Μετά την κυκλοφορία του ζωντανά ηχογραφημένου ‘5 Χειμώνες, 6 Καλοκαίρια’, γιορτάζοντας το χρονικό διάστημα αυτό σε συνεργασία με τη Ματούλα Ζαμάνη, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ξεκίνησε μια σειρά από εμφανίσεις αυτό το καλοκαίρι, που αναπόφευκτα συμπεριέλαβαν και τη Θεσσαλονίκη. Ερχόμενος από την επιτυχία της Αθήνας τα δύο προηγούμενα βράδια, με την ασυνήθιστη γι’ αυτόν προσθήκη δεύτερης συναυλίας, θα περίμενε κανείς ένα αντίστοιχο ξεπούλημα για τη μία και μοναδική του εμφάνιση στην πόλη. Άτομα όλων των ηλικιών, κυρίως όμως νέοι, γέμισαν το Θέατρο Δάσους, αλλά τα κενά στα άνω διαζώματα ήταν αρκετά. Είναι άξιο απορίας ότι μία τοπική κοινωνία ανταμείβει έναν εξαίρετο τραγουδιστή με δύο ασφυκτικά γεμάτες συναυλίες, ενώ μία βδομάδα αργότερα αδυνατεί να γεμίσει έναν ελαφρώς μικρότερο χώρο για το δημιουργό μεγάλου μέρους των τραγουδιών με τα οποία έγινε γνωστός ο πρώτος.
Όπως και να ‘χει, η κίνηση στα πέριξ του ζωολογικού κήπου είχε αρχίσει από νωρίς, παρά την πρωινή καταιγίδα και την απογευματινή ψύχρα, και η ουρά ήταν μεγάλη και περίπλοκη. Το μεγάλο λάθος της διοργάνωσης να ανταλλάσσει διαδικτυακά εισιτήρια με χάρτινα έπειτα από ονοματικό έλεγχο και η απουσία έγκαιρης σχετικής πληροφόρησης δημιούργησε μια σύγχυση, η οποία σταδιακά ξεπεράστηκε και μέχρι περίπου τις 21:30 οι περισσότεροι είχαν ήδη μπει στο χώρο.
Οι Largo είχαν ξεκινήσει λίγα λεπτά νωρίτερα, παίζοντας τραγούδια από το πρόσφατο πρώτο EP τους, αλλά και κάποια που δεν έχουν ηχογραφήσει ακόμα. Τη μισή περίπου ώρα που η εξάδα ήταν στη σκηνή φάνηκαν λίγο συνεσταλμένοι, τρομαγμένοι ίσως από τον κόσμο. Ερμηνεύσανε, πάντως, αρκετά πιστά, τραγούδια όπως το ‘Κωλοχανείο’ ή το ‘Ταβέρνα’ και το μέρος του κοινού που δεν έψαχνε θέση δεν ήταν διόλου αδιάφορο. Σημαντική ήταν και η προσθήκη του κλαρίνου του Φίλιππου Φασούλα στο ‘Απ’ Την Αρχή Του Κόσμου’ με το οποίο κλείσανε την εμφάνισή τους.
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ανέβηκε στη σκηνή μαζί με όλους τους σπουδαίους μουσικούς που τον πλαισιώνουν τα τελευταία χρόνια στις 22:00 και κατέβηκαν μια και καλή σχεδόν τρεις ώρες αργότερα. Στο διάστημα αυτό ακούσαμε πολλά αγαπημένα τραγούδια απ’ το σύνολο της δισκογραφίας του, μα μόνο μερικά εξ αυτών ερμηνευμένα απ’ τον ίδιο. Πέρα απ’ τη Ματούλα Ζαμάνη, η οποία έχει ήδη καθιερωθεί και αποκτήσει το δικό της κοινό ανάμεσα στους φίλους του Παπακωνσταντίνου, το μικρόφωνο συχνά έπαιρνε και ο Αλέξανδρος Κούστας, ένας νεαρός Θεσσαλονικιός τραγουδιστής. Ο Κούστας έχει ξαναεμφανιστεί στην πόλη με διάφορα σχήματα και στάθηκε άξια στη σκηνή, με ενός διαφορετικού είδους ερμηνεία, μακριά από την άγρια ομορφιά που προσδίδει η ιδιαίτερη φωνή του Θανάση.
Λίγο μετά τη μέση και εν είδει διαλείμματος, ο Αλέξανδρος Κτιστάκης, που συμμετείχε στα φωνητικά, έπαιξε στην κιθάρα του και τραγούδησε το ‘Η Ουρά Του Αλόγου’, το οποίο κάθε φορά ακούγεται φτωχό χωρίς βιολί. Πέρα απ’ τους πειραματισμούς στη φωνή για χάρη της αναζήτησης νέων ικανών φωνών στην οποία φαίνεται να ρίχνει βάρος ο Παπακωνσταντίνου, ο Δημήτρης Μυστακίδης πείραξε ελαφρώς τα μονοπάτια της κιθάρας του σε ορισμένα από τα τραγούδια, με πιο ξεχωριστά παραδείγματα τα ‘Σιμουν’ και ‘Ορυχεία’. Οι πυρσοί δεν έλειψαν ούτε από αυτή τη συναυλία του, με τον πρώτο να ανάβει κατά τη διάρκεια του ‘Στην Αμερική’, ενώ άλλοι δύο – πιο αναμενόμενοι – λίγο πριν το εκστατικό τελείωμα του ‘Πεχλιβάνης’, στην έναρξη του οποίου ο τραγουδοποιός μας είπε στοργικά: «θέλω να προσέχετε τους εαυτούς σας τώρα».
Το τέλος της βραδιάς ήρθε με το ‘Έρημα Κορμιά’, ενώ είχε προηγηθεί η μοναχική εκτέλεση του ‘Αποσπερίτης’. Δεν ήταν η καλύτερη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου που θα μπορούσε να δει κανείς, αλλά για τις δυόμιση-τρεις ώρες αυτές περάσαμε καλά και μεταφερθήκαμε «εκεί ψηλά», ξεχνώντας τοπικές σκοτούρες. Αυτό είναι αρκετό.
Όπως και να ‘χει, η κίνηση στα πέριξ του ζωολογικού κήπου είχε αρχίσει από νωρίς, παρά την πρωινή καταιγίδα και την απογευματινή ψύχρα, και η ουρά ήταν μεγάλη και περίπλοκη. Το μεγάλο λάθος της διοργάνωσης να ανταλλάσσει διαδικτυακά εισιτήρια με χάρτινα έπειτα από ονοματικό έλεγχο και η απουσία έγκαιρης σχετικής πληροφόρησης δημιούργησε μια σύγχυση, η οποία σταδιακά ξεπεράστηκε και μέχρι περίπου τις 21:30 οι περισσότεροι είχαν ήδη μπει στο χώρο.
Οι Largo είχαν ξεκινήσει λίγα λεπτά νωρίτερα, παίζοντας τραγούδια από το πρόσφατο πρώτο EP τους, αλλά και κάποια που δεν έχουν ηχογραφήσει ακόμα. Τη μισή περίπου ώρα που η εξάδα ήταν στη σκηνή φάνηκαν λίγο συνεσταλμένοι, τρομαγμένοι ίσως από τον κόσμο. Ερμηνεύσανε, πάντως, αρκετά πιστά, τραγούδια όπως το ‘Κωλοχανείο’ ή το ‘Ταβέρνα’ και το μέρος του κοινού που δεν έψαχνε θέση δεν ήταν διόλου αδιάφορο. Σημαντική ήταν και η προσθήκη του κλαρίνου του Φίλιππου Φασούλα στο ‘Απ’ Την Αρχή Του Κόσμου’ με το οποίο κλείσανε την εμφάνισή τους.
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ανέβηκε στη σκηνή μαζί με όλους τους σπουδαίους μουσικούς που τον πλαισιώνουν τα τελευταία χρόνια στις 22:00 και κατέβηκαν μια και καλή σχεδόν τρεις ώρες αργότερα. Στο διάστημα αυτό ακούσαμε πολλά αγαπημένα τραγούδια απ’ το σύνολο της δισκογραφίας του, μα μόνο μερικά εξ αυτών ερμηνευμένα απ’ τον ίδιο. Πέρα απ’ τη Ματούλα Ζαμάνη, η οποία έχει ήδη καθιερωθεί και αποκτήσει το δικό της κοινό ανάμεσα στους φίλους του Παπακωνσταντίνου, το μικρόφωνο συχνά έπαιρνε και ο Αλέξανδρος Κούστας, ένας νεαρός Θεσσαλονικιός τραγουδιστής. Ο Κούστας έχει ξαναεμφανιστεί στην πόλη με διάφορα σχήματα και στάθηκε άξια στη σκηνή, με ενός διαφορετικού είδους ερμηνεία, μακριά από την άγρια ομορφιά που προσδίδει η ιδιαίτερη φωνή του Θανάση.
Λίγο μετά τη μέση και εν είδει διαλείμματος, ο Αλέξανδρος Κτιστάκης, που συμμετείχε στα φωνητικά, έπαιξε στην κιθάρα του και τραγούδησε το ‘Η Ουρά Του Αλόγου’, το οποίο κάθε φορά ακούγεται φτωχό χωρίς βιολί. Πέρα απ’ τους πειραματισμούς στη φωνή για χάρη της αναζήτησης νέων ικανών φωνών στην οποία φαίνεται να ρίχνει βάρος ο Παπακωνσταντίνου, ο Δημήτρης Μυστακίδης πείραξε ελαφρώς τα μονοπάτια της κιθάρας του σε ορισμένα από τα τραγούδια, με πιο ξεχωριστά παραδείγματα τα ‘Σιμουν’ και ‘Ορυχεία’. Οι πυρσοί δεν έλειψαν ούτε από αυτή τη συναυλία του, με τον πρώτο να ανάβει κατά τη διάρκεια του ‘Στην Αμερική’, ενώ άλλοι δύο – πιο αναμενόμενοι – λίγο πριν το εκστατικό τελείωμα του ‘Πεχλιβάνης’, στην έναρξη του οποίου ο τραγουδοποιός μας είπε στοργικά: «θέλω να προσέχετε τους εαυτούς σας τώρα».
Το τέλος της βραδιάς ήρθε με το ‘Έρημα Κορμιά’, ενώ είχε προηγηθεί η μοναχική εκτέλεση του ‘Αποσπερίτης’. Δεν ήταν η καλύτερη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου που θα μπορούσε να δει κανείς, αλλά για τις δυόμιση-τρεις ώρες αυτές περάσαμε καλά και μεταφερθήκαμε «εκεί ψηλά», ξεχνώντας τοπικές σκοτούρες. Αυτό είναι αρκετό.
Σχετικό θέμα