Μάρκος Χαϊδεμένος   The Day After

Μάρκος Χαϊδεμένος - The Day After

Σκέψεις για την απώλεια σε jazz φόντο.

Διαβάστηκε φορες

Βαθμολογία:

7


Τι θα ακούσετε:

modern jazz


Ο Μάρκος Χαϊδεμένος, από τους πιο αξιόλογους νέους καλλιτέχνες της νέας jazz ελληνικής σκηνής επιστρέφει με καινούργιο άλμπουμ μετά τα "Remains" (2019), "New Era" (2020) και "Caravan" (2021). Έχοντας σπουδές τόσο σε κλασικό όσο και σε jazz piano (με επίβλεψη του Γιώργου Κοντραφούρη) και πάνω από δεκαετή εμπειρία σε ζωντανές εμφανίσεις, παίζοντας πιάνο σε festivals και σκηνές της Ελλάδας και του εξωτερικού, κυκλοφορεί το νέο του δίσκο με τίτλο "The Day After".

Πρόκειται για έναν τίτλο που οριοθετεί ξεκάθαρα το νοηματικό πλαίσιο στο οποίο κινούνται οι επτά συνθέσεις του δίσκου. Ο Χαϊδεμένος μιλάει για την επόμενη μέρα, για όλα όσα ακολουθούν μια απώλεια, όπως έχει αναφέρει σε συνεντεύξεις του, ακολουθώντας τα πέντε στάδια του πένθους, όπως αυτά ορίζονται από την Elisabeth Kübler-Ross. Το "Denial" πραγματεύεται το πρώτο στάδιο της άρνησης, το "What If" περιγράφει τη χαρμολύπη του τρίτου σταδίου της διαπραγμάτευσης. Το "From Within"έχει να κάνει με το δεύτερο στάδιο του θυμού, ενώ το "Voices" είναι το ξεκίνημα της συνειδητοποίησης του πένθους, το οποίο οδηγεί στην αποδοχή και την ενατένιση της επόμενης ημέρας ("The Day After").

Στον δίσκο συμπεριλαμβάνονται και δύο παλαιότερες συνθέσεις, τα "Remains" και "Lost", διασκευασμένες για να ταιριάζουν στο ύφος του “The Day After”. Οι αναμνήσεις και όλα όσα θυμίζουν την πρότερη κατάσταση του ατόμου πριν την απώλεια μπορούν να κρατάνε κάποιον/α στο παρελθόν, κάνοντας την αισθηματική επούλωση πιο δύσκολη. Σε αυτή την διαδικασία το άτομο μοιάζει χαμένο ("Lost"), μέχρι να μπορέσει να προσαρμοστεί στην καινούργια συνθήκη.
Το jazz τρίο, μαζί με τον Γρηγόρη Θεοδωρίδη στο μπάσο και τον Παναγιώτη Κωστόπουλο στα τύμπανα δίνει ένα κράμα μοντέρνας και παραδοσιακής τζαζ, που δημιουργεί ωστόσο ένα προσωπικό, χαρακτηριστικό και σύγχρονο ήχο. Οι επιρροές από McCoy Tyner, Bill Evans, Brad Melhau είναι ολοφάνερες στα κομμάτια του "The Day After", με τον Χαϊδεμένο να προσθέτει την δική του πινελιά και με εμφανή την αυτοσχεδιαστική φύση των συνθέσεων.

'Ενας όμορφος δίσκος που κυλάει αβίαστα, φέρνοντας το απλό αλλά ουσιαστικό παίξιμο σε πρώτο πλάνο.