Σε ανύποπτο χρόνο, στις αρχές του καλοκαιριού όταν οι περισσότεροι απολαμβάναμε τις πρώτες βόλτες μετά τον εκτεταμένο εγκλεισμό, ο Ηλίας Παπανικολός κυκλοφόρησε ως Εισβολέας ένα καινούργιο EP. Με αυτή την αφορμή εμφανίστηκε ήδη στο Βεάκειο Θέατρο και χθές ανηφόρισε στο Δημοτικό Θέατρο Νεάπολης για ζωντανή εμφάνιση με πλήρες σχήμα δίπλα του. Λίγο η ζέστη, λίγο η εποχή των όποιων διακοπών και λίγο η τοποθεσία του συγκεκριμένου θεάτρου, τον χώρο μισογέμισαν μόλις δυο-τρεις εκατοντάδες κόσμου για να ακούσουν τον Εισβολέα. Γεγονός που δεν εμπόδισε τους μουσικούς να δώσουν μια χορταστική και κεφάτη συναυλία.
Με κάτι λιγότερο από μία ώρα καθυστέρηση (εικάζω λόγω τεχνικών προβλημάτων στην είσοδο - δεν υπήρξε ενημέρωση) η συναυλία άρχισε με το τραγούδι που βρίσκεται πρώτο και δίνει τον τίτλο του στο EP, «Ήρωες». Το επόμενο δίωρο ακούστηκαν κι άλλα καινούργια τραγούδια, όπως τα «Ρε Τι Είναι Αυτοί (Ουστ!)» και «Θεούλη Μου Τι Τραβάω», που έγιναν αποδεκτά από αξιοσημείωτη θέρμη από το κοινό, παρά το γεγονός πως έχουν μόλις λίγες εβδομάδες ζωής. Αντίστοιχη υποδοχή είχε και το πολύ καλό καινούργιο «Δικιά Μου Γραμμή», κι ας χάθηκαν κάποιοι από τους στίχους στην ερμηνεία.
Το EP αυτό ήρθε σχεδόν δύο χρόνια μετά τον δίσκο «Λιάκος Vs Εισβολέας» και έχοντας λίγα περισσότερα ηλεκτρονικά στοιχεία είναι μια ενδιαφέρουσα πρόταση από τον Εισβολέα και την ομάδα του. Ο DJ Cutbrawl στη σκηνή ήταν παρών για όλα αυτά, μαζί με τη σημαντική συνδρομή σε βιολί, μαντολίνο, κιθάρα και melodica από τον Βαγγέλη Καραπέτρο. Πέρα από το EP και τον πρόσφατο δίσκο, σημαντικό ρόλο στη διεύρυνση του κοινού του Εισβολέα έχουν παίξει ορισμένες συνεργασίες με γυναικείες φωνές λίγο νωρίτερα. Δεν έλειψαν φυσικά αυτά τα τραγούδια από την εμφάνιση της Δευτέρας, με τη Λίνα Αλατζίδου άξια στο μικρόφωνο για τραγούδια όπως «Μπανιστηρτζού» και «Ρεαλιστής», των οποίων οι εκδοχές με τη Ματούλα Ζαμάνη και τη Σεμέλη Παπαβασιλείου αντίστοιχα έχουν προ πολλού περάσει τις ένα εκατομμύριο προβολές στο YouTube.
Έμεινε και για άλλα τραγούδια επί σκηνής η Λίνα Αλατζίδου: το «Λάθη Μετράω» ακούστηκε στη μέση περίπου της βραδιάς και τα «Ο Μαύρος» και «Δικτύωση» λίγο πριν από μια πολύ σύντομη αποχώρηση. Νωρίτερα, με το «Ώπα Λαλά» και το «Αμερικάνικα» μεγάλο μέρος του κοινού σηκώθηκε όρθιο μπροστά στη σκηνή, ενώ όλοι - όρθιοι και καθιστοί στις κερκίδες - συμμετείχαν με παλαμάκια και τραγούδι. Μετά από μερικές επικλήσεις από μικροφώνου τα πάνω-κάτω μεγάλης μερίδας του κόσμου αραίωσαν, αλλά δεν ήταν λίγοι αυτοί που παρέμειναν να χορεύουν όρθιοι μέχρι τα μεσάνυχτα που κόπηκε ο ήχος λόγω περιορισμών στο ωράριο. «Αφού δεν χορεύουμε με το σώμα, ας χορέψουμε με την ψυχή» είχε πει νωρίτερα ο Εισβολέας, αλλά για πολλούς δεν ήταν αρκετό κάτι τέτοιο. Είναι θλιβερή η έλλειψη αλληλεγγύης προς τους μουσικούς και την παραγωγή είτε με την «επιβολή της μάζας» για ορθοστασία και χορό είτε με «μαντραπήδα» για τη συναυλία, αλλά η χθεσινή εμφάνιση των μουσικών μου άφησε τόσο καλή εντύπωση που δεν θα ασχοληθώ άλλο τώρα με το συγκεκριμένο φαινόμενο.
Ήταν, εν τέλει, μια απολαυστική συναυλία, παρά τις όποιες παρατυπίες ή αστοχίες της. Υπήρχε φανερή επικοινωνία από τη σκηνή μέχρι τις κερκίδες. Όλοι οι μουσικοί και κυρίως ο Εισβολέας στο μικρόφωνο το απολάμβαναν και αυτό παρέσυρε όποιο μικρό μέρους του κοινού είχε δισταγμούς. Χώρεσαν πολλά αγαπημένα τραγούδια παλιά και καινούργια, που τραγουδήθηκαν δυνατά και από τα κάτω (π.χ. «Η Θάλλασσα, Το Γάρο, Εγώ Και Εσύ») και η απότομη διακοπή του ήχου οδήγησε σε θερμό a capella κλείσιμο («Δικτύωση») που ήταν ό,τι έπρεπε για τη βραδιά αυτή. Τα τραγούδια τα βρίσκετε εύκολα στα γνωστά streaming σημεία, ζωντανά θα τους συναντήσετε λογικά ξανά κάπου στην Ελλάδα αυτή την καλοκαιρινή κουτσουρεμένη σεζόν. Αν το σκέφτεστε, να πάτε, θα περάσετε όμορφα.
Ναι, η φωτογραφία του εξωφύλλου είναι λίγο θολή, αλλά ας μείνει εκεί ως μελλοντική ανάμνηση για την εποχή αυτή που στο «κάγκελο» δεν υπήρχε κανείς...