1. Τι θα ακούσεις;
Indie, electronica pop
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
Bitter, Fall, Last Song, Heart Full of Dreams, Candy Face, Infinity
3. Βαθμολογία;
8/10
Για να κάνεις κριτική στις μουσικές του Monsieur Minimal (ΜΜ από εδώ και στο εξής), θα πρέπει να ξεκινήσεις με κάποια βασικά αξιώματα:
1) Ο MM έπεσε όταν ήταν μωρό στη χύτρα της pop μελωδίας, ένας Οβελίξ σε μέγεθος μινιατούρας, που δεν πρόκειται να σε κάνει τόπι στο ξύλο, αλλά θα σε καθηλώσει με τις pop-ιές του.
2) Ο μέσος όρος από τον οποίο πρέπει να ξεκινήσεις την κριτική είναι αρκετά υψηλός πριν καν ακούσεις τα νέα του τραγούδια.
3) Είναι ο καιρός βροχερός ή ομιχλώδης; Oι μουσικές του θα φέρουν τον ήλιο.
Ο ΜΜ επέλεξε να κυκλοφορήσει την 3η του δισκογραφική δουλειά (δεν πρέπει να παραβλέπουμε την Πάστα Φλώρα του) τέλη του 2012 και μάλιστα να είναι 2πλή. Αυτό από μόνο του είναι μια γενναία και ριψοκίνδυνη κίνηση (στις εποχές του digital single, άντε EP το πολύ), που καταδεικνύει όμως και την αυτοπεποίθηση του.
Ας χωρίσουμε όμως τα πράγματα στα 2, έτσι όπως το έθεσε κι ο ίδιος:
1) Minimal
Στο πρώτο μέρος λοιπόν του άλμπουμ ακούμε τραγούδια που θα περιμέναμε να ακούσουμε από το Χρήστο Τσιτρούδη, απλά επαναλαμβανόμενα ποπ μοτίβα, χαρούμενες διαθέσεις, αισιόδοξους κυρίως ερωτικούς στίχους. Στα 8 πρώτα τραγούδια περιέχονται και τα 4 του Digital Love EP, που είχε κυκλοφορήσει νωρίτερα στη χρονιά, ως προπομπός του άλμπουμ, με προεξέχον ένα από τα pop διαμάντια της χρονιάς το Bitter (feat. Hiras). Επίσης στο Party, στα φωνητικά συμμετέχει η Marietta Fafouti, προσφέροντας μία ακόμη νότα αισιοδοξίας. Κάποιος θα μπορούσε να πει πως από ένα σημείο και μετά αυτή η επανάληψη των κεκτημένων του ΜΜ, είναι οριακή και θα μπορούσε να κουράσει τον «υποψιασμένο» ακροατή ή κάποιον fan της μουσικής του, αφού ίσως να περίμενε και κάτι καινούριο από αυτόν. Κάποιος άλλος εύλογα θα σημείωνε, πως με το Minimal o Monsieur Minimal εδραιώνει το προσωπικό, μουσικό του ύφος, προσθέτοντας πολύ μικρά βήματα ανανέωσης.
2) Maximal
Κι ίσως τελικά να έχουν κι οι 2 δίκιο. Γιατί ακούγοντας το Maximal καταλαβαίνεις πως ο MM έχει κι άλλα πράγματα να δώσει, δεν είναι εδώ ο ηλιόλουστος τύπος που γνωρίζαμε, εδώ τα πράγματα είναι πιο σκοτεινά. Η αρχική τριάδα “Heart Full of Dreams”, “Candy Face” και “Internal Love” αποτελεί ένα ξεχωριστό κομμάτι στη μέχρι τώρα πορεία του. Το 1ο είναι ένα ονειρικό ορχηστρικό τραγούδι, το 2ο αποτελεί την καλύτερη στιγμή του άλμπουμ συνολικά και το 3ο προσθέτει ένα σόλο κιθάρας που ποτέ δε θα περίμενες από τον ΜΜ. Σε αυτά τα 3 τραγούδια νομίζω πως θα περπατήσει στα επόμενα βήματα του ο καλλιτέχνης, χωρίς φυσικά να αποποιηθεί το παρελθόν του.
Στη συνέχεια βέβαια υπάρχουν 3 ακόμη ορχηστρικά τραγούδια που ξεδιπλώνουν τις επιρροές του Monsieur Minimal (trip hop, minimal house, electronica, Στέρεο Νόβα, Four Tet)) και το “Wish” στην original και remix version.
Συνολικά λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με μία ακόμη πολύ καλή δουλειά από το Monsieur Minimal, που πολύ απλά τον τοποθετεί/εδραιώνει στα υψηλά κλιμάκια της indie pop ελληνικής σκηνής. Ο σκόπελος του 2πλού άλμπουμ ξεπερνιέται πολύ εύκολα, αφού σε κρατάει μέχρι το τέλος, χωρίς να βαριέσαι λόγω της μεγάλης διάρκειάς του, αντιθέτως μάλιστα.
Θα το προτιμούσαμε μονό βέβαια, μια πιο απαιτητική επιλογή των τραγουδιών από τα 2 επιμέρους μέρη του, θα το έκανε ακόμη πιο δυνατό.
Indie, electronica pop
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
Bitter, Fall, Last Song, Heart Full of Dreams, Candy Face, Infinity
3. Βαθμολογία;
8/10
Για να κάνεις κριτική στις μουσικές του Monsieur Minimal (ΜΜ από εδώ και στο εξής), θα πρέπει να ξεκινήσεις με κάποια βασικά αξιώματα:
1) Ο MM έπεσε όταν ήταν μωρό στη χύτρα της pop μελωδίας, ένας Οβελίξ σε μέγεθος μινιατούρας, που δεν πρόκειται να σε κάνει τόπι στο ξύλο, αλλά θα σε καθηλώσει με τις pop-ιές του.
2) Ο μέσος όρος από τον οποίο πρέπει να ξεκινήσεις την κριτική είναι αρκετά υψηλός πριν καν ακούσεις τα νέα του τραγούδια.
3) Είναι ο καιρός βροχερός ή ομιχλώδης; Oι μουσικές του θα φέρουν τον ήλιο.
Ο ΜΜ επέλεξε να κυκλοφορήσει την 3η του δισκογραφική δουλειά (δεν πρέπει να παραβλέπουμε την Πάστα Φλώρα του) τέλη του 2012 και μάλιστα να είναι 2πλή. Αυτό από μόνο του είναι μια γενναία και ριψοκίνδυνη κίνηση (στις εποχές του digital single, άντε EP το πολύ), που καταδεικνύει όμως και την αυτοπεποίθηση του.
Ας χωρίσουμε όμως τα πράγματα στα 2, έτσι όπως το έθεσε κι ο ίδιος:
1) Minimal
Στο πρώτο μέρος λοιπόν του άλμπουμ ακούμε τραγούδια που θα περιμέναμε να ακούσουμε από το Χρήστο Τσιτρούδη, απλά επαναλαμβανόμενα ποπ μοτίβα, χαρούμενες διαθέσεις, αισιόδοξους κυρίως ερωτικούς στίχους. Στα 8 πρώτα τραγούδια περιέχονται και τα 4 του Digital Love EP, που είχε κυκλοφορήσει νωρίτερα στη χρονιά, ως προπομπός του άλμπουμ, με προεξέχον ένα από τα pop διαμάντια της χρονιάς το Bitter (feat. Hiras). Επίσης στο Party, στα φωνητικά συμμετέχει η Marietta Fafouti, προσφέροντας μία ακόμη νότα αισιοδοξίας. Κάποιος θα μπορούσε να πει πως από ένα σημείο και μετά αυτή η επανάληψη των κεκτημένων του ΜΜ, είναι οριακή και θα μπορούσε να κουράσει τον «υποψιασμένο» ακροατή ή κάποιον fan της μουσικής του, αφού ίσως να περίμενε και κάτι καινούριο από αυτόν. Κάποιος άλλος εύλογα θα σημείωνε, πως με το Minimal o Monsieur Minimal εδραιώνει το προσωπικό, μουσικό του ύφος, προσθέτοντας πολύ μικρά βήματα ανανέωσης.
2) Maximal
Κι ίσως τελικά να έχουν κι οι 2 δίκιο. Γιατί ακούγοντας το Maximal καταλαβαίνεις πως ο MM έχει κι άλλα πράγματα να δώσει, δεν είναι εδώ ο ηλιόλουστος τύπος που γνωρίζαμε, εδώ τα πράγματα είναι πιο σκοτεινά. Η αρχική τριάδα “Heart Full of Dreams”, “Candy Face” και “Internal Love” αποτελεί ένα ξεχωριστό κομμάτι στη μέχρι τώρα πορεία του. Το 1ο είναι ένα ονειρικό ορχηστρικό τραγούδι, το 2ο αποτελεί την καλύτερη στιγμή του άλμπουμ συνολικά και το 3ο προσθέτει ένα σόλο κιθάρας που ποτέ δε θα περίμενες από τον ΜΜ. Σε αυτά τα 3 τραγούδια νομίζω πως θα περπατήσει στα επόμενα βήματα του ο καλλιτέχνης, χωρίς φυσικά να αποποιηθεί το παρελθόν του.
Στη συνέχεια βέβαια υπάρχουν 3 ακόμη ορχηστρικά τραγούδια που ξεδιπλώνουν τις επιρροές του Monsieur Minimal (trip hop, minimal house, electronica, Στέρεο Νόβα, Four Tet)) και το “Wish” στην original και remix version.
Συνολικά λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με μία ακόμη πολύ καλή δουλειά από το Monsieur Minimal, που πολύ απλά τον τοποθετεί/εδραιώνει στα υψηλά κλιμάκια της indie pop ελληνικής σκηνής. Ο σκόπελος του 2πλού άλμπουμ ξεπερνιέται πολύ εύκολα, αφού σε κρατάει μέχρι το τέλος, χωρίς να βαριέσαι λόγω της μεγάλης διάρκειάς του, αντιθέτως μάλιστα.
Θα το προτιμούσαμε μονό βέβαια, μια πιο απαιτητική επιλογή των τραγουδιών από τα 2 επιμέρους μέρη του, θα το έκανε ακόμη πιο δυνατό.