Ναι ήθελα να δω τους Pixies επί σκηνής για λόγους ιστορικούς και για όλα όσα έχουν προσφέρει στη μουσική, αλλά το συγκρότημα κακά τα ψέματα απέχει από τα δισκογραφικά δρώμενα εδώ και χρόνια. Επιπλέον, ήμουν μέσα σε όλους αυτούς που παρακολούθησαν τη βραδιά των Franz Ferdinand στο Rockwave 2006. Σε αυτή την ημέρα το 3ο κατά σειρά συγκρότημα ήταν οι Editors και η εμφάνιση τους τότε ήταν απογειωτική!Έτσι, λοιπόν πέρα από White Lies & Starsailor, με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον περίμενα την εμφάνιση των Editors. Το συγκρότημα έχει κυκλοφορήσει 2 πολύ καλούς δίσκους ("The Back Room", "An end has a start") και ετοιμάζεται να βγάλει τον 3ο του ("In this light and on this evening") τον ερχόμενο Σεπτέμβρη. Θυμάμαι σαν τώρα τα συναισθήματα που μας είχε προκαλέσει η συναυλία των Editors το 2006. Οι κιθάρες ήταν τόσο "κοφτερές" και γρήγορές, οι οποίες μαζί με τη φοβερή Ian Curtis-ική φωνή του Tom Smith είχαν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό αποτέλεσμα. Το συγκρότημα πραγματικά εξέπεμπε μεγάλη ενέργεια στο κοινό και μάλιστα όταν ακόμη ήταν μέρα...
Δυστυχώς, δεν μπορώ να γράψω τα ίδια και για τη χθεσινή βραδιά, όσο κι αν το ηθελα πολύ! Το συγκρότημα δεν έπαιξε άσχημα και οσοι τους άκουσαν για πρώτη φορά πιστεύω ότι θα τους άρεσαν αρκετά. Μέσα στα 50 λεπτά που έπαιξαν (ούτε καν μια ώρα, όπως έλεγε το πρόγραμμα), ακούσαμε τις περισσότερες επιτυχίες τους (όχι το "All Sparks" όμως...) και κάποια νέα τους κομμάτια, τα οποία είναι ακόμη πιο κοντά στον ήχο των Joy Division και ίσως στους πρώϊμους New Order. Περισσότερα synth λοιπόν από πριν. Σχετικά θετικά είναι τα σχόλια μου για τα νέα τους τραγούδια. Σίγουρα θα έχουμε περισσότερα να γράψουμε το Σεπτέμβρη για αυτά.
Το πιο βασικό πράγμα όμως που με επηρέασε όχι και τόσο θετικά στη χθεσινή τους εμφάνιση ήταν η φωνή του τραγουδιστή τους. Ο Tom Smith είναι ένας ιδιαίτερα προικισμένος τραγουδιστής με ξεχωριστές δυναότητες και κακά τα ψέματα δεν τράβηξε χθες. Εντάξει άνθρωπος είναι και μπορεί να μην ήταν σε καλή κατάσταση οι φωνητικές του χορδές χθες. Μπορεί να ήταν άρρωστος βρε αδερφέ. Όμως, ενώ την προηγούμενη φορά τα "Munich", "Bullets" είχαν κυριολεκτικά απογειωθεί, χθες ήταν απλά αρκετά καλά. Σχετικά καλή εμφάνιση λοιπόν από τον Smith, χωρίς το νεύρο που ούτως ή άλλως διαθέτει ο άνθρωπος.
Οι καλύτερες στιγμές της συναυλίας ήταν για μένα τα 2 παραπάνω τραγούδια και το "Racing rats". Τέλος, θα ήθελα να τους δω ξανά, αλλά μόνοι τους σε ένα πλήρες live.