[Γράφει η Σοφία Περακάκη]
Καλοκαίρι 2015. Ξεκινάει με τη συναυλία του Μάλαμα στο Ρέθυμνο, στο 1o Φεστιβάλ στη Φορτέτζα, που διοργάνωσε η αγαπημένη ομάδα του PassPort.
Φθινόπωρο 2015. Ξεκινάει με τη συναυλία του Μάλαμα στο Ηράκλειο, στο θέατρο Τεχνόπολις. Πόσο ωραίο είναι να καλωσορίζεις τις εποχές με στίχους και μουσικές από αγαπημένους καλλιτέχνες…
Για το Σωκράτη, έτσι συνηθίζουμε να τον αποκαλούμε όλοι όσοι χρόνια τώρα τον παρακολουθούμε στις μουσικές του διαδρομές, ό,τι και να γράψεις μοιάζει λίγο, μπροστά σε αυτό που βιώνεις σε κάθε του συναυλία. Τις περισσότερες φορές δεν πηγαίνεις για να ακούσεις κάτι νέο, διαφορετικό, πηγαίνεις για να βιώσεις όλα αυτά τα υπέροχα συναισθήματα, που αναδύονται αβίαστα από τις πρώτες κιόλας στιγμές της εμφάνισής του πάνω στη σκηνή και να παθιαστείς με τη δύναμη των στίχων και της μουσικής. Η ανάγκη των φίλων του να νιώσουν, να εκφραστούν και να επικοινωνήσουν είναι ίσως η κινητήρια δύναμη, που τους κάνει πιστούς ακόλουθους σε κάθε του εμφάνιση, όπου κι αν αυτή λαμβάνει χώρα.
Έτσι και στο Τεχνόπολις, ο κόσμος που ήρθε για να τον συναντήσει ήταν πολύς και από κάθε ηλικία. Διαφορετικές γενιές, που για λίγες ώρες έγιναν όλοι ένα, τραγούδησαν και χόρεψαν παρέα, σταμάτησαν το χρόνο, που ποτέ μα ποτέ δεν είναι αρκετός στις εμφανίσεις του Μάλαμα.
Ο Σωκράτης ανέβηκε στη σκηνή γύρω στις 9:30, παρέα με τους μουσικούς του, Νίκο Μαγνήσαλη στα τύμπανα, Κυριάκο Ταπάκη στο λαούτο/ μπουζούκι, Γιάννη Παπατριανταφύλλου στο κοντραμπάσο, Φώτη Σιώτα στο βιολί/ βιόλα και την υπέροχη γυναικεία φωνή της Λαμπρινής Καρακώστα.
Μας ερμήνευσε παλιά και νέα τραγούδια, όπως τα «Του ασώτου», «Ο κήπος», «Διάφανος», «Ηλιόπετρα», «Το όνομά μου είναι δρόμος», «Το μυστικό αμόνι», «Τα διόδια», «Ο χάρτης», «Για την Ελλάδα», «Τειρεσίας», «Νεράιδα», «Νυχτολούλουδο», «Τσιγάρο ατέλειωτο», «Τίποτα δε χάθηκε», «Το γράμμα», «Φορτηγό», «Μια βόλτα στα βαθιά», «Τα πάγια», «Πριγκηπέσα», «Στην Αμερική» κ.α.
Η Λαμπρινή Καρακώστα, με τη βελούδινη φωνή της, μας τραγούδησε το «Άνοιγμα στα πέρατα», τον «Όρκο», το «Αγκάθι», το «Κι εσύ ξεχνάς», τα «Φύλλα αλκαλικά», ενώ ο Φώτης Σιώτας, με το μαγικό του βιολί, ερμήνευσε το «Σαν μικρό παιδί» και το «Αερικό».
Ήταν μία υπέροχη βραδιά, με μοναδικές ενορχηστρώσεις, άψογο ήχο και αμείωτο κέφι τόσο από τους καλλιτέχνες, όσο και από το κοινό. Το μόνο που έλειψε ήταν οι …σοφές κουβέντες του Σωκράτη, καθώς ο χρόνος πίεζε, αφού η συναυλία έπρεπε να τελειώσει το αργότερο μέχρι τις 12:30, για λόγους μη διατάραξης της κοινής ησυχίας.
Με αυτήν την αφορμή λοιπόν θα ήθελα, κλείνοντας, να απευθυνθώ στους γείτονες του Τεχνόπολις και κάθε Τεχνόπολις, που φιλοξενούν ανθρώπους που υπηρετούν και αγαπούν την Τέχνη και τον Πολιτισμό:
Αγαπητοί γείτονες, ξέρουμε, είναι δύσκολο να ζεις στην πόλη και ίσως για εσάς ακόμα πιο δύσκολο να ζείτε σε μία γειτονιά, που φιλοξενεί συχνά συναυλίες και άλλες παραστάσεις. Πόσο σημαντικό όμως είναι να έχουμε στην πόλη μας έναν χώρο που να προωθεί την Τέχνη και τον Πολιτισμό. Θα θέλαμε, λοιπόν, την κατανόηση και τη θετική σας διάθεση. Η μουσική δεν είναι «φασαρία». Είναι γιορτή, είναι χαρά, είναι ζωή. Είναι θετική ενέργεια, που δίνει δύναμη και μας ταξιδεύει. Την έχουμε ανάγκη. Έχουμε ανάγκη την Τέχνη και τον Πολιτισμό, για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Αν επιλέξετε να μείνετε στο σπίτι, καλέστε φίλους ή συγγενείς, βγείτε στα μπαλκόνια και απολαύστε με το δικό σας, μοναδικό τρόπο τον ήχο που πλανάται στην ατμόσφαιρα. Αφεθείτε στη μαγεία της μουσικής και ταξιδέψτε κι εσείς μαζί μας!
Εις το επανιδείν, πουλάκια μου!
Καλοκαίρι 2015. Ξεκινάει με τη συναυλία του Μάλαμα στο Ρέθυμνο, στο 1o Φεστιβάλ στη Φορτέτζα, που διοργάνωσε η αγαπημένη ομάδα του PassPort.
Φθινόπωρο 2015. Ξεκινάει με τη συναυλία του Μάλαμα στο Ηράκλειο, στο θέατρο Τεχνόπολις. Πόσο ωραίο είναι να καλωσορίζεις τις εποχές με στίχους και μουσικές από αγαπημένους καλλιτέχνες…
Για το Σωκράτη, έτσι συνηθίζουμε να τον αποκαλούμε όλοι όσοι χρόνια τώρα τον παρακολουθούμε στις μουσικές του διαδρομές, ό,τι και να γράψεις μοιάζει λίγο, μπροστά σε αυτό που βιώνεις σε κάθε του συναυλία. Τις περισσότερες φορές δεν πηγαίνεις για να ακούσεις κάτι νέο, διαφορετικό, πηγαίνεις για να βιώσεις όλα αυτά τα υπέροχα συναισθήματα, που αναδύονται αβίαστα από τις πρώτες κιόλας στιγμές της εμφάνισής του πάνω στη σκηνή και να παθιαστείς με τη δύναμη των στίχων και της μουσικής. Η ανάγκη των φίλων του να νιώσουν, να εκφραστούν και να επικοινωνήσουν είναι ίσως η κινητήρια δύναμη, που τους κάνει πιστούς ακόλουθους σε κάθε του εμφάνιση, όπου κι αν αυτή λαμβάνει χώρα.
Έτσι και στο Τεχνόπολις, ο κόσμος που ήρθε για να τον συναντήσει ήταν πολύς και από κάθε ηλικία. Διαφορετικές γενιές, που για λίγες ώρες έγιναν όλοι ένα, τραγούδησαν και χόρεψαν παρέα, σταμάτησαν το χρόνο, που ποτέ μα ποτέ δεν είναι αρκετός στις εμφανίσεις του Μάλαμα.
Ο Σωκράτης ανέβηκε στη σκηνή γύρω στις 9:30, παρέα με τους μουσικούς του, Νίκο Μαγνήσαλη στα τύμπανα, Κυριάκο Ταπάκη στο λαούτο/ μπουζούκι, Γιάννη Παπατριανταφύλλου στο κοντραμπάσο, Φώτη Σιώτα στο βιολί/ βιόλα και την υπέροχη γυναικεία φωνή της Λαμπρινής Καρακώστα.
Μας ερμήνευσε παλιά και νέα τραγούδια, όπως τα «Του ασώτου», «Ο κήπος», «Διάφανος», «Ηλιόπετρα», «Το όνομά μου είναι δρόμος», «Το μυστικό αμόνι», «Τα διόδια», «Ο χάρτης», «Για την Ελλάδα», «Τειρεσίας», «Νεράιδα», «Νυχτολούλουδο», «Τσιγάρο ατέλειωτο», «Τίποτα δε χάθηκε», «Το γράμμα», «Φορτηγό», «Μια βόλτα στα βαθιά», «Τα πάγια», «Πριγκηπέσα», «Στην Αμερική» κ.α.
Η Λαμπρινή Καρακώστα, με τη βελούδινη φωνή της, μας τραγούδησε το «Άνοιγμα στα πέρατα», τον «Όρκο», το «Αγκάθι», το «Κι εσύ ξεχνάς», τα «Φύλλα αλκαλικά», ενώ ο Φώτης Σιώτας, με το μαγικό του βιολί, ερμήνευσε το «Σαν μικρό παιδί» και το «Αερικό».
Ήταν μία υπέροχη βραδιά, με μοναδικές ενορχηστρώσεις, άψογο ήχο και αμείωτο κέφι τόσο από τους καλλιτέχνες, όσο και από το κοινό. Το μόνο που έλειψε ήταν οι …σοφές κουβέντες του Σωκράτη, καθώς ο χρόνος πίεζε, αφού η συναυλία έπρεπε να τελειώσει το αργότερο μέχρι τις 12:30, για λόγους μη διατάραξης της κοινής ησυχίας.
Με αυτήν την αφορμή λοιπόν θα ήθελα, κλείνοντας, να απευθυνθώ στους γείτονες του Τεχνόπολις και κάθε Τεχνόπολις, που φιλοξενούν ανθρώπους που υπηρετούν και αγαπούν την Τέχνη και τον Πολιτισμό:
Αγαπητοί γείτονες, ξέρουμε, είναι δύσκολο να ζεις στην πόλη και ίσως για εσάς ακόμα πιο δύσκολο να ζείτε σε μία γειτονιά, που φιλοξενεί συχνά συναυλίες και άλλες παραστάσεις. Πόσο σημαντικό όμως είναι να έχουμε στην πόλη μας έναν χώρο που να προωθεί την Τέχνη και τον Πολιτισμό. Θα θέλαμε, λοιπόν, την κατανόηση και τη θετική σας διάθεση. Η μουσική δεν είναι «φασαρία». Είναι γιορτή, είναι χαρά, είναι ζωή. Είναι θετική ενέργεια, που δίνει δύναμη και μας ταξιδεύει. Την έχουμε ανάγκη. Έχουμε ανάγκη την Τέχνη και τον Πολιτισμό, για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Αν επιλέξετε να μείνετε στο σπίτι, καλέστε φίλους ή συγγενείς, βγείτε στα μπαλκόνια και απολαύστε με το δικό σας, μοναδικό τρόπο τον ήχο που πλανάται στην ατμόσφαιρα. Αφεθείτε στη μαγεία της μουσικής και ταξιδέψτε κι εσείς μαζί μας!
Εις το επανιδείν, πουλάκια μου!