Καθώς έχουμε περάσει παραπάνω από τα μισά του 2016, ήρθε η ώρα να γυρίσουμε πίσω και να κοιτάξουμε τι ήταν αυτό που έκανε τη χρονιά μας ξεχωριστή και... ζουμερή, ικανή άλλοτε να μας προβληματίσει και άλλοτε να μας ευχαριστήσει.
Στον τομέα του θεάτρου, ο μεγάλος αριθμός παραστάσεων εξακολουθεί να εντυπωσιάζει, αν και οι παραγωγές που ξεχωρίζουν είναι μετρημένες στα δάχτυλα. Οι μουσικοθεατρικές παραστάσεις έκαναν και αυτή τη σεζόν αισθητή την παρουσία τους, ενώ το stand up comedy εξακολουθεί να "παίρνει τα πάνω του" και να δημιουργεί πλέον ένα δικό του κοινό. Όπως θα δείτε και παρακάτω οι μονόλογοι ξεχωρίζουν -με τρεις γυναικείους να περιλαμβάνονται στη λίστα μας!- ενώ αμιγώς θεατρικά φεστιβάλ αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους, όπως τα 2o Bob Theatre Festival & 2ο Avaton International Comedy Festival.
Αυτό που αξίζει να θυμόμαστε από τη χρονιά που πέρασε είναι η προσπάθεια ορισμένων θεατρικών σκηνών να προσαρμοστούν στις δυσκολίες της εποχής, προτείνοντας στο κοινό προσφορές στην αγορά εισιτηρίων.
Ας δούμε, λοιπόν, τις παραστάσεις που οι συντάκτες μας ξεχώρισαν για τη θεατρική σεζόν 2015-2016 !
Μπιλ και Λου @ Skrow Theater
Μία από τις καλύτερες παραστάσεις της σεζόν που μας πέρασε ήταν για μένα το "Μπιλ και Λου" σε διασκευασμένο σενάριο και σκηνοθεσία του Βασίλη Μπογδάνου. Είναι η δεύτερη χρονιά που ανέβηκε στο Skrow Theater τη θεατρική σεζόν 2015-2016 και πραγματικά εύχομαι να ανέβει και φέτος.
Είναι μία πρωτότυπη ιστορία δύο αποξενωμένων και λίγο προβληματικών ανθρώπων που στη ζωή τους δεν έχουν κανένα φίλο, αλλά ενώνονται μέσω αλληλογραφίας απαλείφοντας τα χιλιάδες χιλιόμετρα που τους χωρίζουν (ο ένας μένει Αυστραλία, ο άλλος Αμερική).
Η παράσταση εντυπωσίασε κοινό και κριτικούς για τη γλυκιά ατμόσφαιρα που δημιουργείται στον μικρό αλλά ευρηματικά αξιοποιημένο χώρο του θεάτρου Skrow με σκηνικά σε δύο επίπεδα –που μας μεταφέρουν σε δύο διαφορετικές χώρες (Αμερική –Αυστραλία). Η σφιχτή διασκευή του σεναρίου ήταν ένα σημαντικό συστατικό επιτυχίας, αφού οι ατάκες διαδέχονταν η μία την άλλη, άλλοτε λυπηρές άλλοτε πανέξυπνες που έκαναν το κοινό να παρακολουθεί με ένα μόνιμο χαμόγελο την παράσταση. Τέλος, οι ερμηνείες των ηθοποιών Λυδίας Τζανουδάκη, Στέλιου Ιακωβίδη και Βασίλη Μαυρογεωργίου στον απολαυστικό ρόλο του αφηγητή, ήταν εξαιρετικές και φάνηκε πόσο πολύ είχαν δουλέψει τους ρόλους τους.
Διαβάστε το σχετικό review εδώ.
Ντέπυ Θεοδοσίου
**************
Τα ωραία χέρια μας @ Θέατρο Ροές
Η Έφη Μπίρμπα σε συνεργασία με τον Ευθύμη Φιλίππου μας παρουσίασαν τον περασμένο χειμώνα το ταξίδι των ψυχών. Την περιπλάνηση των μελλοθάνατων μεταξύ του κόσμου των ζωντανών και αυτού των νεκρών, καθώς και την ύστατη προσπάθειά τους να αποτρέψουν το διαφαινόμενο οριστικό τέλος.
Η ιστορία εκτυλισσόταν σ' ένα λιτό σκηνικό με λευκό φόντο.Το εναλλασσόμενο παιχνίδι φωτός-σκοταδιού, καθώς επίσης και οι μονόλογοι που συνοδεύονταν με απόκοσμους ήχους συντελούσαν στην αύξηση της δραματικότητας. Το στοιχείο ωστόσο που καθιστά άξια λόγου την παράσταση είναι η επιλογή της εξιστόρησης όλης της πλοκής αποκλειστικά μέσα απο τις κινήσεις των ηθοποιών. Η σκηνή μετατράπηκε σε ασπρόμαυρη οθόνη με τις εικόνες ν' αλλάζουν ανάλογα με τις κινήσεις των 6 πρωταγωνιστών. Το γεγονός οτι μια θεατρική ιστορία μπορεί να ειπωθεί δίχως λόγια (για την ακρίβεια ελάχιστα) καθιστά το εγχείρημα των Μπίρμπα-Φιλίππου πραγματικά αξιοθαύμαστο.
Διαβάστε το σχετικό review εδώ.
Κατερίνα Αδαμοπούλου
**************
Marvin's Room @ Πολυχώρο Vault
Εάν έπρεπε να ξεχωρίσω μία παράσταση από την προηγούμενη θεατρική σεζόν, αυτή θα ήταν το "Marvin's Room" που ανέβηκε στον Πολυχώρο Vault σε σκηνοθεσία και δραματική επεξεργασία του Δημήτρη Καρατζιά. Πρόκειται για ένα ευαίσθητο έργο που παρουσιάστηκε χωρίς εντυπωσιασμούς και πολλά φτιασίδια και έτσι η απλότητα και η τρυφερότητα που απέπνευσε σε συνδυασμό με τις ωραίες ερμηνείες και το έξυπνο στήσιμο έκαναν το "Marvin's Room" να αγγίξει την καρδιά μου και στη συνέχεια να κερδίσει μία θέση σε αυτήν. Το γεγονός ότι το έργο καταπιάνεται με την ανάγκη του ανθρώπου να ανήκει σε μια οικογένεια που όμως τον αποδέχεται όπως είναι, αυτομάτως έκανε την παράσταση προσιτή σε όλους και προέτρεψε τον θεατή υποσυνείδητα να παραλληλίσει τα δικά του βιώματα, τις δικές του ιστορίες με αυτές που διαδραματίζονται στο σανίδι... Ένα μπράβο λοιπόν από εμένα στους συντελεστές και στο Vault για την ειλικρινή δουλειά που παρουσίασαν!
Να σημειωθεί πως η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά στη χώρα μας, ενώ το ερχόμενο καλοκαίρι θα φιλοξενηθεί -επίσης για πρώτη φορά- στο Broadway. Όσοι επιθυμούν μπορούν να παρακολουθήσουν και την κινηματογραφική της μεταφορά το 1996 με τους Meryl Streep, Diane Keaton & Leonardo Di Caprio.
Περισσότερα για την παράσταση εδώ
Άλλες παραστάσεις που ξεχώρισα: "10 Μικροί Νέγροι" & "Festen"
Διαβάστε το σχετικό review εδώ
Ηρώ Μαούνη
**************
Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου @ Θέατρο Χώρα
“Δυο πόρτες έχει η ζωή άνοιξα μια και μπήκα, σεργιάνισα ένα πρωινό κι ώσπου να ΄ρθει το δειλινό από την άλλη βγήκα”.
Ξεπερνώντας τα πλαίσια μιας συμβατικής παράστασης η "Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου" θα μπορούσε να χαρακτηριστεί περισσότερο ως μια “εμπειρία ζωής”. Ο μονόλογος, που ακολουθεί τα πραγματικά γεγονότα της ζωής της μεγάλης ρεμπέτισσας καθήλωσε το κοινό για έκτη συνεχή χρονιά τη σεζόν που μας πέρασε. Μιάμιση ώρα συνεχούς διαδοχής τρανταχτού γέλιου και σπαρακτικού κλάματος, μιάμιση ώρα πραγματικής ψυχαγωγίας, σε εξαιρετική σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια.
Μια συνταρακτική ιστορία με δυναμικά σκαμπανεβάσματα, ντυμένη με πασίγνωστα τραγούδια που έγραψε η ίδια η Παπαγιαννοπούλου, παρέσυρε το θεατή μέσα στις καταστάσεις,τις εποχές, τις χαρές και τις λύπες και τον έκανε ένα με την αφήγηση. Αποκορύφωμα της παράστασης, η συγκλονιστική ερμηνεία της Νένας Μεντή , στο ρόλο της Ευτυχίας, που σημάδεψε τόσο την ίδια, όσο και όλους εμάς, που είχαμε την τύχη να την απολαύσουμε. Μια παράσταση, που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην καρδιά και τη μνήμη όσων έγιναν, έστω και για ένα βράδυ, μέρος της.
Διαβάστε το σχετικό review εδώ.
Αθηνά Τσαγκαράκη
**************
Χειρόγραφο @ Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου
Η παράσταση που ξεχώρισα τη θεατρική σεζόν 2015-2016 είναι το "Χειρόγραφο". Ο Γιώργος Νανούρης σκηνοθετεί, η Χάρις Αλεξίου ερμηνεύει. Μία κατάθεση ψυχής, μία εξομολόγηση με κύριο δέκτη τον εαυτό μας. Αυτό είναι το Χειρόγραφο!
Η Χάρις εμφανίζεται στο θέατρο, με την κατάλληλη ωριμότητα την κατάλληλη στιγμή. Εκθέτει τον εαυτό της χωρίς φόβο και με σεβασμό και μας επιτρέπει να δούμε όσα συνήθως δεν γνωρίζουμε για τους ανθρώπους των τεχνών (κι είναι πολλά εκείνα που κρύβονται πίσω από τα φώτα της σκηνής!). Πιάνει το νήμα
από τα παιδικά της χρόνια και μας ταξιδεύει ως τα τώρα, με ιστορίες και μουσικές αγαπημένες. Οι μουσικοί που την συνοδεύουν είναι εξαιρετικοί,ενώ η σκηνοθεσία καθόλα ευρμηματική. Ο Γιώργος Νανούρης στηρίχθηκε στην πληθωρική της προσωπικότητα και έτσι δεν χρειάστηκαν σκηνικά, παρά μόνο τα απολύτως απαραίτητα.
Η έκθεση, η ατέρμονη πάλη με το εγώ, μας βάζει στη διαδικασία να συνομιλήσουμε κι εμείς με τον εαυτό μας και να αποδεχτούμε τις αδυναμίες, τα λάθη και τις επιτυχίες μας. Τα συναισθήματα που προκαλούνται στο κοινό δεν απέχουν από εκείνο που περιγράφει ο Αριστοτέλης ως "κάθαρσις". Δεν θέλεις να τελειώσει αυτό που συμβαίνει. Που δεν το λες ξεκάθαρα παράσταση, αλλά
μία κουβέντα φιλική και ζεστή. Δεν θέλεις να ανοίξουν τα φώτα και να φύγεις. Χρησιμοποιώ β ενικό, καθώς η Χάρις μιλά στον καθένα ξεχωριστά.
Το Χειρόγραφο επιστρέφει από 12 Οκτωβρίου και για δώδεκα παραστάσεις στο Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου. Σπεύσατε!
Διαβάστε το σχετικό review εδώ
Άννα Παπαδάκη
**************
Παράσιτα @ Θέατρο του Νέου Κόσμου
Τα "Παράσιτα" του θεάτρου του Νέου Κόσμου, που ανέβηκε για δεύτερη χρονιά, ήταν μια από τις παραστάσεις, που ξεχώρισε για τη σεζόν 2015-2016.
Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος στήνει εξαιρετικά τον κόσμο της Πινκ και της Ρόλλυ, των δύο βασικών ηρωίδων. Ένας κόσμος με βία, εξάρτηση, εκμετάλλευση, που αν και μοιάζει ξένος και απόμακρος, είναι μέρος της καθημερινότητας μας.
Η Κόρα Καρβούνη και η Ιωάννα Κολλιοπούλου για μία ώρα και σαράντα πέντε λεπτά φεύγουν από τη σκηνή. Ζουν σε ένα διαμέρισμα της Αγγλίας, με τα πάθη των ναρκωτικών. Η Κόρα Καρβούνη μεταφέρει στο κοινό τις φοβίες της και την απόγνωση της. Από την πλευρά της, η Ιωάννα Κολλιοπούλου, ως Ρόλλυ, μας ανοίγει τον κόσμο του χρήστη, που ονειρεύεται και ελπίζει να αλλάξει το παρόν, το τώρα.
Μια παράσταση καθρέφτης της σύγχρονης κοινωνίας.
Διαβάστε το σχετικό review εδώ.
Μιχάλης Γιαλούσης
**************
Επάγγελμα Πόρνη @ Πολυχώρος Vault
Ο μονόλογος της Αλεξάνδρας Παλαιολόγου, η οποία υποδύθηκε στο έργο "Επάγγελμα Πόρνη" τη Λιλή Ζωγράφου, ήταν η παράσταση που ξεχώρισα την περασμένη θεατρική σεζόν. ΕΠρόκειτο για την αφήγηση μιας ζωής γεμάτης φουρτούνες αλλά και γέλιο στις πιο κρίσιμες στιγμές της ελληνικής ιστορίας. Τόσο η υπόθεση όσο και η υλοποίηση του έργου με τις σκηνοθετικές οδηγίες του Ένκε Φεζολλάρι έδωσαν ένα αποτέλεσμα που δύσκολα θα άφηνε ασυγκίνητους τους θεατές. Τρανή απόδειξη της επιτυχίας οι αλλεπάλληλες παρατάσεις της παράστασης καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς. Για εμένα υπήρξε ένα από τα πιο "δυνατά χαρτιά" του Vault Theatre και μια από τις καλύτερες στιγμές της πρωταγωνίστριας.
Διαβάστε το σχετικό review εδώ.
Ελένη Ζαρκάδα
**************
Sweet Charity @ Θέατρο Badminton
Ένα μιούζικαλ που συνδύαζε το χιούμορ με τη συγκίνηση και κατάφερε να μεταφέρει τον θεατή, έστω και για λίγες ώρες, σε μια διαφορετική πραγματικότητα. Η Charity Hope ενσαρκωμένη από την, γεμάτη ζωντάνια, γοητεία αλλά και παιδική αφέλεια, Σμαράγδα Καρύδη, μας έβαλε στην περιπετειώδη αλλά και αδέξια ζωή της ανάμεσα στα καμπαρέ της Νέας Υόρκης.
Τόσο η συγκεκριμένη ηρωίδα όσο και το υπόλοιπο καστ που αποτελείτο από ηθοποιούς, τραγουδιστές και χορευτές, αγαπήθηκαν από το κοινό. Η εκρηκτική σκηνοθεσία, τα αστραφτερά κοστούμια, οι γρήγοροι διαλόγοι, οι χαρακτήρες, το στοχευμένο και εντυπωσιακό αλλά δίχως αχρείαστες υπερβολές σκηνικό, και φυσικά το ίδιο το έργο με τη σφραγίδα του Bob Fosse συνετέλεσαν στην ευχάριστη αίσθηση που σου άφηνε η έξοδος από το Θέατρο Badminton.
Διαβάστε το σχετικό review εδώ.
Παναγιώτα Κλεάνθους
Στον τομέα του θεάτρου, ο μεγάλος αριθμός παραστάσεων εξακολουθεί να εντυπωσιάζει, αν και οι παραγωγές που ξεχωρίζουν είναι μετρημένες στα δάχτυλα. Οι μουσικοθεατρικές παραστάσεις έκαναν και αυτή τη σεζόν αισθητή την παρουσία τους, ενώ το stand up comedy εξακολουθεί να "παίρνει τα πάνω του" και να δημιουργεί πλέον ένα δικό του κοινό. Όπως θα δείτε και παρακάτω οι μονόλογοι ξεχωρίζουν -με τρεις γυναικείους να περιλαμβάνονται στη λίστα μας!- ενώ αμιγώς θεατρικά φεστιβάλ αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους, όπως τα 2o Bob Theatre Festival & 2ο Avaton International Comedy Festival.
Αυτό που αξίζει να θυμόμαστε από τη χρονιά που πέρασε είναι η προσπάθεια ορισμένων θεατρικών σκηνών να προσαρμοστούν στις δυσκολίες της εποχής, προτείνοντας στο κοινό προσφορές στην αγορά εισιτηρίων.
Ας δούμε, λοιπόν, τις παραστάσεις που οι συντάκτες μας ξεχώρισαν για τη θεατρική σεζόν 2015-2016 !
Μπιλ και Λου @ Skrow Theater
Μία από τις καλύτερες παραστάσεις της σεζόν που μας πέρασε ήταν για μένα το "Μπιλ και Λου" σε διασκευασμένο σενάριο και σκηνοθεσία του Βασίλη Μπογδάνου. Είναι η δεύτερη χρονιά που ανέβηκε στο Skrow Theater τη θεατρική σεζόν 2015-2016 και πραγματικά εύχομαι να ανέβει και φέτος.
Είναι μία πρωτότυπη ιστορία δύο αποξενωμένων και λίγο προβληματικών ανθρώπων που στη ζωή τους δεν έχουν κανένα φίλο, αλλά ενώνονται μέσω αλληλογραφίας απαλείφοντας τα χιλιάδες χιλιόμετρα που τους χωρίζουν (ο ένας μένει Αυστραλία, ο άλλος Αμερική).
Η παράσταση εντυπωσίασε κοινό και κριτικούς για τη γλυκιά ατμόσφαιρα που δημιουργείται στον μικρό αλλά ευρηματικά αξιοποιημένο χώρο του θεάτρου Skrow με σκηνικά σε δύο επίπεδα –που μας μεταφέρουν σε δύο διαφορετικές χώρες (Αμερική –Αυστραλία). Η σφιχτή διασκευή του σεναρίου ήταν ένα σημαντικό συστατικό επιτυχίας, αφού οι ατάκες διαδέχονταν η μία την άλλη, άλλοτε λυπηρές άλλοτε πανέξυπνες που έκαναν το κοινό να παρακολουθεί με ένα μόνιμο χαμόγελο την παράσταση. Τέλος, οι ερμηνείες των ηθοποιών Λυδίας Τζανουδάκη, Στέλιου Ιακωβίδη και Βασίλη Μαυρογεωργίου στον απολαυστικό ρόλο του αφηγητή, ήταν εξαιρετικές και φάνηκε πόσο πολύ είχαν δουλέψει τους ρόλους τους.
Διαβάστε το σχετικό review εδώ.
Ντέπυ Θεοδοσίου
**************
Τα ωραία χέρια μας @ Θέατρο Ροές
Η Έφη Μπίρμπα σε συνεργασία με τον Ευθύμη Φιλίππου μας παρουσίασαν τον περασμένο χειμώνα το ταξίδι των ψυχών. Την περιπλάνηση των μελλοθάνατων μεταξύ του κόσμου των ζωντανών και αυτού των νεκρών, καθώς και την ύστατη προσπάθειά τους να αποτρέψουν το διαφαινόμενο οριστικό τέλος.
Η ιστορία εκτυλισσόταν σ' ένα λιτό σκηνικό με λευκό φόντο.Το εναλλασσόμενο παιχνίδι φωτός-σκοταδιού, καθώς επίσης και οι μονόλογοι που συνοδεύονταν με απόκοσμους ήχους συντελούσαν στην αύξηση της δραματικότητας. Το στοιχείο ωστόσο που καθιστά άξια λόγου την παράσταση είναι η επιλογή της εξιστόρησης όλης της πλοκής αποκλειστικά μέσα απο τις κινήσεις των ηθοποιών. Η σκηνή μετατράπηκε σε ασπρόμαυρη οθόνη με τις εικόνες ν' αλλάζουν ανάλογα με τις κινήσεις των 6 πρωταγωνιστών. Το γεγονός οτι μια θεατρική ιστορία μπορεί να ειπωθεί δίχως λόγια (για την ακρίβεια ελάχιστα) καθιστά το εγχείρημα των Μπίρμπα-Φιλίππου πραγματικά αξιοθαύμαστο.
Διαβάστε το σχετικό review εδώ.
Κατερίνα Αδαμοπούλου
**************
Marvin's Room @ Πολυχώρο Vault
Εάν έπρεπε να ξεχωρίσω μία παράσταση από την προηγούμενη θεατρική σεζόν, αυτή θα ήταν το "Marvin's Room" που ανέβηκε στον Πολυχώρο Vault σε σκηνοθεσία και δραματική επεξεργασία του Δημήτρη Καρατζιά. Πρόκειται για ένα ευαίσθητο έργο που παρουσιάστηκε χωρίς εντυπωσιασμούς και πολλά φτιασίδια και έτσι η απλότητα και η τρυφερότητα που απέπνευσε σε συνδυασμό με τις ωραίες ερμηνείες και το έξυπνο στήσιμο έκαναν το "Marvin's Room" να αγγίξει την καρδιά μου και στη συνέχεια να κερδίσει μία θέση σε αυτήν. Το γεγονός ότι το έργο καταπιάνεται με την ανάγκη του ανθρώπου να ανήκει σε μια οικογένεια που όμως τον αποδέχεται όπως είναι, αυτομάτως έκανε την παράσταση προσιτή σε όλους και προέτρεψε τον θεατή υποσυνείδητα να παραλληλίσει τα δικά του βιώματα, τις δικές του ιστορίες με αυτές που διαδραματίζονται στο σανίδι... Ένα μπράβο λοιπόν από εμένα στους συντελεστές και στο Vault για την ειλικρινή δουλειά που παρουσίασαν!
Να σημειωθεί πως η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά στη χώρα μας, ενώ το ερχόμενο καλοκαίρι θα φιλοξενηθεί -επίσης για πρώτη φορά- στο Broadway. Όσοι επιθυμούν μπορούν να παρακολουθήσουν και την κινηματογραφική της μεταφορά το 1996 με τους Meryl Streep, Diane Keaton & Leonardo Di Caprio.
Περισσότερα για την παράσταση εδώ
Άλλες παραστάσεις που ξεχώρισα: "10 Μικροί Νέγροι" & "Festen"
Διαβάστε το σχετικό review εδώ
Ηρώ Μαούνη
**************
Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου @ Θέατρο Χώρα
“Δυο πόρτες έχει η ζωή άνοιξα μια και μπήκα, σεργιάνισα ένα πρωινό κι ώσπου να ΄ρθει το δειλινό από την άλλη βγήκα”.
Ξεπερνώντας τα πλαίσια μιας συμβατικής παράστασης η "Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου" θα μπορούσε να χαρακτηριστεί περισσότερο ως μια “εμπειρία ζωής”. Ο μονόλογος, που ακολουθεί τα πραγματικά γεγονότα της ζωής της μεγάλης ρεμπέτισσας καθήλωσε το κοινό για έκτη συνεχή χρονιά τη σεζόν που μας πέρασε. Μιάμιση ώρα συνεχούς διαδοχής τρανταχτού γέλιου και σπαρακτικού κλάματος, μιάμιση ώρα πραγματικής ψυχαγωγίας, σε εξαιρετική σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια.
Μια συνταρακτική ιστορία με δυναμικά σκαμπανεβάσματα, ντυμένη με πασίγνωστα τραγούδια που έγραψε η ίδια η Παπαγιαννοπούλου, παρέσυρε το θεατή μέσα στις καταστάσεις,τις εποχές, τις χαρές και τις λύπες και τον έκανε ένα με την αφήγηση. Αποκορύφωμα της παράστασης, η συγκλονιστική ερμηνεία της Νένας Μεντή , στο ρόλο της Ευτυχίας, που σημάδεψε τόσο την ίδια, όσο και όλους εμάς, που είχαμε την τύχη να την απολαύσουμε. Μια παράσταση, που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην καρδιά και τη μνήμη όσων έγιναν, έστω και για ένα βράδυ, μέρος της.
Διαβάστε το σχετικό review εδώ.
Αθηνά Τσαγκαράκη
**************
Χειρόγραφο @ Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου
Η παράσταση που ξεχώρισα τη θεατρική σεζόν 2015-2016 είναι το "Χειρόγραφο". Ο Γιώργος Νανούρης σκηνοθετεί, η Χάρις Αλεξίου ερμηνεύει. Μία κατάθεση ψυχής, μία εξομολόγηση με κύριο δέκτη τον εαυτό μας. Αυτό είναι το Χειρόγραφο!
Η Χάρις εμφανίζεται στο θέατρο, με την κατάλληλη ωριμότητα την κατάλληλη στιγμή. Εκθέτει τον εαυτό της χωρίς φόβο και με σεβασμό και μας επιτρέπει να δούμε όσα συνήθως δεν γνωρίζουμε για τους ανθρώπους των τεχνών (κι είναι πολλά εκείνα που κρύβονται πίσω από τα φώτα της σκηνής!). Πιάνει το νήμα
από τα παιδικά της χρόνια και μας ταξιδεύει ως τα τώρα, με ιστορίες και μουσικές αγαπημένες. Οι μουσικοί που την συνοδεύουν είναι εξαιρετικοί,ενώ η σκηνοθεσία καθόλα ευρμηματική. Ο Γιώργος Νανούρης στηρίχθηκε στην πληθωρική της προσωπικότητα και έτσι δεν χρειάστηκαν σκηνικά, παρά μόνο τα απολύτως απαραίτητα.
Η έκθεση, η ατέρμονη πάλη με το εγώ, μας βάζει στη διαδικασία να συνομιλήσουμε κι εμείς με τον εαυτό μας και να αποδεχτούμε τις αδυναμίες, τα λάθη και τις επιτυχίες μας. Τα συναισθήματα που προκαλούνται στο κοινό δεν απέχουν από εκείνο που περιγράφει ο Αριστοτέλης ως "κάθαρσις". Δεν θέλεις να τελειώσει αυτό που συμβαίνει. Που δεν το λες ξεκάθαρα παράσταση, αλλά
μία κουβέντα φιλική και ζεστή. Δεν θέλεις να ανοίξουν τα φώτα και να φύγεις. Χρησιμοποιώ β ενικό, καθώς η Χάρις μιλά στον καθένα ξεχωριστά.
Το Χειρόγραφο επιστρέφει από 12 Οκτωβρίου και για δώδεκα παραστάσεις στο Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου. Σπεύσατε!
Διαβάστε το σχετικό review εδώ
Άννα Παπαδάκη
**************
Παράσιτα @ Θέατρο του Νέου Κόσμου
Τα "Παράσιτα" του θεάτρου του Νέου Κόσμου, που ανέβηκε για δεύτερη χρονιά, ήταν μια από τις παραστάσεις, που ξεχώρισε για τη σεζόν 2015-2016.
Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος στήνει εξαιρετικά τον κόσμο της Πινκ και της Ρόλλυ, των δύο βασικών ηρωίδων. Ένας κόσμος με βία, εξάρτηση, εκμετάλλευση, που αν και μοιάζει ξένος και απόμακρος, είναι μέρος της καθημερινότητας μας.
Η Κόρα Καρβούνη και η Ιωάννα Κολλιοπούλου για μία ώρα και σαράντα πέντε λεπτά φεύγουν από τη σκηνή. Ζουν σε ένα διαμέρισμα της Αγγλίας, με τα πάθη των ναρκωτικών. Η Κόρα Καρβούνη μεταφέρει στο κοινό τις φοβίες της και την απόγνωση της. Από την πλευρά της, η Ιωάννα Κολλιοπούλου, ως Ρόλλυ, μας ανοίγει τον κόσμο του χρήστη, που ονειρεύεται και ελπίζει να αλλάξει το παρόν, το τώρα.
Μια παράσταση καθρέφτης της σύγχρονης κοινωνίας.
Διαβάστε το σχετικό review εδώ.
Μιχάλης Γιαλούσης
**************
Επάγγελμα Πόρνη @ Πολυχώρος Vault
Ο μονόλογος της Αλεξάνδρας Παλαιολόγου, η οποία υποδύθηκε στο έργο "Επάγγελμα Πόρνη" τη Λιλή Ζωγράφου, ήταν η παράσταση που ξεχώρισα την περασμένη θεατρική σεζόν. ΕΠρόκειτο για την αφήγηση μιας ζωής γεμάτης φουρτούνες αλλά και γέλιο στις πιο κρίσιμες στιγμές της ελληνικής ιστορίας. Τόσο η υπόθεση όσο και η υλοποίηση του έργου με τις σκηνοθετικές οδηγίες του Ένκε Φεζολλάρι έδωσαν ένα αποτέλεσμα που δύσκολα θα άφηνε ασυγκίνητους τους θεατές. Τρανή απόδειξη της επιτυχίας οι αλλεπάλληλες παρατάσεις της παράστασης καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς. Για εμένα υπήρξε ένα από τα πιο "δυνατά χαρτιά" του Vault Theatre και μια από τις καλύτερες στιγμές της πρωταγωνίστριας.
Διαβάστε το σχετικό review εδώ.
Ελένη Ζαρκάδα
**************
Sweet Charity @ Θέατρο Badminton
Ένα μιούζικαλ που συνδύαζε το χιούμορ με τη συγκίνηση και κατάφερε να μεταφέρει τον θεατή, έστω και για λίγες ώρες, σε μια διαφορετική πραγματικότητα. Η Charity Hope ενσαρκωμένη από την, γεμάτη ζωντάνια, γοητεία αλλά και παιδική αφέλεια, Σμαράγδα Καρύδη, μας έβαλε στην περιπετειώδη αλλά και αδέξια ζωή της ανάμεσα στα καμπαρέ της Νέας Υόρκης.
Τόσο η συγκεκριμένη ηρωίδα όσο και το υπόλοιπο καστ που αποτελείτο από ηθοποιούς, τραγουδιστές και χορευτές, αγαπήθηκαν από το κοινό. Η εκρηκτική σκηνοθεσία, τα αστραφτερά κοστούμια, οι γρήγοροι διαλόγοι, οι χαρακτήρες, το στοχευμένο και εντυπωσιακό αλλά δίχως αχρείαστες υπερβολές σκηνικό, και φυσικά το ίδιο το έργο με τη σφραγίδα του Bob Fosse συνετέλεσαν στην ευχάριστη αίσθηση που σου άφηνε η έξοδος από το Θέατρο Badminton.
Διαβάστε το σχετικό review εδώ.
Παναγιώτα Κλεάνθους