Γιατί να παρακολουθήσετε το Guilty Choices

Το Guilty Choices είναι μια παράσταση που θα σε ενοχλήσει και πολύ καλά θα κάνει να σε ενοχλήσει. Τέσσερις νέοι ηθοποιοί, Γιωργής Βασιλόπουλος, Βασίλης Βουτετάκης, Γιώργος Γογόνης, Ειρήνη Στεριανού, ταλαντούχοι, ζωντανεύουν επί σκηνής την άσχημη πραγματικότητα που λάμβανε και δυστυχώς λαμβάνει ακόμα χώρα. Άνθρωποι φιλόδοξοι, στο ξεκίνημά τους, θέλουν να κυνηγήσουν τα όνειρά τους. Κι άνθρωποι αμείλικτοι εκμεταλλεύονται τόσο τη φιλοδοξία των άλλων και την ανάγκη τους όσο και τη θέση ισχύος στην οποία βρίσκονται. Επιβάλλονται με κάθε τρόπο και δεν διστάζουν να ξεπεράσουν κατά πολύ τα όρια.

Η ηθική είναι, βέβαια, κάτι πολύ προσωπικό, θα πει κανείς και θα συμφωνήσω μέχρι το σημείο που δεν παραβιάζεται κανένα όριο και δεν τραυματίζεται ο ψυχισμός κανενός. Ο σκηνοθέτης Θοδωρής Βουρνάς απέδωσε με τρόπο ρεαλιστικό την παθογένεια της κοινωνίας ανακαλώντας σκηνικά πολύ πρόσφατα και προκαλώντας δυσφορία. Βία λεκτική, σωματική, ψυχολογική. Υποτίμηση, εκμηδένιση. Ένα κρεσέντο στερεοτυπικών αντιλήψεων. Επιβολή κι εξαναγκασμός.

Το σκηνικό λιτό. Τέσσερις κύβοι που αλλάζουν θέση ανάλογα με το τι εκτυλίσσεται στη σκηνή (να συμβολίζουν άραγε τα «κουτάκια» και τις στερεοτυπικές αντιλήψεις του καθενός;) και κάποια αντικείμενο με το μεγαλύτερο βάρος να πέφτει στις ερμηνείες.

Οι ηθοποιοί απέδωσαν με τρόπο εύστοχο τους ρόλους τους προκαλώντας κάθε φορά πλήθος συναισθημάτων και αντιδράσεων στο κοινό. Ακόμη και σε σκηνές που η συνθήκη σού προκαλεί δυσφορία, δεν μπορείς να μην προσέξεις τις ερμηνείες. Πρόκειται για ένα έργο αρκετά ψυχοφθόρο και για τους ίδιους.

Ο ελάχιστος φωτισμός με τα διάφορα παιχνιδίσματα μεταξύ κόκκινου και μαύρου (σαν σε ρουλέτα, ποιος ξέρει τι θα φέρει η όποια επιλογή) σε συνδυασμό με τους οξείς ήχους δημιουργούν μια ατμόσφαιρα σκοτεινή, σαν να πρόκειται για ένα μυστικό που πρέπει να μείνει καλά φυλαγμένο, σαν όσα διαδραματίζονται να πρέπει να μείνουν μεταξύ μας, κρυφά.

Ένα ακόμη στοιχείο που μου άρεσε, παρόλο που δεν γνωρίζω αν έγινε εσκεμμένα, αλλά το βρήκα ευφυές, είναι ότι μόνο τα αντρικά σώματα παρουσιάζονται γυμνά. Σε κάποιες σκηνές του έργου θα περίμενε κανείς να παρουσιαστεί και το γυναικείο σώμα γυμνό κάτι που δεν συνέβη, ίσως ως αποφυγή ενός μοτίβου, του κακώς θεωρημένου «προφανούς»; Ίσως ως μια προσπάθεια προστασίας τόσο της ηρωίδας όσο και της ηθοποιού μετά από την έκθεσή της σε μια πολύ δύσκολη σκηνή; Ίσως ακολουθώντας απλώς τη ροή του κειμένου; Σε κάθε περίπτωση η αντίθεση φάνηκε, ακόμη κι αν δεν ήταν πρόθεση του σκηνοθέτη να υπογραμμιστεί.

Η διάρκεια της παράστασης δεν είναι μεγάλη, ίσως όμως θα μπορούσε να είναι μικρότερη με λίγο πιο γρήγορη την εναλλαγή σκηνών όσο προχωράμε στην ολοκλήρωση του έργου. Πρόκειται για μια πολύ έντονη παράσταση που σε πολλά σημεία της δυσκολεύει το κοινό και του προκαλεί αμηχανία, αν όχι δυσφορία. Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι μια παράσταση που θα έπρεπε να παρακολουθήσουν όλοι, είναι μια παράσταση που θα έπρεπε να φέρει σε δύσκολη θέση όχι μόνο τον βολεμένο θεατή αλλά ακόμη περισσότερο τον βολεμένο άνθρωπο.