Το project NTENTENIS είναι το προσωπικό όχημα του Βαγγέλη Κυριακάκη, ο οποίος υπήρξε ιδρυτικό μέλος των The Model Spy. Προέκυψε από την ανάγκη του για διαφυγή από τις διακοπές «απομόνωσης» στην ορεινή Αρκαδία το καλοκαίρι του 2020, αλλά και ως μέσο διοχέτευσης της αγάπης του για τη χορευτική μουσική.
Η πρώτη επίσημη κυκλοφορία υπό το όνομα NTENTENIS ήρθε στο φως μόλις πριν μερικές μέρες, και φέρει τον τίτλο “Motto”. Πρόκειται για ένα EP τεσσάρων κομματιών, που είναι διαθέσιμο μέσω των ψηφιακών διαύλων (από την Just Gazing Records) αλλά και σε έκδοση βινυλίου (από την Veego Records), και περιλαμβάνει συμμετοχές των COLORGRAPHS, VASSILINA και METAMAN, μεταξύ άλλων.
Με αυτό ως αφορμή, ο NTENTENIS φιλοξενείται σήμερα στο Gimme 10, και γράφει παρακάτω για τα άλμπουμ που τον έβαλαν στην πρίζα.
* Φωτογραφία: Μιχάλης Ζούτσος
1. Separations - Pulp (1992)
Στα χρόνια της εφηβείας οι κιθάρες βρίσκονταν πάντα στο προσκήνιο. Μέσα από δίσκους σαν το "Separations", που περιλαμβάνουν κομμάτια όπως το This House Is Condemned, πραγματοποιήθηκε η πρώτη, τρόπον τινά, επαφή με ένα κάποιο υποτυπώδες είδος ηλεκτρονικής μουσικής.
2. Friendly Fires - Friendly Fires (2008)
Ο ορισμός του indie dance δίσκου, αποτελεί ακόμα μεγάλη πηγή έμπνευσης ως προς το πώς μπορεί κάποιος να συνδυάσει την καρδιά ενός αιώνιου indie kid με τη διάθεση ενός αθεράπευτα αεικίνητου χορευτή.
3. Unrest - Erlend Øye (2003)
Ο, έτσι κι αλλιώς, αγαπημένος Erlend Oye και οι δουλειές του (είτε σόλο, είτε με τους Kings Of Convenience, είτε με τους Whitest Boy Alive) είναι μια διαρκής επιρροή εδώ και πολλά χρόνια, πολλώ δε μάλλον όταν η κουβέντα έρχεται στον αμιγώς ηλεκτρονικό του δίσκου, με άλλα λόγια το "Unrest".
4. Programmed To Love - Bent (2000)
Πρέπει να ήταν 2001 όταν αγόρασα μια κόπια του "Programmed To Love" και ένιωσα έναν καινούριο θαυμαστό κόσμο να ξεδιπλώνεται μπροστά μου. Ακόμα παραμένει πολύ αγαπημένος δίσκος που πραγματικά δεν χωλαίνει στο παραμικρό σημείο. Leftfield downtempo electronics που «λιώνουν» την καρδιά μου σε κάθε ακρόαση.
5. Aperitiv Selected Reworks - IchiSan (2020)
O IchiSan, μουσικός, παραγωγός και φωτογράφος από τη Σλοβενία, είναι μια τεράστια προσωπική μουσική αδυναμία λόγω του τρόπου που καταφέρνει και συνδυάζει ακαταμάχητες μελωδίες με την παραγωγή ηλεκτρονικής μουσικής. Σε αυτή την κυκλοφορία επιλέγει τέσσερα κομμάτια από το "Aperitiv", τα απογυμνώνει πλήρως από τα ηλεκτρονικά τους στοιχεία και τα παρουσιάζει αποκλειστικά με φυσικά όργανα. Μαγεία!
6. Swim - Caribou (2010)
Η κυκλοφορία του "Swim" λειτούργησε (και λειτουργεί ακόμα) σαν μια υπέροχη ηχητική σφαλιάρα. Είναι αυτή η λανθάνουσα πειραματική ηλεκτρονική pop μου συνεχίζει να με γοητεύει και να με συναρπάζει, αποτελεί πολύ αγαπημένο δίσκο και σημείο προσωπικής αναφοράς.
7. Champagne In Mozambique - Ingleton Falls (2020)
Δυσκολεύομαι να περιγράψω αυτόν τον δίσκο. Έχει αυτήν τη μια κάποια ηλεκτρονική «dub-ίλα» που σπέρνει ανέμους και θερίζει θύελλες, έχει σε σημεία αυτή την downtempo γλύκα που σε κρατά καθηλωμένο, έχει όλα αυτά τα μελωδικά στοιχεία που με έκαναν να ερωτευτώ τη συγκεκριμένη κυκλοφορία.
8. Comme Ça - Domenique Dumont (2015)
Ουσιαστικά μιλάμε για ένα μικρό αριστούργημα αφηρημένης (μα τόσο άψογα δομημένης) synth-pop. Το "Comme Ça" είναι μια κυκλοφορία που υπήρξε έρωτας με την πρώτη ακρόαση, το δε L'Esprit De L'Escalier που περιλαμβάνεται στον δίσκο είναι από αυτά τα κομμάτια που μπορώ να ακούω σε επανάληψη για ώρες ολόκληρες!
9. Disco Club - Black Devil (1978)
Disco που μπορεί να κάνει τα πόδια να πονέσουν από τον χορό και τη μέση να σπάσει από το λίκνισμα, έχει παράλληλα αυτήν τη new wave ατμόσφαιρα που κάνει αυτό το 6-track άλμπουμ ακαταμάχητο στα αυτιά μου, από όταν το άκουσα μέχρι και σήμερα και έως τον αιώνα τον άπαντα.
10. Lucky Shiner - Gold Panda (2010)
Και abstract και IDM και γεμάτο samples που σκοτώνουν, το ντεμπούτο full length άλμπουμ του Gold Panda με έκανε να μη θέλω για καιρό να ακούω (τις αγαπημένες γενικά) κιθάρες στη μουσική. Είναι ένα κομψοτέχνημα ηλεκτρονικής μουσικής που «κουβαλάω» πάντα στις νοερές λίστες με τα διαχρονικά αγαπημένα μου άλμπουμ.