1. Τραπεζάκια Έξω – Διονύσης Σαββόπουλος (1983)Αυτός είναι ο τελευταίος πραγματικά σπουδαίος δίσκος του αποκαλούμενου πατέρα των Ελλήνων τραγουδοποιών καθώς ανάμεσα στα 11 τραγούδια που περιέχει δεν υπάρχει ούτε μισό που να υστερεί. Από το εναρκτήριο Νέο Κύμα και το ραπαριστό νεοπαραδοσιακό Μας Βαράνε Ντέφια μέχρι το Τσάμικο, μέσω του Ας Κρατήσουν Οι Χοροί και του Canto, κάθε ένα από αυτά τα σπουδαία τραγούδια φορά τα «ρούχα» που του αρμόζουν, με τη συμβολή μερικών σπουδαίων μουσικών, όπως ο Παναγιώτης Καλατζόπουλος, ο Θανάσης Πολυκανδριώτης και ο Βασίλης Σαλέας μεταξύ άλλων. Απαραίτητη προϋπόθεση όμως για να απολαύσει κανείς αυτό το άλμπουμ σε όλο του το μεγαλείο είναι να αφήσει στην άκρη τις ιδεολογικές αγκυλώσεις – δυστυχώς δεν είναι λίγοι αυτοί που δεν άντεξαν τις στιχουργικές αναφορές στην Ορθοδοξία και στων «Ελλήνων τις κοινότητες». Ο Σαββόπουλος βρίσκεται στην ωριμότερη στιγμή του μουσικά, στιχουργικά αλλά και ερμηνευτικά και καταθέτει πραγματικά την ψυχή του σε κάθε σπιθαμή του δίσκου. Ακολούθησε η μεγάλη συναυλία στο Ολυμπιακό Στάδιο, κάποιες ακόμα δισκογραφικές δουλειές και η... εθελουσία έξοδος του δημιουργού, ο οποίος μοιάζει τελευταία να έχει μετατραπεί σε καρικατούρα του παλιού καλού εαυτού του...
2. Αχ Ψυχή Μου Φαντασμένη – Ορφέας Περίδης (1993)
Η έξοδος στη δισκογραφία ήρθε για τον Ορφέα Περίδη σε μεγάλη ηλικία (γεννήθηκε το 1957) όμως όσοι παρακολουθούσαν στενά τα μουσικά πράγματα θα είχαν σίγουρα εντοπίσει νωρίτερα το ταλέντο του ακούγοντας τα τραγούδια που είχε δώσει στον Νίκο Παπάζογλου (με πιο γνωστό το Φεύγω) αλλά και βλέποντάς τον να κερδίζει το 4ο βραβείο στους Αγώνες Τραγουδιού Της Καλαμάτας με το κομμάτι Ο Ρομπέν Των Καμμένων Δασών. Αυτό και 11 ακόμα τραγούδια απαρτίζουν το ντεμπούτο του που γνώρισε μεγάλη επιτυχία και έγινε χρυσό – ανάμεσά τους υπάρχουν μερικά διαμάντια της τραγουδοποιητικής παραγωγής της δεκαετίας του ’90 όπως το Ζηλεύει Η Νύχτα, η Φωτοβολίδα, μια επανεκτέλεση του Φεύγω και Τα Τσιγάρα. Αναδεικνύονται επίσης η κριτική-χιουμοριστική ματιά του Περίδη σε κομμάτια όπως το Μετά Τιμής και το Εκλογές, η ικανότητά του να φλερτάρει εξίσου καλά με το λαϊκό αλλά και με το rock και η ζεστή φωνή του. Μεγάλο ρόλο στο όλο αποτέλεσμα έχει παίξει ο παραγωγός και συνενορχηστρωτής Θύμιος Παπαδόπουλος, με μόνο αρνητικό την επιλογή ψηφιακών κρουστών που κάνουν τον δίσκο να ακούγεται ελαφρώς γερασμένος. Ποιος όμως περίμενε τότε ότι μετά από μια τόσο καλή αρχή θα υπήρχε ακόμα καλύτερη συνέχεια;
3. Leaving Tomorrow – Leaving Tomorrow (2009)Οι Leaving Tomorrow, δηλαδή οι Αλέξανδρος Ντούτσης (κιθάρα, τραγούδι), Κωστής Ραΐσης (μπάσο) και Γιώργος Καλαϊτζόγλου (τύμπανα), είναι ένα αθηναϊκό rock τρίο που βρίσκεται εν ενεργεία από το 2002. Φορτωμένοι με πολλές συναυλιακές εμπειρίες σε διάφορους χώρους, μπήκαν στο στούντιο το 2007 για να ηχογραφήσουν το ντεμπούτο τους, το οποίο κυκλοφόρησε τελικά 2 χρόνια μετά με τίτλο το όνομά τους. Με επιρροές από Genesis, King Crimson, Jimi Hendrix και άλλους, η μπάντα προσφέρει εδώ ένα concept άλμπουμ που αποτελείται από 12 αγγλόφωνα κομμάτια, όλα γραμμένα από τον leader Αλέξη Ντούτση. Σφιχτοδεμένος ήχος, υψηλή τεχνική κατάρτιση και μουσικότητα και περιπετειώδες πνεύμα είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν αυτή τη δουλειά, με τα κιθαριστικά ριφ να έρχονται ασταμάτητα και τον ρυθμικό τομέα να δίνει ρέστα, βοηθώντας όλο το οικοδόμημα να σταθεί γερά στα πόδια του. Ahead Of Time, Everafter και Overblown είναι μόνο μερικές από τις καλύτερες στιγμές σε έναν δίσκο που ακούγεται με άνεση ολόκληρος. Αν στο μέλλον ο Ντούτσης καταφέρει να βγάλει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στα φωνητικά του και η μπάντα συνεχίσει ακούραστα τη μουσική της αναζήτηση, νομίζω ότι θα έχουμε να απολαύσουμε πολλά από αυτούς στο μέλλον.
Και ο κούκος...
4. Steve McQueen – Prefab Sprout (1985)
Μόλις στο δεύτερο δισκογραφικό της βήμα, η παρέα του σπουδαίου Paddy McAloon (Martin McAloon, Wendy Smith, Neil Conti) υλοποίησε με το παραπάνω τις υποσχέσεις που είχε αφήσει με το Swoon, μόλις την προηγούμενη χρονιά. Με τη βοήθεια του παραγωγού Thomas Dolby, ο οποίος έπαιξε αρκετά σημαντικό ρόλο και στην επιλογή των τραγουδιών, το συγκρότημα παρουσιάζει εδώ 11 τραγούδια που αποκρυσταλλώνουν τη φιλόδοξη ποπ γραφή του δημιουργού τους. Παραδόξως, ο ήχος της εποχής εκείνης, με τον οποίο είναι ντυμένα αυτά τα τραγούδια, δεν ακούγεται ενοχλητικός - αντίθετα αποδεικνύεται ότι όταν υπάρχει ταλέντο και όρεξη, τα χρονικά «σύνορα» μπορούν εύκολα να ξεπεραστούν. Με την πρώτη τεράδα (Faron Young, Bonny, Appetite και When Love Breaks Down) να πετάει φωτιές και τα υπόλοιπα να μην υστερούν σε καμία περίπτωση, ο δίσκος αυτός αποτελεί μνημείο τραγουποιίας και προπομπό αρκετών ακόμα σπουδαίων στιγμών για τον McAloon. Άλλωστε οποιοσδήποτε καταφέρει να γράψει έναν στίχο ανάλογη αξίας με τον: “Life’s not complete till your heart’s missed a beat/ And you’ll never make it up, or turn back the clock”, δικαιούται νομίζω τον τίτλο της ιδιοφυίας.