Γνωρίζετε την μουσικοθεατρική παράσταση Το 6ο πάτωμα του Άλφρεντ Ζερί;
Θυμάστε μήπως την Άννα Παναγιωτοπούλου να τραγουδάει "Όλα! Θέλω να τα ξέρω όλα!"; Καταλάβατε τότε σε τι αναφέρομαι.
Σήμερα θα γνωρίσουμε ακόμη μία πανεπιστημιακή θεατρική ομάδα, διότι, όπως αποδείχθηκε την προηγούμενη βδομάδα με τους Σαιξπυρηνικούς, οι φοιτητές έχουν μεράκι και πολύ, πάρα πολύ, ταλέντο! Οι ΑΦΑΝΤοΙ είναι μία από τις τρεις θεατρικές ομάδες του θεατρικού τομέα του Πολιτιστικού Ομίλου Φοιτητών Πανεπιστημίου Αθηνών (Π.Ο.Φ.Π.Α) που φέτος ανέβασε με πολύ ευρηματικό τρόπο την πράσταση Το 6ο πάτωμα του Άλφρεντ Ζερί. Θα ήταν παράλειψη να μην γράψουμε για την παράσταση αυτή, αφού ήταν εξαιρετική!
Ας γνωρίσουμε την ομάδα:
Ας διαβάσουμε μαζί τις πληροφορίες που οι ίδιοι μας δίνουν για την ομάδα τους στη σελίδα τους στο Facebook. Σκέφτηκα να τις παραθέσω αυτούσιες και θα καταλάβετε γιατί.
"Μη σας παραπλανεί το όνομά τους, θνητοί. Οι ΑΦΑΝΤοΙ είναι παντού.
Ναι, κρυμμένοι ίσως αλλά παντού. Παίζουν μαζί σας και παίζουν μπροστά σας.
Σε διαβάσεις, πεζοδρόμους, υπόγεια, τέταρτους ορόφους, αυλές, καταστρώματα. Ακόμη και σε ζωτικά όργανα, στοιχειώνουν σώματα και κατακτούν σκέψεις μια για πάντα. Οι ΑΦΑΝΤοΙ μπορούν να παραπλανήσουν, το όνομά τους ποτέ. Δείτε!
Μόλις βρεθούν όλοι μαζί –τυχαία ή ατυχώς - αυτοσχεδιάζουν, σατιρίζουν, διαβάζουν, πλημμυρίζουν το Ροζ με τα νερά της φαντασίας τους και περιμένουν τη νέα στάθμη να τούς υψώσει. Βουτιά ίσον πτήση.
Έπειτα έπονται οι συναναστροφές, οι εκπλήξεις, οι παρεξηγήσεις, τα μπλεγμένα χέρια, τα σβησμένα μάτια, οι κραυγές, οι τεντωμένες αισθήσεις. Το πάτωμα πιο κοντά στο ταβάνι.
Αόρατα δεσμά σφίγγουν και σφίγγουν ξανά, πιο καλά, ξεσφίγγουν, πιο ορατά πια, μα άυλα. Εμπιστοσύνη θα πει πτώση εκτός εαυτού σε εαυτούς άλλων.
Σειρά έχουν τα κείμενα, να τούς κεντρίσουν, να τούς φιμώσουν από τη φλυαρία των «πατέρων» τους και τέλος να τούς δώσουν ορμή χορευτική. Και μόλις οι ΑΦΑΝΤοΙ αρχίσουν τη δράση, στρόβιλοι έρχονται, τα μάτια βλέπουν νέες τροχιές, οι νότες βγάζουν πόδια και γυρίζουν ανάμεσά τους, στρόβιλοι ηττημένοι φεύγουν.
Τι κι αν η μαγεία είναι κλισέ; Καιρός να γίνει γεγονός. Εκκωφαντικό κι άφαντο.
Οι Άφαντοι είναι μια από τις τρεις θεατρικές ομάδες του Πολιτιστικού Ομίλου Φοιτητών του Πανεπιστημίου Αθηνών (Π.Ο.Φ.Π.Α.). Οι πρόβες γίνονται στο υπόγειο του κτηρίου Κωστής Παλαμάς, δίπλα στη Νομική. Ξεκινούν αρχές
Οκτώβρη και τελειώνουν τον Μάιο."
Τι είπε σε εμάς μία ἈΦΑΝΤη:
Η ομάδα αποτελείται κυρίως από φοιτητές, όχι κάποιου συγκεκριμένου πανεπιστημίου ή σχολής. Οι εγγραφές γίνονται μία μέρα του Οκτωβρίου με σειρά προτεραιότητας και από τότε ξεκινούν οι πρόβες τους.
Αρχικά, γίνονται τρεις φορές την εβδομάδα, όταν όμως περνάει ο καιρός και ξεκινά η προετοιμασία για την παράσταση, οι συναντήσεις γίνονται πιο πυκνές, οι ώρες και οι μέρες αυξάνονται κατά πολύ. Συναντιούνται πλέον σε καθημερινή βάση. Το μόνο που είναι αναγκαίο είναι η μεγάλη συνἐπεια. Στην αρχή η ομάδα περνάει από ένα θεατρικό παιχνίδι και γενικότερα από μία γνωριμία διαδικασίας μέχρι που αρχίζει η προετοιμασία για την παράσταση.
Η ίδια η ομάδα επιλέγει από κοινού τον σκηνοθέτη, ο οποίος δεν είναι μέσα από την ομάδα. Πρόκειται για τον μοναδικό εξωτερικό συνεργάτη, καθώς όλοι οι υπόλοιποι συντελεστές είναι ΆΦΑΝΤοΙ. Ομάδα και σκηνοθέτης φτιάχνουν από κοινού την παράσταση, διαλέγουν τα κοστούμια, ενώ μέχρι και στα φώτα είναι υπεύθυνα παλιά μέλη της ομάδας.
Είναι χαρακτηριστικό πόσο δεμένοι είναι μεταξύ τους και αυτό καλλιεργείται όλη τη χρονιά,κάτι που μας φαίνεται λογικό, αν σκεφτεί κανείς πόσες ώρες περνούν μαζί καθημερινά!
Θεωρούν ο ένας τον άλλον οικογένεια και το ροζ το έχουν σπίτι τους (όπου ροζ=σπίτι Παλαμά). Γι'αυτό και φεύγουν από τους ΆΦΑΝΤουΣ με μισή καρδιά και είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν με κάθε τρόπο, ακόμη κι αν δεν συμμετέχουν στην παράσταση, όπως αναφέραμε πριν τα παλιά μέλη που αναλαμβάνουν π.χ. τον φωτισμό
ΟΙ ΆΦΑΝΤοΙ είναι μία ομάδα με εμπειρία και πολλές παραστάσεις στην πλάτη της. Δυστυχώς δεν καταφέραμε να πάρουμε πρόγραμμα και δεν μπορούμε να σας παραθέσουμε τα έργα που έχει ανεβάσει η ταλαντούχα ομάδα από τη σύστασή της ως τώρα. Ας εστιάσουμε, όμως, στο 6ο πάτωμα.
Υπόθεση
"Έκτο πάτωμα μιας πολυκατοικίας.
Εκεί, ψηλά, πολλά μικρά -ή ίσως και μεγάλα- πράγματα συμβαίνουν. Ένοικοι έρχονται, ένοικοι φεύγουν. Έρωτες, ίντριγκες, κουτσομπολιά και παρεξηγήσεις συνθέτουν την καθημερινότητά τους. Όλοι τους τόσο απλοί μα παράλληλα και τόσο περίπλοκοι. Άλλωστε έτσι δεν είμαστε και όλοι εμείς; Άλλωστε έτσι δεν είναι η ζωή;
Τι κι αν από ρετιρέ έφτασες στον 1ο; Πάτα πάλι το κουμπί και ξεκίνα από την αρχή. Γιατί στο 6ο πάτωμα "δεν συμβαίνει τίποτα ποτέ".
Παρόλο που δεν υπάρχει ασανσέρ, το 6ο πάτωμα είναι πολυσύχναστο. "Δεν συμβαίνει τίποτα ποτέ", κι όμως όλοι είναι όλη μέρα και κάθε μέρα σε μία αναταραχή. Οι κουτσομπόλες γειτόνισσες που μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν. Η σπιτονοικοκυρά, που ενοχλεί για τα νοίκια. Ο ταλαντούχος ζωγράφος που κλείνει συμφωνίες φάντασμα, η κοπέλα που κάθε βδομάδα έχει καινούριο αρραβωνιαστικό, ο βασιλιάς του λαϊκού μυθιστορήματος και η κόρη του, η κυρία με τα γκρι που έρχεται και φεύγει και τίποτα δεν γνωρίζουν για εκείνην. Τέλος, ένας φοιτητής και συνθέτης που έρχεται να μείνει στο 6ο πάτωμα και στρέφονται όλα τα βλέμματα πάνω του. Πώς συνδέονται όλοι αυτοί;;
Μπαίνοντας στο υπόγειο του σπιτιού του Κωστή Παλαμά η ατμόσφαιρα ήταν πολύ ζεστή. Μετά από λίγη ώρα, άνοιξε η πόρτα και ξεχύθηκαν στον διάδρομο άνθρωποι ανήσυχοι να ρωτούν τι ώρα είναι. Κι έτσι ξεκίνησε η παράσταση. Εκεί...στον διάδρομο. Από την αρχή μας έδωσαν να καταλάβουμε πόσο ταλαντούχοι είναι και πόσο είχαν δουλέψει για την παράσταση αυτή. Μετά το τέλος της πρώτης σκηνής, οι πρωταγωνιστές και εμείς μαζί μετακομίζουμε στην αίθουσα, νοικιάσαμε δηλαδή άλλο δωμάτιο στο 6ο πάτωμα.
Το διαδραστικό αυτό μέρος ήταν πολύ έξυπνο και απρόσμενο. Όταν περάσαμε στην αίθουσα, παρατηρήσαμε τα σκηνικά, τα οποία ήταν λιτά. Είχαμε μπροστά μας τη μία μεριά του διαδρόμου του 6ου πατώματος και δύο διαμερίσματα.
Ένα στοιχείο που μας εντυπωσίασε ήταν η διπλή, τριπλή και τετραπλή διανομή ρόλων. Αρχικά, υποθέσαμε πως, επειδή είναι πολλά άτομα, σε κάθε παράσταση θα παίζουν διαφορετικά άτομα. Όχι όμως! Ήταν όλοι πάνω στη σκηνή ταυτόχρονα! Και ήταν πολύ επιτυχημένο εγχείρημα. Ίδια κοστούμια, ίδιες κινήσεις, συμπλήρωνε ο ένας τον άλλον και ένας χαρακτήρας ερμηνευόταν από τρία διαφορετικά άτομα, αλλά δεν μας μπέρδεψε στη ροή του έργου. Καθόλη τη διάρκεια του έργου σκεφτόμασταν πόσο τολμηρό είναι αυτό και πόσο καλά το απέδωσαν.
Εξίσου ωραία ήταν και η μουσική. Μερικά παιδιά έπαιζαν αρμόνιο και όλοι τραγουδούσα. Ακούσαμε το τραγούδι της Κουτσομπόλας και το Τι ώρα είναι του Σταμάτη Κραουνάκη, τα Χορός με τη σκιά μου και τα λιανοτράγουδα του Μάνου Χατζηδάκι και το Strangers in the night του Frank Sinatra. Ήταν εξαιρετικό που διατήρησαν τον χαρακτήρα του έργου και σε αυτό το κομμάτι.
Οι ερμηνείες ήταν πάρα πολύ καλές. Δεν ενόχλησαν τα πολλά άτομα πάνω στη σκηνή, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως. Δεν ήταν μαγκωμένοι, αλλά είχαν μία φυσικότητα, μία ζωηρή εκφραστικότητα, μία ζωντάνια στον λόγο τους και παιγνιώδη διάθεση. Κάποιοι μάλιστα απογείωσαν τους ρόλους τους, όπως οι 2 (6 δηλαδή) γειτόνισσες. Εξαιρετική ήταν και η κοπέλα που παρίστανε τον αφηγητή στις παρεμβαλλόμενες αφηγήσεις του συγγραφέα των λαϊκών μυθιστορημάτων, στις οποίες παρεμπιπτόντως γελάσαμε όλοι πολύ.
Ο κόσμος γενικότερα πέρασε καλά και γέλασε, μεγάλη ανταμοιβή στην προσπάθεια των παιδιών.
Η σκηνοθεσία ήταν του Γιάννη Ιωάννου και ήταν πάρα πολύ καλή! Όσες τολμηρές αποφάσεις πήρε, νομίζω, πως τον δικαίωσαν, αφού ήταν όλες επιτυχημένες και δεν "χαθήκαμε στη μετάφραση".
Και οι ΆΦΑΝΤοΙ μας απέδειξαν πως όταν υπάρχει έστω και λίγο ταλέντο και πολλή θέληση και συνέπεια, τα αποτελέσματα είναι πολύ καλά και δεν έχουν κάτι να ζηλέψουν τα άτομα αυτά από παραστάσεις περισσότερο γνωστές κι επαγγελματικές.
Είναι επίσης πολύ όμορφο να βλέπεις καινούρια και παλιά μέλη να συνεργάζονται, να βλέπεις νέους ανθρώπους να σπαταλούν πολύ χρόνο, για να ασχοληθούν με το μεράκι τους και να αντλούν όλη τους την όρεξη, την ενέργεια και τη δημιουργικότητα στο εγχείρημα αυτό. Τους αξίζει ένα μεγάλο χειροκρότημα!
Ας δούμε τους συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Γιάννης Ιωάννου
Ειδική συνεργάτης: Σεβίνα Μαραγκού
Σχεδιασμός Αφίσας: Ηλιάνα Μπαφέρου
Σχεδιασμός Προγράμματος: Γιάννης Πλας, Τζο Κατσούλα
Χειρισμός φώτων:Μαρία Κουκούλη, Έλλη Στεργίου
Τeaser trailer: Γιώργος Τσαμπουνάρης
Φωτογραφία: Τζο Κατσούλα, Στράτος Σταματάκος, Μάνος Μπουρδάκης
Ενδυματολογία-Σκηνογραφία: ἈΦΑΝΤοΙ
Κατασκευή σκηνικών, αντικειμένων, πορτραίτων: Ελένη Θεοδωροπούλου
Πρωτότυπη μουσική: Τάσος Γουρουντής
Στο πιάνο: Ελευθερία Αγγελούδη, Τάσος Γουρουντής, Φάνης Δρεμούρας, Ισαβέλλα Κουστά
Διανομή ρόλων:
Μαξ: Δημήτρης Απόλλων Απλαδάς, Στέλιος Καπούλας
Ζερμαίν: Άννυ Δελατόλα, Στέλλα Τσακνάκη, Τζο Κατσούλα
Μπερτ: Καρμέλα Κακουλίδη, Έλενα Κοκκίνη, Μάρω Μουζάκη
κα Μαρέ: Ρήμ Χατίμπ, Έλενα Νταλακίδου, Λία Δημητροπούλου, Άννα Παπουτσή
Εντβίζ: Χριστίνα Καρανδινάκη, Κατερίνα Δουβή, Στελλίνα Νικολάου, Ελένη Λυκούδη
Ζαν: Ελευθερία Αγγελούδη, Πασχαλία Σουρβίνου, Βάσια Αμπατζή
κος Οσπώ: Φάνης Δεμούρας, Γιάννης Καταγάς
Ζοζό: Μάκης Σπηλιός, Πάρις Κωνσταντόπουλος
Ζονβάλ:Τάσος Γουρουντής, Στέλιος Καπούλας
Αφηγήτρια: Ραφαέλα Ακαμωτάκη
Γιατρός:Φάνης Δεμούρας
Ιρέν: Ισαβέλλα Κούστα, Αθηνά Ρωσσίδου, Ελένη Θεοδωροπούλου
Θυρωρίνα: Έλενα Κοκκίνη
Ρόμπερ: Γιάννης Πλας/ κος Μαρέ: Γιάννης Πλας/ Μπομπ: Γιάννης Πλας
Τις πληροφορίες για την ομάδα τις βρήκαμε στη σελίδα τους στο Facebook.
Τους ευχαριστούμε πολύ για όσα μας είπαν και κυρίως για την όμορφη παράσταση που μας χάρισαν! Ραντεβού την επόμενη χρονιά!!
Θυμάστε μήπως την Άννα Παναγιωτοπούλου να τραγουδάει "Όλα! Θέλω να τα ξέρω όλα!"; Καταλάβατε τότε σε τι αναφέρομαι.
Σήμερα θα γνωρίσουμε ακόμη μία πανεπιστημιακή θεατρική ομάδα, διότι, όπως αποδείχθηκε την προηγούμενη βδομάδα με τους Σαιξπυρηνικούς, οι φοιτητές έχουν μεράκι και πολύ, πάρα πολύ, ταλέντο! Οι ΑΦΑΝΤοΙ είναι μία από τις τρεις θεατρικές ομάδες του θεατρικού τομέα του Πολιτιστικού Ομίλου Φοιτητών Πανεπιστημίου Αθηνών (Π.Ο.Φ.Π.Α) που φέτος ανέβασε με πολύ ευρηματικό τρόπο την πράσταση Το 6ο πάτωμα του Άλφρεντ Ζερί. Θα ήταν παράλειψη να μην γράψουμε για την παράσταση αυτή, αφού ήταν εξαιρετική!
Ας γνωρίσουμε την ομάδα:
Ας διαβάσουμε μαζί τις πληροφορίες που οι ίδιοι μας δίνουν για την ομάδα τους στη σελίδα τους στο Facebook. Σκέφτηκα να τις παραθέσω αυτούσιες και θα καταλάβετε γιατί.
"Μη σας παραπλανεί το όνομά τους, θνητοί. Οι ΑΦΑΝΤοΙ είναι παντού.
Ναι, κρυμμένοι ίσως αλλά παντού. Παίζουν μαζί σας και παίζουν μπροστά σας.
Σε διαβάσεις, πεζοδρόμους, υπόγεια, τέταρτους ορόφους, αυλές, καταστρώματα. Ακόμη και σε ζωτικά όργανα, στοιχειώνουν σώματα και κατακτούν σκέψεις μια για πάντα. Οι ΑΦΑΝΤοΙ μπορούν να παραπλανήσουν, το όνομά τους ποτέ. Δείτε!
Μόλις βρεθούν όλοι μαζί –τυχαία ή ατυχώς - αυτοσχεδιάζουν, σατιρίζουν, διαβάζουν, πλημμυρίζουν το Ροζ με τα νερά της φαντασίας τους και περιμένουν τη νέα στάθμη να τούς υψώσει. Βουτιά ίσον πτήση.
Έπειτα έπονται οι συναναστροφές, οι εκπλήξεις, οι παρεξηγήσεις, τα μπλεγμένα χέρια, τα σβησμένα μάτια, οι κραυγές, οι τεντωμένες αισθήσεις. Το πάτωμα πιο κοντά στο ταβάνι.
Αόρατα δεσμά σφίγγουν και σφίγγουν ξανά, πιο καλά, ξεσφίγγουν, πιο ορατά πια, μα άυλα. Εμπιστοσύνη θα πει πτώση εκτός εαυτού σε εαυτούς άλλων.
Σειρά έχουν τα κείμενα, να τούς κεντρίσουν, να τούς φιμώσουν από τη φλυαρία των «πατέρων» τους και τέλος να τούς δώσουν ορμή χορευτική. Και μόλις οι ΑΦΑΝΤοΙ αρχίσουν τη δράση, στρόβιλοι έρχονται, τα μάτια βλέπουν νέες τροχιές, οι νότες βγάζουν πόδια και γυρίζουν ανάμεσά τους, στρόβιλοι ηττημένοι φεύγουν.
Τι κι αν η μαγεία είναι κλισέ; Καιρός να γίνει γεγονός. Εκκωφαντικό κι άφαντο.
Οι Άφαντοι είναι μια από τις τρεις θεατρικές ομάδες του Πολιτιστικού Ομίλου Φοιτητών του Πανεπιστημίου Αθηνών (Π.Ο.Φ.Π.Α.). Οι πρόβες γίνονται στο υπόγειο του κτηρίου Κωστής Παλαμάς, δίπλα στη Νομική. Ξεκινούν αρχές
Οκτώβρη και τελειώνουν τον Μάιο."
Τι είπε σε εμάς μία ἈΦΑΝΤη:
Η ομάδα αποτελείται κυρίως από φοιτητές, όχι κάποιου συγκεκριμένου πανεπιστημίου ή σχολής. Οι εγγραφές γίνονται μία μέρα του Οκτωβρίου με σειρά προτεραιότητας και από τότε ξεκινούν οι πρόβες τους.
Αρχικά, γίνονται τρεις φορές την εβδομάδα, όταν όμως περνάει ο καιρός και ξεκινά η προετοιμασία για την παράσταση, οι συναντήσεις γίνονται πιο πυκνές, οι ώρες και οι μέρες αυξάνονται κατά πολύ. Συναντιούνται πλέον σε καθημερινή βάση. Το μόνο που είναι αναγκαίο είναι η μεγάλη συνἐπεια. Στην αρχή η ομάδα περνάει από ένα θεατρικό παιχνίδι και γενικότερα από μία γνωριμία διαδικασίας μέχρι που αρχίζει η προετοιμασία για την παράσταση.
Η ίδια η ομάδα επιλέγει από κοινού τον σκηνοθέτη, ο οποίος δεν είναι μέσα από την ομάδα. Πρόκειται για τον μοναδικό εξωτερικό συνεργάτη, καθώς όλοι οι υπόλοιποι συντελεστές είναι ΆΦΑΝΤοΙ. Ομάδα και σκηνοθέτης φτιάχνουν από κοινού την παράσταση, διαλέγουν τα κοστούμια, ενώ μέχρι και στα φώτα είναι υπεύθυνα παλιά μέλη της ομάδας.
Είναι χαρακτηριστικό πόσο δεμένοι είναι μεταξύ τους και αυτό καλλιεργείται όλη τη χρονιά,κάτι που μας φαίνεται λογικό, αν σκεφτεί κανείς πόσες ώρες περνούν μαζί καθημερινά!
Θεωρούν ο ένας τον άλλον οικογένεια και το ροζ το έχουν σπίτι τους (όπου ροζ=σπίτι Παλαμά). Γι'αυτό και φεύγουν από τους ΆΦΑΝΤουΣ με μισή καρδιά και είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν με κάθε τρόπο, ακόμη κι αν δεν συμμετέχουν στην παράσταση, όπως αναφέραμε πριν τα παλιά μέλη που αναλαμβάνουν π.χ. τον φωτισμό
ΟΙ ΆΦΑΝΤοΙ είναι μία ομάδα με εμπειρία και πολλές παραστάσεις στην πλάτη της. Δυστυχώς δεν καταφέραμε να πάρουμε πρόγραμμα και δεν μπορούμε να σας παραθέσουμε τα έργα που έχει ανεβάσει η ταλαντούχα ομάδα από τη σύστασή της ως τώρα. Ας εστιάσουμε, όμως, στο 6ο πάτωμα.
Υπόθεση
"Έκτο πάτωμα μιας πολυκατοικίας.
Εκεί, ψηλά, πολλά μικρά -ή ίσως και μεγάλα- πράγματα συμβαίνουν. Ένοικοι έρχονται, ένοικοι φεύγουν. Έρωτες, ίντριγκες, κουτσομπολιά και παρεξηγήσεις συνθέτουν την καθημερινότητά τους. Όλοι τους τόσο απλοί μα παράλληλα και τόσο περίπλοκοι. Άλλωστε έτσι δεν είμαστε και όλοι εμείς; Άλλωστε έτσι δεν είναι η ζωή;
Τι κι αν από ρετιρέ έφτασες στον 1ο; Πάτα πάλι το κουμπί και ξεκίνα από την αρχή. Γιατί στο 6ο πάτωμα "δεν συμβαίνει τίποτα ποτέ".
Παρόλο που δεν υπάρχει ασανσέρ, το 6ο πάτωμα είναι πολυσύχναστο. "Δεν συμβαίνει τίποτα ποτέ", κι όμως όλοι είναι όλη μέρα και κάθε μέρα σε μία αναταραχή. Οι κουτσομπόλες γειτόνισσες που μαζί δεν κάνουν και χώρια δεν μπορούν. Η σπιτονοικοκυρά, που ενοχλεί για τα νοίκια. Ο ταλαντούχος ζωγράφος που κλείνει συμφωνίες φάντασμα, η κοπέλα που κάθε βδομάδα έχει καινούριο αρραβωνιαστικό, ο βασιλιάς του λαϊκού μυθιστορήματος και η κόρη του, η κυρία με τα γκρι που έρχεται και φεύγει και τίποτα δεν γνωρίζουν για εκείνην. Τέλος, ένας φοιτητής και συνθέτης που έρχεται να μείνει στο 6ο πάτωμα και στρέφονται όλα τα βλέμματα πάνω του. Πώς συνδέονται όλοι αυτοί;;
Μπαίνοντας στο υπόγειο του σπιτιού του Κωστή Παλαμά η ατμόσφαιρα ήταν πολύ ζεστή. Μετά από λίγη ώρα, άνοιξε η πόρτα και ξεχύθηκαν στον διάδρομο άνθρωποι ανήσυχοι να ρωτούν τι ώρα είναι. Κι έτσι ξεκίνησε η παράσταση. Εκεί...στον διάδρομο. Από την αρχή μας έδωσαν να καταλάβουμε πόσο ταλαντούχοι είναι και πόσο είχαν δουλέψει για την παράσταση αυτή. Μετά το τέλος της πρώτης σκηνής, οι πρωταγωνιστές και εμείς μαζί μετακομίζουμε στην αίθουσα, νοικιάσαμε δηλαδή άλλο δωμάτιο στο 6ο πάτωμα.
Το διαδραστικό αυτό μέρος ήταν πολύ έξυπνο και απρόσμενο. Όταν περάσαμε στην αίθουσα, παρατηρήσαμε τα σκηνικά, τα οποία ήταν λιτά. Είχαμε μπροστά μας τη μία μεριά του διαδρόμου του 6ου πατώματος και δύο διαμερίσματα.
Ένα στοιχείο που μας εντυπωσίασε ήταν η διπλή, τριπλή και τετραπλή διανομή ρόλων. Αρχικά, υποθέσαμε πως, επειδή είναι πολλά άτομα, σε κάθε παράσταση θα παίζουν διαφορετικά άτομα. Όχι όμως! Ήταν όλοι πάνω στη σκηνή ταυτόχρονα! Και ήταν πολύ επιτυχημένο εγχείρημα. Ίδια κοστούμια, ίδιες κινήσεις, συμπλήρωνε ο ένας τον άλλον και ένας χαρακτήρας ερμηνευόταν από τρία διαφορετικά άτομα, αλλά δεν μας μπέρδεψε στη ροή του έργου. Καθόλη τη διάρκεια του έργου σκεφτόμασταν πόσο τολμηρό είναι αυτό και πόσο καλά το απέδωσαν.
Εξίσου ωραία ήταν και η μουσική. Μερικά παιδιά έπαιζαν αρμόνιο και όλοι τραγουδούσα. Ακούσαμε το τραγούδι της Κουτσομπόλας και το Τι ώρα είναι του Σταμάτη Κραουνάκη, τα Χορός με τη σκιά μου και τα λιανοτράγουδα του Μάνου Χατζηδάκι και το Strangers in the night του Frank Sinatra. Ήταν εξαιρετικό που διατήρησαν τον χαρακτήρα του έργου και σε αυτό το κομμάτι.
Οι ερμηνείες ήταν πάρα πολύ καλές. Δεν ενόχλησαν τα πολλά άτομα πάνω στη σκηνή, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως. Δεν ήταν μαγκωμένοι, αλλά είχαν μία φυσικότητα, μία ζωηρή εκφραστικότητα, μία ζωντάνια στον λόγο τους και παιγνιώδη διάθεση. Κάποιοι μάλιστα απογείωσαν τους ρόλους τους, όπως οι 2 (6 δηλαδή) γειτόνισσες. Εξαιρετική ήταν και η κοπέλα που παρίστανε τον αφηγητή στις παρεμβαλλόμενες αφηγήσεις του συγγραφέα των λαϊκών μυθιστορημάτων, στις οποίες παρεμπιπτόντως γελάσαμε όλοι πολύ.
Ο κόσμος γενικότερα πέρασε καλά και γέλασε, μεγάλη ανταμοιβή στην προσπάθεια των παιδιών.
Η σκηνοθεσία ήταν του Γιάννη Ιωάννου και ήταν πάρα πολύ καλή! Όσες τολμηρές αποφάσεις πήρε, νομίζω, πως τον δικαίωσαν, αφού ήταν όλες επιτυχημένες και δεν "χαθήκαμε στη μετάφραση".
Και οι ΆΦΑΝΤοΙ μας απέδειξαν πως όταν υπάρχει έστω και λίγο ταλέντο και πολλή θέληση και συνέπεια, τα αποτελέσματα είναι πολύ καλά και δεν έχουν κάτι να ζηλέψουν τα άτομα αυτά από παραστάσεις περισσότερο γνωστές κι επαγγελματικές.
Είναι επίσης πολύ όμορφο να βλέπεις καινούρια και παλιά μέλη να συνεργάζονται, να βλέπεις νέους ανθρώπους να σπαταλούν πολύ χρόνο, για να ασχοληθούν με το μεράκι τους και να αντλούν όλη τους την όρεξη, την ενέργεια και τη δημιουργικότητα στο εγχείρημα αυτό. Τους αξίζει ένα μεγάλο χειροκρότημα!
Ας δούμε τους συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Γιάννης Ιωάννου
Ειδική συνεργάτης: Σεβίνα Μαραγκού
Σχεδιασμός Αφίσας: Ηλιάνα Μπαφέρου
Σχεδιασμός Προγράμματος: Γιάννης Πλας, Τζο Κατσούλα
Χειρισμός φώτων:Μαρία Κουκούλη, Έλλη Στεργίου
Τeaser trailer: Γιώργος Τσαμπουνάρης
Φωτογραφία: Τζο Κατσούλα, Στράτος Σταματάκος, Μάνος Μπουρδάκης
Ενδυματολογία-Σκηνογραφία: ἈΦΑΝΤοΙ
Κατασκευή σκηνικών, αντικειμένων, πορτραίτων: Ελένη Θεοδωροπούλου
Πρωτότυπη μουσική: Τάσος Γουρουντής
Στο πιάνο: Ελευθερία Αγγελούδη, Τάσος Γουρουντής, Φάνης Δρεμούρας, Ισαβέλλα Κουστά
Διανομή ρόλων:
Μαξ: Δημήτρης Απόλλων Απλαδάς, Στέλιος Καπούλας
Ζερμαίν: Άννυ Δελατόλα, Στέλλα Τσακνάκη, Τζο Κατσούλα
Μπερτ: Καρμέλα Κακουλίδη, Έλενα Κοκκίνη, Μάρω Μουζάκη
κα Μαρέ: Ρήμ Χατίμπ, Έλενα Νταλακίδου, Λία Δημητροπούλου, Άννα Παπουτσή
Εντβίζ: Χριστίνα Καρανδινάκη, Κατερίνα Δουβή, Στελλίνα Νικολάου, Ελένη Λυκούδη
Ζαν: Ελευθερία Αγγελούδη, Πασχαλία Σουρβίνου, Βάσια Αμπατζή
κος Οσπώ: Φάνης Δεμούρας, Γιάννης Καταγάς
Ζοζό: Μάκης Σπηλιός, Πάρις Κωνσταντόπουλος
Ζονβάλ:Τάσος Γουρουντής, Στέλιος Καπούλας
Αφηγήτρια: Ραφαέλα Ακαμωτάκη
Γιατρός:Φάνης Δεμούρας
Ιρέν: Ισαβέλλα Κούστα, Αθηνά Ρωσσίδου, Ελένη Θεοδωροπούλου
Θυρωρίνα: Έλενα Κοκκίνη
Ρόμπερ: Γιάννης Πλας/ κος Μαρέ: Γιάννης Πλας/ Μπομπ: Γιάννης Πλας
Τις πληροφορίες για την ομάδα τις βρήκαμε στη σελίδα τους στο Facebook.
Τους ευχαριστούμε πολύ για όσα μας είπαν και κυρίως για την όμορφη παράσταση που μας χάρισαν! Ραντεβού την επόμενη χρονιά!!