Αν έπρεπε να αποδώσω συνοπτικά ό,τι εισπράξαμε από την εμφάνιση της Μαρίζας Ρίζου στον κήπο του Μεγάρου, θα έλεγα πως η Μαρίζα Ρίζου είναι τρελή!
Με την καλή έννοια, καλλιτεχνικά και γενικά.
Η Μαρίζα Ρίζου είναι για μένα ένα πρότυπο πάνω στη σκηνή. Το βράδυ της Δευτέρας παρατηρούσα κάτω από το φως του Κήπου όλες τις στιγμές, όλες τις κινήσεις της και όλα τα νεύματα. Δεν είναι τυχαίο που έχει αγαπηθεί τόσο από τον κόσμο. Το κοινό θα έλεγα ότι ήταν ετερόκλητο, που με τη μουσική της γίνεται ένα και το αποτέλεσμα είναι μία γιορτή. Ακούγεται απλοϊκό, μα δεν είναι! Ακόμα κι αν κάποιος δεν είναι εξοικειωμένος με τις μουσικές επιλογές της Μαρίζας Ρίζου, δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί σε εμφάνισή της και να μην περάσει καλά, να μην τραγουδήσει, να μην χορέψει!
Λίγο μετά τις οκτώ, πολλοί είχαν ήδη στρώσει τις κουβέρτες τους στο γρασίδι, περιμένοντας αναπαυτικά να ξεκινήσει η συναυλία κάτω από τον καλοκαιρινό - για μία νύχτα ακόμα- ουρανό. Οκτώμισι ακριβώς. Τα φώτα σβήνουν. Στη σκηνή δεν βρίσκεται κανείς. Λίγο πιο μέσα όμως εμφανίζεται η Μαρίζα συνοδευόμενη από τα πνευστά της. Ξεσηκώνοντας (κυριολεκτικά και μεταφορικά) τον κόσμο με το χαρακτηριστικό χιούμορ της κατευθύνεται προς τη σκηνή και ξεκινάει η γιορτή.
Τραγούδησε, χόρεψε, χοροπήδησε, αστειεύτηκε, συγκινήθηκε, αποτρελάθηκε..μέχρι τις δέκα και μισή, οπότε τελείωσε η όμορφη βραδιά.
Ερμήνευσε τα κομμάτια από τον πρώτο της δίσκο, καθώς και το Είναι μικρή η Ζωή, από το επικείμενο album της, που όλο το καλοκαίρι το ακούμε στα ραδιόφωνα και μας φτιάχνει τη διάθεση.
Τα τραγούδια Μία άλλη ευτυχία, Απάθεια, Λάμπω, Χάλι Γκάλι, Δεν είμαι άλλος, Το μηδέν, Δεν μιλώ για μια νύχτα εγώ, Βενζινάδικο, Ανθρώπων έργα, I will survive είναι μόνο ένα μικρό δείγμα.
Είπε ακόμα την Μπόσα Νόβα του Ησαΐα, αλλά δεν την είπε σωστά. Εκεί εμφανίστηκε ο Φοίβος Δεληβοριάς (μία εμφάνιση που περίμενα), για να της δείξει πώς είναι κανονικά το κομμάτι. Εκείνη κατάλαβε και το ερμήνευσε, όπως έπρεπε. Δηλαδή με τον δικό της τρόπο!!
Έπειτα, ο Φοίβος μας χάρισε δύο κομμάτια, συνοδεύοντάς τα, όπως συνηθίζει, με την κλασική ιστοριούλα που υπάρχει πίσω από αυτά. Μας ρώτησε, αν περνάμε καλά. Όταν του απαντήσαμε ναι, μας είπε "Ωραία, γιατί το επόμενο κομμάτι είναι Χάλια!". Μας αποχαιρέτησε με την Υβρεοπομπή, όπου τη σκυτάλη πήρε με το "έτσι θέλω" η Μαρίζα και μας άφησε άφωνους. Απέδειξε για ακόμη μία φορά πόσο φανατική γκρούπι του είναι (ίσως η πιο φανατική, μαζί με άλλη μία που γνωρίζω).
Δεν εμφανίστηκε μόνο ο Φοίβος Δεληβοριάς. Πάνω στη σκηνή υπήρχε ένα καπέλο πάνω σε ένα δεύτερο stand μικροφώνου. Συνήθως, λόγω κακού timing, η Μαρίζα τραγουδάει μόνη της το Πετάω, τη μεγάλη επιτυχία της με τον Πάνο Μουζουράκη. Αυτή τη φορά όμως δεν μπορούσε να λείπει, κι έτσι τους απολαύσαμε να το τραγουδούν μαζί. Το χορευτικό δεν έλειπε!!
Η ενέργεια της Μαρίζας καθόλη τη διάρκεια της συναυλίας ήταν εντυπωσιακή. Οι φωνητικές της ικανότητες και ιδιαιτερότητες θεωρώ πως δεν χρήζουν σχολιασμού. Έχει μία φωνή, την οποία μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Με άψογη τεχνική και με απόλυτο συγχρονισμό με τα όργανα, έδωσε τον καλύτερό της εαυτό και εκπλήρωσε τις προσδοκίες όλων μας. Οι μουσικοί της, αξιόλογοι, την συνόδευσαν έχοντας την ίδια τρέλα και την ίδια ενέργεια.
Την είχα ακούσει πρόσφατα στο Ηράκλειο Κρήτης παρέα με τον Φοίβο Δεληβοριά στον Μπάσταρδο Γιο και ήθελα πολύ να την δω μόνη της, γιατί πίστευα πως έχει τόσα πολλά να δώσει. Με επιβεβαίωσε!
Την ευχαριστούμε για την τόσο κεφάτη βραδιά!
Με την καλή έννοια, καλλιτεχνικά και γενικά.
Η Μαρίζα Ρίζου είναι για μένα ένα πρότυπο πάνω στη σκηνή. Το βράδυ της Δευτέρας παρατηρούσα κάτω από το φως του Κήπου όλες τις στιγμές, όλες τις κινήσεις της και όλα τα νεύματα. Δεν είναι τυχαίο που έχει αγαπηθεί τόσο από τον κόσμο. Το κοινό θα έλεγα ότι ήταν ετερόκλητο, που με τη μουσική της γίνεται ένα και το αποτέλεσμα είναι μία γιορτή. Ακούγεται απλοϊκό, μα δεν είναι! Ακόμα κι αν κάποιος δεν είναι εξοικειωμένος με τις μουσικές επιλογές της Μαρίζας Ρίζου, δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί σε εμφάνισή της και να μην περάσει καλά, να μην τραγουδήσει, να μην χορέψει!
Λίγο μετά τις οκτώ, πολλοί είχαν ήδη στρώσει τις κουβέρτες τους στο γρασίδι, περιμένοντας αναπαυτικά να ξεκινήσει η συναυλία κάτω από τον καλοκαιρινό - για μία νύχτα ακόμα- ουρανό. Οκτώμισι ακριβώς. Τα φώτα σβήνουν. Στη σκηνή δεν βρίσκεται κανείς. Λίγο πιο μέσα όμως εμφανίζεται η Μαρίζα συνοδευόμενη από τα πνευστά της. Ξεσηκώνοντας (κυριολεκτικά και μεταφορικά) τον κόσμο με το χαρακτηριστικό χιούμορ της κατευθύνεται προς τη σκηνή και ξεκινάει η γιορτή.
Τραγούδησε, χόρεψε, χοροπήδησε, αστειεύτηκε, συγκινήθηκε, αποτρελάθηκε..μέχρι τις δέκα και μισή, οπότε τελείωσε η όμορφη βραδιά.
Ερμήνευσε τα κομμάτια από τον πρώτο της δίσκο, καθώς και το Είναι μικρή η Ζωή, από το επικείμενο album της, που όλο το καλοκαίρι το ακούμε στα ραδιόφωνα και μας φτιάχνει τη διάθεση.
Τα τραγούδια Μία άλλη ευτυχία, Απάθεια, Λάμπω, Χάλι Γκάλι, Δεν είμαι άλλος, Το μηδέν, Δεν μιλώ για μια νύχτα εγώ, Βενζινάδικο, Ανθρώπων έργα, I will survive είναι μόνο ένα μικρό δείγμα.
Είπε ακόμα την Μπόσα Νόβα του Ησαΐα, αλλά δεν την είπε σωστά. Εκεί εμφανίστηκε ο Φοίβος Δεληβοριάς (μία εμφάνιση που περίμενα), για να της δείξει πώς είναι κανονικά το κομμάτι. Εκείνη κατάλαβε και το ερμήνευσε, όπως έπρεπε. Δηλαδή με τον δικό της τρόπο!!
Έπειτα, ο Φοίβος μας χάρισε δύο κομμάτια, συνοδεύοντάς τα, όπως συνηθίζει, με την κλασική ιστοριούλα που υπάρχει πίσω από αυτά. Μας ρώτησε, αν περνάμε καλά. Όταν του απαντήσαμε ναι, μας είπε "Ωραία, γιατί το επόμενο κομμάτι είναι Χάλια!". Μας αποχαιρέτησε με την Υβρεοπομπή, όπου τη σκυτάλη πήρε με το "έτσι θέλω" η Μαρίζα και μας άφησε άφωνους. Απέδειξε για ακόμη μία φορά πόσο φανατική γκρούπι του είναι (ίσως η πιο φανατική, μαζί με άλλη μία που γνωρίζω).
Δεν εμφανίστηκε μόνο ο Φοίβος Δεληβοριάς. Πάνω στη σκηνή υπήρχε ένα καπέλο πάνω σε ένα δεύτερο stand μικροφώνου. Συνήθως, λόγω κακού timing, η Μαρίζα τραγουδάει μόνη της το Πετάω, τη μεγάλη επιτυχία της με τον Πάνο Μουζουράκη. Αυτή τη φορά όμως δεν μπορούσε να λείπει, κι έτσι τους απολαύσαμε να το τραγουδούν μαζί. Το χορευτικό δεν έλειπε!!
Η ενέργεια της Μαρίζας καθόλη τη διάρκεια της συναυλίας ήταν εντυπωσιακή. Οι φωνητικές της ικανότητες και ιδιαιτερότητες θεωρώ πως δεν χρήζουν σχολιασμού. Έχει μία φωνή, την οποία μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Με άψογη τεχνική και με απόλυτο συγχρονισμό με τα όργανα, έδωσε τον καλύτερό της εαυτό και εκπλήρωσε τις προσδοκίες όλων μας. Οι μουσικοί της, αξιόλογοι, την συνόδευσαν έχοντας την ίδια τρέλα και την ίδια ενέργεια.
Την είχα ακούσει πρόσφατα στο Ηράκλειο Κρήτης παρέα με τον Φοίβο Δεληβοριά στον Μπάσταρδο Γιο και ήθελα πολύ να την δω μόνη της, γιατί πίστευα πως έχει τόσα πολλά να δώσει. Με επιβεβαίωσε!
Την ευχαριστούμε για την τόσο κεφάτη βραδιά!