Δε γίνεται καλοκαίρι χωρίς συναυλίες σε στάδιο, γήπεδο και Πλατεία Νερού! Εκτιμώ τη συγκεκριμένη διοργάνωση και χαίρομαι όταν βλέπω την εξέλιξή της, όπως και το πόσο (μου) έλειψε κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Μπήκα στο χώρο λίγα λεπτά πριν την έναρξη, όμως πρόλαβα να δω τη διαμόρφωση του χώρου που έχει γίνει φέτος. Στα συν θα βάλω τις επιλογές για αλκοόλ, για φαγητό και την υγιεινή στις τουαλέτες, στο πλην την απόστασή τους από τη σκηνή.
Pink Vanity: Δεν αισθανθήκαμε καθόλου... ματαιωμένοι βλέποντάς τους
«Γεια σου Release, είμαστε οι Pink Vanity!». Με αυτές τις λέξεις μάς υποδέχτηκε η εξαμελής αθηναϊκή μπάντα που άνοιξε τη βραδιά την περασμένη Κυριακή, με τα αδέρφια Αλέξανδρο και Κωνσταντίνο, δύο frontmen που σε κέρδιζαν τόσο μουσικά όσο και σκηνικά. Με εξέπληξαν ευχάριστα τόσο με τη φωνή του ο ένας όσο και με τη συνεχή κίνησή το ο άλλος, σε μια μπάντα που μουσικά κινείται στο punk rock και στο indie.
Για την ιστορία, μπορώ να πω ότι προσωπικά ξεχώρισα το “Cosmic Liers”, το “Last Call” και το “No Happy Ending”, όμως καλύτερα να τους ακούσετε και εσείς, αν δεν τους ξέρετε, για να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα. Όσο τους παρατηρούσα από μακριά, ένιωθα τη χημεία μεταξύ τους αλλά και την ενέργεια που έβγαζαν. Και κάτι μου λέει πως θα μας απασχολήσουν πιο έντονα στο άμεσο μέλλον με την κυκλοφορία του πρώτου τους δίσκου το φθινόπωρο.
Πριν συνεχίσω, σε αυτό το σημείο οφείλω να δώσω τα εύσημα στους τεχνικούς της σκηνής για το συγχρονισμό και την ταχύτητα τους στις εναλλαγές την καλλιτεχνών. Μέτρησα περίπου 10 άτομα και ίσως είναι και παραπάνω που σε συγκεκριμένο χρόνο έστηναν την κάθε μπάντα και έλεγχαν μικρόφωνα, μόνιτορ και καλώδια.
Ο Baxter με το «βαρύ» οικογενειακό όνομα
Η ροή του κόσμου μεγάλωνε όσο έπεφτε η νύχτα και αυτό φάνηκε και από τα πηγαδάκια που υπήρχαν σε όλο το εύρος της πλατείας. Οι ώρες των εμφανίσεων τηρήθηκαν στο ακέραιο, οπότε στις 20:30 έκανε την εμφάνισή του στη σκηνή ο Baxter Dury, που πρώτα μάς έστειλε ένα φιλί διά μικροφώνου και μετά μας άνοιξε την πόρτα για να χαθούμε στον κόσμο του.
Ο Βρετανός μουσικός και γιος του θρυλικού punk rocker Ian Dury ήταν απλός στη σκηνική του παρουσία αλλά αεικίνητος δυναμικός. Κινήθηκε άλλοτε σε πιο χορευτικές μελωδίες και άλλοτε σε punk μονοπάτια, επιλέγοντας κομμάτια από όλο το εύρος της δισκογραφίας του, συμπεριλαμβανομένου και του φετινού ιδιαίτερου δίσκο του “I Thought I Was Better Than You”, μέσα από τον οποίο μας χάρισε το “Celebrate Me”.
Οι κινήσεις του, οι εκφράσεις του, το «βάλε-βγάλε» του πουκαμίσου του σε μαγνήτιζαν και δημιούργησαν ένα σουρεαλιστικό σκηνικό που όσοι -λίγοι, τηρουμένων των αναλογιών, θα έλεγα- το βίωσαν τους έχει μείνει αξέχαστο! Πραγματικά, το συγκεκριμένο καλλιτέχνη πρέπει μια φορά να τον δεις ζωντανά, τόσο για την υπέροχη μπάντα του όσο και τη φωνή του. Ο μπασίστας και η κοπέλα στα πλήκτρα και στα φωνητικά ήταν απολαυστικοί. Στο κλείσιμο της εμφάνισής του αποθεώθηκε ενώ όλοι χόρευαν και (μας) υποσχέθηκε πως «First time but not the last time», οπότε θα τον ξαναδούμε στα μέρη μας, ελπίζω στο κοντινό μέλλον και όχι στο μακρινό.
Baxter Dury - Setlist
- Leak at the Disco
- Pale White Nissan
- Oi
- Almond Milk
- Cocaine Man
- Miami
- Slumlord
- I'm Not Your Dog
- Palm Trees
- Pleasure
- Celebrate Me
- Aylesbury Boy
- Leon
- (Baxter) These Are My Friends
Break a (wet) leg: Μια μαγική παρθενική εμφάνιση στη χώρα μας
Η ώρα πέρασε, με την ανυπομονησία να χτυπάει κόκκινο για να δω από κοντά μια μπάντα που πραγματικά με εξέπληξε ευχάριστα με τον debut δίσκο της. Τα φώτα χαμήλωσαν για να υποδεχτούν τις Wet Leg. Πρόκειται για μια από τις κορυφαίες μπάντες διεθνώς αυτή τη στιγμή, και μάλλον πρέπει να δώσουμε τα συγχαρητήριά μας στους διοργανωτές που τις έφεραν φέτος για να παίξουν στην Αθήνα και στο Release Athens.
Οι πρώτες νότες του "Being In Love" έδειξαν τόσο την αυτοπεποίθηση που εξέπεμπαν όσο και το εναλλακτικό στυλ τους. Ειδικά η Rhian Teasdale, με το μπασκετικό σορτσάκι και τις μπότες της αλλά και με μια φωνή μαγική, είχτε και αυτοπεποίθηση και στυλ. Δίπλα της βρισκόταν η φίλη και συνοδοιπόρος της, η κιθαρίστρια Hester Chambers. Οι δύο καλλιτέχνιδες μαζί με την μπάντα τους μας «εκτόξευσαν» σε όλη τη διάρκεια του set τους. Μεταξύ των όσων ακούσαμε ήταν το “Oh No”, το "Wet Dream", το αγαπημένο μου “Angelica” αλλά και το “I Don’t Want to Go Out”.
Κάτι που μου άρεσε πολύ ήταν το ότι επικοινωνούσαν με τον κόσμο μετά από κάθε κομμάτι τους, δείχνοντας να απολαμβάνουν την αλληλεπίδραση αυτή. Μάλιστα, έγινε και κάτι που δεν έχω ξαναδεί: το κοινό να παραληρεί με την ερώτηση του καλλιτέχνη που παρακολουθεί! Αυτό ακριβώς συνέβη όταν ρώτησαν: “Do you want to scream with me?” και έδωσαν οδηγίες για να φωνάξουμε για όλα όσα μας ενοχλούν ή μας καταπιέζουν. Και όλα αυτά κατά τη διάρκεια του “Ur Mum”. Απίστευτο, μοναδικό!
Για το κλείσιμο της εμφάνισής τους επέλεξαν ένα από τα πιο γνωστά τος κομμάτια, το “Chaise Longue”, στο οποίο πραγματικά έγινε η έκρηξη! Όσοι και όσες δεν έζησαν αυτό το σκηνικό πραγματικά έχασαν. Μετά από τα όσα είδα από τις Wet Leg, δηλώνω θαυμαστής τους και περιμένω να δω την εξέλιξή τους.
Wet Leg - Setlist
- Being in Love
- Wet Dream
- Supermarket
- Convincing
- Obvious
- Oh No
- Piece of Shit
- I Don't Wanna Go Out
- Ur Mum
- Too Late Now
- Angelica
- Chaise Longue
Madrugada και ελληνικό κοινό: Δεν χρειάζεται κάτι άλλο για μια αξέχαστη συναυλιακή βραδιά
Η ώρα πλέον ήταν περασμένη και η κούραση είχε αγκαλιάσει το κορμί μου λόγω της ορθοστασίας. «Θα έχει και καλύτερο από τις Wet Leg;» αναρωτιόμουν, αλλά ήταν η στιγμή που περίμεναν οι περισσότεροι, η στιγμή για τους headliners της ημέρας, τους Madrugada. Οι αγαπημένοι Νορβηγοί συγκέντρωσαν όλα τα βλέμματα στη σκηνή και τα κινητά πήραν φωτιά με το “Vocal” μέσα σε αποθέωση. Μεταξύ άλλων, ήρθε και το “Το Hands Up - I Love You” αλλά και το “Electric”, όπου φάνηκε η χημεία της μπάντας αλλά και το υπέροχο παίξιμό της.
Μετά ήρθε το “Strange Colour Blue”, όπου οι φωνές μας ενώθηκαν με αυτή του frontman των Madrugada, δίνοντας μία καινούρια πνοή στο κομμάτι, ενώ στο “Norwegian Hammerworks Corp.” ο Høyem φόρεσε ένα σακάκι-ντισκομπάλα και η ψηλόλιγνη φιγούρα του έγινε ακόμα πιο υπέροχη, πιο μαγευτική…
Ο χρόνος κυλούσε αλλά νόμιζες πως είχε περάσει μόνο ένα λεπτό, ώσπου ήρθε η ώρα για το “The Kids Are On High Street”. Εκείνη όμως τη στιγμή ξέσπασε μια μπόρα τόσο σύντομη όσο δύο τραγούδια, το παραπάνω και το “Majesty”, η οποία δημιούργησε το καλύτερο συναυλιακό στιγμιότυπο από κοινού με τη μαγική φωνή του Høyem, που ακούγαμε τόσο κοντά μας! Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, την απόλυτη στιγμή ένιωσα ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος.
Δεν μπορώ να περιγράψω με λέξεις αυτή την εμπειρία. Το να το ζεις και να το βλέπεις όλο αυτό είναι πραγματικά μοναδικό. Η μουσική είναι απαραίτητο συστατικό για τη ζωή μας. Μαζί με την αγάπη.
Ακόμα μια εμφάνιση των Madrugada στην Αθήνα ολοκλήρωθηκε. Αποδείχτηκε για ακόμα μια φορά, αν και είχε σαφώς λιγότερο κόσμο από όσο περίμενα, ότι είναι οι αγαπημένοι του ελληνικού κοινού. Τους είδα για πρώτη φορά αλλά σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία. Όπως είπε και ο Sivert Høyem: «Θα έπρεπε να ερχόμαστε κάθε χρόνο, κάθε εβδομάδα, κάθε μήνα ή κάτι τέτοιο. Είναι πανέμορφα».
Madrugada - Setlist
- Salt
- Belladonna
- Vocal
- Hands Up - I Love You
- Electric
- Strange Colour Blue
- Help Yourself to Me
- Nobody Loves You Like I Do
- Look Away Lucifer
- Norwegian Hammerworks Corp.
- The Kids Are on High Street
- Majesty
- Honey Bee
- Black Mambo
- Valley of Deception
Οι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν από το Release Athens Festival.