Η Ομάδα 6mendary, έχοντας ως βάση το ομώνυμο έργο του Frederic Sonntag, παρουσιάζει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά τη θεατρική παράσταση "Υπό Έλεγχο", στο Studio Μαυρομιχάλη. Την σκηνοθεσία επιμελήθηκαν οι 6mendary σε συνεργασία με τον Κώστα Γάκη και τη Λένια Ξενάκη.
Η υπόθεση δεν είναι καθόλου απλή. Το "Υπό Έλεγχο" είναι ένα έργο-κόσμος, που περιγράφει αποσπασματικά τη γενικευμένη παρακολούθηση ενός σύμπαντος, στο οποίο όλοι εμείς είμαστε πρωταγωνιστές αλλά και θεατές ταυτόχρονα.
Συγκεκριμένα πρόκειται για μια πολιτική κλοουνερί, που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό. Έξι κλόουν αναλαμβάνουν το ρόλο να παρουσιάσουν στους θεατές την σκληρή μα και αληθινή πραγματικότητα του σήμερα. Έτσι μεταμορφώνονται πότε σε ανθρώπους του συστήματος που νομίζουν πως όλα είναι υπό έλεγχο και πότε σε απλούς ανθρώπους που αδυνατούν να ξεφύγουν από το θεσμοθετημένο σύστημα και αυτό τους προκαλεί παράνοια και σύγχυση ταυτότητας. Μόνη τους διέξοδο σ'αυτό το χάος είναι η μεταμφίεσή τους σε κλόουν, καθώς εκεί βρίσκουν την απελευθέρωση, την ανεμελιά που τους λείπει και απολαμβάνουν τα πάντα χωρίς φοβία-βία και ψυχολογικούς εξαναγκασμούς. Η πραγματικότητα όμως καραδοκεί...
Οι σκηνές και τα επεισόδια πολλά. Η σύνθεση της παράστασης είναι κυκλική. Όπως αρχίζει έτσι και τελειώνει. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος, δηλωτικός της σύγχυσης που επικρατεί στις μέρες μας. Το έργο (σε μετάφραση της Δήμητρας Κονδυλάκη) με το ερώτημα που θέτει ("μπορούμε να ξεφύγουμε από το σύστημα, όταν το φέρουμε μέσα μας;"), θεωρώ πως αποκτά διαχρονική αξία, καθώς το σύστημα εν γένει πάντα υπήρχε και θα υπάρχει, καθορίζοντας τη ζωή μας κι εμείς καλούμαστε να επιβιώσουμε μέσα σ'αυτό.
Οι 6mendary αποτελούνται από τους: Νίνα Λαμπριανίδη, Ρένα Κουμπαρούλη, Φροίξο Μανασάκη, Υρώ Αληθεινού, Γιάννη Βλάχο και Φάνη Τασιά. Περνώντας απ' τη θεωρία στη πράξη, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και μπήκαν με άψογο τρόπο στο "πετσί" του ρόλου τους. Με ένα τέτοιο δυνατό κείμενο, που περιέχει πολλαπλά και τόσο σημαντικά μηνύματα, έβαλαν αμέσως το πήχυ ψηλά. Και τα κατάφεραν υπέρ του δέοντος! Η ενέργεια τους ήταν απίστευτη, όπως και η σωματικότητά τους. Οι ερμηνείες τους ήταν συγκινητικές. Μας προβλημάτισαν, αλλά και ανέλπιστα μας διασκέδασαν. Το να εναλλάσσεσαι σε διαφορετικούς ρόλους στην ίδια παράσταση, δεν είναι καθόλου εύκολο και τα παιδιά το έκαναν να μοιάζει με παιχνιδάκι. Χτυπήθηκαν στη κυριολεξία πάνω στη σκηνή! Η μουσική του Κώστα Γάκη, εμπνευσμένη από προσωπικές του εμπειρίες, μας πέρασε από μόνη της μηνύματα και έντυσε μαγικά το έργο. Στο πιάνο και το τραγούδι ο Μάριος-Παύλος Ιωαννίδης, ακολούθησε αρμονικά τις ερμηνείες των ηθοποιών. Τα σκηνικά εξαρτήματα ήταν πολλά, δημιουργώντας έτσι μια αυτοσχεδιαστική ατμόσφαιρα, οπότε και θα έπρεπε να είσαι πολύ παρατηρητικός.
Γενικά, ήταν ένα έργο ξεχωριστό, ιδιαίτερο και καθόλου αδιάφορο. Σαν θεατής όμως, πρέπει να κάτσεις και από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή να είσαι εκεί προσηλωμένος, γιατί δεν είναι επιθεώρηση! Περνάει μηνύματα δυνατά και καίρια. Σε μια κοινωνία που βρίσκεται "υπό έλεγχο", η κόκκινη μύτη του κλόουν αποτελεί σύμβολο ανατροπής, ανεμελιάς και εναντίωσης στο σύστημα. Μπορεί άραγε ένας κλόουν να αλλάξει το κόσμο;
Η υπόθεση δεν είναι καθόλου απλή. Το "Υπό Έλεγχο" είναι ένα έργο-κόσμος, που περιγράφει αποσπασματικά τη γενικευμένη παρακολούθηση ενός σύμπαντος, στο οποίο όλοι εμείς είμαστε πρωταγωνιστές αλλά και θεατές ταυτόχρονα.
Συγκεκριμένα πρόκειται για μια πολιτική κλοουνερί, που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό. Έξι κλόουν αναλαμβάνουν το ρόλο να παρουσιάσουν στους θεατές την σκληρή μα και αληθινή πραγματικότητα του σήμερα. Έτσι μεταμορφώνονται πότε σε ανθρώπους του συστήματος που νομίζουν πως όλα είναι υπό έλεγχο και πότε σε απλούς ανθρώπους που αδυνατούν να ξεφύγουν από το θεσμοθετημένο σύστημα και αυτό τους προκαλεί παράνοια και σύγχυση ταυτότητας. Μόνη τους διέξοδο σ'αυτό το χάος είναι η μεταμφίεσή τους σε κλόουν, καθώς εκεί βρίσκουν την απελευθέρωση, την ανεμελιά που τους λείπει και απολαμβάνουν τα πάντα χωρίς φοβία-βία και ψυχολογικούς εξαναγκασμούς. Η πραγματικότητα όμως καραδοκεί...
Οι σκηνές και τα επεισόδια πολλά. Η σύνθεση της παράστασης είναι κυκλική. Όπως αρχίζει έτσι και τελειώνει. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος, δηλωτικός της σύγχυσης που επικρατεί στις μέρες μας. Το έργο (σε μετάφραση της Δήμητρας Κονδυλάκη) με το ερώτημα που θέτει ("μπορούμε να ξεφύγουμε από το σύστημα, όταν το φέρουμε μέσα μας;"), θεωρώ πως αποκτά διαχρονική αξία, καθώς το σύστημα εν γένει πάντα υπήρχε και θα υπάρχει, καθορίζοντας τη ζωή μας κι εμείς καλούμαστε να επιβιώσουμε μέσα σ'αυτό.
Οι 6mendary αποτελούνται από τους: Νίνα Λαμπριανίδη, Ρένα Κουμπαρούλη, Φροίξο Μανασάκη, Υρώ Αληθεινού, Γιάννη Βλάχο και Φάνη Τασιά. Περνώντας απ' τη θεωρία στη πράξη, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και μπήκαν με άψογο τρόπο στο "πετσί" του ρόλου τους. Με ένα τέτοιο δυνατό κείμενο, που περιέχει πολλαπλά και τόσο σημαντικά μηνύματα, έβαλαν αμέσως το πήχυ ψηλά. Και τα κατάφεραν υπέρ του δέοντος! Η ενέργεια τους ήταν απίστευτη, όπως και η σωματικότητά τους. Οι ερμηνείες τους ήταν συγκινητικές. Μας προβλημάτισαν, αλλά και ανέλπιστα μας διασκέδασαν. Το να εναλλάσσεσαι σε διαφορετικούς ρόλους στην ίδια παράσταση, δεν είναι καθόλου εύκολο και τα παιδιά το έκαναν να μοιάζει με παιχνιδάκι. Χτυπήθηκαν στη κυριολεξία πάνω στη σκηνή! Η μουσική του Κώστα Γάκη, εμπνευσμένη από προσωπικές του εμπειρίες, μας πέρασε από μόνη της μηνύματα και έντυσε μαγικά το έργο. Στο πιάνο και το τραγούδι ο Μάριος-Παύλος Ιωαννίδης, ακολούθησε αρμονικά τις ερμηνείες των ηθοποιών. Τα σκηνικά εξαρτήματα ήταν πολλά, δημιουργώντας έτσι μια αυτοσχεδιαστική ατμόσφαιρα, οπότε και θα έπρεπε να είσαι πολύ παρατηρητικός.
Γενικά, ήταν ένα έργο ξεχωριστό, ιδιαίτερο και καθόλου αδιάφορο. Σαν θεατής όμως, πρέπει να κάτσεις και από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή να είσαι εκεί προσηλωμένος, γιατί δεν είναι επιθεώρηση! Περνάει μηνύματα δυνατά και καίρια. Σε μια κοινωνία που βρίσκεται "υπό έλεγχο", η κόκκινη μύτη του κλόουν αποτελεί σύμβολο ανατροπής, ανεμελιάς και εναντίωσης στο σύστημα. Μπορεί άραγε ένας κλόουν να αλλάξει το κόσμο;