Απρίλιος 2015
Το 2012 το τραγούδι ‘Take A Walk’ ήταν μια απ’ τις pop επιτυχίες της χρονιάς, αλλά το 2015 δύσκολα θα γίνει κάτι αντίστοιχο με το τρίτο άλμπουμ των Passion Pit. Το συγκρότημα απ’ την Μασαχουσέτη είναι πλέον το προσωπικό όχημα του Michael Angelakos, ο οποίος, στο διάστημα που μεσολάβησε απ’ την κυκλοφορία του ‘Gossamer’, παντρεύτηκε και σημείωσε σημαντική πρόοδο στα προβλήματα υγείας (ψυχικής φύσεως) που είχε. Με βάση τα παραπάνω δημιουργήθηκε το ‘Kindred’, ένα άλμπουμ αισιόδοξο μα πεζό, κεφάτο αλλά αδιάφορο.
Δέκα τραγούδια σε κάτι παραπάνω από μισή ώρα, με το ‘Ten Feet Tall (II)’ στο κλείσιμο να είναι μια αταίριαστη, τραβηγμένη απ’ τα μαλλιά προσπάθεια συνέχειας του ‘Five Foot Ten (I)’, το οποίο είναι γεμάτο απ’ την synth-pop που κυριαρχεί στο άλμπουμ αυτό. Λίγο διαφορετικό είναι το ‘Looks Like Rain’ με τα χαρακτηριστικά φωνητικά του Angelakos να συνοδεύονται από έναν πιο αργό ρυθμό, λιγότερο ταιριαστό σε πάρτι, σε αντίθεση με το ‘Lifted Up (1985)’ ή το ‘Until We Can’t (Let’s Go)’. Καταλαβαίνω το λόγο που μπορεί ένα άλμπουμ σαν κι αυτό να γίνει αρεστό στο νεανικό αμερικάνικο κοινό και πως είναι ένα σημαντικό βήμα στην πορεία του Michael Angelakos (με ό,τι όνομα κι αν κυκλοφορεί τις δουλειές του), αλλά οτιδήποτε παραπάνω δύσκολα μπορεί να δικαιολογηθεί απ’ το ‘Kindred’.
Το 2012 το τραγούδι ‘Take A Walk’ ήταν μια απ’ τις pop επιτυχίες της χρονιάς, αλλά το 2015 δύσκολα θα γίνει κάτι αντίστοιχο με το τρίτο άλμπουμ των Passion Pit. Το συγκρότημα απ’ την Μασαχουσέτη είναι πλέον το προσωπικό όχημα του Michael Angelakos, ο οποίος, στο διάστημα που μεσολάβησε απ’ την κυκλοφορία του ‘Gossamer’, παντρεύτηκε και σημείωσε σημαντική πρόοδο στα προβλήματα υγείας (ψυχικής φύσεως) που είχε. Με βάση τα παραπάνω δημιουργήθηκε το ‘Kindred’, ένα άλμπουμ αισιόδοξο μα πεζό, κεφάτο αλλά αδιάφορο.
Δέκα τραγούδια σε κάτι παραπάνω από μισή ώρα, με το ‘Ten Feet Tall (II)’ στο κλείσιμο να είναι μια αταίριαστη, τραβηγμένη απ’ τα μαλλιά προσπάθεια συνέχειας του ‘Five Foot Ten (I)’, το οποίο είναι γεμάτο απ’ την synth-pop που κυριαρχεί στο άλμπουμ αυτό. Λίγο διαφορετικό είναι το ‘Looks Like Rain’ με τα χαρακτηριστικά φωνητικά του Angelakos να συνοδεύονται από έναν πιο αργό ρυθμό, λιγότερο ταιριαστό σε πάρτι, σε αντίθεση με το ‘Lifted Up (1985)’ ή το ‘Until We Can’t (Let’s Go)’. Καταλαβαίνω το λόγο που μπορεί ένα άλμπουμ σαν κι αυτό να γίνει αρεστό στο νεανικό αμερικάνικο κοινό και πως είναι ένα σημαντικό βήμα στην πορεία του Michael Angelakos (με ό,τι όνομα κι αν κυκλοφορεί τις δουλειές του), αλλά οτιδήποτε παραπάνω δύσκολα μπορεί να δικαιολογηθεί απ’ το ‘Kindred’.