Το εξαιρετικό "Glass" του M. Night Shyamalan

Η πλοκή της ταινίας ανήκει στον ίδιο τον M. Night Shyamalan, όπως και τις άλλες δύο φορές, και ακολουθεί τα γεγονότα του "Split", με τον Kevin Wendell Crumb παρέα με την «Ορδή» των υπόλοιπων είκοσι τριών εναλλακτικών του προσωπικοτήτων να έχουν απαγάγει και πάλι νεαρά κορίτσια για να «ταΐσουν» το Τέρας, που αποτελεί την πιο βίαιη και πανίσχυρη από τις προσωπικότητες, με τη μόνη διαφορά ότι αυτή τη φορά στο κατόπι του βρίσκεται ο David Dunn, ο καθημερινός «σούπερμαν» της διπλανής πόρτας, που διαθέτει και αυτός ορισμένες «υπερφυσικές» ικανότητες, τις οποίες πρωτοείδαμε στο "Unbreakable". Ο τελευταίος, από «καθαρή» τύχη, ανακαλύπτει την κρυψώνα του Crumb και την ώρα που ξεκινά μια σκληρή μάχη μεταξύ των δύο, εμφανίζεται από το πουθενά η Dr. Ellie Staple, η οποία φαίνεται να γνωρίζει πάρα πολλά, και κλείνει και τους δυο σε μια ψυχιατρική κλινική υψίστης ασφαλείας. Εκεί, βέβαια, βρίσκεται απομονωμένος και ένας παλιός και συνάμα απίστευτα έξυπνος γνώριμος του David Dunn, ο Elijah Price, ή αλλιώς γνωστός ως Mr. Glass, ο οποίος πάσχει από μια ασθένεια που προσβάλει τα κόκαλα και τα κάνει εύθραυστα σαν γυαλί. Οι τρεις τους βρίσκονται εκεί με σκοπό να τους πείσει η Dr. Ellie Staple πως όλο αυτό που βιώνουν δεν έχει να κάνει σε καμία περίπτωση με το υπερφυσικό, αλλά πως έχουν κάποια ασθένεια, την οποία και θα γιατρέψει.

Όπως είναι φυσικό, η πλοκή δεν σταματάει εκεί, όμως αν αποκαλυφθεί και η συνέχεια αυτής, ίσως χαθεί η όλη μαγεία της ταινίας. Ο M. Night Shyamalan, έχει γράψει ένα άρτιο σενάριο, στο οποίο μας αποκαλύπτει τα πάντα για τους χαρακτήρες με περίτεχνο τρόπο και ακόμα και αν κάποιος δεν έχει δει τις προηγούμενες δύο ταινίες, μπορεί να δει κάλλιστα το "Glass", καθώς μέσω αυτού θα του λυθούν όλες οι απορίες που τυχόν προκύψουν. Βέβαια ελάχιστες όχι και τόσο σημαντικές λεπτομέρειες μπορεί να μην είναι και τόσο εμφανείς, γεγονός που μικρή σημασία έχει. Εκτός αυτών, η πλοκή είναι τόσο καλά χτισμένη και κυλάει με πολύ ομαλούς ρυθμούς για να καταλήξει σε ένα, πραγματικά, μοναδικό φινάλε, το οποίο σαφώς και δεν αποκαλύπτω για ευνόητους λόγους.

Βέβαια, ο Shyamalan, που επιμελήθηκε αυτό το «τρομερό» σενάριο, το κινηματογράφησε και εξίσου εξαιρετικά. Από την ιδιαίτερη αποτύπωση στη μεγάλη οθόνη δεν λείπει και το «σκοτεινό» ύφος που διακρίνει τον σκηνοθέτη. Πολύ ωραία η ατμόσφαιρα της ψυχιατρικής κλινικής, με εντυπωσιακά τόσο κοντινά, όσο και μακρινά πλάνα, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που η κάμερα εστίαζε σε «άσχετα» πράγματα, απλά και μόνο για να δώσει, ο Shyamalan, τροφή για σκέψη στο θεατή. Τρανό παράδειγμα η λέξη "Marvel", που εμφανίζεται γραμμένη στο εξώφυλλο ενός περιοδικού, η οποία σίγουρα μας παραπέμπει στα κόμικς, τα οποία έχουν ιδιαίτερο ρόλο στην πλοκή της ταινίας.

Επίσης, αξιοσημείωτος είναι και ο τρόπος που επέλεξε ο σκηνοθέτης να κρατήσει εκτός πλάνου ορισμένα βίαια γεγονότα, με την ιδιαιτερότητα ότι όσα δεν δείχνει κάνει τον θεατή να τα φαντάζεται, τόσο χάρη στις ηχητικές προσθήκες, όσο και παρουσιάζοντας ορισμένες λεπτομέρειες. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και η σκηνή στην οποία ο David Dunn προσπαθεί να το σκάσει από το κελί του, ενεργοποιώντας παράλληλα ένα μέτρο ασφαλείας που τον ακινητοποιεί. Τέλος, ταίριαξε πολύ και η χρήση ορισμένων σκηνών από το "Unbreakable", κατά κύριο λόγο, οι οποίες έδεναν με περίσσια αρμονία με τα ολόφρεσκα πλάνα του "Glass". 

Στα των ηθοποιών, ο Shyamalan δεν θα μπορούσε παρά να επιλέξει τους ίδιους ηθοποιούς για τους κεντρικούς χαρακτήρες και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους Bruce Willis, Samuel L. Jackson και James McAvoy, οι οποίοι ενσάρκωσαν για άλλη μια φορά τους ρόλους των David Dunn, Elijah Price και Kevin Wendell Crumb αντίστοιχα. Εκ των τριών, σίγουρα αυτός που ξεχωρίζει για την ερμηνεία του είναι ο McAvoy, που για άλλη μια φορά ξεδίπλωσε το υποκριτικό του ταλέντο υποδυόμενος αξιοθαύμαστα μια ολόκληρη «Ορδή» διαφορετικών προσωπικοτήτων. Ικανοποιητική θα λέγαμε ήταν, βέβαια, και η ερμηνεία του Samuel L. Jackson, που ενώ για μεγάλο μέρος της ταινίας... δεν βγάζει άχνα, καταφέρνει να κερδίσει τον θεατή με ένα και μοναδικό «τικ» του προσώπου του. Για τον Bruce Willis δεν μπορεί να πει κανείς ότι έπραξε τα μέγιστα, ωστόσο, και μόνο η ύπαρξή του στην ταινία ήταν υπέρ αρκετή. 

Σημαντική προσθήκη της ταινίας ήταν ο ειρωνικός και παγερός ρόλος της Dr. Ellie Staple, τον οποίο υποδύθηκε η Sarah Paulson άκρως επιτυχημένα, ενώ χαρμόσυνο γεγονός αποτέλεσε και η επιστροφή τόσο της Anya Taylor-Joy που πρωτοείδαμε στο "Split", όσο και αυτή των Spencer Treat Clark και Charlayne Woodard στους γνωστούς ρόλους της πρώτης ταινίας. Τέλος να σημειωθεί πως την εμφάνισή του με ένα μικρό ρόλο κάνει και ο ίδιος ο M. Night Shyamalan. 

Κλείνοντας, με όλα τα παραπάνω θα μπορούσε εύκολα να εννοηθεί πως πρόκειται για μια ταινία που θα πρέπει όλοι να δουν. Η αλήθεια, όμως, βρίσκεται κάπου στη μέση. Το "Glass" μπορεί να έχει όλα αυτά τα στοιχεία που μπορούν να κάνουν «καλή» μία ταινία, ωστόσο, και στο παρελθόν έχουμε δει ότι ο ιδιαίτερος Shyamalan δεν είναι για όλους. Προσωπικά, εγώ, ήξερα ακριβώς τι να περιμένω στην προκειμένη περίπτωση και έτσι προέκυψε όλος αυτός ο ενθουσιασμός. Αν είστε λοιπόν από αυτούς που δεν έχουν ήδη επαφή με τις δύο προηγούμενες ταινίες, μην αφήσετε το μυαλό σας να ταξιδέψει σε όσα σούπερ ηρωικά έχετε δει μέχρι σήμερα και στην περίπτωση που έχετε ακόμα ενδοιασμούς για το αν θέλετε να διαθέσετε το χρόνο και τα χρήματά σας για μια κινηματογραφική βραδιά με το "Glass", μπορείτε κάλλιστα να «τολμήσετε» αρχικά μια βουτιά στο εν λόγω μίνι σύμπαν του Shyamalan με το "Unbreakble", το "Split" ή και τα δύο, ώστε να είστε πλέον έτοιμοι για το τι θα «αντιμετωπίσετε».

Σκηνοθεσία: M. Night Shyamalan
Σενάριο: M. Night Shyamalan

Ηθοποιοί: Bruce Willis, Samuel L. Jackson, James McAvoy, Sarah Paulson, Anya Taylor-Joy, Spencer Treat Clark & Charlayne Woodard

Διάρκεια: 129'

Σχετικό θέμα

7 για την έβδομη

7 δικαστικές διαμάχες που μας έχουν μαγέψει στη μεγάλη οθόνη