Οι Pet Shop Boys είναι η απόλυτη hit singles synth-art-pop μηχανή
Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Βασίλη Γρίβα και το Mix Grill.
Σκεφτόμουν κατά τη διάρκεια της εμφάνισης των Pet Shop Boys τι είναι αυτό που την κάνει τόσο μεγαλειώδη, αφού πρόκειται για μία μπάντα που σχεδόν κλείνει τα 40 χρόνια δισκογραφίας. Το λέω αυτό γιατί όπως και να το κάνουμε δεν είναι το πιο φρέσκο πράγμα που κυκλοφορεί εκεί έξω και μην ξεχνάμε πόσο επικριτικοί γινόμαστε για τους ροκάδες που ακολουθούν τα αντίστοιχα αγαπημένα τους συγκροτήματα.
Οι Pet Shop Boys λοιπόν είναι η απόλυτη hit singles synth-art-pop μηχανή, που όμοια της δεν έχει υπάρξει ή για να μην είμαστε υπερβολικοί ανήκει σε μια ελίτ τεράστιων συγκροτημάτων διαρκούς επιτυχίας. Όταν αυτό το δίδυμο βγαίνει στην πιάτσα με μια best of tour και φυσικά τη συνδυάζει με ένα ωραιότατο light-video show, τότε τα πράγματα μπορούν να πάνε πολύ καλά.
Και πήγαν πολύ καλύτερα, από τη στιγμή που ο κόσμος, το πλήθος από κάτω χόρευε επί μιάμιση ώρα, τραγουδούσε όλες τις επιτυχίες κι είχε έναν τέτοιο παλμό που σπάνια βλέπεις σε συναυλία στην Ελλάδα. Ένα πλήθος, με μέσο όρο ηλικίας, ας πούμε τα 45 έτη, που έχει μεγαλώσει με τις επιτυχίες τους και πιθανότατα ήρθε με τα παιδιά του στην Πλατεία Νερού και την επόμενη μέρα θα είναι με κομπρέσες, αναλγητικά και κράμπες σε όλο του το κορμί.
Χαμογελούσαν κάτω από τα μουστάκια τους
Ο Neil Tennant παρουσιάστηκε περισσότερο ανθρώπινος κι επικοινωνιακός από ποτέ, αφήνοντας αρκετά πίσω του τη φλεγματική, ρομποτική, κουστουμάτη του περσόνα, για τα δικά του δεδομένα θα τον έλεγες και frontman. Μέχρι κι ο μονίμως ανέκφραστος Chris Lowe, χαμογελούσε «κάτω από τα μουστάκια του», με την ανταπόκριση του κόσμου. Μαζί τους δύο ακόμη μουσικοί που έδωσαν το απαραίτητο βάθος σε μια προηχογραφημένη όπως αναμενόταν βραδιά (ναι για τους Pet Shop Boys μιλάμε, ναι οι synth pop μπάντες στηρίζονται στα προηχογραφημένα, είναι η μουσική τους τέτοια, μην γελιόμαστε/τρελαινόμαστε).
Δε μπορώ να μιλήσω ακριβώς για τον ήχο, γιατί βρισκόμουν για πρώτη φορά στη ζωή μου, τόσο κοντά στη σκηνή, δεύτερη σειρά, πίσω ακριβώς από εκείνους που ήταν κρεμασμένοι στα κάγκελα, οπότε φάγαμε αρκετή «μπασίλα», που όμοια της δεν έχω φάει σε κάποια σημεία, χωρίς αυτό να αφαιρεί κάτι από τη μαγεία, αφού όπως καταλαβαίνετε ήμουν μονίμως με ένα χαμόγελο και κάποιες φορές δακρυσμένος (η γραφικότητα χτυπάει κόκκινο). Έχω όμως την αίσθηση πως ο ήχος ήταν γεμάτος και δυνατός, ισορροπημένος και τέτοιος που να μην αφήνει περιθώρια στον κόσμο να κάτσει ήσυχος.
Τα highlights
Δε χρειάζεται όπως καταλαβαίνετε να μιλήσω για το setlist, αν κι η αλήθεια είναι πως έπαιξαν το short version, αυτό που άκουσαν και στο Glastonbury, αλλά και στο Electric Ballroom τις προηγούμενες ημέρες. Σίγουρα μου έλειψε το “What Have I Done To Deserve This?», θα ήθελα να ακούσω επίσης τα «Jealousy» και «New York City Boy», αλλά κατάφεραν σε 1 ώρα και 35 λεπτά περίπου, να χωρέσουν αρκετές από τις αναμνήσεις μας, κάνοντας ακόμη και το «Dreamland», να ακούγεται ένα τέλειο Pet Shop Boys τραγούδι.
Δε χρειάζεται επίσης να αναφερθώ σε highlights σε μια τέτοια βραδιά, αφού σίγουρα ο καθένας έχει τα δικά του. Κάποιοι ξεσάλωσαν στο «Opportunities», κάποιοι ούρλιαξαν στο «Domino Dancing», κάποιοι δάκρυσαν στο «Rent», κάποιοι άλλοι την έπαθαν στο «Heart». Όλοι σίγουρα τραγούδησαν στο «Always on my mind», μία ακραία στιγμή, όπου ο Neil έμεινε με το στόμα ανοιχτό κι όλοι μα όλοι έμειναν στον τόπο στο encore, με τα «West End Girls» και «Being Boring».
Ήταν μια από τις καλύτερες συναυλίες στην Ελλάδα
Έχω την αίσθηση, ότι πρόκειται για μία από τις καλύτερες εμφανίσεις συγκροτήματος στην Ελλάδα, όσο υπερβολικός κι αν ακουστώ. Συγκροτήματος της ιστορίας των Pet Shop Boys κι όχι νέων, σύγχρονων ονομάτων που κατά διαστήματα είναι στο peak της καριέρας ή δημιουργικότητας τους.
Συντονίστηκαν όλοι χθες, τα τραγούδια, τα PSBoys, τα φώτα, ο ήχος, ο χώρος, οι πλανήτες και κυρίως ο κόσμος κι ένα τεράστιο συγκινησιακό πάρτυ στήθηκε στην Πλατεία Νερού, στο Release Athens Festival 2022.