τραγούδι και ο κόσμος ακόμα έρχεται μετά την αυτοκινητική του Οδύσσεια. Και καταλήγει να κάθεται ακόμα μακρύτερα από τη σκηνή απ’ ότι εμείς. Κάποιοι αποφασίζουν να πάρουν όχι το νόμο, αλλά τις καρέκλες στα χέρια τους και να προωθηθούν στους υποτυπώδεις διαδρόμους ανάμεσά τους ώστε να βρεθούν μπροστά. Αναλογιζόμαστε τι θα γινόταν σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Άνθρωποι πάνω από καρέκλες. Άνθρωποι πάνω από ανθρώπους. Πατείς με πατώ σε.
ΚΥΡΙΟΙ ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ…
Όταν έχετε ένα δεδομένο χώρο για να φιλοξενήσει ένα τέτοιο συναυλιακό δρώμενο θα πρέπει να σέβεστε τη χωρητικότητα του… Δεν είναι δυνατόν να βάζετε άλλους 100, 200, 500, 1000 σε καρέκλες στο πλάι…είναι απαράδεκτο και επικίνδυνο… δεν σέβεστε ούτε τους κανόνες ασφαλείας…ούτε τον καλλιτέχνη που φιλοξενείτε…και ΚΥΡΙΩΣ ΔΕΝ ΣΕΒΕΣΤΕ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ που πληρώσαμε ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό για να συμμετέχουμε σε αυτή τη βραδιά. Θα μπορούσατε να έχετε εκδώσει λιγότερα εισιτήρια ώστε ΟΛΟΙ όσοι ήμασταν εκεί να μπορούμε να δούμε και να ακούσουμε. Χθες όλοι πληρώσαμε το ίδιο αλλά δεν είχαμε όλοι την ιδία μεταχείριση. Για άλλη μια φορά μας φάνηκε πως αυτό που μετρούσε για τους διοργανωτές είναι το κέρδος και η αρπαχτή. Κατά τα άλλα από δω πάνε κι άλλοι…
Θα μπορούσαν να γεμίσουν σελίδες για το χθεσινό χάλι αλλά επειδή είναι αμαρτία να μας ξανανέβει η πίεση θα προτιμήσουμε να σας παραπέμψουμε στα αρχικά σχόλια για την ίδια τη συναυλία που ευτυχώς ήταν βγαλμένη από τους μύθους και τις παραδόσεις όπως ακριβώς της έπρεπε."