Χάλια Γκρίνια quality vs quantity

Με αφορμή ένα σχόλιο του gkamp στο The Good , the Bad and the Queen της προηγούμενης βδομάδας εξετάζω τη σχέση μεταξύ ποιότητας και ποσότητας. Και εννοώ στη μουσική και ειδικά το πέρασμα από βινύλιο σε CD και από εκεί σε mp3 . Ή αλλιώς το πώς φτάσαμε ως εδώ.
Διαβάστηκε φορες
Με αφορμή ένα σχόλιο του gkamp στο The Good , the Bad and the Queen της προηγούμενης βδομάδας εξετάζω τη σχέση μεταξύ ποιότητας και ποσότητας. Και εννοώ στη μουσική και ειδικά το πέρασμα από βινύλιο σε CD και από εκεί σε mp3 . Ή αλλιώς το πώς φτάσαμε ως εδώ.

Πριν από πολύ καιρό κυριαρχούσε ένα είδος δίσκου που οι νεώτεροι λίγο το γνωρίζουν: το βινύλιο . Υπήρχε σε μερικές διαφορετικές μορφές αλλά τελικά κατέληξε κυρίως σε αυτά τα μεγάλα μαύρα πιάτα που μερικοί από εσάς αναγνωρίζουν. Και πάνω που νομίζαμε ότι αυτό ήταν , αρχίσαμε να ακούμε για το CD  και το Hi-Fi . Η διαφορά υποτίθεται ότι ήταν η ποιότητα του ήχου που σε συνδυασμό με τα «καινούργια» και «ψηφιακά» συστήματα ήχου θα απέδιδαν ήχο που μόνο ονειρευόμασταν. Η πραγματικότητα όμως διέψευσε τις προσδοκίες. Σύντομα οι μουσικόφιλοι παρατήρησαν ότι μια καλή εγγραφή σε βινύλιο ξεπερνούσε σε ποιότητα την αντίστοιχη του CD .

Είναι λίγο περίπλοκο αλλά θα προσπαθήσω να εξηγήσω . Το βινύλιο αντιγράφεται από μήτρες που με την σειρά τους γράφονται κατευθείαν από την ηχογράφηση. Η διαδικασία είναι αντίστοιχη με την φωτογραφική σχέση πρωτότυπου και αρνητικού. Με την διαδικασία αυτή η αντιγραφή (δεδομένων των σφαλμάτων στα μηχανήματα) μπορεί να είναι φοβερά ακριβής . Μόνο που ήθελε και πολύ χώρο ο , μεγάλος είναι αλήθεια , δίσκος. Ακόμα πρόβλημα είναι η διατήρηση της ποιότητας τόσο στην κατασκευή του δίσκου όσο και στην αναπαραγωγή. Δηλαδή το πρόβλημα ήταν ότι σταδιακά τόσο οι μήτρες όσο και οι δίσκοι φθείρονται από την επαφή με τα μηχανήματα . Έτσι η ποιότητα χειροτέρευε συνεχώς αφού και ένα λάθος στη χειροκίνητη διαδικασία τοποθέτησης της βελόνας (μέσω της οποίας διαβαζόταν ο δίσκος) δημιουργούσε ανεπανόρθωτες ζημιές . Φυσικά σήμερα μπορείς να αγοράσεις pick-up (πανάκριβο) με τεχνολογία laser που δεν φθείρει το δίσκο.

Το CD δουλεύει διαφορετικά : μετατρέπει τον ήχο σε μια σειρά από νούμερα για να τα διαβάζει ο υπολογιστής. Στην διαδικασία γίνονται χάριν ευκολίας και περιορισμών παραχωρήσεις , πέραν του απλού γεγονότος ότι τελικά δεν έχουμε γνήσιο ήχο αλλά νούμερα που τον αναπαράγουν. Εκεί όμως βρίσκεται και η δύναμη του : η αναπαραγωγή είναι σταθερά πολύ καλή και δεν αλλάζει με την πάροδο του χρόνου. Επίσης το μέγεθος του είναι πολύ μικρότερο και η ανεπανόρθωτη βλάβη είναι πιο δύσκολο να συμβεί τόσο κατά την αναπαραγωγή όσο και μετά αφού παρεμβάλλεται ακτίνα laser. Ακόμα είναι σαφώς πιο φτηνή και απλή η κατασκευή του για τις δισκογραφικές εταιρίες . Ακόμα και για τον απλό χρήστη η αντιγραφή του και η χρήση του είναι πια πολύ απλή με αποτελέσματα ίδια με τα επαγγελματικά .

Το wav audio είναι το είδος αρχείου που έχει την ίδια είδους κωδικοποίηση με τα αρχεία ήχου ενός CD . Περιέχει όλες τις πληροφορίες που περιέχει σε ψηφιακή μορφή και το αρχείο από ένα CD . Το πρόβλημα είναι φυσικά χώρου αφού ένα CD περιείχε μόνο καμιά 20αριά τραγούδια τα οποία οι αρχικές ταχύτητες του Internet έκαναν χρονοβόρες τις μετακινήσεις τους από υπολογιστή σε υπολογιστή (το γνωστό upload-download) . Το πρόβλημα υπήρχε και για τις εταιρίες που ήθελαν να χρησιμοποιούν τις νέες τεχνολογίες για την πώληση του υλικού τους.

Η λύση δόθηκε με τις διαφορετικές κωδικοποιήσεις αρχείων που φτιάχτηκαν με κριτήριο την μετακίνηση με όσο το δυνατόν καλύτερη σχέση μεγέθους-ποιότητας . Επειδή το μέγεθος ήταν πιο σημαντικό από την ποιότητα , έγιναν παραχωρήσεις με αποτέλεσμα να χαθούν κάποια από τα αρχικά δεδομένα , φτάνει να μην γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτή η απώλεια από τον πελάτη. Υπάρχουν , για την ιστορία , τρια είδη με την κωδικοποίηση mpeg . To mpeg-1 είναι το είδος που βρίσκουμε στα γνωστά Video-CD και από αυτό προήλθε το γνωστό μας mp3, το mpeg-2 βρίσκεται στα γνωστά DVD-video (ταινίες) και το mpeg-4 το ξέρουμε με τα ονόματα divx,xvid, mov(quicktime) , wmv , nero digital και άλλα αντίστοιχα ανάλογα με την εταιρία και τον ακριβή κώδικα. Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι το mp3 , όπως και τα υπόλοιπα , δίνει βάση περισσότερο στο κομμάτι  της πληροφορίας (ήχου) που είναι πιο ευαίσθητο το ανθρώπινο σώμα (αυτί) και που μπορούν πιο εύκολα να αναπαράγουν χάνοντας πληροφορίες για τα υπόλοιπα . Το πόσες εξαρτάται από το πόσο χώρο είμαστε διατεθειμένοι να «ξοδέψουμε» για αυτό. Για την ιστορία το ανθρώπινο αυτί ακούει στις συχνότητες 20 με 20.000 Hz . Ακόμα όσο πιο μικρή η συχνότητα τόσο πιο εύκολα αναπαράγεται . Ότι και να γίνει πάντως κάποια δεδομένα χάνονται για πάντα. Για όσους θέλουν περισσότερα ρίξτε μια ματιά στο υπέροχο κομμάτι της mimi στο mixgrill forum : Mix Grill Forum > Γενική συζήτηση > Αρθρογραφία > ΗΧΟΣ – ΜΟΡΦΕΣ ΗΧΟΥ – ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΤΕΣ ΜΕ ΑΠΛΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΛΟΓΙΑ .

Τελικά η κατάληξη στη μάχη ποιότητας εναντίον ποσότητας συνεχώς κλίνει προς την ποσότητα. Φαίνεται ότι είμαστε διατεθειμένοι να χάσουμε αρκετή ποιότητα προκειμένου να έχουμε μεγάλη ποσότητα τραγουδιών , δισκογραφιών και όλων των ειδών των ήχων. Απλώς αναρωτιέμαι γιατί οι επαγγελματίες συνεχίζουν να ασχολούνται με το βινύλιο (αγαπημένο των dj) και αντίστοιχα το wav (για όσους ασχολούνται επαγγελματικά με ήχους) ;

Για το κουίζ : το τραγούδι λέγεται Hasta Siempre (Hasta siempre, comandante). Μέχρι και ο Νταλάρας το τραγούδησε .

Για το επόμενο κουίζ : Μιας και αρχίζει η Φόρμουλα 1 , στο πλάι πoιάς γιόρτασε την κατάκτηση του πρωταθλήματος οδηγών ο Lewis Hamilton ? Ξέρω , ξέρω , πανεύκολο για τους άντρες . 

 

Buena Vista Social Club - Hasta Siempre Commandante

 
Διαβάστε ακόμα