1. Ο Μάνος Χατζιδάκις Στη Ρωμαϊκή Αγορά – Μάνος Χατζιδάκις (1986), Στίχοι: Γιάγκος Αραβαντινός, Νίκος Γκάτσος, Νότης Περγιάλης, Γιώργος Εμιρζάς, Μιχάλης Κακογιάννης, Γιάννης Β. Ιωαννίδης, Γιώργος Ρούσσος, Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, Άρης Δαβαράκης, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Μίνως Αργυράκης, Μάνος Ελευθερίου, Μιχάλης Μπουρμπούλης, Νίκος Συμεωνίδης, Ερμηνεία: Έλλη Πασπαλά, Ηλίας Λιούγκος, Βασίλης Λέκκας, Μαρία ΦαραντούρηΣτον τριπλό αυτό δίσκο, ο Μάνος Χατζιδάκις επιχείρησε, το 1986, να επαναπροσεγγίσει 35 από τα καλύτερα τραγούδια του, της περιόδου 1947-1985. Πρόκειται για κομμάτια που πρωτακούστηκαν σε ταινίες και θεατρικές παραστάσεις, πολλές φορές ως ορχηστρικά, αλλά και σε προηγούμενους δίσκους του. Με νέες ενορχηστρώσεις, δικές του και του Τάσου Καρακατσάνη, που εκτελούνται από μια μεγάλη ορχήστρα, και με σπουδαίες ερμηνείες κυρίως από νέους, τότε, τραγουδιστές, τα ούτως ή άλλως σημαντικά αυτά τραγούδια ακούγονται εδώ σαν καινούργια και αποκαλύπτουν λεπτομέρειές τους που είχαν μείνει στην αφάνεια. Στις σημειώσεις του στο ένθετο, ο συνθέτης κάνει μια αναδρομή, με τη συμβολή φωτογραφιών αρχείου, στη μέχρι τότε πορεία του, αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Αυτά όλα που σας διηγήθηκα είναι τα τραγούδια μου. [...] Τα έγραψα για να τ’ ακούσετε και για να κάνετε δικό σας ό,τι σας ταίριαζε ή ό,τι σας αρμόζει. [...] Γιατί πρέπει να σας ομολογήσω πως τα τραγούδια μου τα ‘γραψα για να συμπληρώσω τα κενά της προσωπικής μου ζωής. Γι’ αυτό και η ευαισθησία μου στον τρόπο που τα αποδέχεστε.»
2. Αυτό Το Πλοίο Που Όλο Φτάνει – Παύλος Παυλίδης & The B-Movies (2010)
Στο τρίτο σόλο στούντιο άλμπουμ του, ο Παύλος Παυλίδης αφήνει να περάσει λίγο περισσότερο φως στα τραγούδια του. Κι αυτά προκύπτουν τελικά λίγο πιο διαυγή, λίγο πιο ανάλαφρα, κάπως πιο αισιόδοξα. Με έναν ήχο καλειδοσκοπικό (κιθάρες, μπάσο, τύμπανα, πλήκτρα, έγχορδα, πνευστά) και με στίχους που αφηγούνται ιστορίες ή απλά περιγράφουν εικόνες, ο δημοφιλής τραγουδοποιός μας επιτρέπει με αυτό το άλμπουμ να δούμε κάποιες σαφώς λιγότερο «εκτεθειμένες» πλευρές του και να αποκτήσουμε μια πιο πλήρη εικόνα για εκείνον, ως δημιουργό. Από την άλλη, παραμένουν και αρκετά στοιχεία που τον χαρακτήριζαν πάντα: η ιδιαίτερη, κάπως μπλαζέ ερμηνεία του και ο τρόπος που αναπτύσσονται οι μελωδίες του. Συνολικά, το Αυτό Το Πλοίο Που Όλο Φτάνει προκύπτει ισορροπημένο, πλήρες και άξια συνέχεια στην πορεία του Παυλίδη, με πραγματικά όμορφα τραγούδια όπως τα Αυτό, Λευκή Καταιγίδα, Radio Lollipop, Το Ποδήλατο.
3. Φυσάει Αλλιώς Εδώ Ο Αέρας – Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης (2007)Ο τραγουδοποιός Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης μεγάλωσε στις Σέρρες και ξεχώρισε πρώτη φορά από τη συμμετοχή στη Δεύτερη Ακρόαση της Μικρής Άρκτου το 2004, με τα τραγούδια Επαρχία και Ποτάμι Μαύρο. Με επιπλέον 11 κομμάτια, σε δικούς του στίχους και μουσική (πλην μιας συμμετοχής του Οδυσσέα Ιωάννου), κυκλοφόρησε τρία χρόνια αργότερα την πρώτη του ολοκληρωμένη εργασία, με τίτλο Φυσάει Αλλιώς Εδώ Ο Αέρας. Με καταλυτική βοήθεια από τον Κώστα Παρίση (ενορχήστρωση, ηχοληψία, μίξη, κιθάρες, μπάσο, μαντολίνο) και βοήθεια από τον Γρηγόρη Κλιούμη, τη Νατάσσα Μποφίλιου και φίλους μουσικούς, ο νεαρός τραγουδοποιός κατέθεσε εδώ σαφή δείγματα του ταλέντου του και πολλές υποσχέσεις για το μέλλον. Το προσωπικό του στυλ αντλεί κυρίως από τους χώρους του ελληνικού ροκ και του λεγόμενου έντεχνου τραγουδιού, αλλά διαθέτει αρκετή προσωπικότητα ώστε να ξεχωρίζει ως αυθεντικό – κάτι που φάνηκε και στη συνέχεια...
Και ο κούκος...
4. In Rainbows – Radiohead (2007)
Ήταν τέτοιος ο σεισμός που έφερε ο τρόπος κυκλοφορίας του έβδομου στούντιο άλμπουμ των Radiohead, που πολλοί παραμέλησαν την ουσία και το περιεχόμενό του – αρχικά τουλάχιστον. Σίγουρα δεν είναι και λίγο να σου επιτρέπουν να «κατεβάσεις» τον ολοκαίνουργιο δίσκο ενός σπουδαίου γκρουπ πληρώνοντας ό,τι... προαιρείσαι (ακόμα και τίποτα) αλλά αυτό που μετράει τελικά είναι ότι η πεντάδα από την Οξφόρδη είχε, μετά από τόσα χρόνια δημιουργίας, πολλά ακόμα να προσφέρει. Η έναρξη των ηχογραφήσεων του In Rainbows υπήρξε προβληματική, καθώς η απόφασή τους να απομακρυνθούν από τον χρόνια συνεργάτη τους στην παραγωγή, Nigel Godrich φάνηκε να τους αποπροσανατολίζει. Αφού, όμως, έκαναν ένα διάλειμμα για περιοδεία και αφού επανέφεραν τον Godrich, τα πράγματα πήραν το δρόμο τους και ολοκλήρωσαν τον δίσκο αρκετά γρήγορα. Η μουσική του άλμπουμ αποτελεί ένα καταστάλαγμα όλων των τάσεων που είχε ακολουθήσει η μπάντα μέχρι τότε, παντρεύοντας αριστοτεχνικά τα ροκ, ποπ, συμφωνικά και ηλεκτρονικά στοιχεία με τα οποία είχαν καταπιαστεί σε άλμπουμ όπως τα OK Computer (1997), Kid A (2000) και Amnesiac (2001), εξελίσσοντας, όμως, την ικανότητά τους να τα αναπλάθουν και να τα αναδεικνύουν.