Ήταν το 1963 όταν τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν για πρώτη φορά πάνω στον τότε νέο δημοσιογράφο και, παράλληλα, στιχουργό των τραγουδιών «Άπονη Ζωή» και «Φτωχολογιά», Λευτέρη Παπαδόπουλο. Τα συγκεκριμένα τραγούδια που ερμήνευσε υποδειγματικά ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης σε μουσική του, επίσης τότε νέου, Σταύρου Ξαρχάκου, γράφτηκαν για την κινηματογραφική ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη «Κόκκινα Φανάρια».
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν περάσει πενήντα πέντε χρόνια και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος έχει γράψει πάνω από 1200 τραγούδια, είναι ο δημιουργός του πιο εμπορικού δίσκου του ελληνικού τραγουδιού («Ο Δρόμος» με πωλήσεις πάνω από 1.000.000 αντίτυπα) και, πρωτίστως, με τα τραγούδια του έχει καταφέρει να αποκτήσει μια θέση σε κάθε ελληνικό, και όχι μόνο, σπίτι και να κερδίσει την εκτίμηση και τον σεβασμό όλων ανεξαιρέτως των Ελλήνων.
Ο σπουδαίος αυτός δημοσιογράφος (προτιμά το «γραφιάς») στιχουργός και συγγραφέας μάς έκανε την τιμή να μας δεχθεί στην οικία του και μας μίλησε για το δημοσιογραφικό και το καλλιτεχνικό του παρελθόν, κάνοντας την αυτοκριτική του. (καθώς και για...)
Πώς περνάει τώρα τον καιρό του ο Λευτέρης Παπαδόπουλος;
Όπως θα ξέρεις είμαι συνταξιούχος, επομένως δεν εργάζομαι και ειλικρινά σου το λέω βαριέμαι να γράψω οτιδήποτε. Δούλεψα για πενήντα τέσσερα χρόνια και τώρα ξεκουράζομαι ή βλέπω τηλεόραση.
Αφού βλέπετε τηλεόραση επομένως παρακολουθείτε την επικαιρότητα; Πώς βλέπετε τις εξελίξεις στον Τύπο και γενικά στα ΜΜΕ.
Είναι δύσκολα τα πράγματα, πολύ δύσκολα. Δεν θέλω να πω τη μεγάλη κουβέντα ότι ο Τύπος… πέθανε αλλά η δημοσιογραφία, όπως την ήξερα εγώ με τα χαρτιά, δεν υπάρχει. Υπάρχει η τηλεόραση, το ραδιόφωνο και εσχάτως το internet. Και κει όμως τα λεφτά είναι πολύ λίγα και οι δημοσιογράφοι αναγκάζονται να κάνουν πολλά πράγματα για να επιβιώσουν.
Ωστόσο ποια συμβουλή θα δίνατε σε ένα νέο- α που θέλει να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία;
Να αλλάξει επάγγελμα. Να αλλάξει προσανατολισμό, δεν είναι καλά τα πράγματα στο δημοσιογραφικό χώρο.
Στον μουσικό χώρο, πώς βλέπετε την κατάσταση;
Εκεί είναι άθλια τα πράγματα, δεν παρακολουθώ τα τεκταινόμενα. Εγώ έχω γράψει πολλά τραγούδια, με τον τρόπο που ήξερα τότε και με τους ανθρώπους που συνεργαζόμουν τότε. Τώρα δεν είναι όπως παλιά. Το τραγούδι έχει χάσει την ικμάδα του, τη δύναμη του. Το τραγούδι όπως το ήξερα εγώ έχει πεθάνει.
Στο μεγάλο δίλημμα ποιός είναι ο νικητής η μουσική ή ο στίχος;
Ο στίχος δεν υπάρχει αμφιβολία. Άλλωστε αυτό το θέμα έχει λυθεί εδώ και πολλά χρόνια. Ο Άκης Πάνου που ήταν θυμόσοφος έλεγε «εν αρχή ην ο στίχος» αλλά και οι μεγάλοι δημιουργοί του παρελθόντος, ο Τσιτσάνης για παράδειγμα, βάζανε πρώτα το στίχο. Το ελληνικό τραγούδι έφτασε στην ακμή του γιατί εργάστηκαν γι’ αυτό, όχι μόνο εμπνευσμένοι μουσικοί, όπως ο Θεοδωράκης κι ο Χατζιδάκις αλλά κυρίως μεγάλοι ποιητές. Αυτή είναι η κληρονομιά των Ελλήνων, τα ποιήματα που γράψανε αυτοί οι μεγάλοι Έλληνες ποιητές. Η Ελλάδα δεν έβγαλε μεγάλους μουσικούς έβγαλε όμως μεγάλους ποιητές. Εγώ δεν είμαι ποιητής είμαι απλά στιχουργός.
Πολλοί όμως σας χαρακτηρίζουν ποιητή.
Το τι με χαρακτηρίζουν δεν με αφορά. Εγώ πώς αισθάνομαι. Είμαι στιχουργός. Αυτά που έγραφα ήθελα να τα τραγουδάει ο κόσμος. Αυτό νομίζω το πέτυχα.
Ποιος συνθέτης ανέδειξε καλύτερα τους στίχους σας;
Ο Μάνος Λοΐζος αναμφίβολα.
Λείπει από το ελληνικό τραγούδι ο Μάνος Λοΐζος;
(Δακρύζει) Βέβαια, βέβαια λείπει. Ο Μάνος ήταν ένας άνθρωπος της μελωδίας, γλυκός, ζεστός, ανθρώπινος. Δυστυχώς πέθανε νέος. Ήταν μόνο σαράντα πέντε χρονών.
Έχετε ζηλέψει κάποιο στίχο άλλου συναδέλφου στιχουργού;
Πολλά έχω ζηλέψει. Οι στίχοι για παράδειγμα που έγραφε ο Μάνος Ελευθερίου με ενδιέφεραν πολύ. Ο Ελευθερίου ήταν ένας πολύ τρυφερός και καλός άνθρωπος. Είχε καλή ψυχή, αυτό βγαίνει στους στίχους του.
Πιστεύετε ότι η σημερινή εποχή, με τις δυσκολίες που υπάρχουν σε πολλά επίπεδα, θα γεννήσει καλό τραγούδι;
Ναι βεβαίως. Όσο είναι δύσκολη η εποχή τόσο εύκολα γεννιέται καλό τραγούδι. Τα αισθήματα, η ανασφάλεια, η ανεργία, η πείνα είναι σημαντικά γεγονότα στις ζωές των ανθρώπων. Εμείς οι παλιότεροι μέσα από αυτές τις συνθήκες κάναμε τα τραγούδια μας, κυρίως οι πιο παλιοί από μένα. Ήταν τραγούδια γεμάτα ψυχή. Τέτοια τραγούδια πρέπει να γράφουν σήμερα.
Ακούτε μουσική; Στον χώρο της μουσικής, ξεχωρίζετε νέους ανθρώπους;
Αν και ακούω δεν έχω ξεχωρίσει κανένα. Ο Δήμος Μούτσης μου αρέσει αλλά αυτός είναι σχεδόν συνομήλικος με μένα.
Είναι γνωστή η ιστορία με τη μη συνεργασία σας με τον Χατζιδάκι, αν είχατε συνεργαστεί όμως ;
Θα ήταν καταρχήν μεγάλο γεγονός. Και καλλιτεχνικά και για μένα προσωπικά. Ο Χατζιδάκις ήταν υπέροχος δημιουργός και υπέροχος άνθρωπος. Ανιδιοτελής, τρυφερός. Βεβαίως θα ήταν για μένα και μεγάλη τιμή και θα έκανα όσο καλύτερο έργο μπορούσα.
Έχετε σκεφτεί να γράψετε την βιογραφία σας; Όλοι αναφέρονται στις ιστορίες που κατά καιρούς αφηγείστε.
Δηλαδή τι να πω, δεν είναι ανάγκη να κάνω γι΄αυτό το πράγμα βιβλίο. Δεν σκέφτομαι να γράψω τη βιογραφία μου άλλωστε σου είπα στην αρχή βαριέμαι… και που βλέπω το στυλό.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο λάθος σας στη ζωή ή στην καριέρα σας;
Στη ζωή προσπάθησα να μην κάνω λάθη γιατί είχα μια άμυνα που με βοήθησε πολύ. Η οικογένειά μου ήταν πολύ φτωχή, ίσως από τις πιο φτωχές οικογένειες στην Ελλάδα, ο πατέρας μου ήταν τσαγκάρης και η μάνα μου καθάριζε σπίτια. Αυτά. και το γεγονός ότι έζησα και μεγάλωσα μέσα στη γερμανική κατοχή, με ατσαλώσανε. Με κάνανε να δουλεύω σκληρά, αυτό ήταν το μεγάλο μου προτέρημα. Μεγάλη δύναμη.
Στη ζωή καταφέρατε να μην κάνετε λάθη, στην καριέρα σας όμως;
(Σκέφτεται) Αυτό που είπαμε προηγουμένως για τον Χατζιδάκι. Ο Χατζιδάκις είχε έρθει από την Αμερική, όπου είχε ηχογραφήσει το "Reflections". Είναι γνωστή η ιστορία με τον Κεμάλ (σ.σ: «Κεμάλ» έλεγαν τον σκύλο ενός φίλου του Χατζιδάκι και ήθελε να πάρει αυτό το όνομα το ομότιτλο τραγούδι, πράγμα που έκανε τον Λ. Παπαδόπουλο να μη συμφωνήσει να συνεργαστούν) που με ιντριγκάρισε αρνητικά. Αλλά νομίζω ότι δεν έπρεπε να το κάνω. Τώρα που το σκέφτομαι μετά από χρόνια νομίζω ότι ήταν λάθος. Διότι το συνταίριασμα με τον Χατζιδάκι θα ήταν επικό. Ήταν μεγαλοφυής άνθρωπος.
Βέβαια αυτό που δεν κάνατε εσείς, το έκανε ο Ν. Γκάτσος με τα γνωστά αποτελέσματα.
Θαύμα το έκανε ο Γκάτσος. Νομίζω ότι τα πράγματα έγιναν όπως έπρεπε να γίνουν. Μέσα μου θύμωσα με τη λογική του Χατζιδάκι και είπα όχι. Ευτυχώς που έγινε με τον Γκάτσο, εγώ δεν θα είχα τέτοια σκέψη, θα το έκανα αλλιώς. Μην λέμε ανοησίες, ο Γκάτσος ήταν μεγάλος ποιητής και στιχουργός, μεγάλος «μάστορας» και δάσκαλος για μένα. Ευτυχώς που το έκανε ο Γκάτσος. Αυτή είναι η αλήθεια!
Ποιους άλλους θεωρείτε «μάστορες» στο ελληνικό τραγούδι; Γιατί χρειάζονται «μάστορες» για να γίνει ένα οικοδόμημα;
Ο Τσιτσάνης, ο Χατζιδάκις, ο Άκης Πάνου που ανέφερα προηγουμένως, ο Λοΐζος, ο Κουγιουμτζής, ο Λειβαδίτης, ο Χριστοδούλου, ο Ελευθερίου.
Τελειώνοντας μια ερώτηση που θα θέλατε να απαντήσετε και που ποτέ δεν έγινε.
Όχι δεν έχω. Νομίζω έχω απαντήσει σε όλα. Και απολύτως ειλικρινά αυτό έχει σημασία.
Είπαμε κι άλλα με τον Λ.Παπαδόπουλο, κάποια ήταν σχετικά με το ποδόσφαιρο, κάποια με τον λατρεμένο του Μόλυβο στην Μυτιλήνη, και τέλος μερικά ήταν πολύ «πικάντικα» για να αποτυπωθούν στο χαρτί.
Του ευχόμαστε χρόνια πολλά για τα γενέθλιά του. Και τον ευχαριστούμε για όλα αυτά τα τραγούδια που έχει προσφέρει στην ζωή μας.
Ευχαριστώ τον φίλο Α. για την πολύτιμη βοήθεια.