Κανείς δεν γκρίνιαξε για το χώρο και το πόσο γεμάτος ήταν, κανείς δεν γκρίνιαξε για τα τραγούδια που δεν είπαν και για τα λεφτά που πέταξαν για να δουν την συγκεκριμένη συναυλία.
Οι Stranglers επέστρεψαν στην Ελλάδα για να δώσουν στο κοινό τους αυτό ακριβώς που ήθελε. Μια μοναδική εμφάνιση με όλες τους τις επιτυχίες, που μέχρι τη μέση είχαν ερμηνεύσει και το Always the Sun αλλά και το Golden Brown, με 2 encore και μια μπάντα που έδειχνε να σέβεται το κοινό αλλά και την ιστορία της. Βγήκαν γύρω στις 22.10 και έπαιξαν κάτι λιγότερο από 2 ώρες non stop και κάνοντας αναφορές στον George Bush αλλά και στο πόσο ωραίος χώρος ήταν το Ρόδον.
Η αλήθεια είναι ότι μόλις ανέβηκαν στη σκηνή μας αιφνιδίασαν με τον χαιρετισμό του JJ Burnel στα ελληνικά, αλλά σύντομα το κλίμα ζεστάθηκε. Το ελληνικό κοινό πιάστηκε για μια ακόμη φορά αδιάβαστο καθώς μόνο στο άκουσμα των πολύ γνωστών επιτυχιών έδειξε να παρασύρεται. Όσοι σπρώχτηκαν για να φτάσουν μπροστά, μάλλον δεν ήταν και τόσο φαν του γκρουπ. Δίπλα μου, στη μέση περίπου του χώρου, ήταν οι πραγματικοί φαν. Μια παρέα από 50άρηδες που δε σταμάτησαν να χορεύουν και να τραγουδάνε, και όταν άκουσαν τον JJ να αναφέρεται στο Rock in Athens το 1985, σχολίασαν πόσο αξέχαστη ήταν εκείνη η βραδιά.
Απών ήταν ο Jet Black ο οποίος αντιμετωπίζει προβλήματα με την υγεία του τον τελευταίο καιρό, αλλά ο αντικαταστάστης του Ian Barnard έδειξε ότι τα τελευταία 8 χρόνια έμαθε πολλά πράγματα και του αξίζει η θέση που έχει.
Η βραδιά έκλεισε με το No More Heroes και εμένα να σκέφτομαι αν προλαβαίνω να ανέβω Θεσσαλονίκη για μια επανάληψη.
Οι Stranglers επέστρεψαν στην Ελλάδα για να δώσουν στο κοινό τους αυτό ακριβώς που ήθελε. Μια μοναδική εμφάνιση με όλες τους τις επιτυχίες, που μέχρι τη μέση είχαν ερμηνεύσει και το Always the Sun αλλά και το Golden Brown, με 2 encore και μια μπάντα που έδειχνε να σέβεται το κοινό αλλά και την ιστορία της. Βγήκαν γύρω στις 22.10 και έπαιξαν κάτι λιγότερο από 2 ώρες non stop και κάνοντας αναφορές στον George Bush αλλά και στο πόσο ωραίος χώρος ήταν το Ρόδον.
Η αλήθεια είναι ότι μόλις ανέβηκαν στη σκηνή μας αιφνιδίασαν με τον χαιρετισμό του JJ Burnel στα ελληνικά, αλλά σύντομα το κλίμα ζεστάθηκε. Το ελληνικό κοινό πιάστηκε για μια ακόμη φορά αδιάβαστο καθώς μόνο στο άκουσμα των πολύ γνωστών επιτυχιών έδειξε να παρασύρεται. Όσοι σπρώχτηκαν για να φτάσουν μπροστά, μάλλον δεν ήταν και τόσο φαν του γκρουπ. Δίπλα μου, στη μέση περίπου του χώρου, ήταν οι πραγματικοί φαν. Μια παρέα από 50άρηδες που δε σταμάτησαν να χορεύουν και να τραγουδάνε, και όταν άκουσαν τον JJ να αναφέρεται στο Rock in Athens το 1985, σχολίασαν πόσο αξέχαστη ήταν εκείνη η βραδιά.
Απών ήταν ο Jet Black ο οποίος αντιμετωπίζει προβλήματα με την υγεία του τον τελευταίο καιρό, αλλά ο αντικαταστάστης του Ian Barnard έδειξε ότι τα τελευταία 8 χρόνια έμαθε πολλά πράγματα και του αξίζει η θέση που έχει.
Η βραδιά έκλεισε με το No More Heroes και εμένα να σκέφτομαι αν προλαβαίνω να ανέβω Θεσσαλονίκη για μια επανάληψη.