Πρωτότυπος τίτλος: The Unforgivable (2021)
Ελληνικός τίτλος: Ασυγχώρητη
Πρώτη κυκλοφορία: Διαθέσιμο στο Netflix από τις 10 Δεκεμβρίου 2021
Σκηνοθεσία: Nora Fingscheidt
Πρωταγωνιστούν: Sandra Bullock, Vincent D'Onofrio και Viola Davis
Ξεχωρίζει για: το ρεσιτάλ ερμηνείας της Sandra Bullock, χωρίς μακιγιάζ για ακόμα μια φορά
Σταθείτε αν σας αρέσουν: τα κοινωνικά δράματα που θέλουν μια σπίθα για να μετατραπούν σε ταινία μυστηρίου
Προσπεράστε αν: σας τη δίνουν τα plot twists
Μετά από την έκτιση 20 ετών για τη δολοφονία ενός αστυνομικού, η Ρουθ αποφυλακίζεται λόγω καλής συμπεριφοράς. Η φυλακή την άφησε σκληρή εξωτερικά και διαλυμένη εσωτερικά. Η ελευθερία της έρχεται μαζί με την αποστολή να εντοπίσει τη μικρή αδερφή της, η οποία δεν τη θυμάται καν και βρίσκεται έκτοτε με μια ανάδοχη οικογένεια. Όμως, όπου πηγαίνει η Ρουθ είναι πάντα η «φονιάς ενός μπάτσου», ένα στίγμα με το οποίο δύσκολα μπορείς να ορθοποδήσεις.
Η ταινία βασίζεται στη βρετανική μίνι σειρά "Unforgiven" που προβλήθηκε στις αρχές του 2009. Η μικρή αλλαγή στον τίτλο μπορεί να νοηματοδοτηθεί από μια ομάδα σημειολόγων, γλωσσολόγων ή έστω φιλολόγων, όμως πιθανότατα οφείλεται απλώς στην επιθυμία διαχωρισμού της από το συγκλονιστικό ομότιτλο γουέστερν του Clint Eastwood από τις αρχές του '90, πολύ πριν το σκηνοθετικό του έργο διαποτιστεί από το εθνικιστικό και ρατσιστικό δηλητήριο που προϋπήρχε σε αρκετές από τις ταινίες που πρωταγωνιστούσε. Ο ωφέλιμος χρόνος των δύο ωρών της ταινίας υπολείπεται κατά μόλις 20 λεπτά των τριών επεισοδίων της σειράς. Ωστόσο, αναπόφευκτα «στριμώχνει» το σενάριο και τη σκηνοθεσία σε μια μορφή που ενδεχομένως να μην είναι η ιδανική για να υπηρετήσει την ιστορία.
Η Γερμανίδα Nora Fingscheidt αναλαμβάνει την πρώτη της μεγάλη αγγλόφωνη παραγωγή, δύο χρόνια αφού «αναστάτωσε» τα κινηματογραφικά φεστιβάλ με το μεγάλου μήκους ντεμπούτο της, "Systemsprenger" (μια από τις καλύτερες ευρωπαϊκές ταινίες των τελευταίων ετών – αν με ρωτάτε –, η οποία παρεμπιπτόντως μοιράζεται συγγενική θεματική με το «Ντάνιελ '16» του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου, που είδαμε στο περσινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και ήρθε πρόσφατα στους κινηματογράφους από το Cinobo). Έχει πάντα ενδιαφέρον να παρακολουθείς την εξέλιξη κάθε σκηνοθέτη που βρίσκεται (ξαφνικά) σε αυτή θέση. Παρότι είναι εμφανείς οι διαφοροποιήσεις, κυρίως στην αφηγηματική φόρμα, θα έλεγα ότι δεν πρόκειται τόσο για «μετάλλαξη», όσο για μια απαραίτητη «προσαρμογή», ώστε να προκύψει ένα αποτέλεσμα πιο οικείο στο σαφώς ευρύτερο κοινό που μπορεί να προσεγγίσει.
Από τη θέση της παραγωγού και της πρωταγωνίστριας η Sandra Bullock εντυπωσιάζει με τη βαρύτητα που θεμελιώνει πλέον σε δραματικούς ρόλους. Εδώ και χρόνια έχει πάψει να είναι απλώς ένα γλυκό κορίτσι για μια ρομαντική κομεντί. Και όσο κι αν μου ξένισε κι εμένα στην αρχή (ειδικά αυτό το "Gravity" ακόμα δεν το έχω χωνέψει), καλό θα είναι να το πάρουμε απόφαση πως όχι απλώς θα τη βλέπουμε συχνότερα σε τέτοιους ρόλους, αλλά ότι όλο και συχνότερα θα μας εκπλήσσει ευχάριστα σε τέτοιους ρόλους. Το συναισθηματικό φορτίο της Ρουθ φαίνεται βαρύ στις πλάτες της, ειδικά από τη στιγμή που το σενάριο δεν της δίνει πολλές ευκαιρίες να το εξωτερικεύσει. Όμως η Bullock το κουβαλά στωικά και το μετουσιώνει θαυμαστά.
Ο τίτλος «Ασυγχώρητη» δεν ταιριάζει στο "The Unforgivable", κάτι που ίσως νιώσετε μόνο αν το δείτε. Όλα – ή έστω τα περισσότερα αναγκαία – είναι στη σωστή τους θέση.