Τους τελευταίους μήνες διαβάζετε ότι κάτι ενδιαφέρον "ψήνεται" στον Πειραιά. Το Passport "γεννήθηκε" πρόσφατα και ήδη έχει φιλοξενήσει διάφορες συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, εκθέσεις ζωγραφικής κ.α. Δεν είναι μια νέα μουσική σκηνή, αλλά ένας χώρος πολιτισμού, όπως μας λέει ο Γιώργος Χουρδάκης, ο οποίος μαζί με τον αδερό του Κώστα τρέχουν το Passport.
Με το Γιώργο Χουρδάκη βρεθήκαμε πριν λίγες ημέρες στο "διαβατήριο" για να δούμε από κοντά πως λειτουργεί ο χώρος, αλλά και να μιλήσουμε για τα μελλοντικά τους σχέδια. Πολλές καλές συναυλίες έρχονται στη νέα χρονιά. Κάποιες τις αναφέρουμε παρακάτω, αλλά υπάρχουν κι άλλες οι οποίες θα ανακοινωθούν σε λίγες εβδομάδες. Εδώ είμαστε βέβαια για να σας ενημερώσουμε.
Πάμε στην κουβέντα μας τώρα:
MG: Πώς γεννήθηκε η ιδέα δημιουργίας του Passport σε περίοδο κρίσης και μάλιστα σε μια περιοχή που δεν έχουν γίνει πολλές σοβαρές αντίστοιχες προσπάθειες;
ΓΧ: Το Passport δεν είναι μια μουσική σκηνή, αλλά ένας χώρος Πολιτισμού. Τη Δευτέρα έχουμε συνήθως Θεατρικά αναλόγια, δηλαδή έρχεται ένας ηθοποιός διαβάζει ένα βιβλίο, το οποίο μπορεί να συντροφεύει μουσική ή μέσα σε αυτό να βρίσκεται μουσική. Την Τρίτη έχουμε Θέατρο. Την Τετάρτη έχουμε παρουσιάσεις βιβλίων. Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο λειτουργεί η μουσική σκηνή και την Κυριακή πρωί είναι το παιδικό θέατρο. Σίγουρα περνάμε μια δύσκολη περίοδο. Είμαι όμως της άποψης ότι οι οικονομικές κρίσεις δίνουν ευκαιρίες.
Το Passport γεννήθηκε από μια προσπάθεια του πατέρα μας πέρσι το χειμώνα, ο οποίος φιλοδοξούσε να κάνει ένα βιβλιοπωλείο 30 τμ για να βρίσκεται με τους φίλους του, να μιλάνε για βιβλία και να πίνουν καφεδάκι και ουϊσκάκι το βράδυ. Ο αρχικός χώρος του βιβλιοπωλείου ήταν στην Ανδρούτσου. Βέβαια, αντί για 30 ήταν 300 τμ. Στις παρουσιάσεις βιβλίων θέλαμε πέρα από τις ομιλίες να υπάρχει και μουσική ως χαλί. Στον Ανδρουλάκη φέραμε λυρά, στον Τζούμα ένα κουαρτέτο και έπαιξε Χατζηδάκη. Είδαμε όμως ότι δε μας παίρνει ο χώρος. Θέλαμε να κάνουμε κι άλλα πράγματα.
Όταν λοιπόν μάθαμε ότι το «Χάϊ Λάϊφ» είναι προς ενοικίαση, όλα αυτά που είχαμε στο μυαλό μας, τα φανταστήκαμε εδώ μέσα.
MG: Το «Χάϊ Λάϊφ» ήταν cinema;
ΓΧ: Ναι είναι της γενιάς Ιντεάλ, Παλάς. Είναι κινηματοθέατρο του 1930. Έτσι, φανταστήκαμε όλα όσα θέλαμε να κάνουμε σε αυτό το χώρο. Όταν πρωτομπήκαμε όμως απογοητευτήκαμε, μιας και ο χώρος ήταν εγκαταλειμένος εδώ και χρόνια. Μας πήρε σχεδόν 6 μήνες να τον φτιάξουμε. Όταν ξεκινήσαμε, ήμασταν στις αρχές της περιόδου. Έτσι, έπρεπε να κλείσουν πολλά πράγματα σε μια γειτονιά, που είναι παρθένα. Ο όρος αυτός βέβαια έχει διπλή ανάγνωση. Από τη μια είναι καλό κι από την άλλη υπάρχει το ερώτημα: «Γιατί είναι παρθένα και είναι τόσο μεγάλη; Κάποιο πρόβλημα θα έχει...» Τελικά δεν είχε κανένα πρόβλημα, μια χαρά είναι.
MG: Λες ότι συνδυάζετε θέατρο, μουσική και βιβλίο. Στις θεατρικές παραστάσεις και τις συναυλίες, το βιβλιοπωλείο που καθόμαστε τώρα είναι ανοιχτό;
ΓΧ: Ναι. Εκτός των Puressence. Στον Αλκίνοο πουλήσαμε και βιβλία...
MG: Όλες οι μουσικές σκηνές στην Αθήνα δεν έχουν πάνω τους το χαρακτηρισμό της περιοχής στην οποία βρίσκονται. Το Passport είναι συνδεδεμένο με τον Πειραιά. Έχει αντίστοιχα και τον κόσμο της περιοχής;
ΓΧ: Το πρώτο άγχος που είχαμε όταν τον υλοποιούσαμε με το Δημήτρη το Βόγλη, την Τίνα Παππά κλπ, ήταν αν θα καταφέρουμε να κατεβάσουμε κόσμο από την Αθήνα, με την πεποίθηση ότι ο κόσμος του Πειραιά θα το αγκαλιάσει, αφού δεν υπάρχει κάτι το αντίστοιχο. Τα πρώτα δείγματα δείχνουν ακριβώς το ανάποδο, δηλαδή ότι αγκαλιαστήκαμε από την Αθήνα (ίσως το βλέπουν ως ένα εξοχικό ταξίδι εκτός κέντρου... γέλια). Ο κόσμος του Πειραιά αισθάνομαι ότι τώρα αρχίζει να ανταποκρίνεται σε αυτό το κάλεσμα.
MG: Τόσα χρόνια είχες επισκεφτεί πολλές μουσικές σκηνές. Υπήρχαν κάποια πράγματα τα οποία δε σου άρεσαν σε αυτές και δε θα ήθελες να τα έχεις στο Passport;
ΓΧ: Δες το χώρο. Θα μπορούσε να χωράει περισσότερο κόσμο. Όμως έχει έναν «αέρα». Δεν κάθεται ο ένας πάνω στον άλλο. Τα τραπεζάκια έχουν μια λογική απόσταση και έχουν διάδρομο. Στους Puressence δε βάλαμε παραπάνω κόσμο από αυτόν που χωρούσε σε εμάς. Καλύτερος επιχειρηματίας γίνομαι όταν εσύ θα γυρίσεις στο σπίτι σου ασφαλής, ώστε να ξανάρθεις αύριο. Υπάρχουν ακόμη 3 πόρτες ασφαλείας για την καλύτερη προστασία του κόσμου. Τουλάχιστον ο κόσμος δε θα έλεγε την επόμενη μέρα ότι παίζω με την ακεραιότητα του. Για παράδειγμα, στο Ρόδον αν συνέβαινε κάτι, θα ήμασταν κάρβουνο για το τζάκι κάποιου ανθρώπου.
MG: Ποιος είναι ο στόχος του Passport;
ΓΧ: Στόχος του Passport είναι να μην ενδιαφέρει τον κόσμο το τι παίζει και να του έχεις καλλιεργήσει ότι αυτό που παίζει είναι για να το δείς. Δηλαδή για παράδειγμα, η Τζούλια Αλεξανδράτου δε θα έρθει εδώ ποτέ. Αν δεις όλο το πρόγραμμα, είναι πολύ προσεγμένο. Πιστεύω ότι αυτό που λέω το έχει καταφέρει σε ένα βαθμό και ο Νότος (σ.σ. Σταυρός του Νότου), ο οποίος είναι ένα στέκι. Ο κόσμος μπορεί να δει την Πέμπτη τον Παυλίδη και να πάει και την Τετάρτη να πιεί ένα ποτάκι, γιατί ξέρει ότι κάτι θα έχει, το Ρίζο, παιδιά καινούργια...
MG: Τι μουσική ακούς Γιώργο;
ΓΧ: Είμαι πολύ κοντά στη λεγόμενη σκηνή του Manchester, αλλά και γενικότερα σε πολλά Βρετανικά ονόματα που αγαπήσαμε τη γλυκιά δεκαετία του 90. Radiohead, Charlatans, Morrissey, Stone Roses κ.α.
MG: Κάποιο μουσικό ή συγκρότημα που θα ήθελες να δεις στο Passport;
ΓΧ: Θα ήθελα να παίξουν οι R.E.M. Unplugged. Το ξέρω βέβαια ότι είναι πολύ δύσκολο... (γέλια)
MG: Κάτι καινούργιο που ετοιμάζετε στο Passport;
ΓΧ: Θέλουμε να τρέξουμε ένα concept που να λέγεται “The Soundtrack of our lives”. Σε αυτό συγκεκριμένοι μουσικοί θα παίζουν μόνο τραγούδια άλλων κι όχι δικά τους και θα επιλέγουν κομμάτια, που τους έχουν σημαδέψει για οποιονδήποτε λόγο. Ακόμη, θα δημιουργήσουμε ένα καφέ, ώστε να λειτουργούμε από το πρωί. Θα προβάλλονται ταινίες σε projector και θα υπάρχουν ξεχωριστά επιτραπέζια παιχνίδια. Ακόμη cinema, εκθέσεις ζωγραφικής κ.α.
MG: Γιώργο για να κλείσουμε την κουβέντα μας, πες μας το πρόγραμμα του Passport για όλες τις μέρες της εβδομάδας και αν ετοιμάζετε κάποια events μέσα στο επόμενο διάστημα.
ΓΧ: Τις Δευτέρες και Τρίτες έχουμε μια θεατρική παράσταση (τη συγκεκριμένη Δευτέρα που μιλήσαμε με το Γιώργο Χουρδάκη γινόταν η παρουσίαση του νέου βιβλίου του Νίκου Παπανδρέου). Τις Τετάρτες έχουμε παρουσιάσεις βιβλίων. Τις Πέμπτες είναι ο Αντώνης Μιτζέλος, ο μεγαλύτερος κιθαρίστας που έχει βγάλει η χώρα. Παρασκευές και Σάββατα λειτουργεί η μουσική σκηνή. Την Κυριακή το μεσημέρι έχουμε ένα πολύ καλό παιδικό θέατρο. Τον Απρίλη ο Γιάννης Αγγελάκας θα παίξει εδώ με τους Επισκέπτες. Ο Παύλος Παυλίδης θέλει να κλείσει εδώ την όλη χρονιά.
MG: Σε ευχαριστούμε πολύ για την καλή παρέα και για την όλη κουβέντα Γιώργο.
ΓΧ: Κι εγώ σας ευχαριστώ παιδιά.
Με το Γιώργο Χουρδάκη βρεθήκαμε πριν λίγες ημέρες στο "διαβατήριο" για να δούμε από κοντά πως λειτουργεί ο χώρος, αλλά και να μιλήσουμε για τα μελλοντικά τους σχέδια. Πολλές καλές συναυλίες έρχονται στη νέα χρονιά. Κάποιες τις αναφέρουμε παρακάτω, αλλά υπάρχουν κι άλλες οι οποίες θα ανακοινωθούν σε λίγες εβδομάδες. Εδώ είμαστε βέβαια για να σας ενημερώσουμε.
Πάμε στην κουβέντα μας τώρα:
MG: Πώς γεννήθηκε η ιδέα δημιουργίας του Passport σε περίοδο κρίσης και μάλιστα σε μια περιοχή που δεν έχουν γίνει πολλές σοβαρές αντίστοιχες προσπάθειες;
ΓΧ: Το Passport δεν είναι μια μουσική σκηνή, αλλά ένας χώρος Πολιτισμού. Τη Δευτέρα έχουμε συνήθως Θεατρικά αναλόγια, δηλαδή έρχεται ένας ηθοποιός διαβάζει ένα βιβλίο, το οποίο μπορεί να συντροφεύει μουσική ή μέσα σε αυτό να βρίσκεται μουσική. Την Τρίτη έχουμε Θέατρο. Την Τετάρτη έχουμε παρουσιάσεις βιβλίων. Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο λειτουργεί η μουσική σκηνή και την Κυριακή πρωί είναι το παιδικό θέατρο. Σίγουρα περνάμε μια δύσκολη περίοδο. Είμαι όμως της άποψης ότι οι οικονομικές κρίσεις δίνουν ευκαιρίες.
Το Passport γεννήθηκε από μια προσπάθεια του πατέρα μας πέρσι το χειμώνα, ο οποίος φιλοδοξούσε να κάνει ένα βιβλιοπωλείο 30 τμ για να βρίσκεται με τους φίλους του, να μιλάνε για βιβλία και να πίνουν καφεδάκι και ουϊσκάκι το βράδυ. Ο αρχικός χώρος του βιβλιοπωλείου ήταν στην Ανδρούτσου. Βέβαια, αντί για 30 ήταν 300 τμ. Στις παρουσιάσεις βιβλίων θέλαμε πέρα από τις ομιλίες να υπάρχει και μουσική ως χαλί. Στον Ανδρουλάκη φέραμε λυρά, στον Τζούμα ένα κουαρτέτο και έπαιξε Χατζηδάκη. Είδαμε όμως ότι δε μας παίρνει ο χώρος. Θέλαμε να κάνουμε κι άλλα πράγματα.Όταν λοιπόν μάθαμε ότι το «Χάϊ Λάϊφ» είναι προς ενοικίαση, όλα αυτά που είχαμε στο μυαλό μας, τα φανταστήκαμε εδώ μέσα.
MG: Το «Χάϊ Λάϊφ» ήταν cinema;
ΓΧ: Ναι είναι της γενιάς Ιντεάλ, Παλάς. Είναι κινηματοθέατρο του 1930. Έτσι, φανταστήκαμε όλα όσα θέλαμε να κάνουμε σε αυτό το χώρο. Όταν πρωτομπήκαμε όμως απογοητευτήκαμε, μιας και ο χώρος ήταν εγκαταλειμένος εδώ και χρόνια. Μας πήρε σχεδόν 6 μήνες να τον φτιάξουμε. Όταν ξεκινήσαμε, ήμασταν στις αρχές της περιόδου. Έτσι, έπρεπε να κλείσουν πολλά πράγματα σε μια γειτονιά, που είναι παρθένα. Ο όρος αυτός βέβαια έχει διπλή ανάγνωση. Από τη μια είναι καλό κι από την άλλη υπάρχει το ερώτημα: «Γιατί είναι παρθένα και είναι τόσο μεγάλη; Κάποιο πρόβλημα θα έχει...» Τελικά δεν είχε κανένα πρόβλημα, μια χαρά είναι.
MG: Λες ότι συνδυάζετε θέατρο, μουσική και βιβλίο. Στις θεατρικές παραστάσεις και τις συναυλίες, το βιβλιοπωλείο που καθόμαστε τώρα είναι ανοιχτό;
ΓΧ: Ναι. Εκτός των Puressence. Στον Αλκίνοο πουλήσαμε και βιβλία...
MG: Όλες οι μουσικές σκηνές στην Αθήνα δεν έχουν πάνω τους το χαρακτηρισμό της περιοχής στην οποία βρίσκονται. Το Passport είναι συνδεδεμένο με τον Πειραιά. Έχει αντίστοιχα και τον κόσμο της περιοχής;ΓΧ: Το πρώτο άγχος που είχαμε όταν τον υλοποιούσαμε με το Δημήτρη το Βόγλη, την Τίνα Παππά κλπ, ήταν αν θα καταφέρουμε να κατεβάσουμε κόσμο από την Αθήνα, με την πεποίθηση ότι ο κόσμος του Πειραιά θα το αγκαλιάσει, αφού δεν υπάρχει κάτι το αντίστοιχο. Τα πρώτα δείγματα δείχνουν ακριβώς το ανάποδο, δηλαδή ότι αγκαλιαστήκαμε από την Αθήνα (ίσως το βλέπουν ως ένα εξοχικό ταξίδι εκτός κέντρου... γέλια). Ο κόσμος του Πειραιά αισθάνομαι ότι τώρα αρχίζει να ανταποκρίνεται σε αυτό το κάλεσμα.
MG: Τόσα χρόνια είχες επισκεφτεί πολλές μουσικές σκηνές. Υπήρχαν κάποια πράγματα τα οποία δε σου άρεσαν σε αυτές και δε θα ήθελες να τα έχεις στο Passport;
ΓΧ: Δες το χώρο. Θα μπορούσε να χωράει περισσότερο κόσμο. Όμως έχει έναν «αέρα». Δεν κάθεται ο ένας πάνω στον άλλο. Τα τραπεζάκια έχουν μια λογική απόσταση και έχουν διάδρομο. Στους Puressence δε βάλαμε παραπάνω κόσμο από αυτόν που χωρούσε σε εμάς. Καλύτερος επιχειρηματίας γίνομαι όταν εσύ θα γυρίσεις στο σπίτι σου ασφαλής, ώστε να ξανάρθεις αύριο. Υπάρχουν ακόμη 3 πόρτες ασφαλείας για την καλύτερη προστασία του κόσμου. Τουλάχιστον ο κόσμος δε θα έλεγε την επόμενη μέρα ότι παίζω με την ακεραιότητα του. Για παράδειγμα, στο Ρόδον αν συνέβαινε κάτι, θα ήμασταν κάρβουνο για το τζάκι κάποιου ανθρώπου.
MG: Ποιος είναι ο στόχος του Passport;
ΓΧ: Στόχος του Passport είναι να μην ενδιαφέρει τον κόσμο το τι παίζει και να του έχεις καλλιεργήσει ότι αυτό που παίζει είναι για να το δείς. Δηλαδή για παράδειγμα, η Τζούλια Αλεξανδράτου δε θα έρθει εδώ ποτέ. Αν δεις όλο το πρόγραμμα, είναι πολύ προσεγμένο. Πιστεύω ότι αυτό που λέω το έχει καταφέρει σε ένα βαθμό και ο Νότος (σ.σ. Σταυρός του Νότου), ο οποίος είναι ένα στέκι. Ο κόσμος μπορεί να δει την Πέμπτη τον Παυλίδη και να πάει και την Τετάρτη να πιεί ένα ποτάκι, γιατί ξέρει ότι κάτι θα έχει, το Ρίζο, παιδιά καινούργια...
MG: Τι μουσική ακούς Γιώργο;ΓΧ: Είμαι πολύ κοντά στη λεγόμενη σκηνή του Manchester, αλλά και γενικότερα σε πολλά Βρετανικά ονόματα που αγαπήσαμε τη γλυκιά δεκαετία του 90. Radiohead, Charlatans, Morrissey, Stone Roses κ.α.
MG: Κάποιο μουσικό ή συγκρότημα που θα ήθελες να δεις στο Passport;
ΓΧ: Θα ήθελα να παίξουν οι R.E.M. Unplugged. Το ξέρω βέβαια ότι είναι πολύ δύσκολο... (γέλια)
MG: Κάτι καινούργιο που ετοιμάζετε στο Passport;
ΓΧ: Θέλουμε να τρέξουμε ένα concept που να λέγεται “The Soundtrack of our lives”. Σε αυτό συγκεκριμένοι μουσικοί θα παίζουν μόνο τραγούδια άλλων κι όχι δικά τους και θα επιλέγουν κομμάτια, που τους έχουν σημαδέψει για οποιονδήποτε λόγο. Ακόμη, θα δημιουργήσουμε ένα καφέ, ώστε να λειτουργούμε από το πρωί. Θα προβάλλονται ταινίες σε projector και θα υπάρχουν ξεχωριστά επιτραπέζια παιχνίδια. Ακόμη cinema, εκθέσεις ζωγραφικής κ.α.
MG: Γιώργο για να κλείσουμε την κουβέντα μας, πες μας το πρόγραμμα του Passport για όλες τις μέρες της εβδομάδας και αν ετοιμάζετε κάποια events μέσα στο επόμενο διάστημα.
ΓΧ: Τις Δευτέρες και Τρίτες έχουμε μια θεατρική παράσταση (τη συγκεκριμένη Δευτέρα που μιλήσαμε με το Γιώργο Χουρδάκη γινόταν η παρουσίαση του νέου βιβλίου του Νίκου Παπανδρέου). Τις Τετάρτες έχουμε παρουσιάσεις βιβλίων. Τις Πέμπτες είναι ο Αντώνης Μιτζέλος, ο μεγαλύτερος κιθαρίστας που έχει βγάλει η χώρα. Παρασκευές και Σάββατα λειτουργεί η μουσική σκηνή. Την Κυριακή το μεσημέρι έχουμε ένα πολύ καλό παιδικό θέατρο. Τον Απρίλη ο Γιάννης Αγγελάκας θα παίξει εδώ με τους Επισκέπτες. Ο Παύλος Παυλίδης θέλει να κλείσει εδώ την όλη χρονιά.
MG: Σε ευχαριστούμε πολύ για την καλή παρέα και για την όλη κουβέντα Γιώργο.
ΓΧ: Κι εγώ σας ευχαριστώ παιδιά.