[Γράφει η Ευτυχία Ράντου]
Το τολμηρό μυθιστόρημα «Λούλα» του Βαγγέλη Ραπτόπουλου ανεβαίνει στη σκηνή του Νέου Κόσμου, για να μας υπενθυμίσει ότι ελληνική μυθοπλασία υπάρχει και μάλιστα μπορεί να μετατραπεί σε μια άκρως ενδιαφέρουσα παράσταση. Ο προφητικός Β. Ραπτόπουλος περιέγραψε, 20 χρόνια πριν, μια γενιά ανοργασμική που απώτερο στόχο έχει την κορύφωση, χάνοντας την ουσία και την ομορφιά της διαδρομής.
Κάπως έτσι, οι δύο πρωταγωνίστριες βρίσκονται σε ένα φοιτητικό δωμάτιο στα Εξάρχεια, με αναμμένη την τηλεόραση, να μιλούν για το σεξ όπως το διαβάζουν στα περιοδικά, να πηγαίνουν στο Πανεπιστήμιο και να φαντασιώνονται τους γυμναστές των πρωινάδικων. Το έργο φωτογραφίζει την Ελλάδα της επίπλαστης υπεραφθονίας του ‘90 και πραγματεύεται την ιστορία μιας γενιάς που πασχίζει να ενηλικιωθεί. Στη «Λούλα» η απελευθέρωση και η ικανοποίηση περνά μέσα από τα σεξουαλικά ένστικτα.
Ο Δημήτρης Αγαρτζίδης και η Δέσποινα Αναστάσογλου μεταφέρουν την ιστορία στο σανίδι, με μαεστρία, χωρίς να χαλάσουν την αισθητική ή την πορνογραφική διάσταση του κειμένου. Στις ερμηνείες η Ανθή Ευστρατιάδου ως Λούλα και η Βίκυ Κατσίκα ως η συγκάτοικος Εύη είναι εξαιρετικές στην απόδοση των ρόλων. Σε αυτό, βέβαια, συνέβαλε και η ιδιαίτερη σκηνοθεσία, ενώ αξιοπρόσεκτο ήταν και το σκηνικό της οθόνης στην οποία προβάλλεται η ιστορία της Ελλάδας του τότε, με αποσπάσματα από τη ματαιοδοξία και την κενοδοξία που κάλυπτε τον Έλληνα σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο.
[Γράφει η Αθηνά Τσαγκαράκη]
Η εξαφάνιση της Λούλας αποτελεί μια ακόμη είδηση στα γεγονότα των οκτώ, μια είδηση που δε θα αργήσει να ξεχαστεί. Η Λούλα δεν είναι παρά ένα ακόμη κορίτσι που ζει στη δεκαετία του ενενήντα και προσπαθεί να προσαρμοστεί σε μια επικριτική κοινωνία, όπου για να υπάρξεις πρέπει να εθιστείς στο αχαλίνωτο σεξ, τα ναρκωτικά, την τηλεόραση. Η άβουλη Λούλα δέχεται τα πάντα, χωρίς περιορισμό, χωρίς να νιώθει πως έχει δικαίωμα σε τίποτα που να απέχει από την υπόλοιπη γενιά της. Μέσα σε μια έξαρση στερεοτύπων και εξαναγκασμών, η νεαρή κοπέλα οδηγείται προς το τέλος, ένα τέλος που πολλοί θα μάθουν, μα λίγοι θα θυμούνται.
Το έργο, που ανεβαίνει από την ομάδα Elephas Tiliensis, στο θέατρο του Νέου Κόσμου, παρουσιάζει μια ολόκληρη δεκαετία, μέσα από τη ματιά των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Μια ολόκληρη κοινωνία, καθοδηγείται από πολιτικά συμφέροντα, οδηγείται στην τρομολαγνεία των μέσων και την απάθεια των καιρών και μετατρέπεται σε ένα αιμοβόρο τέρας που τρέφεται από τη βία και διψά για εκφοβισμό.
Οι ρεαλιστικές ερμηνείες των πρωταγωνιστριών σε κάνουν να ταυτίζεσαι και να συμπάσχεις, με την Ανθή Ευστρατιάδου να ξεχωρίζει και να μας καθηλώνει στο ρόλο της Λούλας. Η “Λόυλα” δεν είναι άλλο ένα κορίτσι που εξαφανίστηκε. Είναι όλες αυτές οι τραγικές ιστορίες που στριμώχτηκαν σε ένα δίλεπτο, στις ειδήσεις των οκτώ.
Η παράσταση είναι αυστηρά ακατάλληλη για ανηλίκους.
Το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Ραπτόπουλου «Λούλα» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτη.
Συντελεστές:
Δραματουργική επεξεργασία, Σκηνοθεσία : Δημήτρης Αγαρτζίδης, Δέσποινα Αναστάσογλου
Σκηνικά- Κοστούμια : Μαγδαληνή Αυγερινού
Μουσική : costinho ( Κωστής Ζουλιάτης )
Φωτισμοί- Φωτογραφίες : Karol Jarek
Video : Μικαέλα Λιακατά, Ιάσων Αρβανιτάκης
Κίνηση: Αλεξάνδρα Καζάζου
Γλυπτά: Ιωάννα Πλέσσα
Παραστάσεις:
25 Ιανουαρίου έως 8 Μαρτίου
Σάββατο 18.30, Κυριακή 21.30, Δευτέρα και Τρίτη 21.15
Διάρκεια: 70’
http://nkt.gr/play/174/loyla/