Αφορμή για τούτο το κείμενο στάθηκε μια επέτειος. Η απώλεια ενός ανθρώπου που καθόρισε και εμφύσησε πολλές ιδέες και φρονήματα που φωλιάζουν ακόμα εντός μου. Ο πατέρας μου «έφυγε», τέτοιες μέρες, πριν 22 χρόνια.
Θρέμμα Πειραιώτης, παρά την μόρφωση του, παρέμενε λαϊκός, όσο μπορεί να είναι ένα παλικάρι που μεγαλώνει στο Πασαλιμάνι και στην Καστέλα αμέσως μετά την Κατοχή.
Άνδρας παλιάς κοπής με έμφαση σε αρχές της πιάτσας όπως: μπέσα, φιλότιμο, αξιοπρέπεια, ντομπροσύνη μ’ άλλα λόγια «κιμπάρης».
Και τα μουσικά του γούστα ανάλογα. Λατρεμένο το «αχ» του Καζαντζίδη και τα βαριά του Μάρκου, ο Μπιθικώτσης και ο Στράτος, ο Ζαμπέτας κι ο Μητροπάνος.
Γλεντούσε ο Δημήτρης και διασκέδαζε, αλλά δεν χόρευε, γιατί το ζεϊμπέκικο δεν είναι χορός, είναι «ένας μοναχικός θρήνος», όπως έγραψε σε ένα καταπληκτικό του άρθρο ο Δ. Χαριτόπουλος στα Νέα το 2005 και συνεχίζει «Είναι η σωματική έκφραση της ήττας. Η απελπισία της ζωής. Το ανεκπλήρωτο όνειρο. Είναι το «δεν τα βγάζω πέρα». Το κακό που βλέπεις να έρχεται. Το παράπονο των ψυχών που δεν προσαρμόστηκαν στην τάξη των άλλων».
Αυτά τα τραγούδια είναι για τον Δημήτρη και κάθε Δημήτρη.
Υ.Γ. Πάντα γελάω, όταν θυμάμαι την ατάκα που μου είπε μια φορά σε κάποιο μαγαζί όταν ζήτησε, χάριν παραγγελιάς, ένα τραγούδι του Καζαντζίδη.
- Ρε πατέρα, πάλι Καζαντζίδη ζήτησες;
- Γιε μου, δεν μπορούμε να είμαστε όλοι «ροκάδες» σ΄αυτήν την οικογένεια!!
Τα τραγούδια
1. Μάνος Λοϊζος - Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας
2. Στ. Καζαντζίδης - Δεν θα ξαναγαπήσω
3. Γ. Παπαϊωάννου - Πέντε Έλληνες στον Άδη
4. Δ. Μητροπάνος - Κλαίει απόψε η γειτονιά
5. Γρ. Μπιθικώτσης - Βρέχει στη φτωχογειτονιά
6. Στρ. Διονυσίου - Βρέχει φωτιά στην στράτα μου
7. Γρ. Μπιθικώτσης - Φεγγάρι μάγια μου 'κανες
8. Δ. Μητροπάνος - Δυο Νύχτες / Αλίμονο
9. Στ. Καζαντζίδης - Γυάλινος κόσμος
10. Π. Γαβαλάς - Εγώ είμαι ένα παλιόπαιδο
11. Π. Πάνου - Φέρτε μια κούπα με κρασί
12. Σ. Μπέλλου - Σαν απόκληρος γυρίζω
13. Γιώργος Μουσταΐρας - Θεέ μου μεγαλοδύναμε