Το φθινόπωρο έκανε εμφανή την παρουσία του. Ο Οκτώβριος μας χτύπησε το
κουδούνι και καινούριες παραγωγές είναι εκεί, για να μας υποδεχτούν.
Μία από αυτές είναι και η παράσταση Capo D'Istria. Βασισμένη στο έργο του Νίκου Καζαντζάκη "Καποδίστριας", σε διασκευή και σκηνοθεσία της Αναστασίας Κουμίδου, ανεβάζεται στο 104 στον Κεραμεικό. Ένας χώρος όμορφος, μικρός και με έντονα χρώματα, που σε κάνει να νιώθεις άνετα.
Σε μία αίθουσα, μικρή, σκοτεινή και επιβλητική, με μινιμαλιστικό σκηνικό και διάθεση για απλότητα, ξεκινά μία παράσταση, η οποία μου φάνηκε λίγο περίεργη, δεν σας κρύβω.
Η παράσταση με θέμα τη ζωή του κυβερνήτη της Ελλάδας, εστιάζει σε κάποια γεγονότα της ζωής του, την προσωπικότητά του, την προσπάθειά του να κάνει το καλύτερο για το λαό του και τη δολοφονία του. Υπαινιγμοί και αιχμές για τη δική μας πραγματικότητα, που δεν διαφέρει και πολύ.
Παρά τη μικρή της διάρκεια, η παράσταση ήταν λίγο κουραστική. Η ατμόσφαιρα της ήταν τέτοια, ώστε δεν γινόταν σαφές σε ποια εποχή βρισκόμαστε. Σαφώς ο σκοπός της ήταν να προβληματίσει, απλώς οι παραλληλισμοί με τη σημερινή πραγματικότητα ήταν πολλοί. Όσον αφορά τη συνοχή, το έργο αναφερόταν μεν σε σημαντικά γεγονότα της ζωής του, αλλά αυτά ήταν στατικά και το τέλος ήρθε ex abrupto, σαν να υπήρχε κάποιος λόγος να τελειώσει εκείνη τη στιγμή η παράσταση.
Είναι μία ιδιαίτερη παράσταση, με ωραία μουσική και ενδιαφέρουσες ιδέες. Ακόμη, δεν περνάνε απαρατήρητα τα μηνύματά της.
Η αλήθεια είναι ότι περίμενα κάτι διαφορετικό στο άκουσμα του τίτλου και της περιγραφής. Θεωρώ όμως πως μία παράσταση, είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι σημαντική, γιατί μας δίνει τροφή για προβληματισμό και αξίζει να την παρακολουθήσουμε.
Μία από αυτές είναι και η παράσταση Capo D'Istria. Βασισμένη στο έργο του Νίκου Καζαντζάκη "Καποδίστριας", σε διασκευή και σκηνοθεσία της Αναστασίας Κουμίδου, ανεβάζεται στο 104 στον Κεραμεικό. Ένας χώρος όμορφος, μικρός και με έντονα χρώματα, που σε κάνει να νιώθεις άνετα.
Σε μία αίθουσα, μικρή, σκοτεινή και επιβλητική, με μινιμαλιστικό σκηνικό και διάθεση για απλότητα, ξεκινά μία παράσταση, η οποία μου φάνηκε λίγο περίεργη, δεν σας κρύβω.
Η παράσταση με θέμα τη ζωή του κυβερνήτη της Ελλάδας, εστιάζει σε κάποια γεγονότα της ζωής του, την προσωπικότητά του, την προσπάθειά του να κάνει το καλύτερο για το λαό του και τη δολοφονία του. Υπαινιγμοί και αιχμές για τη δική μας πραγματικότητα, που δεν διαφέρει και πολύ.
Παρά τη μικρή της διάρκεια, η παράσταση ήταν λίγο κουραστική. Η ατμόσφαιρα της ήταν τέτοια, ώστε δεν γινόταν σαφές σε ποια εποχή βρισκόμαστε. Σαφώς ο σκοπός της ήταν να προβληματίσει, απλώς οι παραλληλισμοί με τη σημερινή πραγματικότητα ήταν πολλοί. Όσον αφορά τη συνοχή, το έργο αναφερόταν μεν σε σημαντικά γεγονότα της ζωής του, αλλά αυτά ήταν στατικά και το τέλος ήρθε ex abrupto, σαν να υπήρχε κάποιος λόγος να τελειώσει εκείνη τη στιγμή η παράσταση.
Είναι μία ιδιαίτερη παράσταση, με ωραία μουσική και ενδιαφέρουσες ιδέες. Ακόμη, δεν περνάνε απαρατήρητα τα μηνύματά της.
Η αλήθεια είναι ότι περίμενα κάτι διαφορετικό στο άκουσμα του τίτλου και της περιγραφής. Θεωρώ όμως πως μία παράσταση, είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι σημαντική, γιατί μας δίνει τροφή για προβληματισμό και αξίζει να την παρακολουθήσουμε.