Beirut, Daughter, Irene Skylakaki, Polkar @ Fix Factory of Sound Open Air, Θεσσαλονίκη 30-5-2016

Η πρώτη – και τελευταία – μεγαλούτσικη συναυλία ξένων συγκροτημάτων στη Θεσσαλονίκη για την καλοκαιρινή σεζόν έγινε μια Δευτέρα του Μάη.
Διαβάστηκε φορες
Τι ωραίες που είναι αυτές οι καλοκαιρινές συναυλίες, σκεφτόμουν χθες το απόγευμα, λίγο πριν η αυλή του Fix Factory βυθιστεί στη σκιά. Ακόμα και πάνω στο τσιμέντο σε ένα μικρό άνοιγμα ενός παλιού εργοστασίου, μακριά από οτιδήποτε πράσινο που θα μπορούσε να συνεισφέρει με τον τρόπο του στην ατμόσφαιρα της συναυλίας. Η πρώτη – και τελευταία – μεγαλούτσικη συναυλία ξένων συγκροτημάτων στη Θεσσαλονίκη για την καλοκαιρινή σεζόν έγινε μια Δευτέρα του Μάη.

Η μουσική ξεκίνησε από νωρίς, όπως προβλεπόταν στο πρόγραμμα, το οποίο τηρήθηκε ως το βράδυ. Πρώτοι ανέβηκαν στη σκηνή οι Polkar, ένα συγκρότημα από την πόλη αρκετά επηρεασμένο από τον ήχο των Beirut. Το είπαν και επί σκηνής, πριν παίξουν ένα από τα πιο γνωστά τους τραγούδια, με τίτλο ‘Caribbean Girl’. Λίγο αργότερα, έδωσαν άλλο ένα στοιχείο για μουσικές που τους εμπνέουν, με μια χαρωπή διασκευή στο ‘Εγώ Θα Σ’ Αγαπώ’, ένα παλιό τραγούδι, τη δημοτικότητα του οποίου διεύρυνε και η διασκευή του Λουκιανού Κηλαηδόνη. Οι Polkar παίξανε λίγο παραπάνω από μισή ώρα, με το λίγο κόσμο που είχε έρθει να κάθεται πλάγια από τη σκηνή στη σκιά, αλλά να μην είναι τελείως αδιάφορος για όσα έκαναν οι έξι μουσικοί.

Το ίδιο περίπου συνέβη και με την εμφάνιση της Irene Skylakaki με το συγκρότημά της, με τη διαφορά πως μέχρι να κατέβει από τη σκηνή το κοινό είχε σχεδόν διπλασιαστεί. Ερμήνευσε ωραία τα τραγούδια της, στο χαλαρό folk ύφος που δημιουργούν ακορντεόν, βιολί και ακουστικές κιθάρες γύρω της ενώ δεν έλειψε το πιο γνωστό της ‘In The Light’. Η έκπληξη ήρθε με μια διασκευή στο ‘Guns Of Brixton’. Η αποτίμηση και των δύο δευτερευόντων σχημάτων υπήρξε θετική, καθώς ταίριαζαν στον χαλαρό, εισαγωγικό ρόλο που είχαν το απόγευμα αυτό.

Οι Daughter ανέβηκαν στη σκηνή όταν περίπου σκοτείνιασε ο ουρανός και γέμισαν το βράδυ με μουσικές από τα δύο τους άλμπουμ. Δε θα με ενοχλούσε αν τους άκουγα λίγο πιο δυνατά. Δεν ξέρω αν αυτό έγινε εσκεμμένα από το συγκρότημα με σκοπό να γίνει πιο προσιτή η ατμόσφαιρα των τραγουδιών τους. Όπως και να ‘χει, έπαιξαν εξαιρετικά τις μουσικές τους και σε καμία περίπτωση δεν άξιζαν την απαράδεκτη συμπεριφορά του μεγαλύτερου μέρους του κοινού, με το βουητό των συζητήσεων να σταματάει μόνο στο ‘Youth’ προκειμένου να δοθεί λίγη προσοχή για ένα καλό βίντεο.

Η προσέλευση του κόσμου ολοκληρώθηκε λίγο πριν ανέβουν στη σκηνή οι Beirut, που για πολλούς ήταν το μοναδικό ενδιαφέρον της βραδιάς. Ο Zach Condon και η παρέα του απέδειξαν πάνω στη σκηνή το πόσο ικανοί μουσικοί είναι, αλλάζοντας ρυθμούς και μελωδίες σε μια βόλτα σ’ όλη τη δισκογραφία τους. Όπως έγραψα και προχθες στη «ζωντανή» ανταπόκριση από το χώρο, ο φωτισμός ήταν πολύ ωραίος, παίζοντας με συνδυασμούς χρωμάτων, χωρίς να κουράζει με περιττά πράματα. Το μοναδικό παράπονο είναι πως, παρά τα είκοσι και πλέον τραγούδια, η συνολική διάρκεια της εμφάνισής τους δεν έφτασε τη μιάμιση ώρα και σίγουρα δεν τους είχαμε χορτάσει ως τότε.

Επίσης, στα αρνητικά της βραδιάς καταλογίζεται και η απουσία πάγκου merchandise. Γι’ αυτό, βέβαια, πιθανότατα ευθύνονται τα ίδια τα συγκροτήματα (Daughter και Beirut). Όχι πως το ελληνικό κοινό έχει ισχυρή αγοραστική δύναμη, αλλά, πρώτον, κάτι τέτοιο θα βοηθούσε ιδιαίτερα τα τοπικά σχήματα και, δεύτερον, μία συναυλία αυτού του μεγέθους γίνεται όλη τη σεζόν εδώ πάνω. Ας γίνει σωστά.

Δείτε αναλυτικά τη setlist, στο setlist.fm πατώντας εδώ.

Αξιολόγηση Συναυλιών
Βαθμός συναυλίας
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα