"Η άνοιξη είναι μέσα μας, το καλοκαίρι στις καρδιές μας", μου είπε τις προάλλες ένας φίλος και είχε δίκιο.
Είναι φορές που, μέσα στο άγχος της καθημερινότητας, στις χίλιες σκέψεις που βασανίζουν το μυαλό και στη σκοτεινιά που έρχεται απρόσκοπτα, ψάχνεις να πιαστείς από κάτι, οτιδήποτε. Κι ας πρόκειται για ψευδαίσθηση. Μια τέτοια πλάνη ίσως να’ ναι κι η άνοιξη, γι’ αυτό μερικοί την καρτερούν με μεγάλη προσμονή.
Καμία εποχή δεν μας εμποδίζει να είμαστε αισιόδοξοι και κανένας χειμώνας δεν επιβάλλει να κλειστούμε είτε στον εαυτό μας είτε στα σπίτια μας. Κανείς δεν λέει ότι το μέσα μας πρέπει να συγχρονίζεται με το έξω. Η ευτυχία, η ομορφιά, η αγάπη είναι ικανές να φωλιάσουν ή να ανθίσουν παντού. Ακόμη και μέσα στο καταχείμωνο. Ακόμη και σε απόκρημνους βράχους. Αν κάτι αναβλύζει απ’ την καρδιά, τότε θα καταφέρει να επικρατήσει ή έστω να προσαρμοστεί σε οποιαδήποτε κατάσταση.
Μπορεί ένας κούκος ή ένα χελιδόνι να μην φέρνει την άνοιξη, μπορεί οι αλκυονίδες μέρες να ήρθαν και να έφυγαν γοργά, μπορεί να διανύουμε ακόμη τον Φλεβάρη. Μπορεί ο καιρός να παίζει περίεργα παιχνίδια, μπορεί να απογυμνωθήκαμε απ' τα βαριά παλτά και μπορεί ο μεσημεριάτικος ήλιος να μας ξεγελάει. Μπορεί να άνθισαν δυο-τρεις μυγδαλιές αλλά μπορεί μερικές βροχές να καραδοκούν πίσω από κάποιο σύννεφο. Μπορεί να βιαζόμαστε.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ονειρευόμαστε τα χρώματα, τα αρώματα και τη θέρμη που θα φέρει μαζί της η επερχόμενη άνοιξη. Εκείνη την αίσθηση αναζωογόνησης που κουβαλάει. Την ομορφιά του να ανοίγεις την πόρτα και να λούζεσαι με φως, τον ήλιο να λάμπει στα βλέφαρά σου.
Ούτε σημαίνει πως είναι κακό να την περιμένουμε ανυπόμονα και να πιστεύουμε πως μια εποχή θα μας αλλάξει ή ότι μας επιφυλάσσει θαύματα. Ένας μηχανισμός επιβίωσης είναι κι αυτός, ένας τρόπος να κρατάς τα μάτια σου ανοιχτά και να βλέπεις ακόμα τη ζωή με ενδιαφέρον.
Αλήθεια, όμως, χρειάζεται να έρθει για να νιώσουμε χαρά; Είναι απαραίτητη για να ανέβει η διάθεσή μας; Αυτή θα λύσει τα προβλήματά μας; Κι αν καθυστερήσει, τι θα γίνει;
Ζεστή καρδιά, δυο φωτεινές σκέψεις και όμορφες μουσικές. Εμείς κρατάμε τα χαρτιά εμείς και τα μολύβια για να ζωγραφίσουμε ό,τι και όπως το θέλουμε. Κι αν είναι νωρίς για τον κόσμο να ανθίσει , κάνε αυτό που λέει ο Οδυσσέας Ελύτης: "Την άνοιξη αν δεν την βρεις, την φτιάχνεις."
Δεν χρειάζονται πολλά.
Ένα γέλιο αρκεί για να καλοκαιριάσει.
Τα τραγούδια
01. Κωστής Μαραβέγιας – Πες μου μια λέξη
02. Μαρίζα Ρίζου – Η Μπόσα Νόβα του Ησαΐα
03. Φοίβος Δεληβοριάς – Αυτή που περνάει
04. Ορέστης Ντάντος – Ανοιχτά
05. Παύλος Παυλίδης – Ράδιο Lollipop
06. Πέτρος Θεοτοκάτος – Θα χαθώ
07. Monsieur Minimal – Κι αν χαθείς
08. Κωνσταντίνος Βήτα – Εκεί που χάθηκαν όλα τα αντίο
09. Τα φρούτα του δάσους – Αλκυονίδες μέρες
10. Δημήτρης Καρράς, Φώτης Ανδρικόπουλος, Μαρία Λούκα – Έτσι οι μέρες περνούν
11. Μάρω Μαρκέλλου – Scrooge Mc Duck
12. Ανδριάνα Μπάμπαλη – Σερενάτα
13. Imam Baildi – Ακρογιαλιές δειλινά
14. Gadjo Dilo – Άλλα μου λεν τα μάτια σου
15. Penny & The Swingin’ Cats – Εξωτικό χαρμάνι
16. Μαρίζα Ρίζου, Πάνος Μουζουράκης, Γιάννης Χριστοδουλόπουλος – Πετάω
17. Κίτρινα Ποδήλατα – Να σε δω να γελάς
18. Βασίλης Καζούλης – Μόνο να μου γελάς
19. Φοίβος Δεληβοριάς – Με βλέπεις σαν φίλο
20. Ελεωνόρα Ζουγανέλη – Μ’ αγαπούσες κι άνθιζε
Υ.Γ. Η εικόνα εξωφύλλου ονομάζεται "Modern Ophelia" και προέρχεται από την ιστοσελίδα www.pinterest.com