Ηχητικός πόλεμος - φάση τρίτη. Είναι η πιο κατάλληλη περιγραφή που μπορώ να σκεφτώ για να περιγράψω αυτό που βλέπω να διαδραματίζεται στη σκηνή του Fuzz όταν οι A Place To Bury Strangers ξεκινούν την εμφάνισή τους.
Η πρώτη μάχη επί Αθηναϊκού εδάφους δόθηκε τον Δεκέμβριο του 2009 στο κλειστοφοβικό Rodeo. Οι τοίχοι του υπογείου έτριζαν, οι κολώνες κουνήθηκαν συθέμελα άλλα έμειναν στη θέση τους και έτσι γλυτώσαμε το θάψιμο παρέα με τους ξένους. Η δεύτερη φάση των ηχητικών εχθροπραξιών ήρθε στο Synch το επόμενο καλοκαίρι. Ο ανοιχτός χώρος εκτόνωσε ένα μέρος των εκρήξεων λάμψης-κρότου και έτσι καταφέραμε να βγούμε αλώβητοι από την τελετουργική παρουσίαση της εκρηγνυόμενης κεφαλής.
Και φτάνουμε στο περασμένο Σάββατο και την τρίτη και καλύτερη ηχητική επίθεση των Νεοϋορκέζων. Το ψηλοτάβανο Fuzz μπορεί να μην έχει και τον καλύτερο δυνατό ήχο, όμως η μεγαλύτερη σκηνή επιτρέπει στο γκρουπ να κινηθεί με άνεση ενώ το light show που τους συνοδεύει έχει πραγματικά εντυπωσιακά αποτελέσματα.
11 ακριβώς, όπως προέβλεπε το πρόγραμμα, οι A Place To Bury Strangers μας κουνάνε το χέρι και χωρίς κουβέντες βάζουν μπροστά τη μηχανή μέσα στο σκοτάδι. Απειλητικές δέσμες φωτός, μετρονομικοί, καταιγιστικοί ρυθμοί, υποχθόνιο μπάσο και μια κιθάρα που κάνει θόρυβο για δέκα με τη βοήθεια και των δικής τους κατασκευής πεταλιών.
Τα φωνητικά του Ackermann θάβονται περισσότερο από ότι πρέπει μέσα στον ήχο της κιθάρας του αλλά είναι φανερό ότι ο βασικός σκοπός του live δεν είναι να μας τραγουδήσουν, αλλά να υψώσουν ένα συμπαγές ηχητικό τοίχος αφιερωμένο στη λατρεία του υπερφυσικού θορύβου. Οι άπιστοι θα εξοντωθούν (ή, εν πάση περιπτώσει, θα φύγουν τρέχοντας από το club με τα χέρια να καλύπτουν τα αυτιά τους). Ο ηχητικός πόλεμος των A Place To Bury Strangers είναι ιερός. Μόνο οι μυημένοι στις τελετουργίες του υπέρτατου κιθαριστικού θορύβου μπορούν να παρευρεθούν σε αυτό τον χώρο ταφής αγνώστων.
Από ένα σημείο και μετά δεν έχει ιδιαίτερη σημασία ποια κομμάτια διαλέγουν να παίξουν από το γρήγορα αυξανόμενο ρεπερτόριο τους. Οι προτιμήσεις σε τραγούδια έχουν νόημα μόνο για την κατ’ ιδίαν ακρόαση των δίσκων. Στην τελετουργία της συναυλίας το μόνο που μετράει είναι τα κομμάτια του πάζλ να δένουν καλά μεταξύ τους και ο τοίχος του θορύβου να είναι συνεχόμενος, χωρίς ρωγμές και χώρους για ανάσες ή χειροκρότημα.
Πραγματικά, το μόνο κενό στον καταιγισμό έρχεται στο τέλος, όταν μας χαιρετούν και φεύγουν προς στιγμήν από τη σκηνή, για την απαραίτητη παύση πριν από το encore. “You Αre Τhe Οne” και τέλος της τελετής. Παραδόξως, κανείς δεν φαίνεται να ζητάει κι’ άλλο. 65 λεπτά απόλυτου θορύβου έχουν πλέον ξεπεράσει την αντοχή και των πιο σκληροπυρηνικών. Τα αυτιά μας βουίζουν, αλλά ήδη δεν βλέπουμε την ώρα για την τέταρτη επίθεση. Καλοδεχούμενη, όποτε και αν έρθει.
Η βραδιά ξεκίνησε με μια πολύ καλή εμφάνιση από τους Zebra Tracks που μας παρουσίασαν τη νέα τους δουλειά, το άλμπουμ "Collective Guilt". Ο δίσκος έχει ήδη κυκλοφορήσει στην Αμερική από την Limited Fanfare Records (ακούστε τον εδώ) και αρχές Νοεμβρίου, όπως μας πληροφόρησαν από σκηνής, θα κυκλοφορήσει και εδώ.
Να λοιπόν που άλλη μια δική μας μπάντα βρήκε την άκρη να βγάλει τη δουλειά της στο εξωτερικό. Λέτε η άνοδος της ελληνικής οικονομίας να ξεκινήσει από το rock’n’roll; Τους ευχόμαστε κάθε επιτυχία γιατί πραγματικά με το "Collective Guilt" δείχνουν ότι έχουν κάνει πολλά βήματα μπροστά.
To set list των A Place To Bury Strangers από εδώ:
Ego Death
Why I Can't Cry Anymore
Deadbeat
So Far Away
Onwards to the Wall
Keep Slipping Away
To Fix the Gash in Your Head
Drill It Up
Mind Control
Dissolved
I Lived My Life to Stand in the Shadow of Your Heart
Ocean
-------------------------
You Are the One
Και φτάνουμε στο περασμένο Σάββατο και την τρίτη και καλύτερη ηχητική επίθεση των Νεοϋορκέζων. Το ψηλοτάβανο Fuzz μπορεί να μην έχει και τον καλύτερο δυνατό ήχο, όμως η μεγαλύτερη σκηνή επιτρέπει στο γκρουπ να κινηθεί με άνεση ενώ το light show που τους συνοδεύει έχει πραγματικά εντυπωσιακά αποτελέσματα.
11 ακριβώς, όπως προέβλεπε το πρόγραμμα, οι A Place To Bury Strangers μας κουνάνε το χέρι και χωρίς κουβέντες βάζουν μπροστά τη μηχανή μέσα στο σκοτάδι. Απειλητικές δέσμες φωτός, μετρονομικοί, καταιγιστικοί ρυθμοί, υποχθόνιο μπάσο και μια κιθάρα που κάνει θόρυβο για δέκα με τη βοήθεια και των δικής τους κατασκευής πεταλιών.
Τα φωνητικά του Ackermann θάβονται περισσότερο από ότι πρέπει μέσα στον ήχο της κιθάρας του αλλά είναι φανερό ότι ο βασικός σκοπός του live δεν είναι να μας τραγουδήσουν, αλλά να υψώσουν ένα συμπαγές ηχητικό τοίχος αφιερωμένο στη λατρεία του υπερφυσικού θορύβου. Οι άπιστοι θα εξοντωθούν (ή, εν πάση περιπτώσει, θα φύγουν τρέχοντας από το club με τα χέρια να καλύπτουν τα αυτιά τους). Ο ηχητικός πόλεμος των A Place To Bury Strangers είναι ιερός. Μόνο οι μυημένοι στις τελετουργίες του υπέρτατου κιθαριστικού θορύβου μπορούν να παρευρεθούν σε αυτό τον χώρο ταφής αγνώστων.
Από ένα σημείο και μετά δεν έχει ιδιαίτερη σημασία ποια κομμάτια διαλέγουν να παίξουν από το γρήγορα αυξανόμενο ρεπερτόριο τους. Οι προτιμήσεις σε τραγούδια έχουν νόημα μόνο για την κατ’ ιδίαν ακρόαση των δίσκων. Στην τελετουργία της συναυλίας το μόνο που μετράει είναι τα κομμάτια του πάζλ να δένουν καλά μεταξύ τους και ο τοίχος του θορύβου να είναι συνεχόμενος, χωρίς ρωγμές και χώρους για ανάσες ή χειροκρότημα.
Πραγματικά, το μόνο κενό στον καταιγισμό έρχεται στο τέλος, όταν μας χαιρετούν και φεύγουν προς στιγμήν από τη σκηνή, για την απαραίτητη παύση πριν από το encore. “You Αre Τhe Οne” και τέλος της τελετής. Παραδόξως, κανείς δεν φαίνεται να ζητάει κι’ άλλο. 65 λεπτά απόλυτου θορύβου έχουν πλέον ξεπεράσει την αντοχή και των πιο σκληροπυρηνικών. Τα αυτιά μας βουίζουν, αλλά ήδη δεν βλέπουμε την ώρα για την τέταρτη επίθεση. Καλοδεχούμενη, όποτε και αν έρθει.
Η βραδιά ξεκίνησε με μια πολύ καλή εμφάνιση από τους Zebra Tracks που μας παρουσίασαν τη νέα τους δουλειά, το άλμπουμ "Collective Guilt". Ο δίσκος έχει ήδη κυκλοφορήσει στην Αμερική από την Limited Fanfare Records (ακούστε τον εδώ) και αρχές Νοεμβρίου, όπως μας πληροφόρησαν από σκηνής, θα κυκλοφορήσει και εδώ.
Να λοιπόν που άλλη μια δική μας μπάντα βρήκε την άκρη να βγάλει τη δουλειά της στο εξωτερικό. Λέτε η άνοδος της ελληνικής οικονομίας να ξεκινήσει από το rock’n’roll; Τους ευχόμαστε κάθε επιτυχία γιατί πραγματικά με το "Collective Guilt" δείχνουν ότι έχουν κάνει πολλά βήματα μπροστά.
To set list των A Place To Bury Strangers από εδώ:
Ego Death
Why I Can't Cry Anymore
Deadbeat
So Far Away
Onwards to the Wall
Keep Slipping Away
To Fix the Gash in Your Head
Drill It Up
Mind Control
Dissolved
I Lived My Life to Stand in the Shadow of Your Heart
Ocean
-------------------------
You Are the One