Ο Γιώργος Νταλάρας μίλησε στο Ιόνιο FM πριν λίγες ημέρες και είπε διάφορα πράγματα για τη ζωή του, τη σάτιρα, τον Τζίμη Πανούση, τους Έλληνες μουσικούς, αλλά κι ένα περιστατικό με ένα δημοσιογράφο, ο οποίος του ζήτησε χρήματα για να μη γράψει κάτι κακό για αυτόν...
Δείτε κι ακούστε αποσπάσματα της συνέντευξης παρακάτω.
Γιώργος Νταλάρας: Είμαι πολύ τυχερός, ευνοημένος και έτσι αισθάνομαι. Νομίζω ότι εισέπραξα από τη ζωή μου πάρα πολλά πράγματα. Τόσα πολλά που μπορεί να μην τα άξιζα. Αγάπη από τον κόσμο, ενδιαφέρον, σπουδή, γνώστη, συναισθήματα, έρωτες, ταξίδια. Μια ζωή σαν παραμύθι. Μην ξεχνάτε ότι μιλάτε με έναν άνθρωπο ο οποίος γεννήθηκε σε μια παράγκα της Κοκκινιάς από πρόσφυγες γονείς.
Πήρα λοιπόν ίσως περισσότερα από αυτά που ενδεχομένως να άξιζα. Αυτό εμφανίζει ενισχυμένα ένα κακό προηγούμενο που υπάρχει στη χώρα μας. Εδώ υπάρχει ένα παράξενο φυτό που λέγεται "φθόνος". Το σπέρνει κανείς όπου μπορεί. Δυστυχώς, είναι τόσο ικανός αυτός ο σπόρος, που φυτρώνει παντού. Όμως δεν αισθάνομαι άσχημα, το αντίθετο. Κάθε δυσκολία την αντιμετωπίζω - αυτό το πήρα από τη μητέρα μου - πατώντας στα πόδια μου. Ποτέ δεν ξέχασα τη δύναμη των ανθρώπων.
- Πώς διαχειρίζεστε τα συναισθήματα των άλλων, όχι τα δικά σας;
ΓΝ: Με ηρεμία και ψυχραιμία, γιατί οι συμπεριφορές οι ανθρώπινες είναι ικανές για το χειρότερο, αλλά και το καλύτερο. Ελπίζω πάντα και πιστεύω στην καλή πλευρά των ανθρώπων. Έχω συνηθίσει να ακούω πολλά πράγματα. Έχω ακούσει τόσα απίστευτα πράγματα για μένα, ώστε να λέω ότι αρέσει στον κόσμο το παραμύθι, το κουτσομπολιό...
- Όπως; Ένα παράδειγμα;
ΓΝ: Ότι άφησα τον πατέρα μου να πεθάνει. Αυτό το έγραψε κάποιος ο οποίος μια εβδομάδα πριν είχε έρθει και μου είχε ζητήσει 50.000 δρχ απειλώντας με ότι αν δεν του τις δώσω θα με βγάλει εξώφυλλο και θα γράψει κάτι κακό για μένα.
- Δημοσιογράφος;
ΓΝ: Ναι, δημοσιογράφος. Βέβαια, εκτός από τους δημοσιογράφους, έχουνε μπει κι άλλοι σατιρικοί, που εμπορεύονται τη σάχλα, άλλοι που κάνουν διάφορα πράγματα. Είναι λίγοι, αλλά αποδεκτοί από την κοινωνία.
- Για τον κύριο Πανούση δε λέτε;
ΓΝ: Ναι. Δεν είναι μόνος. Σιγά, σιγά δημιουργείται μια μικρή ομάδα που το κάνει αυτό. Εγώ έκανα το χρέος μου στην κοινωνία. Όταν ένιωσα ότι η σάτιρα δεν έπρεπε να είναι αθλιότητα, έκανα αυτό που μου έλεγε η συνείδηση μου. Πήγα με τα μέσα που μου δίνει η πολιτεία και έδειξα στον κόσμο, ποιος είναι ο υπεύθυνος για αυτό που γίνεται. Ειδοποίησα τον κόσμο ότι "αν αφήσετε τέτοια πράγματα, σε λίγα χρόνια θα σας πνίξουν. Η δουλειά μου θέλει ανθρώπους που να κοκορεύονται, να περηφανεύονται, να γυαλίζουν, να τρέχουν από το πρωί μέχρι το βράδυ στις εκπομπές... Εγώ δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Δε θα έλεγα μαζεμένος, γιατί ακούγεται συντηρητικό. Είμαι έξω από αυτή τη λογική των ανθρώπων. Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί ένας άνθρωπος να γίνεται πίτα και να βγαίνει στη σκηνή...
Δείτε κι ακούστε αποσπάσματα της συνέντευξης παρακάτω.
Γιώργος Νταλάρας: Είμαι πολύ τυχερός, ευνοημένος και έτσι αισθάνομαι. Νομίζω ότι εισέπραξα από τη ζωή μου πάρα πολλά πράγματα. Τόσα πολλά που μπορεί να μην τα άξιζα. Αγάπη από τον κόσμο, ενδιαφέρον, σπουδή, γνώστη, συναισθήματα, έρωτες, ταξίδια. Μια ζωή σαν παραμύθι. Μην ξεχνάτε ότι μιλάτε με έναν άνθρωπο ο οποίος γεννήθηκε σε μια παράγκα της Κοκκινιάς από πρόσφυγες γονείς.
Πήρα λοιπόν ίσως περισσότερα από αυτά που ενδεχομένως να άξιζα. Αυτό εμφανίζει ενισχυμένα ένα κακό προηγούμενο που υπάρχει στη χώρα μας. Εδώ υπάρχει ένα παράξενο φυτό που λέγεται "φθόνος". Το σπέρνει κανείς όπου μπορεί. Δυστυχώς, είναι τόσο ικανός αυτός ο σπόρος, που φυτρώνει παντού. Όμως δεν αισθάνομαι άσχημα, το αντίθετο. Κάθε δυσκολία την αντιμετωπίζω - αυτό το πήρα από τη μητέρα μου - πατώντας στα πόδια μου. Ποτέ δεν ξέχασα τη δύναμη των ανθρώπων.
- Πώς διαχειρίζεστε τα συναισθήματα των άλλων, όχι τα δικά σας;
ΓΝ: Με ηρεμία και ψυχραιμία, γιατί οι συμπεριφορές οι ανθρώπινες είναι ικανές για το χειρότερο, αλλά και το καλύτερο. Ελπίζω πάντα και πιστεύω στην καλή πλευρά των ανθρώπων. Έχω συνηθίσει να ακούω πολλά πράγματα. Έχω ακούσει τόσα απίστευτα πράγματα για μένα, ώστε να λέω ότι αρέσει στον κόσμο το παραμύθι, το κουτσομπολιό...
- Όπως; Ένα παράδειγμα;
ΓΝ: Ότι άφησα τον πατέρα μου να πεθάνει. Αυτό το έγραψε κάποιος ο οποίος μια εβδομάδα πριν είχε έρθει και μου είχε ζητήσει 50.000 δρχ απειλώντας με ότι αν δεν του τις δώσω θα με βγάλει εξώφυλλο και θα γράψει κάτι κακό για μένα.
- Δημοσιογράφος;
ΓΝ: Ναι, δημοσιογράφος. Βέβαια, εκτός από τους δημοσιογράφους, έχουνε μπει κι άλλοι σατιρικοί, που εμπορεύονται τη σάχλα, άλλοι που κάνουν διάφορα πράγματα. Είναι λίγοι, αλλά αποδεκτοί από την κοινωνία.
- Για τον κύριο Πανούση δε λέτε;
ΓΝ: Ναι. Δεν είναι μόνος. Σιγά, σιγά δημιουργείται μια μικρή ομάδα που το κάνει αυτό. Εγώ έκανα το χρέος μου στην κοινωνία. Όταν ένιωσα ότι η σάτιρα δεν έπρεπε να είναι αθλιότητα, έκανα αυτό που μου έλεγε η συνείδηση μου. Πήγα με τα μέσα που μου δίνει η πολιτεία και έδειξα στον κόσμο, ποιος είναι ο υπεύθυνος για αυτό που γίνεται. Ειδοποίησα τον κόσμο ότι "αν αφήσετε τέτοια πράγματα, σε λίγα χρόνια θα σας πνίξουν. Η δουλειά μου θέλει ανθρώπους που να κοκορεύονται, να περηφανεύονται, να γυαλίζουν, να τρέχουν από το πρωί μέχρι το βράδυ στις εκπομπές... Εγώ δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Δε θα έλεγα μαζεμένος, γιατί ακούγεται συντηρητικό. Είμαι έξω από αυτή τη λογική των ανθρώπων. Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί ένας άνθρωπος να γίνεται πίτα και να βγαίνει στη σκηνή...