Titane
Κινηματογραφική πρεμιέρα στην Ελλάδα: 27 Οκτωβρίου 2021
Από τις 18 Νοεμβρίου 2021 σε αποκλειστική προβολή στο Cinobo
Σκηνοθεσία και σενάριο: Julia Ducournau
Πρωταγωνιστούν: Agathe Rousselle, Vincent Lindon, Garance Marillier
Ξεχωρίζει για: το πρωτότυπο σενάριο, την απόδοση της σεξουαλικής ρευστότητας
Σταθείτε αν σας αρέσουν: weird wave ταινίες
Προσπεράστε αν: δεν νιώθετε άνετα με σκηνές ωμότητας και βίας
Μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα που είχε μικρή, η Αλέξια υποβάλλεται σε χειρουργική επέμβαση και οι γιατροί τοποθετούν τιτάνιο στο κρανίο της για να την κρατήσουν ζωντανή, προειδοποιώντας τους γονείς της για μελλοντικές νευρολογικές επιπτώσεις. Μεγαλώνοντας ασχολείται με τον αισθησιακό χορό, απ' όπου γίνεται γνωστή και αναπτύσσει μια ερωτική έλξη για τα γρήγορα αυτοκίνητα. Μια μέρα στο τέλος της βάρδιάς της, ένας άγνωστος θα την ακολουθήσει και θα την παρενοχλήσει σεξουαλικά, ενώ κατευθύνεται προς το αυτοκίνητό της. Καρφώνοντας το μεταλλικό αξεσουάρ που πιάνει τα μαλλιά της κότσο στο αυτί του, θα νιώσει τη λυτρωτική ανακούφιση που αναζητά και θα γνωρίσει μια πρωτόγνωρη ευχαρίστηση. Θα ακολουθήσει μια σειρά δολοφονιών και αινιγματικού σεξ με αυτοκίνητα, μέχρι η αστυνομία να την ανακηρύξει καταζητούμενη και η ιδιόμορφη πηγή αδρεναλίνης της να φτάσει στο τέλος της. Αναζητώντας λύση στο κυνηγητό της θα παριστάνει τον Αντριάν, τον χαμένο γιο που αναζητείται και γνωρίζει επιτέλους τον πατέρα του. Μόνη, με μια κρυφή εγκυμοσύνη ενός μωρού που δεν θέλησε ποτέ θα γνωρίσει την ελευθερία, την τρυφερότητα αλλά και μια κρυμμένη ταυτότητα του εαυτού της.
Μετά το αμφιλεγόμενο "Raw" η Julia Ducournau επιστρέφει με μια ταινία που αντιτίθεται σε κάθε μορφή νόρμας και ταυτότητας. Τα γρήγορα αυτοκίνητα, το σεξ και η βία θα τεθούν υπό το πρίσμα της weird wave κουλτούρας και θα αποδομηθούν σε ένα βάναυσο αφήγημα για την ταυτότητα και το φύλο. Το πρωτότυπο σενάριο αποτελεί ένα από τα δυνατά σημεία της ταινίας, αφού η Ducournau δίνει την εντύπωση στον θεατή ότι η πρωταγωνίστρια βρίσκεται σε μια διαρκή σύγχυση, ενώ στην πραγματικότητα οδηγείται αριστοτεχνικά σε ένα παιχνίδι ανεστραμένων έμφυλων ρόλων. Η σκηνοθεσία πλαισιώνει το σενάριο με απόλυτη αρμονία, έντονες αντιθέσεις στον φωτισμό και μια παλέτα ροζ και κόκκινων χρωμάτων, που λούζουν με τρυφερότητα τα πλάνα έντονης βίας.
Η ταινία φαίνεται να χωρίζεται σε δύο μέρη, στις δύο ταυτότητες που φέρει η πρωταγωνίστρια με κοινή την έντονη δυσφορία της να παραμείνει πιστή στην κοινωνική τους υπόσταση. Αντίστοιχα, ο υποτιθέμενος πατέρας της, μια φιγούρα έντονης τοξικής αρρενωπότητας, αφήνεται μαζί της στην τρυφερότητα της πατρικής αγάπης, της κατανόησης και της βαθιάς εμπιστοσύνης, διατηρώντας τον προστατευτικό ρόλο απέναντι σε ένα χαμένο παιδί που αναζητούσε όλη του τη ζωή.
Η αφοσίωση των Agathe Rousselle και Vincent Lindon στους ρόλους τους φαίνεται έντονα από ένα ολοκληρωμένο υποκριτικό αποτέλεσμα. Όπως δήλωσε σε συνέντευξή της η Rousselle, δόθηκε ολοκληρωτικά στην σκηνοθέτιδα, ενώ για δύο μήνες σταμάτησε να ανήκει στον ίδιο της τον εαυτό. Αντίστοιχα, ο μάτσο ρόλος του Vincent συγκρούεται με το πατρικό του ένστικτο, για να αγκαλιάσει τον χαμένο του γιο.
Η Ducournau κερδίζει επάξιο τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες, για να αφηγηθεί μια ιστορία που παίζει διαρκώς με τα φύλα, τη σεξουαλική ρευστότητα, την τρυφερότητα, την εμπιστοσύνη αλλά και την συμπόνια. Αντέχεις να αφεθείς;