Ο Δημήτρης Καμπούρης (PePe) μιλάει με τους B-Sides, δηλαδή τους δύο Χρήστους, το Βασίλη, το Γιάννη και το Γιώργο. Το συγκρότημα ξεκίνησε να υπάρχει το 2003 και το 2007.
Έχουν ήδη κυκλοφορήσει 2 singles ("Kill", "Queen") και το πρώτο album τους "Story without end" παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το περασμένο Σάββατο 26.06 στο six dogs.
Περισσότερα για τους B-Sides θα μάθετε παρακάτω...
ΔΚ: Πόσο κατουρηθήκατε πάνω σας, όταν είδατε το τραγούδι σας, στο airplay γνωστού ραδιοφωνικού σταθμού; Άλλαξε η ψυχολογία σας ως γκρουπ, αλλά κι ως μονάδες από μια τέτοια επιτυχία; Περιμένετε περισσότερα πια, ή θεωρείται πως είναι ένα τυχαίο γεγονός;
B-sides: Δεν το είδαμε! Mας πήραν τηλέφωνο και μας έλεγαν συγχαρητήρια χωρίς καν να ξέρουμε το λόγο! Το Forest ήταν ένα κομμάτι το οποίο είχαμε ήδη κυκλοφορήσει ως δεύτερη πλευρά στο single μας Queen και γενικά νομίζαμε πως είχε χάσει τις εντυπώσεις λόγω του queen.
Η ξαφνική αποδοχή του τραγουδιού, μας έδειξε ότι δεν έχει σημασία μόνο η μουσική, αλλά και ο τρόπος που θα την προωθήσεις.
Η ψυχολογία μας άλλαξε καθώς και το tracklist του cd, γιατί τελικά ξαναγράψαμε το forest το οποίο το είχαμε αφήσει στην άκρη!
Η επιτυχία πάντως είναι κάτι πολύ σχετικό. Μπορεί να επιτύχεις εμπορικά και να θαφτείς στις κριτικές ή και το αντίθετο.
Για εμάς είναι ακόμα είναι νωρίς να βγάλουμε το οποιοδήποτε πόρισμα, αφού τώρα κυκλοφορήσαμε την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά μας.
Απλά παρατηρούμε ότι στα Live μας πλέον υπάρχει άγνωστος κόσμος που αναγνωρίζει κάποια κομμάτια μας και αυτό μας χαροποιεί!
ΔΚ: Τι γνώμη έχετε για την ανεξάρτητη ελληνική σκηνή? Υπάρχει τελικά λόγος για αυτή τη σκηνή; Γιατί κάποιος να ακούσει B-Sides κι όχι Puressence ή Coldplay, Expert Medicine κι όχι Presets, Abbie Gale/Transistor κι όχι James (αφού άνοιξαν και τις συναυλίες τους);
B-sides: Γιατί αν θέλεις τη γνώμη μας, οι abbie gale τώρα παίζουν πολύ πιο ενδιαφέρουσα μουσική από τις τελευταίες δουλειές των James.
Οι James δημιουργικά έχουν τελειώσει από το 2000. Αν πάντως συγκρίνουμε την εγχώρια Indie μουσική με την αντίστοιχη του εξωτερικού θα λέγαμε ότι σίγουρα υστερούμε σε ποσότητα παραγωγής καθώς και σε δυνατότητες επιλογής. Πολλά όμως ελληνικά συγκροτήματα όμως είναι το ίδιο ενδιαφέροντα, ίσως και περισσότερο, από τα αντίστοιχα του εξωτερικού.
Είναι όμως διαφορετικά τα κριτήρια και τα μέσα προώθησης. Σκέψου να έσκαγαν οι Flakes στην Αγγλία το 2005.
Μπορεί να ήταν συγκρότημα αναφοράς αυτή τη στιγμή.
Όπως και να έχει, πλέον υπάρχει λόγος να ακούμε ελληνικά συγκροτήματα και πέρα από τους λόγους εντοπιότητας.
Θυμήσου πόσες κακές προφορές και άθλιες παραγωγές αγγλόφωνων ελληνικών γκρουπ ακούγαμε στα 90s και γουστάραμε μόνο και μόνο γιατί ήταν ελληνικά. Αυτά δεν ισχύουν πια.
Πλέον το επίπεδο έχει ανέβει αισθητά. Αν και ακόμα και τώρα οι ελληνικές μπάντες δεν είναι επαγγελματίες μουσικοί, δουλεύουν σε άσχετες δουλειές και πληρώνουν τις παραγωγές από το υστέρημα τους. Δε βγαίνουν χρήματα από τη μουσική εδώ. Κάτι που για τα ξένα γκρουπ (τουλάχιστον για όσα φτάνουν στα αυτιά μας) δεν ισχύει στις περισσότερες περιπτώσεις.
ΔΚ: Ο Boy κι ο Monsieur Minimal τραγούδησαν στα ελληνικά, εσείς θα το κάνατε;
B-sides: Όχι δε θα το κάναμε και δεν ταιριάζει στη μουσική που παίζουμε. Όσο για τις συγκεκριμένες δύο περιπτώσεις που ανέφερες, νομίζουμε πως είναι εξαιρέσεις.
O boy έχει καταφέρει να συγχωνεύσει έντεχνο, παραδοσιακό, electro, piano punk και πόσα άλλα είδη σε ένα καθαρά δικό του προσωπικό στυλ, το οποίο δεν αντιγράφεται. Και σε άλλη γλώσσα να τραγουδούσε, το ίδιο ενδιαφέρον θα ακουγόταν το ηχητικό αποτέλεσμα.
Ο μινιμάλ παίζει με απίστευτα πιασάρικες φόρμες και καθαρή pop γραφή σε συνδυασμό με αιθέριες κολλητικές μελωδίες,
χαρακτηριστική φωνή και υπέροχες ενορχηστρώσεις. Καταφέρνει δε με μία μελωδική επαναλαμβανόμενη φράση, να πετύχει αβίαστα το hook.
Κι αν χαθείς, θα ‘μαι εδώ. Το ακούς 200 φορές και δεν το βαριέσαι. Είναι πολύ δύσκολο να το πετύχει κάποιος αυτό.
ΔΚ: Ποιο είναι το όνειρο σας σχετικά με την πορεία του γκρουπ?
Το να κυκλοφορήσετε το 1ο σας cd, ήταν τελικά απελευθερωτικό και μια δικαίωση, ή τώρα που συνέβη νοιώθετε πως σας βάζει κι άλλα «εμπόδια», σας δημιουργεί επιπρόσθετο άγχος;
B-sides: Σαφώς και είναι απελευθερωτικό. Εδώ και 3 περίπου χρόνια έχουμε αφοσιωθεί πολύ σε αυτό που κάνουμε. Το όνειρό μας έχει ήδη πραγματοποιηθεί. Δεν έγινε αναίμακτα. Όλοι μας κουραστήκαμε πολύ γι' αυτό, αλλά είμαστε πολύ ικανοποιημένοι και στηρίζουμε τη δουλειά μας 100%. Και δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτό. Άνθρωποι ήρθαν, έφυγαν, κάτι πήραν, κάτι άφησαν.
Οι περισσότεροι είναι ακόμα δίπλα μας. Από την εταιρεία και τον παραγωγό μας, μέχρι τους φίλους μας που μας στηρίζουν σε κάθε live.
Και στην πορεία προστίθενται και άλλοι. Είναι απόσταγμα τριών χρόνων το cd και τα δύο μας επτάϊντσα. Είναι κάτι το οποίο σχεδιάζαμε από την αρχή και τελικά μας βγήκε.
ΔΚ: Μπορείτε να θυμηθείτε βιβλία, ταινίες, εικόνες, αρώματα που σας άγγιξαν τα τελευταία χρόνια; Και πόσο όλα αυτά αντικατοπτρίστηκαν στη μουσική σας; Πολιτικό τραγούδι τις μέρες μας υπάρχει;Γιατί ολοένα φαντάζει και πιο επιτακτικό, να μιλήσουμε για αυτά που συμβαίνουν γύρω μας; Η αγγλική νομίζετε πως βοηθάει κάτι τέτοιο;
B-sides: Γυναικείες φιγούρες, ανοιχτό msn (προ facebook εποχή), ένα ξεχασμένο άρωμα στο μπάνιο μετά από χωρισμό, απόρριψη, περιττά κιλά, αλκοόλ και τσιγάρα, Douglas Adams, evil dead, dario argento, russ meyer, jess franco, office, τίνα σπάθη, inhumans, interpol, tindersticks, belle and sebastian, πολλή μοναξιά στην Αθήνα,
όλοι παντρεύονται, μετακόμιση, ένταση. Κάποια έδωσαν έμπνευση, κάποια απλά έντυναν την καθημερινότητα με τα star-άκια της.
Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να μιλήσουμε γι' αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, αλλά αυτό έχει σχέση και με την κατάσταση η οποία ωθεί κάποιον να γράψει στίχους. Σε εμάς δε συμβαίνει αυτό ή έστω δεν έχει συμβεί μέχρι τώρα. Οι στίχοι είναι καθαρά προσωπική υπόθεση.
ΔΚ: Στις συναυλίες σας πληρώνεστε? Ή πληρώνετε ακόμα και τα ποτά σας; Τί θα σας έδινε μεγαλύτερη χαρά, να παίξετε σε μια συναυλία support σε κάποιο πολύ μεγάλο συγκρότημα για να σας ακούσει περισσότερος κόσμος, ή σε ένα μικρό μαγαζάκι με λίγους και καλούς;
B-sides: Στις περισσότερες περιπτώσεις όχι μόνο δεν έχουμε πληρωθεί, αλλά έχουμε πληρώσει και κάποια χρήματα για τα έξοδα μεταφοράς ή ηχολήπτη.
Τουλάχιστον στα τελευταία μας Live δεν έχουμε μπει μέσα. Όχι βέβαια ότι έχουμε βγάλει και κάτι.
Δεν έχει ομως ιδιαίτερη σημασία για εμάς. Τα περισσότερα live τα έχουμε κανονίσει μόνοι μας γιατί θέλαμε να παίξουμε.
Τα ποτά μας δεν τα πληρώνουμε ευτυχώς,
αλλά έτσι όπως παίζουμε συνήθως δεν μπορούμε να πιούμε γιατί πρέπει μετά το Live να φύγουμε αμέσως
λόγω εργασίας την επόμενη μέρα το πρωί!
Όμως δεν ξεκινήσαμε αυτό που κάνουμε με σκοπό να βγάλουμε χρήματα αντίθετα ξέραμε πως θα το πληρώνουμε "από την τσέπη μας"
και αν τύχει κάποια στιγμή να μην συμβαίνει αυτό μάλλον έκπληξη θα είναι.
Έχουμε κάνει πάνω από τριάντα live και τα περισσότερα είναι σε μικρά μέρη με λίγους και καλούς.
Το support μας δίνει την ευκαιρία να μας γνωρίσει κόσμος ο οποίος δεν έχει έρθει για εμάς. Αυτό είναι μεγάλο κέρδος και το επιθυμούμε.
ΔΚ: Ποιο είναι το μεγαλύτερο προτέρημα σας αλλά και το αντίστοιχο μειονέκτημα σας ως γκρουπ; Και προς τα πού γέρνει η ζυγαριά αν αυτά τα 2 τα βάλετε στον ίδιο ζυγό;
B-sides: Είμαστε προσηλωμένοι στους στόχους μας και ο καθένας έχει το ρόλο του, ο οποίος πλέον λειτουργεί στον αυτόματο. Άλλος γράφει, άλλος ενορχηστρώνει, άλλος κανονίζει live, άλλος ασχολείται με το Internet. Προσπαθούμε να είμαστε οργανωμένοι και να μοιραζόμαστε τα "βάρη" μιας που είμαστε μια ανεξάρτητη μπάντα χωρίς την άνεση μιας δισκογραφικής που κανονίζει τα πάντα
αλλά και με την ελευθερία να κάνουμε αυτό που θέλουμε εμείς.
Το μειονέκτημά μας είναι μάλλον ότι δεν μπορούμε να "παίξουμε" στον κύκλο του "δήθεν" που φαίνεται να επιζητούν πολλοί για να σε αναδείξουν - αλλά από την άλλη ίσως είναι και πλεονέκτημα γιατί είμαστε απλά εμείς και δεν χρειάζεται να υποκρινόμαστε.
ΔΚ: Τελικά υπάρχει σκηνή της Πάτρας, κι αν ναι γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο; Ήταν τόσο καταλυτική η παρουσία της γκρουπάρας με το όνομα Raining Pleasure;
B-sides: Υπάρχει σκηνή της Πάτρας, όπως υπάρχει και της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και όποιας άλλης πόλης έχει πάνω από 2-3 γκρουπ στο ίδιο περίπου μουσικό ύφος που παίρνουν σοβαρά αυτό που κάνουν και έχουν δείγμα δουλειάς ή έστω έντονη live παρουσία. Οι σκηνές είναι οι μουσικοί οι οποίοι αλληλεπιδρούν, κινούνται στους ίδιους χώρους, γράφουν στο ίδιο studio κλπ. Τώρα αν μιλήσουμε για ηχητική ομοιομορφία, δεν είμαστε κατάλληλοι να κρίνουμε διότι δεν ακούμε τις μπάντες αυτές με αντικειμενικότητα.
Υπάρχει πάντα η προσωπική σχέση που ενέχει το υποκειμενικό στοιχείο. Η παρουσία πάντως των Pleasure ήταν καταλυτική.
Πριν καν ονομαστούμε b-sides και όταν ακόμα παίζαμε διασκευές, βλέπαμε τους Pleasure live στις εποχές του nostalgia και ψαρώναμε. Ήταν κάτι πολύ διαφορετικό από τις μπάντες που υπήρχαν στην Πάτρα με το κιλό.
Αυτό συνεχίστηκε με την παρουσία γκρουπ όπως οι Serpentine, οι abbie gale και οδήγησε στην εμφάνιση τουλάχιστον 10 συγκροτημάτων κάπου ανάμεσα στο 2006 με 2008.
ΔΚ: Θα εμφανιζόσασταν στα βραβεία του MAD, αν κάνατε τόσο μεγάλη επιτυχία ώστε να σας καλέσουν; Σε κάποιο πρωινάδικο; Ή μόνο σε «έγκυρες» και «σοβαρές» εκπομπές;
B-sides: Γενικά τη φοβόμαστε λίγο την τηλεόραση. Δεν έχουμε εμφανιστεί πουθενά και δεν ξέρουμε αν θα το κάνουμε. Πάντως αν κάναμε τόση επιτυχία ώστε να μας καλέσουν στα MAD, θα το σκεφτόμασταν θετικά αν επρόκειτο για κάτι που δε θα πρόδιδε το ύφος μας. Οι Cyanna πχ ήταν πολύ καλοί όταν είχαν παίξει το seven nation army. Όμως υπάρχουν όρια και πιστεύουμε ότι θα λέγαμε πολύ εύκολα "όχι" για λόγους αρχής στις περισσότερες εκπομπές που μπορούμε να φανταστούμε αυτή την στιγμή. Δεν πιστεύουμε ότι κάθε δημοσιότητα είναι καλή δημοσιότητα. Πάντως προς το παρόν δε μας έχει απασχολήσει το συγκεκριμένο θέμα.
ΔΚ: Εδώ μπορείτε να γράψετε ότι θέλετε…
B-sides: Ευχαριστούμε για τις πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις!
Επίσημο Site
MySpace
Έχουν ήδη κυκλοφορήσει 2 singles ("Kill", "Queen") και το πρώτο album τους "Story without end" παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το περασμένο Σάββατο 26.06 στο six dogs.
Περισσότερα για τους B-Sides θα μάθετε παρακάτω...
ΔΚ: Πόσο κατουρηθήκατε πάνω σας, όταν είδατε το τραγούδι σας, στο airplay γνωστού ραδιοφωνικού σταθμού; Άλλαξε η ψυχολογία σας ως γκρουπ, αλλά κι ως μονάδες από μια τέτοια επιτυχία; Περιμένετε περισσότερα πια, ή θεωρείται πως είναι ένα τυχαίο γεγονός;
B-sides: Δεν το είδαμε! Mας πήραν τηλέφωνο και μας έλεγαν συγχαρητήρια χωρίς καν να ξέρουμε το λόγο! Το Forest ήταν ένα κομμάτι το οποίο είχαμε ήδη κυκλοφορήσει ως δεύτερη πλευρά στο single μας Queen και γενικά νομίζαμε πως είχε χάσει τις εντυπώσεις λόγω του queen.
Η ξαφνική αποδοχή του τραγουδιού, μας έδειξε ότι δεν έχει σημασία μόνο η μουσική, αλλά και ο τρόπος που θα την προωθήσεις.
Η ψυχολογία μας άλλαξε καθώς και το tracklist του cd, γιατί τελικά ξαναγράψαμε το forest το οποίο το είχαμε αφήσει στην άκρη!
Η επιτυχία πάντως είναι κάτι πολύ σχετικό. Μπορεί να επιτύχεις εμπορικά και να θαφτείς στις κριτικές ή και το αντίθετο.
Για εμάς είναι ακόμα είναι νωρίς να βγάλουμε το οποιοδήποτε πόρισμα, αφού τώρα κυκλοφορήσαμε την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά μας.
Απλά παρατηρούμε ότι στα Live μας πλέον υπάρχει άγνωστος κόσμος που αναγνωρίζει κάποια κομμάτια μας και αυτό μας χαροποιεί!
ΔΚ: Τι γνώμη έχετε για την ανεξάρτητη ελληνική σκηνή? Υπάρχει τελικά λόγος για αυτή τη σκηνή; Γιατί κάποιος να ακούσει B-Sides κι όχι Puressence ή Coldplay, Expert Medicine κι όχι Presets, Abbie Gale/Transistor κι όχι James (αφού άνοιξαν και τις συναυλίες τους);B-sides: Γιατί αν θέλεις τη γνώμη μας, οι abbie gale τώρα παίζουν πολύ πιο ενδιαφέρουσα μουσική από τις τελευταίες δουλειές των James.
Οι James δημιουργικά έχουν τελειώσει από το 2000. Αν πάντως συγκρίνουμε την εγχώρια Indie μουσική με την αντίστοιχη του εξωτερικού θα λέγαμε ότι σίγουρα υστερούμε σε ποσότητα παραγωγής καθώς και σε δυνατότητες επιλογής. Πολλά όμως ελληνικά συγκροτήματα όμως είναι το ίδιο ενδιαφέροντα, ίσως και περισσότερο, από τα αντίστοιχα του εξωτερικού.
Είναι όμως διαφορετικά τα κριτήρια και τα μέσα προώθησης. Σκέψου να έσκαγαν οι Flakes στην Αγγλία το 2005.
Μπορεί να ήταν συγκρότημα αναφοράς αυτή τη στιγμή.
Όπως και να έχει, πλέον υπάρχει λόγος να ακούμε ελληνικά συγκροτήματα και πέρα από τους λόγους εντοπιότητας.
Θυμήσου πόσες κακές προφορές και άθλιες παραγωγές αγγλόφωνων ελληνικών γκρουπ ακούγαμε στα 90s και γουστάραμε μόνο και μόνο γιατί ήταν ελληνικά. Αυτά δεν ισχύουν πια.
Πλέον το επίπεδο έχει ανέβει αισθητά. Αν και ακόμα και τώρα οι ελληνικές μπάντες δεν είναι επαγγελματίες μουσικοί, δουλεύουν σε άσχετες δουλειές και πληρώνουν τις παραγωγές από το υστέρημα τους. Δε βγαίνουν χρήματα από τη μουσική εδώ. Κάτι που για τα ξένα γκρουπ (τουλάχιστον για όσα φτάνουν στα αυτιά μας) δεν ισχύει στις περισσότερες περιπτώσεις.
ΔΚ: Ο Boy κι ο Monsieur Minimal τραγούδησαν στα ελληνικά, εσείς θα το κάνατε;
B-sides: Όχι δε θα το κάναμε και δεν ταιριάζει στη μουσική που παίζουμε. Όσο για τις συγκεκριμένες δύο περιπτώσεις που ανέφερες, νομίζουμε πως είναι εξαιρέσεις.
O boy έχει καταφέρει να συγχωνεύσει έντεχνο, παραδοσιακό, electro, piano punk και πόσα άλλα είδη σε ένα καθαρά δικό του προσωπικό στυλ, το οποίο δεν αντιγράφεται. Και σε άλλη γλώσσα να τραγουδούσε, το ίδιο ενδιαφέρον θα ακουγόταν το ηχητικό αποτέλεσμα.
Ο μινιμάλ παίζει με απίστευτα πιασάρικες φόρμες και καθαρή pop γραφή σε συνδυασμό με αιθέριες κολλητικές μελωδίες,
χαρακτηριστική φωνή και υπέροχες ενορχηστρώσεις. Καταφέρνει δε με μία μελωδική επαναλαμβανόμενη φράση, να πετύχει αβίαστα το hook.
Κι αν χαθείς, θα ‘μαι εδώ. Το ακούς 200 φορές και δεν το βαριέσαι. Είναι πολύ δύσκολο να το πετύχει κάποιος αυτό.
ΔΚ: Ποιο είναι το όνειρο σας σχετικά με την πορεία του γκρουπ? Το να κυκλοφορήσετε το 1ο σας cd, ήταν τελικά απελευθερωτικό και μια δικαίωση, ή τώρα που συνέβη νοιώθετε πως σας βάζει κι άλλα «εμπόδια», σας δημιουργεί επιπρόσθετο άγχος;
B-sides: Σαφώς και είναι απελευθερωτικό. Εδώ και 3 περίπου χρόνια έχουμε αφοσιωθεί πολύ σε αυτό που κάνουμε. Το όνειρό μας έχει ήδη πραγματοποιηθεί. Δεν έγινε αναίμακτα. Όλοι μας κουραστήκαμε πολύ γι' αυτό, αλλά είμαστε πολύ ικανοποιημένοι και στηρίζουμε τη δουλειά μας 100%. Και δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτό. Άνθρωποι ήρθαν, έφυγαν, κάτι πήραν, κάτι άφησαν.
Οι περισσότεροι είναι ακόμα δίπλα μας. Από την εταιρεία και τον παραγωγό μας, μέχρι τους φίλους μας που μας στηρίζουν σε κάθε live.
Και στην πορεία προστίθενται και άλλοι. Είναι απόσταγμα τριών χρόνων το cd και τα δύο μας επτάϊντσα. Είναι κάτι το οποίο σχεδιάζαμε από την αρχή και τελικά μας βγήκε.
ΔΚ: Μπορείτε να θυμηθείτε βιβλία, ταινίες, εικόνες, αρώματα που σας άγγιξαν τα τελευταία χρόνια; Και πόσο όλα αυτά αντικατοπτρίστηκαν στη μουσική σας; Πολιτικό τραγούδι τις μέρες μας υπάρχει;Γιατί ολοένα φαντάζει και πιο επιτακτικό, να μιλήσουμε για αυτά που συμβαίνουν γύρω μας; Η αγγλική νομίζετε πως βοηθάει κάτι τέτοιο;
B-sides: Γυναικείες φιγούρες, ανοιχτό msn (προ facebook εποχή), ένα ξεχασμένο άρωμα στο μπάνιο μετά από χωρισμό, απόρριψη, περιττά κιλά, αλκοόλ και τσιγάρα, Douglas Adams, evil dead, dario argento, russ meyer, jess franco, office, τίνα σπάθη, inhumans, interpol, tindersticks, belle and sebastian, πολλή μοναξιά στην Αθήνα,
όλοι παντρεύονται, μετακόμιση, ένταση. Κάποια έδωσαν έμπνευση, κάποια απλά έντυναν την καθημερινότητα με τα star-άκια της.
Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να μιλήσουμε γι' αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, αλλά αυτό έχει σχέση και με την κατάσταση η οποία ωθεί κάποιον να γράψει στίχους. Σε εμάς δε συμβαίνει αυτό ή έστω δεν έχει συμβεί μέχρι τώρα. Οι στίχοι είναι καθαρά προσωπική υπόθεση.
ΔΚ: Στις συναυλίες σας πληρώνεστε? Ή πληρώνετε ακόμα και τα ποτά σας; Τί θα σας έδινε μεγαλύτερη χαρά, να παίξετε σε μια συναυλία support σε κάποιο πολύ μεγάλο συγκρότημα για να σας ακούσει περισσότερος κόσμος, ή σε ένα μικρό μαγαζάκι με λίγους και καλούς;B-sides: Στις περισσότερες περιπτώσεις όχι μόνο δεν έχουμε πληρωθεί, αλλά έχουμε πληρώσει και κάποια χρήματα για τα έξοδα μεταφοράς ή ηχολήπτη.
Τουλάχιστον στα τελευταία μας Live δεν έχουμε μπει μέσα. Όχι βέβαια ότι έχουμε βγάλει και κάτι.
Δεν έχει ομως ιδιαίτερη σημασία για εμάς. Τα περισσότερα live τα έχουμε κανονίσει μόνοι μας γιατί θέλαμε να παίξουμε.
Τα ποτά μας δεν τα πληρώνουμε ευτυχώς,
αλλά έτσι όπως παίζουμε συνήθως δεν μπορούμε να πιούμε γιατί πρέπει μετά το Live να φύγουμε αμέσως
λόγω εργασίας την επόμενη μέρα το πρωί!
Όμως δεν ξεκινήσαμε αυτό που κάνουμε με σκοπό να βγάλουμε χρήματα αντίθετα ξέραμε πως θα το πληρώνουμε "από την τσέπη μας"
και αν τύχει κάποια στιγμή να μην συμβαίνει αυτό μάλλον έκπληξη θα είναι.
Έχουμε κάνει πάνω από τριάντα live και τα περισσότερα είναι σε μικρά μέρη με λίγους και καλούς.
Το support μας δίνει την ευκαιρία να μας γνωρίσει κόσμος ο οποίος δεν έχει έρθει για εμάς. Αυτό είναι μεγάλο κέρδος και το επιθυμούμε.
ΔΚ: Ποιο είναι το μεγαλύτερο προτέρημα σας αλλά και το αντίστοιχο μειονέκτημα σας ως γκρουπ; Και προς τα πού γέρνει η ζυγαριά αν αυτά τα 2 τα βάλετε στον ίδιο ζυγό;
B-sides: Είμαστε προσηλωμένοι στους στόχους μας και ο καθένας έχει το ρόλο του, ο οποίος πλέον λειτουργεί στον αυτόματο. Άλλος γράφει, άλλος ενορχηστρώνει, άλλος κανονίζει live, άλλος ασχολείται με το Internet. Προσπαθούμε να είμαστε οργανωμένοι και να μοιραζόμαστε τα "βάρη" μιας που είμαστε μια ανεξάρτητη μπάντα χωρίς την άνεση μιας δισκογραφικής που κανονίζει τα πάντα
αλλά και με την ελευθερία να κάνουμε αυτό που θέλουμε εμείς.
Το μειονέκτημά μας είναι μάλλον ότι δεν μπορούμε να "παίξουμε" στον κύκλο του "δήθεν" που φαίνεται να επιζητούν πολλοί για να σε αναδείξουν - αλλά από την άλλη ίσως είναι και πλεονέκτημα γιατί είμαστε απλά εμείς και δεν χρειάζεται να υποκρινόμαστε.
ΔΚ: Τελικά υπάρχει σκηνή της Πάτρας, κι αν ναι γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο; Ήταν τόσο καταλυτική η παρουσία της γκρουπάρας με το όνομα Raining Pleasure;B-sides: Υπάρχει σκηνή της Πάτρας, όπως υπάρχει και της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και όποιας άλλης πόλης έχει πάνω από 2-3 γκρουπ στο ίδιο περίπου μουσικό ύφος που παίρνουν σοβαρά αυτό που κάνουν και έχουν δείγμα δουλειάς ή έστω έντονη live παρουσία. Οι σκηνές είναι οι μουσικοί οι οποίοι αλληλεπιδρούν, κινούνται στους ίδιους χώρους, γράφουν στο ίδιο studio κλπ. Τώρα αν μιλήσουμε για ηχητική ομοιομορφία, δεν είμαστε κατάλληλοι να κρίνουμε διότι δεν ακούμε τις μπάντες αυτές με αντικειμενικότητα.
Υπάρχει πάντα η προσωπική σχέση που ενέχει το υποκειμενικό στοιχείο. Η παρουσία πάντως των Pleasure ήταν καταλυτική.
Πριν καν ονομαστούμε b-sides και όταν ακόμα παίζαμε διασκευές, βλέπαμε τους Pleasure live στις εποχές του nostalgia και ψαρώναμε. Ήταν κάτι πολύ διαφορετικό από τις μπάντες που υπήρχαν στην Πάτρα με το κιλό.
Αυτό συνεχίστηκε με την παρουσία γκρουπ όπως οι Serpentine, οι abbie gale και οδήγησε στην εμφάνιση τουλάχιστον 10 συγκροτημάτων κάπου ανάμεσα στο 2006 με 2008.
ΔΚ: Θα εμφανιζόσασταν στα βραβεία του MAD, αν κάνατε τόσο μεγάλη επιτυχία ώστε να σας καλέσουν; Σε κάποιο πρωινάδικο; Ή μόνο σε «έγκυρες» και «σοβαρές» εκπομπές;
B-sides: Γενικά τη φοβόμαστε λίγο την τηλεόραση. Δεν έχουμε εμφανιστεί πουθενά και δεν ξέρουμε αν θα το κάνουμε. Πάντως αν κάναμε τόση επιτυχία ώστε να μας καλέσουν στα MAD, θα το σκεφτόμασταν θετικά αν επρόκειτο για κάτι που δε θα πρόδιδε το ύφος μας. Οι Cyanna πχ ήταν πολύ καλοί όταν είχαν παίξει το seven nation army. Όμως υπάρχουν όρια και πιστεύουμε ότι θα λέγαμε πολύ εύκολα "όχι" για λόγους αρχής στις περισσότερες εκπομπές που μπορούμε να φανταστούμε αυτή την στιγμή. Δεν πιστεύουμε ότι κάθε δημοσιότητα είναι καλή δημοσιότητα. Πάντως προς το παρόν δε μας έχει απασχολήσει το συγκεκριμένο θέμα.
ΔΚ: Εδώ μπορείτε να γράψετε ότι θέλετε…
B-sides: Ευχαριστούμε για τις πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις!
Επίσημο Site
MySpace