Σε ένα διαμέρισμα κάπου στην Αθήνα, ίσως στον ίδιο όροφο μιας πολυκατοικίας, εξελίσσονται δυο ιστορίες ανθρώπων μακρινών μας, που δε τους γνωρίσαμε ποτέ αλλά τους ξέρουμε καλά. Μέσα από την κλειδαρότρυπα της θεατρικής σκηνής κοιτάμε τις ζωές τους. Πόσο κοντινοί μας φαίνονται!
Η παράσταση στηρίζεται σε δύο μονόπρακτα του Φραντς Ξάβερ Κρόετς, «Τα τραγούδια που αγαπάμε» και «Δουλεύοντας στο σπίτι». Κυνικός λάτρης της αποτύπωσης της στυγνής πραγματικότητας ο Κρόετς μέσα από τα δραματικά του έργα παρουσιάζει τον καθημερινό ηθικό ξεπεσμό των ανθρώπων και την αλλοτρίωση από την κοινωνία και τον ίδιο τους τον εαυτό.
Το θεατρικό χωρίζεται σε δύο αυτοτελή μέρη. Σκηνοθετικά, υπάρχει μια χωροταξική αλλαγή που διαχωρίζει τα διαμερίσματα
των ηρώων των δύο ιστοριών και ορίζεται από μια γραμμή στα μέσα της σκηνής. Για χάρη της δράσης, η δεύτερη ιστορία παρεμβαίνει στα σκηνικά της πρώτης, ενώ μοντέρνα στοιχεία συνθέτουν το σκηνικό του χώρου.
Η παράσταση αρχίζει με «Τα τραγούδια που αγαπάμε». Μια γυναίκα (Άντρια Ράπτη) γυρνάει από τη δουλειά της και ακουλουθεί τις ίδιες μηχανικές κινήσεις, όπως κάθε μέρα. Τρώει, πίνει, συγυρίζει με προσοχή τα πράγματά της, ενώ
παρέα της κάνει η αγαπημένη της ραδιοφωνική εκπομπή. «Η ζωή είναι μικρή και δεν αξίζει να τη ζούμε μισή» ακούγεται από το ράδιο. Όταν η εκπομπή τελειώνει δεν τη πιάνει ύπνος. Ανήσυχη και σιωπηλή με μια αγωνία έκδηλη στα μάτια της, παίρνει τελικώς μια μοιραία αλλά λυτρωτική απόφαση.
Το δεύτερο μονόπρακτο «Δουλεύοντας στο σπίτι» αφορά ένα ανδρόγυνο
με μια ζωή αφόρητη και βαρετή, η μεν (Άντρια Ράπτη) δουλεύει σαν καθαρίστρια και ο δε (Γιάννης Στόλλας) εργάζεται στο σπίτι. Μετά βιας ανταλλάσσουν λέξεις. Η κατάσταση αλλάζει, αλλά δεν καλυτερεύει με τον ερχομό ενός παιδιού. Ανεύθυνη η μητέρα, αποχαυνωμένος και αδρανής ο πατέρας, άμοιρο το παιδί. "You 're in Jungle, Baby", ακούγεται σε μια εναλλαγή σκηνής.
δίνουν μικρή σημασία στην ζωή τους και στην ζωή των συνανθρώπων τους.
Ασυνείδητοι καθώς είναι, δε ξέρουν να μιλούν γιατί ποτέ τους δεν έκαναν προσπάθεια να μάθουν να συννενοούνται. Ακόμα και όταν προσπαθούν, ίσως, τα κάνουν χειρότερα από πριν.
Και τα δύο μονόπρακτα είναι ένα συνολικό κατηγορώ προς μια στάση ζωής, ελαφρότητας και ασυνειδησίας. Θεωρώ οτι στην πρώτη ιστορία, παρόλο που δεν ακούγεται τίποτα πλην της φωνής του ραδιοφωνικού παρουσιαστή, εν προκειμένω του Αλέξη Κωστάλα, μαζί με τα τραγούδια Ελλήνων καλλιτεχνών, επιτυγχάνεται πολύ καλύτερα ο στόχος της απ΄ οτι στη δεύτερη, καθώς εν μέσω μιας νηνεμίας συνδεέται ο θεατής με τη ζωή της πρωταγωνίστριας.
Το δεύτερο μονόπρακτο είναι πιο μπερδεμένο. Η ερμηνεία της ηθοποιού δε πείθει όσο η πρώτη της, ενώ οι εναλλαγές των χαρακτήρων δεν αποτυπώνονται με πλήρη συνοχή. Ακόμη, εμπεριέχει σκληρές σκηνές και ναι μεν ο θεατής βιώνει την εξέλιξη, από την άλλη δε επικρατεί ένα αίσθημα αποτροπιασμού και με μια μορφή άμυνας ο θεατής απομακρύνεται κάπως από την πλοκή.
Εν κατακλείδι, αν και το δεύτερο μέρος υστερεί ως προς την ροή και τη
συνοχή σε σχέση με το πρώτο, η παράσταση εν γένει δημιουργεί
προβληματισμούς και γεννά ερωτήματα για παραιτέρω σκέψη.
Συντελεστές Παραγωγής
Μετάφραση: Έφη Ρευματά
Επιμέλεια κίνησης: Μαρίζα Τσίγκα
Βοηθός σκηνοθέτη: Έφη Ρευματά
Σκηνικά: Χρήστος Χαρίσης
Κοστούμια: Μίκα Πανάγου
Φωτισμοί: Γιάννης Ροζέας, Βίκυ Βολιώτη
Επιμέλεια ήχων και μοντάζ μουσικής: Χρήστος Ξενάκης
Παραγωγή: Θέατρο ΤΟΠΟΣ ΑΛΛΟύ
Φωνή ραδιοφωνικού παραγωγού: Αλέξης Κωστάλας
Πληροφορίες Παράστασης
Θέατρο Τόπος Αλλού, Κεφαλληνίας 17 & Κυκλάδων, Κυψέλη
Ημέρες & Ώρες Παραστάσεων: Πέμπτη 24/05, Παρασκευή 25/05 & Σάββατο 26/05 στις 21:00, Κυριακή 27/05 στις 20:00.