Μουσική Λοβοτομή: Indie σερβιέτες

Κυρίες και κύριοι, αγόρια, κορίτσια και αναποφάσιστοι, σας παρουσιάζω την πιο ηλίθια λέξη που έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ για να περιγράψει μουσική και είναι ιδιαίτερα δημοφιλής εδώ στο ελλάντα.
Διαβάστηκε φορες
Διάλογος λαπάδων:

Λαπάς Α:  ''Έχεις ακούσεις τους Beach House, Φροίξε;''
Λαπας Β:  ''Ναι βέβαια, μάλιστα το τελευταίο τους είναι απ' τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς σύμφωνα με το ΝΜΕ.''
Λ.Α.:  "Και τι παίζουνε;''
Λ.Β.:  ''Ιndie φυσικά.''

Κυρίες και κύριοι, αγόρια, κορίτσια και αναποφάσιστοι, σας παρουσιάζω την πιο ηλίθια λέξη που έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ για να περιγράψει μουσική και είναι ιδιαίτερα δημοφιλής εδώ στο ελλάντα. Ο κάθε λούλης ή λούλα που άρχισε ν' ακούει μουσική την περασμένη βδομάδα χρησιμοποιεί κατά κόρο αυτό τον όρο νομίζοντας ότι τους κάνει να φαίνονται κουλ και γνώστες. Ότι και καλά δεν ακούνε τις μουσικές που ακούει η μάζα αλλά είναι πιο μπροστά.

''Indie'' κατά καιρούς έχουνε χαρακτηριστεί διάφοροι μουσικοί, απ' το Μοby μέχρι τους Pixies κι απ' την PJ Harvey μέχρι το Nick Cave. Ε, λοιπόν όχι, dear καραγκιόζηδες, το indie ΔΕΝ είναι είδος μουσικής, ούτε περιγράφει μουσικές συνομοταξίες. Δηλαδή ρε ηλίθιοι το ίδιο πράμα παίζει ο κοντόπουστας ο Μοby με τον Nick Cave; Ή μήπως οι R.E.M. είναι το ίδιο και το αυτό με τους πουθενάδες τους Coldplay; Τι μπόμπες ρουφάτε εκεί που πηγαίνετε ρε;

Η λέξη ''indie'' (συντόμευση του independent, για όσους είναι τελείως στόκοι) άρχισε να χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη διαδικασία της παραγωγής και της διάθεσης των δίσκων ενός συγκροτήματος. Είναι μια λέξη που είχε πρωτοχρησιμοποιηθεί κάποτε, σ' ένα μακρινό γαλαξία, μαζί με τους δεινόσαυρους και το Νίκο Αναστόπουλο, και τώρα πια έχει χάσει τελείως το νόημά της.  

Ας φτιάξουμε καφέ και να πάρουμε τα πράματα απ' την αρχή. Κάπου εκεί στα τέλη του '70 μαζί με το punk εμφανίστηκαν και όλες εκείνες οι μικρές δισκογραφικές εταιρειούλες που άρχισαν να κυκλοφορούν δίσκους punk κόντρα στο κατεστημένο των τότε δισκογραφικών κολοσσών - βλέπε CBS, Warner Bros, RCA, EMI κλπ (όχι δεν είναι αρχικά κάποιου ράπερ, ηλίθιε). Ήτανε μια γενναία κίνηση καθώς ήταν η εποχή του βινυλίου και το κόστος παραγωγής και εκτύπωσης ήτανε πιο ακριβά κι απ' τα εστιατόρια στο Γκάζι. Οι πιο γνωστές, αχάμ, indie δισκογραφικές ήταν η Rough Trade, η Factory, η 4ΑD και μαζί τους πολλές ακόμα που εξαφανίστηκαν ύστερα από μερικές κυκλοφορίες.

Ε, λοιπόν ξέρετε τι έγινε σ' όλες εκείνες τις εταιρείες; Τη διανομή των μεγάλων ονομάτων την αναλάμβανε ΠΑΝΤΑ μια μεγάλη δισκογραφική. Οι Smiths ξεκίνησαν στη Rough Trade αλλά μόλις άρχισαν να κινούν μονάδες (σας το χάλασα, ε;) τη διανομή τους την άρπαξε η ΕΜΙ. Άπειρα τα παραδείγματα. Το ίδιο έγινε και με τους R.E.M. στην άλλη μεριά του Ατλαντικού όπου τη διανομή της ''ανεξάρτητης'' I.R.S. την έκανε η MCA (όχι, ούτε αυτός ήτανε ράπερ).

Λοιπόν αγαπητοί μου, λυπάμαι που το λέω και τρυπάω τη φούσκα της ψευδαίσθησής σας, αλλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ. Τουλάχιστον όσον αφορά την παραγωγή και τη διάθεση. ΟΛΟΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΔΙΣΚΟΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ROCK 'N' ROLL, καλώς ή κακώς, ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΑΝ ΑΠΟ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ! Ξέρετε, από κείνες που μολύνουνε το περιβάλλον, έχουνε παράπλευρες, ύποπτες δραστηριότητες και ρουφάνε το αίμα των καλλιτεχνών σαν τα βαμπίρ του True Blood. Ο Εlvis, o Dylan, o Johnny Cash, o Van Morrison, oι Black Sabbath, oι Clash, oι Sex Pistols, οι Βuzzcocks, οι Sonic Youth, οι Social Distortion, οι Ramones, o Nick Cave, oι Motorhead, οι Metallica και πολλοί άλλοι που μου διαφεύγουνε (αλλά πού θα μου πάνε) βγάλανε τα αριστουργήματά τους σε μεγάλες εταιρείες. Είναι ...εξαρτημένοι απ' αυτές, χα χα χα. Δεν είναι ''indie''.

Σήμερα που το downloading έχει στην ουσία ξεκωλιάσει τις δισκογραφικές και μπορεί κι ο περιπεράς της γειτονιάς μου να βγάλει CD επειδή νομίζει ότι είναι ο Καρράς, η κατάσταση έχει αλλάξει. Τώρα οποιοσδήποτε μπορεί να εκτυπώσει δίσκο, να μοιράσει τη μουσική του on line, να κάνει ό,τι γουστάρει. Πολλά γκρουπ και μουσικοί έχουνε φτιάξει δικές τους εταιρείες και κυκλοφορούνε μόνοι τους τη μουσική τους. Αυτό δεν τους κάνει ''indie'' καθώς δεν ανεξαρτητοποιούνται από κάτι, απλώς οι διαδικασίες και τα μέσα παραγωγής και διανομής έχουνε αλλάξει εντελώς.

Και βέβαια η λέξη "indie'' δε χρησιμοποιείται μόνο για να περιγράψει κάποιους ατάλαντους μαλάκες που ο μπασίστας τους ήξερε το συγκάτοικο του ξάδερφου του ντράμερ των Suede, παίξανε πέντε gigs, βγάλανε ένα δίσκο, περάσανε απ' τις σελίδες του ΝΜΕ για δύο βδομάδες και καταλήξανε  στα σκουπίδια και την ανωνυμία που τους άξιζε, είναι επίσης μια βολική λέξη που εχει γίνει ψωμοτύρι στο στόμα του κάθε τρέντουλα. "Αχ, ο Σάκης είναι πολύ indie τυπάκι'', ''είδα μια φοβερή indie ταινία'', ''να πας να ψωνίσεις εκεί, έχουνε ωραία indie ρούχα.'' Σε λίγο θα μας πούνε ότι οι τάδε σερβιέτες, ή ο τάδε καφές είναι indie!

To ιδιο ισχύει και για τον κινηματογράφο. Οι ταινίες low budget με άγνωστους ηθοποιούς έχουνε βαφτιστεί indie, ή ''ανεξάρτητες''. Ανεξάρτητες από τι, ρε βόδια; Ήτανε ποτέ σκλαβωμένες οι ταινίες και πήγε και τις απελευθέρωσε κάποιος και δεν το πήρα χαμπάρι; Ξέρω τι μαλακία θα μου πείτε τώρα: ''ανεξάρτητες απ' το Χόλιγουντ, Χρυσόπουλε''. Κι εγώ σας προλαβαίνω και σας απαντάω: το Χόλιγουντ δεν κρατάει κανέναν δεμένο. Όποιος έχει χρηματοδότη, ή έχει τα φράγκα ο ίδιος, πάει και βγάζει ταινία, όμορφα και ωραία. Κανένα Χόλιγουντ δεν τον εμποδίζει. Δεν υπάρχει πουθενά κανένας μπαμπούλας, κανένα εμπόδιο, καμία ''εξάρτηση'' ώστε να ονομάσουμε μια ταινία ''ανεξάρτητη''. Οπότε ξεκόλλα απ' τις indie ψευδαισθήσεις σου και έλα στην πραγματικότητα.

(Την επόμενη εβδομάδα, η άλλη αγαπημένη μου λέξη "μαϊντανός'': Αλτέρνατιβ, η Εναλλακτικό για πιο γκρηκ!)

Αξιολόγηση
Βαθμός άρθρου
3,2 / 10 (σε 5 αξιολογήσεις)
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα