Οι Valiant Sentinel είναι ένα heavy metal project του συνθέτη και κιθαρίστα Δημήτρη Σκόδρα.
Το ντεμπούτο άλμπουμ τους κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2021, και έχει για τίτλο το όνομά τους. Σε αυτό, ο Σκόδρας υπογράφει όλες τις συνθέσεις, παίζει κιθάρες και μπάσο, ενώ στα φωνητικά συμμετέχουν οι Rob Lundgren, Fabio Lione και Tim "Ripper" Owens.
Καθώς το δεύτερο άλμπουμ του project βρίσκεται στη διαδικασία των ηχογραφήσεων, ο Δημήτρης Σκόδρας ξεκλέβει λίγο χρόνο για να μάς αποκαλύψει δέκα από τα αγαπημένα του άλμπουμ.
1. The Wall - Pink Floyd (1979)
Δεν θα μπορούσε να λείπει απο την λίστα μου για δύο λόγους. Ο πρώτος ειναι επειδή είναι ένα απο τα σημαντικότερα άλμπουμ των Pink Floyd και ο δεύτερος επειδή ήταν ο δίσκος που με έφερε σε επαφή με το rock για πρωτη φορά στη ζωή μου, αφού ο πατέρας μου το έβαζε να το ακούω σε βινύλιο όταν ήμουν περίπου 7 χρονών και, κακά τα ψέματα, με έχει στιγματίσει.
2. S&M - Μetallica (1999)
Ο λόγος που το έβαλα σε τόσο υψηλή θέση δεν είναι ότι το λατρεύω και το θεωρώ αψεγάδιαστο. Αντιθέτως, πιστεύω πώς δεν δένει η συμφωνική ορχήστρα με όλα τα κομμάτια. Αλλά ήταν το πρώτο metal άλμπουμ που αγόρασα ποτέ, όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει, οπότε θα του είμαι «ευγνώμων» που λειτούργησε ως γέφυρα για να περάσω στον μαγευτικό κόσμο της metal μουσικής. Η εκτέλεση του "The Call Of Ktulu", ωστόσο, είναι απλά αριστουργηματική.
3. Defenders Of The Faith - Judas Priest (1984)
Μακράν ο αγαπημένος μου δίσκος απο Judas Priest, αν και αγαπώ πολύ και το "Painkiller". Όταν ακούω τον όρο «heavy metal», αυτός είναι ο πρώτος δίσκος που μου έρχεται στο μυαλό, αφού περιέχει συνθέσεις - ατόφιο ατσάλι, όπως το Τhe Sentinel και το Jawbreaker. Να σημειωθεί πως είμαι μεγάλος fan των δίσκων που έβγαλαν οι Judas Priest με τον Tim "Ripper" Owens στη φωνή.
4. Sign Of The Hammer - Manowar (1984)
Ήμουν ανάμεσα σε αυτό και το "Kings Of Metal", αλλά αποφάσισα να διαλέξω το συγκεκριμένο διότι πρόκειται για έναν δίσκο ο οποίος περιέχει συνθέσεις και ερμηνείες από όλη τη μπάντα, και κυρίως από τον Εric Adams, που είναι απλά ανεπανάληπτες.
5. Hymn To Life - Timo Tolkki (2002)
To συγκεκριμένο άλμπουμ το είχα αγοράσει χώρις να γνωρίζω 100% τι θα ακούσω, και επειδή είμαι fan των Stratovarius, των οποίων ο Τolkki ήταν ιδρυτικό μέλος, συνθέτης και κιθαρίστας. Πρόκειται για ένα ατμοσφαιρικό rock άλμπουμ που δεν έχει μεγάλη σχέση με το metal. Με καθήλωσαν όλες οι συνθέσεις οι οποίες άλλοτε αποτύπωναν τον ψυχικό πόνο του δημιουργού τους, άλλοτε ήταν πιο ελπιδοφόρες και άλλοτε καταπιάνονταν με κοινωνικά ζητήματα. Από τη χαρούμενη νότα του "Key To The Universe" μέχρι το σπαρακτικό "Father" ο δίσκος αυτός με συγκλονίζει.
6. Somewhere Far Beyond - Blind Guardian (1992)
Είναι ο πρώτος δίσκος που άκουσα απο Blind Guardian, στο σπίτι ενός παιδικού μου φίλου. Ο δίσκος δεν έχει ούτε ένα κακό κομμάτι, και θα μου κάνει πάντα εντύπωση το πώς γίνεται να είναι τόσο ατμοσφαιρικό και επικό, αλλά και τόσο επιθετικό ταυτόχρονα.
7. Symphony Of Enchanted Lands - Rhapsody (1998)
Να είναι καλά ο φίλος μου ο Νίκος, ο οποίος μού είχε δανείσει αυτόν τον δίσκο για να τον ακούσω. Το σοκ ήρθε κατευθείαν όταν έσκασε το πρώτο κομμάτι με τίτλο "Emerald Sword". Δεν είχα ξανακούσει τέτοια ηχητική υπερπαραγωγή, που να συνδυάζει τόσο εύστοχα το metal με την κλασική μουσική. Θυμάμαι ότι μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση το πόσο "τεράστιες"
ακούγονταν οι χορωδίες.
8. Slipknot - Slipknot (1999)
Το συγκεκριμένο άλμπουμ ήταν η πρώτη μου επαφή με το nu metal, εν έτει 2000. Μου είχε κάνει εντύπωση το πόσο λυσσασμένα ήταν τα φωνητικά, και η εύστοχη παντρειά ειδών όπως το rap και το industrial με το metal. Ήταν τόσο καινοτόμο και πρωτάκουστο σαν εγχείρημα, που ο πρώτος παραγωγός που επισκέφθηκαν για να του παρουσιάσουν το άλμπουμ τούς είπε «Δεν καταλαβαίνω τι ακούω. Δεν ξέρω τι θέλετε να κάνετε». Και κάπου εδώ αρχίζω να συνειδητοποιώ το πόσο δύσκολο είναι να διαλέξεις μόνο 10 δίσκους.
9. Toxicity - System Of A Down (2001)
Ερωτεύτηκα τη μουσική των S.O.A.D. αμέσως όταν είδα για πρώτη φορά το βίντεο για το κομμάτι Chop Suey, αρχές του 2002. Με θυμάμαι να έχω πάρει μόλις το CD και κυριολεκτικά να τρέχω για να το ακούσω στο σπίτι. Πρώτα άκουσα αυτό το κομμάτι καμιά δεκαριά φορές, και μετά τον υπόλοιπο δίσκο. Μου έκαναν εντύπωση οι ανατολίτικες πινελιές που είχαν προσθέσει στη μουσική τους.
10. Brave New World - Iron Maiden (2000)
Ήμουν ανάμεσα σε αυτό και το "Somewhere In Time", αλλά διάλεξα αυτό γιατί είμαι λίγο περισσότερο δεμένος συναισθηματικά μαζί του. Πρόκειται για το reunion άλμπουμ των Iron Maiden και την επιστροφή του Bruce Dickinson. Κρατώντας όλα τα καλά στοιχεία των προηγούμενων δύο δίσκων και ταυτόχρονα κάνοντας ένα βήμα μπροστά ηχητικά, οι Iron Maiden κυκλοφόρησαν ένα άλμπουμ που έγραψε ιστορία.
Η Facebook σελίδα των Valiant Sentinel