Οι φωτογραφίες ανήκουν στην Άννα Ευαγγελοπούλου και το Mix Grill.
Άλλο ένα Rockwave ανήκει στην ιστορία. Ήταν το 15ο Festival από το 1996 μέχρι σήμερα, με ένα μικρό διάλειμμα το 2002 και το '03. Φέτος, οι προσδοκίες ήταν λίγες εξ' αρχής. Βλέπετε η κρίση έχει τον αντικτυπό της στις συναυλίες και τα Φεστιβάλ. Άλλωστε, εκτός από λίγες περιπτώσεις, οι περισσότερες συναυλίες που γίνονται αυτό το διάστημα έχουν από μέτρια, μέχρι άσχημα αποτελέσματα...
Για όλους εμάς που πηγαίνουμε κάθε χρόνο στο Rockwave και είναι ζήτημα να έχουμε χάσει ένα-δύο Φεστιβάλ από το '96 και μετά, η μεγαλύτερη απώλεια για τη φετινή χρονιά ήταν η Terra Stage (η μεγάλη σκηνή). Δεν καταφέραμε να απολαύσουμε μια τόσο όμορφη και μεγάλη σκηνή και εγκλωβιστήκαμε στην Vibe Stage, η οποία δεν είναι άσχημη για μικρότερα ονόματα (ίσα, ίσα...), αλλά δε φτάνει για τον Iggy Pop και τους Prodigy. Κι όμως... Όταν η προσέλευση του κόσμου είναι σε αυτά τα επίπεδα (μάλλον κοντά στους 10.000), η επιλογή της μικρής σκηνής είναι λογική.
Οργανωτικά το Φεστιβάλ δεν είχε προβλήματα. Όπως έχω ξαναγράψει, στα προβλήματα στον ήχο έχουν μερίδιο ευθύνης και τα συγκροτήματα με τους ηχολήπτες τους. Άλλωστε, γιατί ο Ozzy είχε καλό ήχο;
Είμαστε στην τρίτη και τελευταία μέρα του Φεστιβάλ. Πάμε να δούμε το μουσικό κομμάτι της ημέρας, το οποίο όπως πάντα είναι το πιο σημαντικό.
Λόγω της ημέρας (εργάσιμη), φτάσαμε στο Terra Vibe στο τέλος του σετ των GAD. με αποτέλεσμα να μη δούμε δύο αγαπημένες μπάντες, τους Monovine και τους GAD. Ελπίζω να μας συγχωρήσουν τα παιδιά.
Everlast
Με τον ήλιο να τον χτυπάει κατακούτελα, ο Everlast ξεκίνησε νωχελικά το σετ του. Ο κόσμος είχε κάτσει στους χώρους όπου υπήρχε σκιά και όταν είδε ότι ο πρώην frontman των House of Pain συνέχιζε να παίζει χωρίς διάθεση τις μουσικές του, μάλλον τον εγκατέλειψε.
Στα τραγούδια που ακούσαμε, ξεχώρισα το "Long Time" και το "I get by" από τον περσινό δίσκο του "Songs of the Ungrateful Living", το "What it's like" και το "Jump around" βέβαια με το οποίο έκλεισε την εμφάνιση του. Ενδιαφέρουσες ήταν και οι εκτελέσεις του "Stone in my hand" και του "Put your lights on".
Σε γενικές γραμμές, ο Everlast ήταν αδιάφορος. Δε νομίζω να ασχολήθηκε μαζί του ο κόσμος και δικαίως βέβαια.
Iggy & the Stooges
Ο 65-χρονος Iggy και οι γερόλυκοι Stooges ανέβηκαν στη σκηνή του Rockwave ακριβώς στις 8 μμ. Υπό άλλες συνθήκες, θα διαβάζατε εδώ τα παράπονα μας για το ότι βλέπουμε στην Ελλάδα μπάντες που έχουν ξεπεραστεί. Όμως, οι Stooges και ο ίδιος ο Iggy Pop είναι μόνοι τους ένα ξεχωριστό κεφάλαιο.
Η ένταση και το πάθος με το οποίο έπαιξαν τη Δευτέρα, θυμίζει συγκρότημα 20-χρονων, ακόμη κι αν η εμφάνιση τους προδίδει τα χρονάκια που κουβαλάνε στις πλάτες τους. Δεν ξέρω αν ο Iggy ήταν καλύτερος από την εμφάνιση των Stooges στο Θέατρο Βράχων το 2006 (μάλλον δεν ήταν), αλλά ήταν για άλλη μια φορά φοβερός! Τραγούδησε άρτια, χόρεψε, έκανε τις χειρονομίες του σε όλους μας, σήκωσε γύρω στα δέκα άτομα να χορέψουν μαζί του στη σκηνή, καθώς έπαιζε το "Shake appeal", είπε ότι θέλει να είναι Έλληνας, ήταν κλασσικά ημίγυμνος, μας προσέφερε ένα καλό δώρο με την ερμηνεία του "Louie Louie", την καλύτερη ίσως διασκευή που έχει γίνει στο τραγούδι του Richard Berry και πάνω απ' όλα μας δίδαξε τι σημαίνει αυθεντικό rock n' roll!
Οι επιλογές του setlist ήταν λογικό να καλύπτουν τη δισκογραφία των Stooges. Εννοείται ότι θα θέλαμε να ακούσουμε το Passenger, το Cry for love, το Lust for life κ.α. αλλά το σενάριο για αυτές τις συναυλίες είναι να έχουν κομμάτια μόνο από τους Stooges.
Γενικότερα, η συναυλία του Iggy και των Stooges ήταν για μένα η καλύτερη του Rockwave, χωρίς να μειώνω τις εμφανίσεις των Machine Head, του Ozzy και των Prodigy. Μόλις αποχώρησαν από τη σκηνή, συζητούσαμε με φίλους για τη σειρά εμφάνισης των Stooges και των Prodigy και αναρωτιόμασταν γιατί δεν ήταν τελευταίοι οι Stooges. Η συνέχεια αποδεικνύει το γιατί...
Setlist
Raw Power
Search And Destroy
Gimme Danger
Shake Appeal
I Need Somebody
1970 / Fun House
L.A. Blues-Night Theme jam
Beyond The Law
I Got A Right
I Wanna Be Your Dog
Φεύγουν από τη σκηνή και επιστρέφουν σε λίγα δευτερόλεπτα.
Penetration
No Fun
Cock In My Pocket
Johanna
Kill City
Your Pretty Face Is Going To Hell
Louie Louie
encore:
Open Up And Bleed
Prodigy
Έχω δει όλες τις τελευταίες εμφανίσεις των Prodigy στην Ελλάδα (στο γήπεδο Tae Kwon Do το 2010 και πέρσι στο Terra Vibe). Από αυτές τις τρείς, η καλύτερη συναυλία τους για μένα, ήταν στο περσινό Rockwave. Ο κύριος λόγος ήταν ο υπερδιπλάσιος κόσμος που ήταν πέρσι στο Terra Vibe. Το συγκρότημα όμως δεν ήταν λιγότερο καλό φέτος. Ίσα, ίσα...
Το setlist ήταν παρόμοιο με το περσινό μεν, αλλά η ένταση και το πάθος με το οποίο έπαιζαν στη σκηνή οι Prodigy δεν έλειπε σε καμία περίπτωση. Επιπλέον, ο κόσμος ήταν πάρα, μα πάρα πολύ ζεστός! Χορός, ιδρώτας, καπνογόνα, ρυθμικά χειροκροτήματα, κραυγές... Στα γνωστά τραγούδια, οι "invaders" είχαν δημιουργησει ένα πεδίο μάχης μπροστά στη Vibe stage.
Στο μουσικό κομμάτι, οι Prodigy επέλεξαν τα περισσότερα από τα τραγούδια που έπαιξαν πέρσι στον ίδιο χώρο (σε άλλη σκηνή). Οι διαφορές είναι στα εξής κομμάτια: Jetfighter, Religion Link, Spitfire/Spitfast και AWOL. Ακόμη, δεν ακούσαμε το αγαπημένο μου "Out of Space".
Αν έβλεπες για πρώτη φορά τους Prodigy, θα σου άρεσαν πάρα πολύ! Αν τους είχες ξαναδεί, δε θα έφευγες απογοητευμένος σίγουρα, αλλά θα είχες στο μυαλό σου όλες τις προηγούμενες φορές, που τους είχες δει.
Σε γενικές γραμμές, οι Prodigy ξέρουν πολύ καλά πως να ξεσηκώνουν τους φίλους της μουσικής τους. Τα προηχογραφημένα κομμάτια είναι καλά οργανωμένα και η προσθήκη των drums, της κιθάρας και του μπάσου δίνουν ζωντάνια και ένταση στη συναυλία! Ερμηνευτικά ο Keith και ο Maxim δεν έχουν την υποχρέωση να τραγουδούν κορώνες, γιατί τα κομμάτια τους δεν επιβάλλουν κάτι αντίστοιχο. Έτσι, ο βασικός ρόλος τους είναι να χορεύουν και να ανεβάζουν τον κόσμο. Νομίζω ότι αυτό το καταφέρνουν πολύ καλά.
Setlist
World's On Fire
Breathe
Jetfighter
Omen
Poison
Thunda Dub / Religion Link
Dogbite
Voodoo People
Firestarter
Run With the Wolves
Spitfire/Spitfast
Omen (Reprise)
Invaders Must Die
Diesel Power
Smack My Bitch Up
Encore:
Take Me to the Hospital
AWOL
Their Law
Και του χρόνου λοιπόν! Ακόμα κι αν έχουμε ενστάσεις για το φετινό line-up, είναι σημαντικό να συνεχίσουν να υπάρχουν τα υφιστάμενα μουσικά Festivals στη χώρα μας.