Ένα ενδιαφέρον κοινωνιολογικό πείραμα εκτυλίχθηκε το βράδυ της περασμένης Παρασκευής στον πολυχώρο του Μύλου στη Θεσσαλονίκη. Περίπου 20:30 η ώρα και στον προαύλιο χώρο μπορούσε να δει κανείς δύο ουρές που περίμεναν να μπουν στο Club του Μύλου και στο Principal αντίστοιχα. Η πρώτη αποτελούνταν από εικοσάρηδες, η δεύτερη από πενηντάρηδες —και εμένα. Είχα έρθει για να δω τους Fun Lovin’ Criminals, ενώ απ’ την απέναντι μεριά όλοι πρόσμεναν με ενδιαφέρον τη συναυλία των Κοινών Θνητών, που θα έκαναν τη δική τους εμφάνιση στο Club.
Ομολογουμένως, η εμφάνιση των FLC είχε ως αφετηρία το παρελθόν. Ήταν ένας τεράστιος φόρος τιμής στη μουσική και την κουλτούρα της δεκαετίας του ‘90, με επίκεντρο το δεύτερο άλμπουμ τους “100% Colombian”, που κυκλοφόρησε το 1998. Φυσικά, πολλά έχουν αλλάξει από τότε, και σε ό,τι αφορά το ίδιο το συγκρότημα. Όπως είχαν την ευκαιρία να μας πουν, ο τραγουδιστής Huey Morgan αποχώρησε και οι ζωές των υπόλοιπων μελών προχώρησαν με διαφορετικούς τρόπους. Όμως, αυτό που είδα την Παρασκευή απέδειξε ότι, έστω και με ένα μόλις μέλος από την αρχική σύνθεση, έστω και βασισμένοι σε μία φόρμουλα που χάνεται στα βάθη των ‘90s, οι Fun Lovin’ Criminals εξακολουθούν να το ‘χουν και μουσικά και συναυλιακά. Τα 90 λεπτά περίπου της εμφάνισής τους έδειξαν ένα trio που σέβεται μεν τις καταβολές του όμως αρνείται να γίνει απλά ένα «μουσειακό είδος», αφού διατηρεί όλες τους τις δημιουργικές δυνάμεις ζωντανές στο σήμερα.
Το ξεκίνημα της βραδιάς έκαναν οι Θεσσαλονικείς Nasa Funk, ένα από τα πρώτα αμιγώς funk ελληνικά συγκροτήματα. Η αρχή έγινε με το σχετικά καινούργιο “Try N’ Buy”, το οποίο μας έβαλε εξαρχής στο όλο κλίμα, και η συνέχεια ήρθε με ένα μισάωρο μελωδιών από κομμάτια όπως το “Galaxy”, τα «στανταράκια» “Gonna Work It” και “Stand Up” ή η διασκευή στο “Shake Your Pants” των Cameo.
Κεντρική θέση στη σκηνή είχε φυσικά ο τραγουδιστής Georges Perin, που με τα φωνητικά, το keytar του αλλά και ένα talkbox «έντυσε» όπως έπρεπε το στιβαρό παίξιμο των υπόλοιπων Nasa Funk, δηλαδή των: Χάρη Καπετανάκη (σαξόφωνο-φωνητικά), Αλέκου Παπουλίδη (κιθάρα-φωνητικά), Κώστα Χασιώτη (μπάσο-φωνητικά) και Αλέκου Σπανίδη (ντραμς). Ένα μικρό ηχητικό πρόβλημα που αντιμετώπισε ο Καπετανάκης δεν επηρέασε την πορεία της συναυλίας ούτε και τη διάθεση του κοινού, που ανταποκρινόταν όλο και πιο θερμά όσο προχωρούσε η συναυλία.
Το κυρίως μενού της βραδιάς, όμως, «100% κολομβιανό», δεν είχε σερβιριστεί ακόμα. Μετά από μια σχετική καθυστέρηση, ο Brian Leizer (φωνή, sampling, τρομπέτα, μπάσο), ο Frank Benbini (ντραμς, φωνητικά) και ο Naim Cortazzi (κιθάρα, φωνητικά) ανέβηκαν στη σκηνή μέσα σε χειροκροτήματα, ντυμένοι με τα χαρακτηριστικά τους κοστούμια. Ξεκίνημα με το “Up On The Hill”, το πρώτο κομμάτι του άλμπουμ, το οποίο λειτούργησε σαν μαλακό μπάσιμο για μια συναυλία που μουσικά έμελλε να έχει λίγο απ’ όλα. Lounge μελωδίες, ραπάρισμα… αισθαντικό, ατμοσφαιρικά chimes. Η συνέχεια ήρθε σε ανάλογο ύφος με το κλασικό πλέον “Love Unlimited”, ένα κομμάτι-ύμνο στον Barry White που ακούγεται ακόμα στα ραδιόφωνα 25 χρόνια μετά. Το αρωματικό στικ στο πλάι του deck που χρησιμοποιούσε ο Brian έδινε μια επιπλέον εσάνς ατμοσφαιρικότητας σε όσους βρεθήκαμε μπροστά-μπροστά στο κάγκελο.
Σε αντίθεση με τους περισσότερους στο Principal, η ακρόαση που είχα κάνει στο δίσκο ήταν μάλλον επιδερμική, για αυτό και πολλά από τα κομμάτια του ακούστηκαν στα αυτιά μου απευθείας μέσα στο πλαίσιο μιας ζωντανής εκτέλεσης. Και κάπου εκεί, βιώνοντας τις εναλλαγές ανάμεσα στην jazz (“Back On The Block”), το rap rock (“Korean Bodega” “Southside”, “Big Night Out”), την hip hop (“All My Time Is Gone"), την punk (“10th Street”) και την blues (“Mini Bar Blues”, “Firsty Nuts”), συνειδητοποίησα τη σημασία αυτού του άλμπουμ, που λειτούργησε σαν ένα πραγματικό αμάλγαμα των ήχων της Νέας Υόρκης, σαν μια χρονοκάψουλα των όσων παρήγαγε αυτή η πόλη μουσικά στα τέλη της δεκαετίας του ‘90.
Πίσω στη συναυλία, ο κόσμος φάνηκε να ξέρει καλά το τι άκουγε, αφού ανεξαιρέτως όλα τα κομμάτια του άλμπουμ έτυχαν θερμής υποδοχής, με τους απαραίτητους χορούς και τα sing alongs να δίνουν και να παίρνουν. Ο Brian και ο Frank ανέλαβαν τα χρέη της επαφής με το κοινό, μιλώντας για το πόσο ευχαριστημένοι είναι που περνάν αυτήν τη βραδιά μαζί μας. Κάποια στιγμή ο Frank μάς σύστησε το μικρό του αδερφό, που συμμετέχει στο crew της περιοδείας, και μας θύμισε ότι μεγάλωσε στη Μύκονο των ‘80s, πριν γίνει τόπος συνάντησης για «πλούσιους ποδοσφαιριστές» και χαλάσει.
Τεχνικά απολαύσαμε ένα άρτιο αποτέλεσμα, με ένα lineup συμπαγές που ξέρει πώς να συνεργάζεται στη σκηνή. Το γεγονός ότι το άλμπουμ ερμηνεύτηκε ολόκληρο για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια (και πρώτη φορά επί σκηνής) δεν φάνηκε να επηρεάζει ούτε τον Frank ούτε τον Naim, οι οποίοι δεν συμμετείχαν ακόμα στην μπάντα όταν αυτό γράφονταν. Ωστόσο, το μεγαλύτερο βάρος για μια FLC εμπειρία «όπως παλιά» το σήκωσε αναμφίβολα ο Brian, καθότι και μοναδικό ιδρυτικό μέλος της μπάντας πια. Το να βρεθείς ξαφνικά στο «τιμόνι» ως frontman είναι δύσκολο. Πόσο μάλλον όταν ασχολείσαι ταυτόχρονα με τα samples, το μπάσο και την τρομπέτα. Ωστόσο, ο Brian έκανε πολύ καλά τη δουλειά του, τόσο στο ραπάρισμα όσο και στο τραγούδι, και εμείς (σχεδόν) ξεχάσαμε ότι αυτή η μπάντα είχε για τριάντα σχεδόν χρόνια άλλον τραγουδιστή.
Έχοντας τελειώσει πλέον με τα κομμάτια του άλμπουμ, είχε έρθει πλέον η ώρα για ένα encore με κομμάτια από την υπόλοιπη δισκογραφία των FLC. Ανάμεσά τους τα πάντα ευχάριστα “Scooby Snacks”, “The Fun Lovin’ Criminal” και “Loco”, καθώς και τα καινούργια “Double Double” και “Shake It Loose”. Και με αυτά είχε έρθει η ώρα να αποχαιρετήσουμε τους πάντα αεικίνητους Αμερικανούς, περιμένοντας από τώρα την επόμενη φορά που θα τους ξαναδούμε στα μέρη μας με φρέσκια αλλά και παλιά μουσική.
Setlist - Fun Lovin' Criminals
- Up On The Hill
- Love Unlimited
- The View Belongs To Everyone
- Korean Bodega
- Back On The Block
- 10th Street
- Sugar
- Southside
- We Are All Very Worried
- All For Self
- All My Time Is Gone
- Big Night Out
- Mini Bar Blues
- Fisty Nuts
- Scooby Snacks
- Loco
- Shake It Loose
- Double Double
- Friday Night
- The Fun Lovin’ Criminal
Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Άκη Καλλόπουλο και στο mixgrill.gr.