Πίσω από το όνομα Gioumourtzina κρύβονται δύο μουσικοί από την Θεσσαλονίκη: ο Ανέστης Νείρος (σύνθια, φωνή) και ο Γιάννης Τσελίκας (μπάσο). Ξεκίνησαν την συνεργασία τους το 2014 και αναδείχθηκαν από στόμα σε στόμα, αλλά και μέσω του διαδικτύου και των ραδιοφώνων.
Τον Απρίλιο κυκλοφόρησε από την Inner Ear το ντεμπούτο άλμπουμ των Gioumourtzina, με τίτλο Blakk Metall. Με αφορμή αυτή την κυκλοφορία, οι δύο μουσικοί γράφουν παρακάτω για τα αγαπημένα τους άλμπουμ:
1. Geogaddi - Boards Of Canada (2002)
Οι Boards of Canada αποτελούν αγαπημένη μπάντα και των δυο μας. Βέβαια, ήταν λίγο δύσκολη η επιλογή συγκεκριμένου δίσκου από αυτούς μιας και κάθε φορά είναι συγκλονιστικοί. Επιλέγω αυτόν μιας κι αποτελεί αφενός την πρώτη μου επαφή με δίσκο που θα μπορούσε εύκολα να είχε γραφτεί ως soundtrack μιας ταινίας, αφετέρου διότι περιέχει το καταπληκτικό "Music Is Math".
2. Pornography - The Cure (1982)
Δεν ξέρω αν θα υπάρξει πιο σκοτεινός δίσκος ποτέ. Καθηλωτικός και παρόλο που τον έχω ακούσει τόσες φορές κάθε φορά δυσκολεύομαι πολύ να συνέλθω μετά από κάθε ακρόασή του. Ο Γιώργος Καπόλος που επιμελήθηκε τους στίχους μας στο “The Rundown”, πολύ σωστά περιγράφει τον δίσκο με τη φράση "η κραυγή του αστικού τοπίου στην ασφυξία της ύπαρξης".
3. Hail To The Thief - Radiohead (2003)
Θεωρώ ότι σε αυτόν το δίσκο πάντρεψαν το OK Computer και το Kid A (τα δυο τους αντικειμενικά καλύτερα άλμπουμ). Περιέχει 2 από τα αγαπημένα μου τραγούδια τους, το "There There" και το "2+2=5" και μου αρέσει που κατά διαστήματα είναι ωμός κι επιθετικός. Επίσης, νομίζω πως ο Yorke έχει γράψει τους καλύτερούς του στίχους εδώ.
4. Red - King Crimson (1974)
Θα επέλεγα το Discipline αλλά θα ήταν αδύνατο να μην αναφέρω τον δίσκο που συνοψίζει και μετουσιώνει σε μουσική ό,τι πιο αρρωστημένο είχε μέσα στο κεφάλι του ο Robert Fripp μεταξύ 1973-'74. Δεν χρειάζεται να ακούει κανείς φανατικά '70s progressive rock για να εκτιμήσει αυτή τη μπάντα - εξάλλου δε θεωρώ ότι ανήκουν σε κάποιο συγκεκριμένο είδος. Έχουν επηρεάσει τόσο πολύ κόσμο δίχως ίσως αρκετοί από εμάς να το γνωρίζουμε. Στα του δίσκου τώρα, όταν μπαίνει το mellotron του "Starless" απλά σβήνουν όλα! Αν μια μέρα εξαλειφθεί το ανθρώπινο είδος, αυτό το κομμάτι πρέπει πάση θυσία να διασωθεί.
5. My Father Will Guide Me Up A Rope To The Sky - Swans (2010)
Ένας δίσκος που με σόκαρε και με έβαλε στη διαδικασία να ψάξω γι‘ αυτούς, γιατί δεν είχα ασχοληθεί ποτέ σοβαρά. Ίσως να μην έχω ακούσει τόσο παθιασμένα κανέναν άλλο δίσκο. Το καλύτερο come back αυτής της τεράστιας μπάντας κι ίσως με το καλύτερο line up που είχε ποτέ συνοδοιπόρους ο Gira. "No Words No Thoughts" και "You Fucking People Make Me Sick" αριστουργήματα. Κι απ’ όσο άκουσα και το "Glowing Man", που πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα, θα στοιχειώσει ψυχές.
6. Into The Blue Again - The Album Leaf (2006)
Τυχαία πρόταση, κάπου στο 2009, από έναν υπάλληλο δισκοπωλείου. Minimal προσέγγιση, ωραίες μελωδίες, η ομορφιά της απλότητας και φυσικά πολύ ωραία φωνή από τον LaValle (ή σου αρέσει ή την σιχαίνεσαι, αυτή είναι η γνώμη μου, για την ακρίβεια). Δε θυμάμαι το όνομα του υπαλλήλου αλλά θα 'θελα να τον ευχαριστήσω γιατί με την πρότασή του ανακάλυψα ένα ακόμη κομμάτι που έμελλε να γίνει top αγαπημένο, το "Red Eye".
7. Awake - Tycho (2014)
Έχουμε πραγματικά “καεί” με αυτόν το δίσκο του Scott Hansen και της παρέας του, μιας και κυκλοφόρησε την περίοδο που χτίζαμε τα δικά μας κομμάτια και μας έχει επηρεάσει αρκετά. Θυμάμαι να χαζεύουμε στο YouTube το KEXP live τους και να αναρωτιόμαστε αν υπάρχει πιθανότητα να βρούμε ποτέ τέτοιον ντράμερ. Dive, Awake... Περιμένουμε να δούμε τι άλλο έρχεται.
8. The Soft Moon - The Soft Moon (2010)
Αφού μας αρέσουν οι Cure που προανέφερα και γενικά τα '80s darkwave στοιχεία, θα ήταν αδύνατο να μην συμπεριλάβουμε και τους Soft Moon στη λίστα. Ήταν μεγάλη μας τιμή που ανοίξαμε τη συναυλία τους στο Κύτταρο τον περασμένο Σεπτέμβριο. Όλοι οι δίσκοι τους είναι εξαιρετικοί αλλά διαλέγω αυτόν γιατί περιέχει το "Circles" και το "Into The Depths" που είναι αγαπημένα μου.
9. Music For Airports - Brian Eno (1978)
Μουσική ιδιοφυΐα. Άνθρωποι σαν τον Eno έδωσαν τις βάσεις πάνω στις οποίες πάτησαν κι έχτισαν τόσοι άλλοι. Αν δεν υπήρχε αυτός πιθανότατα θα ακούγαμε ακόμη blues rock. Δεν θα ήθελα να γράψω πολλά γι’ αυτόν, δεν υπάρχει λόγος άλλωστε. Ο συγκεκριμένος δίσκος αποτελεί τη #1 επιλογή όταν θέλω να χαλαρώσω, γι’ αυτό και τον επιλέγω. Όλη η δισκογραφία του και οι συνεργασίες του επιβάλλεται να μελετηθούν προσεκτικά απ’ όποιον επιθυμεί να παίξει ηλεκτρονική μουσική.
10. Ακυκλοφόρητο Άλμπουμ - Άγνωστος Νέος Καλλιτέχνης (...)
Ως μουσικόφιλοι και οι δυο μας πάντα αναζητούμε νέες κυκλοφορίες και αν κάτι ταιριάζει αισθητικά στα ακούσματά μας το ακούμε προσεκτικά, το στηρίζουμε και το διαδίδουμε. Καθημερινά πλέον ο καθένας μας έρχεται σε επαφή με τεράστιο όγκο πληροφοριών απ’ το internet κι αν καταφέρει να αφιερώσει λίγο χρόνο σε κάτι που του έκανε εντύπωση, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να βρεθεί μπροστά σε μία τεράστια ανακάλυψη. Επιλέγω αυτό το κλείσιμο της δεκάδας εντελώς συμβολικά γιατί νομίζω πως πάντα πρέπει να αφήνεις ένα παράθυρο ανοιχτό στο νέο που έρχεται.
Σχετικό θέμα