Σε ένα καφέ στα Εξάρχεια, ανήμερα μίας από τις τελευταίες εμφανίσεις των The Last Drive, καθόμαστε με τον μπασίστα Γιώργο Τόλια. Απέναντί μου έχω έναν έμπειρο μουσικό, γεμάτο βιώματα οπωσδήποτε ενδιαφέροντα, που έχει περάσει από τη μεγάλη μουσική παράδοση της Νέας Ορλεάνης των ΗΠΑ.
Ο Γιώργος είναι δημιουργός των A Monkey Shine, ενός project με επιρροές από swamp/blues rock, grunge και γενικά «εναλλακτικούς» ήχους. Στο δημιουργικό του ταξίδι συμμετείχαν πολλοί άλλοι μουσικοί, με πρωτεργάτη τον πιανίστα Νικόλα Σπηλιωτόπουλο. Το ντεμπούτο "Altered State" κατάφερε να φτάσει στα αυτιά πολλών, με τρόπους παραδοσιακούς αλλά και πιο ιδιαίτερους: με βινύλιο, ψηφιακά, στα ραδιόφωνα αλλά και στο entertainment system της αεροπορικής εταιρείας Air Canada!
Πολλοί οι λόγοι, λοιπόν, για να κάνουμε κουβέντα. Ας την απολαύσουμε.
MixGrill: Καλησπέρα! Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε πολύ για τη συνέντευξή μας. Θα ήθελα να ξεκινήσουμε με μια αναφορά στο ξεκίνημα του συγκροτήματος, τα μέλη που το απαρτίζουν και όποιες άλλες σημαντικές λεπτομέρειες κρίνετε σκόπιμες, ώστε να σας γνωρίσουμε.
Γιώργος Τόλιας: Και εγώ ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σας Είμαι ο Γιώργος Τολιας, ο δημιουργός και μπασίστας αυτού του project. Οι A Monkey Shine είναι ένα alternative μουσικό project που δημιούργησα στην Αθήνα, έχοντας ρίζες στη Νέα Ορλεάνη, όπου έζησα για δύο χρόνια. Οι επιρροές είναι ποικίλες και από ένα ευρύ μουσικό φάσμα και είδη μουσικής. Κυρίως είναι από swamp/blues rock, 90s grunge and alternative rock. Ο ήχος μας όμως δεν περιορίζεται μόνο σε αυτά. Περιλαμβάνει και στοιχεία από indie, desert, ambient, dream/trip rock, slowcore και όχι μόνο. Πειραματιζόμαστε με diverse μείγματα και αποφεύγουμε τη μονοτονία.
Το ντεμπούτο album μας με τίτλο “Altered State” κυκλοφόρησε ψηφιακά το Μάρτιο του 2024, στο YouTube και τις ψηφιακές πλατφόρμες (Spotify, Tidal, iTunes, κλπ) καθώς και στο Bandcamp page μας. Επίσης, κυκλοφορεί φέτος και σε βινύλιο σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων από τη δισκογραφική Walnut Entertainment Records.
Από την πρώτη στιγμή, λόγω του ιδιαίτερου, παράλληλα γνώριμου αλλά και φρέσκου ήχου και της θεματολογίας του, το “Altered State” αποκόμισε πολύ θετικές κριτικές σε Ελλάδα και εξωτερικό, και φιλοξενήθηκε σε διάφορα rock sites και zines, καθώς και στο podcast του Marc Shea “Performance Anxiety” (Virginia, USA) και σε διάφορους FM και web ραδιοσταθμούς. Ταυτόχρονα, επιλέχθηκε από την αεροπορική εταιρεία AIR CANADA να συμπεριληφθεί στα In Flight Entertainment Music playlists (IFE Systems) από τον Ιανουάριο του 2025.
Το concept και κάποιες συνθέσεις του album “Altered State” γεννήθηκαν στη Νέα Ορλεάνη από εμένα που τυχαίνει να είμαι και ο ιδρυτής, συνθέτης και μπασίστας του project και του σχήματος.
Τη δημιουργία του εκτελεστικού σχήματος για τις live εμφανίσεις την έκανα στην Αθήνα, αρχικά σε συνεργασία με τον πιανίστα Νικόλα Σπηλιωτόπουλο, και τον κιθαρίστα Άκη Γιαννικόπουλο. Ο Νίκολας Σπηλιωτοπουλος είναι και ο co-songwriter σε τρία τραγούδια από το άλμπουμ.
Τα τραγούδια και οι στίχοι του δίσκου θίγουν θέματα όπως η απώλεια αγαπημένων προσώπων, η σημασία και η δύναμη της αγάπης, η απόγνωση και η αποξένωση, τα υπαρξιακά ερωτήματα που μας απασχολούν, οι δύσκολες αλλά και οι χαρούμενες στιγμές της ζωής – όλα αυτά, διανθισμένα με προσωπικές εμπειρίες από τη Νέα Ορλεάνη και το Mississippi, ιστορίες των κατοίκων, οδοιπορικά στον Αμερικάνικο Νότο.
Όπως δηλώνει και ο τίτλος “Altered State”, το ντεμπούτο album, πραγματεύεται την έννοια της αλλαγής μέσα στις ζωές μας. Περιλαμβάνει οκτώ τραγούδια, στα έξι από τα οποία τα φωνητικά είναι του Κωνσταντίνου Τζιαβου. Εξ’ αυτών το τραγούδι και πρώτο single “Audiotrip” έγινε σε συνεργασία με τον master bluesman Duke Garwood (μουσικός/κιθαριστας και επίσης longtime συνεργάτης του Mark Lanegan) στη φωνή. Eίναι αφιερωμένο στη μνήμη της μητέρας μου, καθώς και σε όλα τα αγαπημένα πρόσωπα που δεν βρίσκονται πια κοντά μας.
Τα μέλη του σχήματος είναι υπό τη φιλοσοφία δυναμικών αλλαγών μέσα στο χρόνο και το lineup του συγκροτήματος δεν είναι σταθερό και ίδιο συνέχεια. Ο πιανίστας και εγώ έχουμε την ανάγκη να συνεργαζόμαστε με διαφορετικούς μουσικούς, διαφορετικών backgrounds και μουσικών εμπειριών για να κρατάμε το κίνητρο δυνατό και ζωντανό. Είμαστε πολύ περίεργοι με το τι μπορεί να φέρει ο κάθε μουσικός στο τραπέζι σαν ιδέα για να μπει στο μείγμα και να δέσει εκτελεστικά πριν κάποια παραγωγή καινούργιου υλικού ή κάποια ζωντανή εμφάνιση.
M.G.: Αν κάποιος σας ρωτούσε να του περιγράψετε τον ήχο του άλμπουμ τι ακριβώς θα του απαντούσατε;
Γ.Τ.: Δεν μπορώ να απαντήσω συγκεκριμένα, γιατί στο “Altered State” κάθε κομμάτι έχει τον δικό του χαρακτήρα και όλα είναι διαφορετικά μεταξύ τους, δημιουργώντας όμως ένα σύνολο με συνοχή. Ηχητικά όλο είναι κάτω από την ομπρέλα του εναλλακτικού ροκ ήχου, χωρίς όμως τους περιορισμούς αυτού του είδους μουσικής. Η πρόκληση ήταν να φτιάξουμε ένα πρωτότυπο μείγμα λόγω των ποικίλων επιρροών, έξυπνα και δημιουργικά συνδιασμενων ώστε το αποτέλεσμα να είναι ενδιαφέρον, φρέσκο και με τη δυνατότητα να αγγίξει κάπου εσωτερικά το κάθε ακροατήριο. Μας λένε ότι η βεντάλια και η παλέτα μας είναι αρκετά μεγάλη σε ύφος και ακούσματα. Αν έπρεπε, πάντως, να καταλήξω σε ένα είδος, θα κατέληγα στο… trip swamp rock.
M.G.: Η προσωπική μου άποψη είναι ότι καταθέσατε μια δουλειά με ήχο αρκετά moody, με τη χρήση του πιάνου να είναι από τα κυρίαρχα στοιχεία και με στίχους που έχουν τη δικιά τους ιδιαιτερότητα. Αυτό υπήρξε μια συνειδητή απόφαση η σας προέκυψε στην πορεία;
Γ.Τ.: Αν το moody το εννοείς σαν μια αίσθηση γλυκιάς μελαγχολίας, τότε ναι. Υπάρχει αυτό σε αρκετά κομμάτια του άλμπουμ, με ένα dark άγγιγμα αλλά χωρίς να παίρνουμε μόνο αυτό το μονοπάτι. Οι στίχοι είναι όλοι γραμμένοι από εμένα και βασίζονται σε προσωπικές εμπειρίες, αναμνήσεις και προβληματισμούς.
Είναι ένα “concept” album το οποίο είχε ένα συνειδητό προσδιορισμό αρκετά νωρίς και ήξερα τι ήθελα να ακούσω και να μεταφέρω προς τα έξω με τους στίχους μου. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το πρώτο άλμπουμ είναι μια σόλο δουλειά, κατά βάση με συνοδοιπόρο το Νικόλα Σπηλιωτοπουλο στο συνθετικό κομμάτι για τρία τραγούδια. Το πιάνο το λατρεύω και το ήθελα να παίξει σημαντικό ρόλο μέσα στα τραγούδια, αλλά όχι σε όλα το ίδιο. Ευχαριστώ πολύ το Νικόλα που κατάλαβε τι ήθελα να ακούσω και να εκφράσω.
M.G.: Το ότι έχεις ζήσει ένα μεγάλο διάστημα στην Νέα Ορλεάνη, κάτι που αποτυπώνεται και σε πολλούς από τους στίχους, πόσο επηρέασε τη μουσική και τη στιχουργική των A Monkey Shine;
Γ.Τ.: Η Νέα Ορλεάνη είναι σαν my home away from home. Τη λατρεύω και τη θυμάμαι συνέχεια και αναζητώ συνεχώς μια μελλοντική επιστροφή σε αυτήν, για να την ξαναδώ με την σύντροφό μου. Γνώρισα και πέρασα πολύ χρόνο με πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους και μουσικούς. Ένας από αυτούς ήταν ο φοβερός άνθρωπος και μουσικός μέντορας μου ο Dave Rosser (The Afghan Whigs, The Twilight Singers, Mark Lanegan Βand, The Gutter Twins). To κομμάτι “Get to the Point” μιλάει και είναι αφιερωμένο σε αυτόν και την περιοχή Algiers Point που ζούσε. Δυστυχώς έφυγε νωρίς από την ζωή αλλά ζει μέσα στην καρδιά μου και στο μυαλό μου πάντα.
Επίσης είχα την τύχη να εργαστώ στο Marigny Studios του φίλου μου του Rick Nelson (Τhe Afghan Whigs, Greg Dulli, The Twilight Singers), ενός πολυ-οργανίστα, βραβευμένου ηχολήπτη, οπού γνώρισα τρομερούς μουσικούς από πολλά είδη μουσικής αλλά κυρίως της jazz and blues. Ο mastering engineer του άλμπουμ, ο Justin Armstrong, είναι και συνεργάτης του Rick στο Marigny Studios, και έχει δουλέψει με πολλές μπάντες που ακούω χρόνια και μου αρέσουν πολύ (όπως Pearl Jam, Audioslave, Cat Power, Dave Matthews Band, μεταξύ άλλων καλλιτεχνών).
Το άλμπουμ έχει ως θεματολογία τη Νέα Ορλεάνη και τους ανθρώπους της, αλλά όχι μόνο αυτή. Άκουσα ποικίλες ιστορίες για την πόλη και τους κατοίκους της, οι οποίες με άγγιξαν και με έκαναν να δω πιο καθαρά διάφορα πράγματα.
Ήθελα από την αρχή να δώσω ένα vibe από swamp rock σε συνδυασμό με άλλες επιρροές μου και να δημιουργήσω ένα προσωπικό χαρακτήρα στον ήχο και στον στίχο. Είμαι πολύ ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα και νομίζω και ο κόσμος που έχει ακούσει το άλμπουμ μέχρι σήμερα το έχει λάβει θετικά. Τα κομμάτια ακούω ότι αγγίζουν εσωτερικά τους ακροατές με διαφορετικό τρόπο και αυτό μας ικανοποιεί πλήρως σαν καλλιτέχνες.
H στιχουργική στην περίπτωση αυτού του άλμπουμ έχει εξίσου ισότιμη σημαντικότητα όσο και η μουσικές συνθέσεις. Λειτουργεί παράλληλα και κάνει το storytelling χωρίς να μπαίνει σε δεύτερη θέση, όπως πολύ συχνά γίνεται στην τραγουδοποιια.
M.G.: Γνωρίζουμε επίσης ότι κατά την παραμονή σου εκεί είχες την ευκαιρία να γνωρίσεις και να έρθεις σε επαφή με πολλούς σπουδαίους μουσικούς. Θα θέλαμε να μοιραστείς μαζί μας κάποιες στιγμές μαζί τους που σου έχουν μείνει χαραγμένες στην μνήμη σου.
Γ.Τ.: Μαγειρικές βραδιές με τον Dave Rosser στο σπίτι του ακούγοντας μουσική και φτιάχνοντας κρέπες με γαρίδες. Mardi Gras βραδιά καρναβαλιού με τον Rick Nelson να πίνουμε μπύρες και να απολαμβάνουμε την Preservation Hall Jazz band στην καρδιά της Νέας Ορλεάνης στο French Quarter.
Είναι πολλές και ποικίλες οι στιγμές που θυμάμαι. Είχα την τύχη να τις ζήσω όχι μόνο σαν παρατηρητης η ακροατής αλλά από μέσα επίσης. Γνώρισα την Mimi και τον Alan από την αγαπημένη μου μπάντα, τους Low, σε μια συναυλία στο One Eyed Jacks. Μια από τις πιο όμορφες συναυλίες που έχω πάει. Η Mimi Parker μού λείπει πολύ.. Ευχαριστώ αυτήν και όλους τους Low για τη μουσική τους, που ακόμα με εμπνέει.
Τι άλλο; Μπύρα με το φοβερό μουσικό Dax Riggs, επίσης στο One Eyed Jacks.
Και βεβαίως όλες οι στιγμές που περάσαμε με ντόπιους -και μη- μουσικούς και ανθρώπους από την πόλη που γνωρίσαμε, κυρίως μέσω του Dave και του Rick, όπως οι Suplecs, ο Terry Lagarde των National Lagarde, ο Dean Rispler των The Dictators, οι The Saturation από την Ατλάντα, ο Jimmy Ford από τους DiNola, και πολλούς άλλους.
M.G.: Έχετε πλέον ως έδρα σας την Αθήνα. Ποιες θεωρείτε ότι είναι οι ομοιότητες και ποιες οι διαφορές, για να μπορέσει να λειτουργήσει σε όλους του τους τομείς το συγκρότημα;
Γ.Τ.: Δεν θα έλεγα ότι λειτουργούμε ακριβώς σαν συγκρότημα. Είμαστε κυρίως ένα μουσικό project με πυρήνα δύο ανθρώπους, οι οποίοι συνεργάζονται δυναμικά με διάφορους μουσικούς. Θέλουμε και είμαστε ανοιχτοί σε μουσικούς πειραματισμούς. Αυτό μας δίνει μεγάλο κίνητρο να βλέπουμε στο τραπέζι ιδέες από ποικίλα μουσικά είδη και επιρροές, έχοντας έτσι τα κομμάτια ενός αγνώστου παζλ, με σκοπό να τα συνδυάσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το lineup από τα υπόλοιπα τέσσερα μελή δεν είναι υπό την φιλοσοφία της κλασικής ροκ μπάντας που κάνει λαιβ και γράφει πρωτότυπο υλικό. Εγώ ανέλαβα προσωπικά να τρέξω όλους τους τομείς. Δύσκολο εγχείρημα, αλλά πιστεύω με ενδιαφέρον αποτέλεσμα.
M.G.: Πόσο ικανοποιημένοι αισθάνεστε από το τελικό αποτέλεσμα του “Altered State” Πιστεύετε ότι κάποιες λεπτομέρειες θα μπορούσαν να υπάρξουν καλύτερες; Επίσης πως κρίνετε την μέχρι τώρα ανταπόκριση απέναντι στους A Monkey Shine;
Γ.Τ.: Δεν μπορώ να μιλήσω για τους υπόλοιπους αλλά ο Νίκολας Σπηλιωτοπουλος και εγώ προσωπικά είμαστε πολύ χαρούμενοι για τη δουλειά που έγινε από όλους, συνεργάτες η φίλους. Κάποιοι στενοί μου φίλοι έβαλαν και αυτοί το κομμάτι τους για τη δημιουργία του άλμπουμ.
Η σύντροφος μου, η Karen, ήταν και είναι πάντα δίπλα μου και με υποστηρίζει. Μεγάλο μέρος του αποτελέσματος το χρωστάω σε αυτήν.
Δεν θα άλλαζα τίποτα στην παράγωγη του άλμπουμ. Πιστεύω ότι η δουλειά είναι παρά πολύ καλή και επαγγελματικού επίπεδου. Δεν έχω καμία αμφιβολία για αυτό. Οι άνθρωποι που συνεργάστηκα έκαναν ο, τι καλύτερο μπορούσαν και είμαστε πιστεύω όλοι υπερήφανοι για το “Altered State”.
H ανταπόκριση, δεδομένης της πολύ μικρής ακόμα παρουσίας μας, είναι πολύ θετική και πολύ καλύτερη από ό,τι περιμέναμε. Η μουσική μας ακούμε ότι αγγίζει πολύ κόσμο με διαφορετικό τρόπο. Όταν συμβαίνει αυτό, είναι μεγάλη ικανοποίηση για έναν καλλιτέχνη. Τουλάχιστον για εμένα είναι. Η απήχηση του άλμπουμ έχει ανοδική πορεία και το ταξίδι του δείχνει να είναι ακόμα μεγάλο. Οι Ελληνες ακροατές αργούν λίγο περισσότερο να κάνουν «δικό τους» κάτι αγγλόφωνο, αλλά νομίζω άρχισαν να το καταλαβαίνουν το άλμπουμ και να το εκτιμούν. Το άλμπουμ ταξιδεύει ήδη καλά και εκτός συνόρων. Δεν θα πω αλλά όσον αφορά την αγγλόφωνη ελληνική μουσική σκηνή γιατί ο νοών νοείτω και δεν έχω την εμπειρία ούτε την ιστορία. Σε γενικά πλαίσια προσωπικά εγώ με αυτά που βλέπω μέχρι τώρα δεν συμφωνώ με το πως λειτουργεί από μέσα...
M.G.: Πως αποφασίσατε να ονομάσετε την μπάντα A Monkey Shine και τον δίσκο “Altered State”; Επίσης, θα θέλαμε να μας πείτε κάποιες περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την παραγωγή, το artwork, την παρουσία του Duke Garwood και ο, τι άλλο κρίνετε εσείς σκόπιμο.
Γ.Τ.: Εμπνευστήκαμε από την ταινία του George Romero “Monkey Shines” και το από το ομώνυμο βιβλίο στο οποίο αυτή βασίστηκε. Είναι και τα δυο αγαπημένα μου πολλά χρόνια τώρα και η έννοια της φράσης έχει κάτι παιχνιδιάρικο και «άτακτο» που μου αρέσει.
Επίσης η ταινία του Ken Russell με τον William Hurt, με τίτλο “Altered States” με εντυπωσίασε και με προβλημάτισε τόσο πολύ, που κατά κάποια έννοια αποφάσισα να της αποδώσω φόρο τιμής με αυτό το άλμπουμ. Όπως είπα και παραπάνω, η θεματολογία του άλμπουμ περιστρέφεται γύρω από τις συνεχές ψυχολογικές και σωματικές αλλαγές που βιώνει ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του. Τίποτα δεν μένει στάσιμο και η αποδοχή της αλλαγής είναι αναγκαία, κατά την γνώμη μου πάντα. Μεγάλη φιλοσοφική συζητηση…
Η ηχογράφηση και η μίξη του άλμπουμ έγινε από τον Δημήτρη Κατσαρό στο The Underground Music Studios και το mastering έγινε από τον Justin Armstrong που ανέφερα προηγούμενος στη Νέα Ορλεάνη. Το cover artwork έγινε από τον φοβερό Rio Sierra στο Βερολίνο. Το υπόλοιπο layout και το design για το βινύλιο έγινε από τον Philip Stone.
Όσον αφορά τη συνεργασία μας με το μάστερ bluesman Duke Garwood στο single μας με τίτλο “Audiotrip”, είναι τιμή μας που ένας μουσικός τέτοιου επίπεδου δέχθηκε να τραγουδήσει τους στίχους που έγραψα στο συγκεκριμένο κομμάτι. Έκτος από συνεργάτης είναι και φίλος και εκτιμώ πολύ αυτό που έκανε με αληθινή αγάπη. Σας προτείνω να ακούσετε τα σόλο άλμπουμ του καθώς και τις δουλειές που έκανε με τον Mark Lanegan.
M.G.: Το τραγούδι σας “Deep In The Mud” έδειξε εξαρχής ότι αποτελεί ένα τρόπον τινά hit για το συγκρότημα, κερδίζοντας airplay σε πολλούς ραδιοφωνικούς σταθμούς αλλά και μία θέση στο σύστημα ψυχαγωγίας της Air Canada. Πώς σε έκανε να αισθανθείς αυτό;
Γ.Τ.: Η επιλογή μας από την Air Canada με έκανε πολύ χαρούμενο. Φυσικά και το βλέπω πολύ θετικά όσον αφορά το ταξίδι της μουσικής και το άνοιγμα σε ένα τεράστιο ενδεχόμενο ακροατήριο παγκοσμίως. Η μουσική σίγουρα θα φτάσει σε πολύ περισσότερα αυτιά και θα είναι κυριολεκτικα… on air συνεχώς! Είναι ένα highlight, ας για το 2025 και είμαι περήφανος που το καταφέραμε. Απροσδόκητα μεν αλλά δείχνει ότι η μουσική μας εκτιμήθηκε σοβαρά και έχει ενδεχομένως σοβαρές δυνατότητες να ακουστεί από ένα ευρύτερο κοινό.
Γενικά,«αγκαλιάζω» τη δημόσια έκθεση και την ευαλωτότητα που συνοδεύει την ιδιότητα του καλλιτέχνη. H επιλογή αυτή ενδεχομένως δίνει ένα μεγαλύτερο βάρος στη μουσική μας και, με όλο το θάρρος, μπορώ να πω ότι είναι μια πολύ όμορφη ικανοποίηση για την δουλειά μας.
M.G.: Θεωρούμε ότι οι πιο «ήσυχες» στιγμές συγκροτημάτων και καλλιτεχνών όπως οι Alice In Chains, Mother Love Bone, Afghan Whigs και βέβαια οι εξίσου σπουδαίοι Mark Lanegan και Nick Cave επηρέασαν τον ήχο σας. Κατά πόσο συμφωνείτε με αυτό; Ποιους άλλους θεωρείτε ως επιρροές για εσάς;
Γ.Τ.: Συμφωνώ με τα παραδείγματα συγκροτημάτων και καλλιτεχνών που ανέφερες γιατί έχω επιρροές από όλους αυτούς. Οι επιρροές είναι τόσες πολλές, που δεν μπορώ να τις αναφέρω όλες. Μπορώ, όμως, να αναφέρω κάποιες ακόμα βασικές επιρροές μου. Stone Temple Pilots, Mad season, Soundgarden, Low, Tomahawk, Radiohead, Massive Attack, Portishead, The Stone Roses, Mogwai, David Bowie, Songs Ohia, Neil Young, Beatles, Tom Waits, Captain Beefheart, PJ Harvey, Robert Johnson, Muddy Waters, Howlin Wolf, Tricky, Breeders, Pixies, Pink Floyd, Brian Eno, Craig Armstrong… Η λίστα είναι πολύ μεγάλη.
M.G.: Πέρα από τη μουσική, τι άλλο μπορεί να σας δίνει έμπνευση ώστε αυτό να περνάει στη μουσική σας; Γενικότερα, ποιες άλλες τέχνες σάς φαίνονται ιδιαίτερα ενδιαφέροντες και ασχολείστε μαζί τους παράλληλα με τη μουσική;
Γ.Τ.: Ο κινηματογράφος είναι επίσης μία λατρεία μου. Από την αρχή της δημιουργίας του άλμπουμ σκεφτόμουν με γνώμονα ένα κινηματογραφικό soundtrack για κάποια ταινία. Νομίζω φαίνεται έντονα αυτό μέσα στο άλμπουμ και είναι κάτι ευτυχώς που μοιράζομαι σε βάθος με τον πιανίστα Νικόλα Σπηλιωτοπουλο όσον αφορά το ύφος των συνθέσεων. Είναι κάτι που αγαπάμε και οι δυο, το οποίο βοηθάει τη συνεργασία μας και δίνει κίνητρο και στους δυο να πειραματιζόμαστε.
Δεν διαβάζω βιβλία συχνά αλλά καταλαβαίνω πλήρως τη δύναμη της λογοτεχνίας και προσπαθώ να διαβάζω λίγο περισσότερο όσο μεγαλώνω. Με ενδιαφέρουν γενικώς οι εικαστικές τέχνες. και όταν αυτά συνεργάζονται όμορφα με τη μουσική και τον ήχο τότε είμαι μέσα πλήρως για την εξερεύνηση του άγνωστου. Η φωτογραφία επίσης μπορεί να μου κινήσει το ενδιαφέρον και να με προβληματίσει αλλά δεν μπορώ να πω ότι ασχολούμαι ιδιαίτερα. Η στιχουργική επίσης με ενδιαφέρει πολύ είτε την δούμε ως ανεξάρτητη τέχνη είτε σαν συμπλήρωμα της μουσικής.
M.G.: Ποιους θεωρείτε τους δέκα πιο απαραίτητους δίσκους αν ο κόσμος καταστρεφόταν (κάτι που μάλλον δεν μοιάζει και πολύ απίθανο να συμβεί στις μέρες μας!) και θα έπρεπε να διασώσετε από την δισκοθήκη σας;
Γ.Τ.: Έχουμε και λέμε:
STONE TEMPLE PILOTS. Tiny Music
MASSIVE ATTACK. Mezzanine
TRICKY. Maxinquaye
PORTISHEAD. Dummy
MARK LANEGAN. Field Songs
NEIL YOUNG. Harvest
SONGS OHIA. Lioness
MAD SEASON. Above
NICK CAVE. No More Shall We Part
DEAD CAN DANCE. Within The Realm Of A Dying Sun
M.G.: Φτανωντας προς το τέλος της συνέντευξης μας, θα θέλαμε, αν αυτό είναι εφικτό, να μας πείτε τα μελλοντικά σας σχέδια: πώς σκέφτεστε να προωθήσετε τον δίσκο, αν υπάρχουν κάποιες συναυλίες στα σκαριά ή οποιεσδήποτε άλλες κινήσεις έχετε στο μυαλό σας.
Γ.Τ.: Είμαστε σε μια περίοδο που γράφουμε καινούριο υλικό και αλλάζουμε κάπως το lineup όσον αφορά τους μουσικούς για ενδεχόμενα μελλοντικά live. Προχωράμε χωρίς βιασύνη αλλά πάντα με κίνητρο και στόχο να βγάλουμε κάποια singles στο άμεσο μέλλον. Η φιλοσοφία του «βλέποντας και κάνοντας» σε συνεργασία με οργάνωση για την επίτευξη κάποιων σχετικά κοντινών στόχων είναι η συνταγή που προσπαθούμε να ακολουθήσουμε για το μουσικό project αυτό.
Το άλμπουμ βγήκε πρόσφατα και κάνει το ταξίδι του με εμάς να το υποστηρίζουμε και προωθούμε όσο γίνεται μέσα στις οικονομικές και χρονικές δυνατότητες μας. Έχει πολλές πτυχές το θέμα και η πραγματική βοήθεια είναι περιορισμένη, κακά τα ψέματα.
Δεν υπάρχει κάποιο επόμενο live ακόμα στα σκαριά. Κάναμε έξι εμφανίσεις και όσοι ήρθαν σε αυτές περάσαν πολύ καλά, μάθαμε. Γενικώς, στην Ελλάδα παίζουν πολλά λόγια αλλά στο διαταυτα λίγα πράγματα. Δεν είναι προτεραιότητα μας οι ζωντανές εμφανίσεις ούτε το τρελό τρέξιμο για να τις οργανώσεις. Αν μας καλέσουν για opening act, με ευχαρίστηση θα το κάνουμε, αν μπορούμε όλοι στο σχήμα.
M.G.: Κλείνοντας, θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για μια ακόμη φορά που μας διαθέσατε τον χρόνο σας. Αφού σας ευχηθούμε καλή επιτυχία σε ό,τι αφορά τους A Monkey Shine, θα θέλαμε ο τελευταίος λόγος να ανήκει σε εσάς.
Γ.Τ.: Και εμείς σας ευχαριστούμε πολύ για το ενδιαφέρον που δείχνετε και την βοήθεια σας ως προς την παρουσίαση της μουσικής μας.
Tο μουσικό project αυτό το ξεκίνησα με πολύ αγάπη αλλά με εντελώς άγνωστη πορεία στη Νέα Ορλεάνη και ευτυχώς το ολοκλήρωσα στην Αθήνα με τη βοήθεια αρκετών μουσικών και ανθρώπων και φίλων που με στήριξαν αληθινά και με άντεξαν σε όλη την πορεία υλοποίησης του. Ήταν μια φοβερή αλλά και δύσκολη προσωπική εμπειρία. Θα μπορούσα να πω ότι για μένα ήταν μια υπαρξιακή αποκάλυψη. Το αποτέλεσμα με ικανοποίησε πλήρως και ελπίζω το ίδιο να συμβεί και σε αυτούς που θα ακούσουν το άλμπουμ, αν δεν το έχουν ακούσει ακόμα. Ευχαριστώ όλο τον κόσμο που στηρίζει αυτή τη δουλειά και ελπίζω το άλμπουμ να καταφέρνει να αγγίζει εσωτερικά τον κάθε ακροατή του. Ελπίζω να αντέξει στον χρόνο και να εκτιμηθεί όσο περισσότερο γίνεται.
Γίνεται μια προσπάθεια για καινούρια μουσική στο μέλλον χωρίς όμως βιασύνη.
Μέχρι τότε: Don’t forget to listen and enjoy the ride!