[από Leonidas from Caravel - Λεωνίδα Καλμούκο]
Πέρασαν ήδη έξι χρόνια από την τελευταία φορά που είδαμε τον Moz στην Αθήνα στο Παλαιό Φάληρο, τον Νοέμβριο του 2006. Αρκετός χρόνος, και αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι χθες θα είχαμε την ευκαιρία να τον απολαύσουμε για πρώτη φορά σε ανοιχτό χώρο, και μάλιστα μία από τις πιο καυτές μέρες του φετινού καλοκαιριού στην Αθήνα, η προσμονή μας αυξανόταν καθώς ανηφορίζαμε τον λόφο του Λυκαβηττού.
Ως fan του Morrissey και των Smiths, ρίχνοντας μια ματιά στα set lists των τελευταίων εμφανίσεών του, είχα μια σχετική ανυπομονησία για το αν θα ξεκινήσει με το How soon is now?, με το You have killed me ή με το Shoplifters. Τζόγος να γίνεται δηλαδή, αφού το πιθανότερο ήταν ότι θα ακούγαμε και τα τρία παραπάνω στην πορεία της συναυλίας.
Ο Moz ξεκίνησε με το πρώτο από αυτά περίπου στις 22.10, μετά την εμφάνιση της Kristeen Young και τα clipάκια - επιλογές από τα αγαπημένα του ονόματα, όπως οι Sparks, οι New York Dolls κ.ά. Όποιος μπορεί να βοηθήσει για το ποια ήταν η Ιταλίδα ερμηνεύτρια σε ένα από αυτά τα τραγουδάκια, τον παρακαλώ να το κάνει. Για το υπόλοιπο χθεσινό μενού, μερικά ακόμα αγαπημένα από Smiths: Meat is murder με το δυνατό φωτογραφικό υλικό να το συνοδεύει και Last night I dreamt that somebody loved me, τα οποία είχαμε ακούσει και στην πρώτη του εμφάνιση στο Ρόδον το 1999. Ακόμα ευχαριστηθήκαμε ιδιαίτερα και τα I know it’s over και Still ill, στο κλείσιμο του κανονικού set και στο encore αντίστοιχα. Άλλες κορυφαίες στιγμές τα Every day is like Sunday, Let me kiss you, στο οποίο ο Moz πέταξε και το πουκάμισό του στο κοινό αλλά και το When last I spoke to Carol. Για να μην επαναλάβω τα όσα γράφει στο αναλυτικό review του ο gbal, να τονίσω ότι το Θέατρο ήταν κατάμεστο για άλλη μια εμφάνιση του Morrissey στην Αθήνα και το κοινό ήταν στην πλειοψηφία του θερμό απέναντί του. Δυστυχώς η φωνή του σε αρκετά κομμάτια δεν ήταν όπως την είχαμε ακούσει και απολαύσει στις προηγούμενες τρεις εμφανίσεις του στην πόλη μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει απολύτως τίποτα και ας αναλογιστούμε και το γεγονός ότι ο αγαπημένος μας καλλιτέχνης δεν έχει συνηθίσει να παίζει σε τόσο θερμά κλίματα!
[από gbal - Γιώργο Μπαλιώτη]
Σε ένα καλοκαίρι με λίγες συναυλίες ξένων ονομάτων, η εμφάνιση του Morrissey ήταν μια από τις βραδιές που περίμενα εδώ και καιρό. Σε γενικές γραμμές η εμφάνιση του Moz χαρακτηρίζεται από τις εξής λέξεις: star, συνωστισμός, φωνητικές διακυμάνσεις, setlist για γνώστες, χωρίς να λείπουν κάποια από τα γνωστά τραγούδια του.
Ας τα δούμε όμως όλα με λεπτομέρειες.
Φτάσαμε στο Θέατρο Λυκαβηττού σχετικά νωρίς και ενώ είχε αρκετό κόσμο, τα πράγματα ήταν σχετικά ήρεμα. Βέβαια λίγη ώρα μετά ο χώρος ήταν ασφυχτικά γεμάτος.
Η Kristeen Young ήταν μόνη στη σκηνή και με τη χρήση προηχογραφημένων κομματιών, τραγουδούσε σε υψηλές οκτάβες, θυμίζοντας σε κάποιο βαθμό την Florence Welch. Βέβαια, η Αμερικανίδα είναι πιο παλιά από τη Florence... Χωρίς να εντυπωσιάσει, η Young ήταν αξιοπρεπέστατη και δεν πέρασε απαρατήρητη. Αλήθεια, όσοι είχατε πάει στη συναυλία του Morrissey στο Γήπεδο Tae Kwon Do, το 2006, θυμόσαστε ότι η Kristeen Young ήταν και σε εκείνη τη συναυλία το support act;
Η Young αποχωρεί, η νύχτα πέφτει (στο Παλέρμο, που λέει και το γνωστό παιχνίδι), η ζέστη παραμένει, ο τζίτζικας συνεχίζει το τραγούδι και όλα ετοιμάζονται για την εμφάνιση του Moz. Στο video wall έπαιζαν clips από τραγούδια που είχε επιλέξει ο ίδιος ο Morrissey. Είδαμε τον Elvis, τους New York Dolls (είναι φανατικός οπαδός τους) κ.α.
22:00: Τα φώτα σβήνουν, η αρένα και οι κερκίδες είναι ασφυχτικά γεμάτες (κυρίως η αρένα) και ο Morrissey βγαίνει στο λαό του. "How soon is now Moz?" Ξεκινάμε με Smiths, τους οποίους θα ξαναθυμηθούμε άλλες 5 φορές στη συνέχεια. Ο ήχος δεν ήταν καλός στο "How soon is now?" και το "You have killed me", αλλά όλα διορθώθηκαν στη συνέχεια.
Ο Moz φαινόταν ορεξάτος και προσπαθούσε στα κενά ανάμεσα στα τραγούδια να μας λέει διάφορα. "Αν το επόμενο τραγούδι σας προσβάλλει, τότε θα είμαι χαρούμενος..." Και τότε ξεκινάει το "You're the one for me, fatty". Αυτό το τραγούδι και τα 'Everyday is like Sunday" (για προσωπικούς λόγους), "Shoplifters of the world unite", "Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me", "When Last I Spoke To Carol" και το "Still Ill" ήταν οι κορυφαίες στιγμές της βραδιάς για μένα.
Όπως μπορείτε να δείτε παρακάτω, το setlist απευθύνεται σε φίλους των Smiths και του Morrissey, οι οποίοι έχουν εντρυφήσει στους δίσκους τους και δεν έχουν μείνει μόνο στις επιτυχίες. Δεν είναι άσχημο αυτό βέβαια. Ίσα, ίσα... Η ευρεία μάζα του κοινού ήξερε τα "You have killed me", "Everyday is like Sunday" & "Let me kiss you", αλλά μέχρι εκεί.
Προσωπικά, το θεωρώ καλό αυτό. Ο Morrissey έχει γράψει τόσα, μα τόσα όμορφα τραγούδια, που δε χρειάζεται να λέει συνέχεια όσα γνωρίζουν οι περισσότεροι. Η επιλογή αυτή είναι σωστή για μένα. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι σε κάποια από αυτά τα κομμάτια και στα 3 "γνωστά τραγούδια" (που αναφέρω παραπάνω), ο Moz δεν "τράβηξε" όσο περιμέναμε στο φωνητικό σκέλος τους. Υπήρχαν τραγούδια τα οποία υποστήριζονταν παραπάνω από άρτια από τον Morrissey και κάποια άλλα, που απλά δεν έβγαιναν...
Αξίζει να σημειωθεί ότι το κοινό της συναυλίας ήταν από τα καλύτερα, που έχω δει σε Ελληνική συναυλία! Η "ζεστασιά" και η "θέρμη" που βγάζαμε για τον Morrissey ήταν έκδηλη και νομίζω ότι το έβλεπε και ο ίδιος...
Στα αξιοσημείωτα της βραδιάς, οι αναφορές του στους πολιτικούς, την Ελλάδα, τα μάρμαρα και το Buckingham: "Ότι μας έχει συμβεί, οφείλεται στους πολιτικούς μας."
"Greeks, so beautiful, so bronzed. And what do we have, apart from your marbles? There are more stolen goods in Buckingham Palace than anywhere else in the world."
Ακόμη, στο "Let me kiss you", έβγαλε το πουκάμισο του και το πέταξε στον κόσμο. Επιπλέον, μετά το "Scandinavia", έδωσε το μικρόφωνο σε όσους ήταν μπροστά στη σκηνή και συζήτησαν μαζί του για ένα - δύο λεπτά:
- It's honor for us to see you here.
- Have you read the book I gave you?
Moz: It was awful.
Η φωτογραφία ανήκει στο Βαγγέλη Πατσιαλο. Δείτε περισσότερες φωτογραφίες εδώ
Τέλος, θα ήθελα να αναφερθώ στο κομμάτι της οργάνωσης της συναυλίας. Πιστεύω ότι ο κόσμος ήταν παραπάνω από τα λογικά όρια, που μπορεί να υποστηρίξει το θέατρο. Θα έπρεπε να ήμασταν λίγο λιγότεροι χθες.
Όλοι ξέρουμε τα προβλήματα που έχει ο Λυκαβηττός. Μια είσοδος, μια έξοδος και μικρός χώρος για να πωλούνται νερό, μπύρες κ.α. Όσοι ήρθαν μετά τις 9:30 μμ, θα πρέπει να δεινοπάθησαν να φτάσουν στην Αρένα.
Η ζέστη ήταν μεγάλη και οι ουρές που δημιουργήθηκαν για να πάρει ο κόσμος νερό ή μπύρα αρκετά μεγάλες. Εδώ θα ήθελα να σημειώσω ότι για τη συγκεκριμένη βραδιά που η θερμοκρασία ήταν σε υψηλά επίπεδα, θα έπρεπε να είχε δημιουργηθεί ένα ξεχωριστό stand, στο οποίο να πωλείται μόνο νερό. Βέβαια, το πρόβλημα ήταν ότι το management του Morrissey είχε ζητήσει να μη φέρνει ο κόσμος νερό, απ' έξω από το συναυλιακό χώρο. Αν το είχαν αφήσει αυτό και απλά είχαν αφαιρεθεί τα καπάκια, θα είχε λυθεί ένα σημαντικο πρόβλημα.
ώ.
23:36: Ώρα να φεύγουμε σιγά, σιγά. Με μικρά βήματα πηγαίναμε στην έξοδο, σαν είμαστε στην περιφορά του Επιταφίου. Μάλιστα δύο παιδιά πίσω μας έψελναν το "Αι γέννεαι πάσαι"... Τα τζιτζίκια βέβαια συνέχιζαν το τραγούδι τους.
Να μας ξανάρθεις Moz. Χωρίς νερά, χωρίς λουκάνικα, αλλά να μας ξανάρθεις.
Setlist
How Soon Is Now? (τραγούδι των Smiths)
You Have Killed Me
I'm throwing my arms around Paris
You're The One For Me, Fatty
Black Cloud,
Ouija Board, Ouija Board
Maladjusted
Shoplifters Of The World Unite (τραγούδι των Smiths)
Everyday Is Like Sunday
Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me (τραγούδι των Smiths)
I Will See You In Far-Off Places
Action Is My Middle Name
Meat Is Murder (τραγούδι των Smiths)
Let Me Kiss You
To Give (The Reason I Live)
Speedway
Scandinavia
When Last I Spoke To Carol
I Know It's Over (τραγούδι των Smiths)
Encore:
Still Ill (τραγούδι των Smiths)